บทที่ 40

เกิดความสนิทสนม

มื้อเย็นในค่ำคืนนี้ อารมณ์ของมู่ซูเสียนและถังซือซือเหมือนกับได้นั่งรถไฟเหาะที่สร้างความตื่นเต้นไม่รู้จบ

มู่ซูเสียนใช้เวลานานอยู่สักพักใหญ่ ๆ กว่าจะยอมรับความจริงที่ว่าถังซือซือและเซียวเฉินเยวียนกำลังคบกัน

บนโต๊ะอาหาร เธอมองดูลูกสาวด้วยความแปลกใจ เธอเลี้ยงดูลูกสาวมานานกว่ายี่สิบปี นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอมอง ถังซือซือและรู้สึกว่าลูกสาวของตัวเองโตขึ้นมากแล้ว

แน่นอน ในฐานะคนเป็นแม่ ทุกคนต่างรู้ว่าสักวันหนึ่งตัวเองจะต้องเจอกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก ในการทำใจยอมรับเรื่องที่ตัวเองคาดเดาไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าลูกสาวของเธอคือหนึ่งในผู้หญิงที่โชคดีที่สุด

เซียวเฉินเยวียนมองถังซือซือด้วยความเอ็นดู เขารู้เรื่องราวของเธอมากขึ้นในคืนนี้ แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงคู่หมั้นในสัญญาชั่วคราวเท่านั้น แต่ผู้หญิงคนนี้ดูน่าสนใจทีเดียว…

เขาคิดว่าจะยื่นมือเข้าไปช่วยมู่ซูเสียน เรื่องค่าจ้างที่เซียวเทียนอวี่ค้างจ่ายเธออยู่

เขายินดีช่วยเหลือเต็มที่เพื่อทดแทนเช็คเงินล้านที่ ถังซือซือปฏิเสธ

แล้วยังมีเรื่องร้านเบเกอรี่ ดูเหมือนว่าเธอต้องการใช้ความสามารถของตัวเองเพื่อผลักดันให้แม่ของเธอมีชีวิตที่ดีขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่เขาคิดไว้

สองทุ่ม

เซียวเฉินเยวียนเห็นว่าดึกมากแล้ว ดังนั้นเขาจึงบอกลาสองแม่ลูก ก่อนลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไปพร้อมกับกู่ชวน

เมื่อทั้งสองเดินมาถึงประตู ขณะเดียวกันมู่ซูเสียนหันหลังกลับไปมองถังซือซือด้วยสายตาสงสัย

แฟนกำลังจะกลับบ้านแท้ ๆ ทำไมลูกสาวคนนี้ไม่ยอมออกไปส่งล่ะ?

เดี๋ยวนะๆๆ! ทำท่าทำทางไม่เหมือนเป็นแฟนกันเลย รวมหัวกันหลอกเราแน่ ๆ!

พอเห็นว่ามู่ซูเสียนมองด้วยสายตาหวาดระแวงและคาดคั้นแบบนั้น จู่ ๆ ในหัวของถังซือซือก็ส่งสัญญาณเตือนอะไรบางอย่าง เธอรู้สึกตัวว่าแม่ของเธออาจมองเห็นข้อบกพร่องบางอย่างที่คนเป็นแฟนกันไม่ควรมี เธอจึงรีบวิ่งไปที่ประตูโดยไม่ลังเล ดึงแขนเสื้อของเซียวเฉินเยวียนแล้วเงยหน้าขึ้น ก่อนแสดงสีหน้าออดอ้อน พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

“เดี๋ยวก่อนค่ะที่รัก! กลับบ้านดี ๆนะ คืนนี้อย่าลืมคิดถึงฉันด้วยล่ะ!”

แค่เล่นละครตบตาสักหน่อยก็ไม่ทำให้ใครเคลือบแคลงใจแล้ว!

กู่ชวนรู้สึกตกใจมาก สงสัยคืนนี้คงต้องหาจังหวะโทรมาเคลียร์เรื่องนี้กับถังซือซือซะแล้ว

แต่พอคิดทบทวนดูอีกครั้ง เจ้านายของเขาจะโกรธไหมนะ?

อย่างที่รู้ ๆ กัน เซียวเฉินเยวียนไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวหรือพูดคุยอย่างใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย!

กู่ชวนเกิดความกังวลเล็กน้อย

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เซียวเฉินเยวียนไม่ได้โกรธในการกระทำของเธอเลย แถมยังเดินเข้าไปโอบกอดถังซือซือไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างอบอุ่น!

“โอเค ราตรีสวัสดิ์นะ คู่หมั้นของผม”

เสียงหนึ่งในก้นบึ้งของหัวใจดังขึ้นเป็นจังหวะของเพลงรักเพลงหนึ่ง! ภายในหัวของถังซือซืออยากจะตะโกนออกไปดัง ๆ ว่าอีตาบ้า!

ฉันฝันไปเหรอ?

ฉัน… ฉันถูกเขากอดอยู่!

ฉัน… ฉันอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วย

ถังซือซือขดตัวกลมอยู่ในอ้อมแขนของคุณชายปีศาจเจ้ากรรมของเธอ ตอนนี้จิตใจของเธอเหมือนโดนลบทิ้งจนว่างเปล่า!

ฉันเป็นใครเนี่ย? แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหน?

ฉันแพ้ทางเขาอีกแล้วเหรอ?

มู่ซูเสียนเห็นแบบนั้นก็รู้สึกปลื้มปริ่มอยู่ในใจ

เป็นความฝันหรือความจริงกันแน่? ลูกสาวของฉันกำลังมีความรักกับชายหนุ่มหน้าตาดีราวเทพบุตร

แค่นี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ…

ถึงกู่ชวนและมู่ซูเสียนจะตกใจกับภาพตรงหน้าก็ตาม แต่ก็รู้สึกดีกับภาพตรงหน้าไม่น้อยทีเดียว

พอทั้งสองจากไป ถังซือซือถอนหายใจยาวด้วย ความโล่งอก หัวใจที่เต้นรัวอยู่ก็สงบลง

รู้สึกดีจัง ฉันกลับมาเป็นตัวของตัวเองแล้ว

ดูเหมือนว่าคุณชายปีศาจเจ้ากรรมนั้นจะทำให้เธอรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนเข้าซะแล้ว

แม้ว่าบางครั้งเธอจะแอบแขวะเขาในใจอยู่บ้าง แต่การกระทำของเขาก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกแย่ไปทั้งหมด

ระหว่างที่กู่ชวนกำลังเดินอยู่ข้าง ๆ เซียวเฉินเยวียน เขาสังเกตเห็นว่าเจ้านายของตัวเองดูมีท่าทีอ่อนโยนมากขึ้น

ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่าเซียวเฉินเยวียนมีอาการของโรคแพ้ต่อการสัมผัสมาก ๆ แต่ครั้งนี้กลับแปลกออกไป รวมถึงการที่เขายอมให้ผู้หญิงคนนี้ถูกเนื้อต้องตัวตามใจชอบ

หมอซูเคยบอกวิธีที่เป็นไปได้ในทางการแพทย์จากแหล่งข่าวต่างประเทศล่าสุด ว่ากันว่าปัจจัยที่ทำให้คนที่มีอาการแพ้บางอย่างหายขาดได้โดยไม่ต้องพึ่งพาการผ่าตัด ถ้า เซียวเฉินเยวียนพบคนที่ทำให้เขารู้สึกถูกเติมเต็ม เมื่อนั้นเขาจะกลับมามีชีวิตปกติเหมือนคนธรรมดา สามารถมีครอบครัวและมีลูกได้