นิยาย มีแค่เราที่เป็นเนโครแมนเซอร์

ตอนที่ 55 ล่าแวมไพร์(5)

“หา? พูดอะไรของแก?”

“..ระเบิด!”

ตู้ม! ตู้ม!

“อ๊ากกกกก!”

“ระเบิดซากศพ” จากทั้งสองมือซอมบี้ที่หยุดเคลื่อนไหวนั้นนับว่าเป็นซากศพไปแล้วนั่นทําให้เขาใช้ระเบิดซากศพได้ไม่เพียงแค่มือของชเวแต่ไหล่ยังถูกระเบิดทิ้งไป

“อ๊ากกก!”

กระดูกใหม่เริ่มงอกออกมาจากบาดแผลแต่ซองอูก็หยุดการสวนกลับนั้นซองอรู้วิธีที่จะจัดการกับแวมไพร์ผ่านการต่อสู้กับแวมไพร์หลายตัวในก่อนหน้า

กรอบ! แกรบ!

โครงกระดูกมนุษย์หมาป่าสามตัวกระโจนเข้าใส่ชเวด้วยผสาน <เซอร์เบอรัสเฝ้าประตูนรก > ทําให้พวกมันเพิ่มพลังกล้ามเนื้อขึ้นอย่างมากเมื่อโจมตีศัตรูพร้อมกัน

“อ๊ากกกกก!”

ชเวกรีดร้องพร้อมกับร่างกายที่บิดเบี้ยวชเวที่บาดเจ็บสาหัสไม่สามารถขยับตัวเพื่อสู้กับแรงโครงกระดูกมนุษย์หมาป่าได้เลย

กร่วม! กร่วม!

ซองอสั่งให้พวกมันฉีกขาออกมาก่อนชเวไม่สามารถทั้งตอบโต้หรือเดินได้

ในขณะที่แวมไพร์ตัวอื่นถูกกําจัดไป หมดแล้วห้องประชุมได้กลับมาสู่ความเงียบมีเพียงเสียงร้องคราวญครางของชเวแต่เพียงผู้เดียว

ซองอูเดินไปหาชเว

“ตัวแทนของพวกแกคงจะออกมาก่อนที่แกจะพูดเรื่องไร้สาระสินะ หรือไม่ก็จะทําให้แกวิ่งหนีออกไปชั้นไม่ต้องการแบบนั้น”

ซองอูชักดาบดําไร้เจ้านายของนักรบมังกรออกมา

“คิดว่าไอ้ขยะอย่างแกจะหยุดตัวแทนได้เรอะ? เขาน่ะยิ่งใหญ่ ยิ่งใหญ่!”

ชเวตะโกน

“แค่หกวันก็นับถือมันเหลือเกินนะคงต้องเอาสมองพวกแกไปตรวจแล้ว!”

แวมไพร์ระดับสูงนั้นเหมือนกับพวกที่ตกหลุมรักแวมไพร์ลอร์ด

5.น่าขยะแขยง

แม้ว่าชเวจะเป็นสมุนของแวมไพร์ลอร์ดเหมือนกับโครงกระดูกของซองอูซองอูก็ชอบโครงกระดูกที่เชื่อฟังมากกว่า

กรอบ แกรบ
“กล้าดียังไงมาว่าตัวแทนของชั้น?”

จั่วะ!

ซองอูแทงดาบไปที่ลําตัวของมันทันทีแม้ว่าจะไม่ได้รุนแรงเพราะดาบที่ยังไม่ยอมรับเจ้าของดาบก็แทงทะลุหัวใจไป อย่างไร้ปรานี

ดาบดีนี่”

ซองอูรู้ว่าพลังกล้ามเนื้อของเขาเพิ่มขึ้นมา 6 หน่วย แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าไอเทมดาบดําชิ้นนี้มีคุณภาพที่เยี่ยมมาก

“อ๊ากกกกกกกก!”

เมื่อถูกแทงหัวใจ แวมไพร์กระอักเลือดออกมาเป็นแอ่งก่อนจะตาย

-คุณได้รับ 20,000 จากการฆ่าผู้เล่นพิเศษ

เขาได้ผลตอบแทนอันยอดเยี่ยมกลับคืนมาเป็น 20,000 ทอง หรือก็คือเขาได้การหมุนกงล้อระดับทองมาสองรอบนอกจากการฆ่าศัตรูแล้วซองอูก็ยังลดเวลาฟักไข่ปริศนาได้อีกด้วย

เวลาฟัก : 4,949 วัน

ซองอรู้ว่าเวลาพักจะลดลงเมื่อเขาฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่งเขาที่ฆ่าแวมไพร์ระดับสูงไปลดเวลาฟักไข่ได้ถึง 50 วัน มันดูเป็นจํานวนที่มากแต่ดูจากเวลาที่เหลือแล้วเวลาฟักก็ยังยาวนานอยู่ดี

ซองอูที่อยู่ท่ามกลางทุ่งสังหารเก็บโครงกระดูกทั้งหมดเขาสลายการอัญเชิญออคโครงกระดูกที่เหลือ เขารู้สึกผูกพันกับมันที่ช่วยเขามาจนถึงตอนนี้แต่มันถึงเวลาแล้วที่จะแยกจากเพื่อที่จะเพิ่มพลังขึ้นเขาคืนชีพแวมไพร์สี่ตัวขึ้นมาในกองทัพสมุนของเขา

-คนตายได้กลายเป็นสมุนของคุณ

-ได้รับเอฟเฟคผสานจากการต่อสู้เป็นทีม

[รายการผสาน]

5) ผู้กินเลือด (ชั้น 1)

-ประเภท : ผสาน

-เงื่อนไข : แวมไพร์ 5 ตัวขึ้นไป
-เอฟเฟค : ดูดเลือดเมื่อโจมตี (+2%),สเตตัสทั้งหมดเพิ่มขึ้นใน สถานะบ้าคลั่งก่อนตาย (+10%)

ซองอได้รับเอฟเฟคผสานที่แข็งแกร่งมาอีกแล้ว

ตื้ดดดด!

โทรศัพท์ซองอูสั่น มันคือคอมเมนต์ลับบนกระทู้ของเขา
-kor- (ลับ) : นี่จีซูนะพวกมันกําลังรีบเคลื่อนย้ายพวกผู้จัดการที่ท่าทางสบาย ๆก็รีบยึดอาวุธจากพวกเราไปมันบอกว่าเป็นเงื่อนไขในการเข้าโซนปลอดภัยกําลังจะมีบางอย่างเกิดขึ้นแล้วตอบกลับด้วยนะ

ซองอูได้วางกับดักไว้ให้พวกแวมไพร์ที่กําลังจะค้นหาเขาในอีกไม่นาน

เมื่อตัวปัญหาเข้าหาเหยื่อก็ย่อมจับได้ง่ายฝูงยุงกําลังบินเข้ามาติดใยแมงมุมที่ซองอูถักทอเอาไว้

“พวกมันกําลังวุ่นวายกันอยู่แน่ ๆ”

ซองอวางหนอนบ่อนไส้ที่เชื่อใจได้ยิ่งกว่าแทซองซึ่งก็คือฮันโฮและจีซูทั้งสองปะปนไปกับผู้รอดชีวิตที่แวมไพร์ลวงเข้าไปในฮวาซองแฮงกุงสแควร์และคอยส่งข่าวให้ซองอูและเหตุผลที่ที่นั่น ยุ่งเหยิงขึ้นมานั้นก็ง่ายดาย

“แวมไพร์ลอร์ดรู้แล้วว่าลูกน้องของมันตายหมด”

แวมไพร์ลอร์ดรู้สึกว่าแวมไพร์มากมายที่ไล่ล่าซองอูจนถึงตอนนี้ตายหมดในเวลาเดียวกันแวมไพร์ลอร์ดจึงอยู่เฉยไม่ได้อีกแล้ว

“ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว”

มันคือเวลาที่ผู้ล่ากลับกลายเป็นผู้ถูกตามล่า

ผู้รอดชีวิตในชุดซอมซ่อได้มารวมตัวกันที่ฮวาซองแฮงกุงสแควร์ที่ที่ผู้คนเคยใช้ชีวิตที่นี่ในวันนี้เสียงการจราจรอันแน่นขนัดบนถนนเส้นใหญ่ได้หายไปจนหมดสิ้นมีเพียงผู้รอดชีวิตที่หายใจอย่างยากลําบากเท่านั้น

“ดูนั่นสิ”

“ทําไมถึงแขวนแบบนั้นล่ะ?”

มีป้ายประกาศขนาดใหญ่แขวนที่กําแพงพิพิธภัณฑ์ศิลปะซูวอน ป้ายนั้นโฆษณาผลงานของศิลปินแต่ข้อความก็ ถูกบังเอาไว้เพราะป้ายประกาศที่เปื้อนเลือด มีเหยื่อถูกแขวนมาจากดาดฟ้า

“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่น่าจะใช่ฝีมือมอนสเตอร์”

“นั่นน่ะสิ เห็นมอนสเตอร์นั่นฆ่าหมาป่าตัวใหญ่พวกมันโดนจับได้ยังไง?”

มนุษย์หมาป่าสี่ตัวถูกหอกเสียบแขวนอยู่ตรงป้ายผู้ที่ทํานั้นต้องการแสดงพลังต่อผู้รอดชีวิตอย่างเห็นได้ชัด
“จีซู จะถึงเวลาของเรแาล้ว ชั้นมีมีดซ่อนอยู่เล่มนึ่ง”

จีซูกับฮันโฮปะปนกับเหล่าผู้คนมีราว 200 คนที่นี่ เหล่าผู้เล่นถืออาวุธตามอาชีพของตัวเอง แต่คนในโซนปลอดภัยนั้นถูกขอให้มอบอาวุธกับคนดูแลโซนปลอดภัยควบคุมเพื่อเหตุผลทางความปลอดภัยคําขอนั้นดูสมเหตุสมผลแต่มันมีความคิดชั่วร้ายอยู่เบื้องหลังคําขอนี้

“ฮันโฮ ดูที่ทางเข้าพิพิธภัณฑ์สิ”

“..ชั้นว่าชั้นรู้ว่าพวกมันเป็นใครนะ”

“อืม พวกแวมไพร์ที่ซ่อนอยู่ตรงนั้นกําลังออกมาแล้ว”

มีสิบห้าคนออกมาจากตรงที่จีซูชี้เธอรู้สึกได้ทันทีว่าคนเหล่านั้นคือแวมไพร์พวกมันออกมาอย่างสบายไม่เหมือนกับผู้รอดชีวิตที่ต้องผ่านความยากลําบากก่อนที่จะมาถึงโซนปลอดภัยและทุกคนยังสวมหน้ากากอีกด้วย

“พวกมันใช้หน้ากากปิดเบี้ยว

ไม่นานชายที่ควบคุมผู้รอดชีวิตก็รีบมาที่พวกเขา

จีซูกับฮันโฮมั่นใจแล้วว่าคนเหล่านี้คือแวมไพร์

“เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย? รู้ไหมว่าส่งคนไปเท่าไหร่? ทําไมถึงตายกันหมดล่ะ? ไอ้พวกโง่เอ้ย!”

มีคนหนึ่งที่ดูแตกต่างจากคนอื่น เขาสวมแว่นตาและชุดสีเบจแต่มีแค่เขาที่แต่งตัวแบบนั้น ขาตะโกนใส่คนของเขาด้วยความโกรธ และเขาก็ไม่ได้สนใจผู้รอดชีวิตคนอื่นเลย นั่นคือแวมไพร์ลอร์ดที่ซองอพูดถึงอย่างไม่ต้องสงสัย

ไอ้เวรนั่นคือต้นเรื่องทั้งหมด

จีซูแอบซ่อน “หินจุดระเบิด” ไว้ใต้พุ่มดอกไม้

เธอมอบอาวุธอื่นให้ตามที่พวกแวมไพร์ขอ ดังนั้นแล้วผู้รอดชีวิตทั้ง 200 คนรวมถึงจีซูและฮันโฮจึงไร้อาวุธ

การอยู่โดยไร้อาวุธในโลกที่กลายเป็นนรกเช่นนี้ทําให้พวกเขากังวลใจและร้อนใจมากพวกเขารอเวลาที่จะเข้าโซนปลอดภัยด้วยความกระวนกระวายแต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าพวกเขาไม่เคย มีโอกาสแบบนั้นอยู่

“พวกมันเริ่มล้อมเราแล้ว”

“บัดซบ อยากให้ซองอูมาถึงเร็ว ๆ จัง”

คนประมาณ 30 คน ที่มีแวมไพร์ 15 ตัวเริ่มที่จะยืนรอบแฮงกุงสแควร์เพื่อล้อมรอบผู้รอดชีวิตเอาไว้พวกเขาดูเหมือนกําลังปกป้องผู้รอดชีวิตที่ไร้อาวุธแต่ทุกคนกําลซังมองผู้รอดชีวิตด้วยสายตา หิวโหย

“ทุกคนจงฟัง!”

ไม่นาน ชายในชุดสีเบจก็เดินมาข้างหน้า เหล่าผู้รอดชีวิตปิดปากเงียบและหันไปมอง

“อา…มนุษย์หยุดพัฒนาแล้วสินะ!”