ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 97 ยัยใบ้
เฉียวเหวยอีเจ็บจนพูดไม่ออก หยาดเหงื่อเย็นชโลมบนเส้นผม เพียงแค่จับหน้าท้องส่วนล่างของตัวเองอย่างเจ็บปวด
หยวนเป่าเปิดผ้าห่มขึ้นทันทีเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น ชั่วพริบตาเดียวที่เปิดออก กลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจายออกมาทันที กางเกงนอนตัวเดียวของเฉียวเหวยอีเปียกเลือดไปครึ่งตัว!
“พระ…”หยวนเป่าตกใจจนพูดไม่ออก
เธอหมุนตัวจะหยิบโทรศัพท์ เฉียวเหวยอีสถานการณ์นี้จำเป็นต้องโทรศัพท์หาหนึ่งสองศูนย์
เพิ่งจะหันกลับมา มุมเสื้อก็ถูกเฉียวเหวยอีจับไว้แน่น“อย่าโทร…”
“แต่ว่าจะทำยังไงล่ะ?”หยวนเป่าตกใจจนพูดสับสน
เฉียวเหวยอีเข้าใจความรู้ทางการแพทย์ เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ซื้อยาหยุดเลือดก็พอแล้ว…”เธอหอบหายใจพูด
“งั้นฉันไปซื้อยา!เธอนอนบนเตียงห้ามขยับ!ฉันจะรีบกลับมา!”หยวนเป่าตกใจกลัวจนน้ำตาไหล จับกระเป๋าก็วิ่งออกไปด้านนอก
เฉียวเหวยอีแทบจะสติไม่ชัดเจน เหงื่อเย็นออกมาท่วมตัว เธอไม่รู้ชัดเจนว่าเธอกำลังมีเลือดออกหรือเหงื่อออก
นี่คือโรคที่ตกค้างจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ของเธอ กล้ามเนื้อด้านล่างแข็งทื่อ ทุกครั้งช่วงระยะเวลาที่มีประจำเดือน ก็เจ็บปวดอย่างรุนแรง กล้ามเนื้อสามารถมีอาการชัก แต่ไม่เคยมีอาการปวดรุนแรงเหมือนวันนี้
ยาแก้ปวดอยู่ในกระเป๋าเดินทางข้างเตียง เธออยากจะไปหยิบ เพิ่งประคองตัวได้ครึ่งหนึ่ง ก็ตกลงไปบนเตียง
“ยัยใบ้!”
เธออาจจะกำลังฝัน ใช้ท่าทางก้มศีรษะ ก็ไม่รู้สึกเจ็บมาก ยังได้ยินคนอยู่ข้างหูของเธอ เรียกเธอยัยใบ้
นานมากแล้ว ที่ไม่เคยได้ยินมีคนเรียกเธอแบบนี้
……
เฉียวเหวยอีเป็นโรคออทิสติกในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ในวัยเด็ก เวลานั้นอันถงกับเฉียวเจิ้งกั๋วยังไม่ได้หย่ากัน
ทำไมถึงเป็นออทิสติก ตัวเธอเองก็ลืมแล้ว คร่าวๆคือเกี่ยวข้องกับอันถงและเฉียวเจิ้งกั๋ว
ความจริงซ่งชิงหรูไม่ต้องขู่เธอซ้ำแล้วซ้ำเล่ากลัวเธอจะพูดเรื่องอื้อฉาวเหล่านั้น เพราะว่าเฉียวเหวยอีไม่สามารถแสดงออก และเธอก็พูดไม่ออก
จนกระทั่งเธอเข้าเรียนประถม ปัญหานี้ค่อยๆดีขึ้น
ดังนั้นก็เริ่มไปบ้านตระกูลลี่ เฉียวเหวยอีไม่สามารถพูดได้ และคนตระกูลลี่จึงแอบตั้งฉายาให้เธอว่า ยัยใบ้
แต่มีคนเดียวที่เรียกเธอต่อหน้า ใช้สีหน้าและน้ำเสียงที่ไม่อดทนเสมอ ไม่เคยเรียกชื่อของเธอ
ดังนั้นเฉียวเหวยอีก็คิดว่า นี่เป็นชื่อที่พิเศษที่สุดระหว่างเธอกับลี่เย่ถิง นี่เป็นการแสดงออกของความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดของพวกเขา
ลี่เย่ถิงเกือบจะมีน้องสาว แต่ว่าน้องสาวของเขาตายในท้องของแม่ ตายเพราะขาดออกซิเจน
และเหตุผลของการตายจากการขาดออกซิเจน เพราะแม่ของเขาค้นพบการมีอยู่ของอันถง ทุกครั้งที่ทะเลาะกับพ่อของลี่เย่ถิง ก็จะปกคลุมไปด้วยความเหน็บหนาว ท้องได้หกเดือน ก็กระโดดลงบ่อน้ำโดยตรง หลังจากนั้นเด็กก็ตายในท้อง
เฉียวเหวยอีวันแรกที่เข้าไปในตระกูลลี่ อันถงให้เธอถือผลไม้ไปให้ลี่เย่ถิงกิน เป็นฝ่ายแสดงความรู้จัก เธอแค่เชื่อฟังคำพูดของอันถง และถือผลไม้ในถาดเข้าไปในห้องของลี่เย่ถิง
เธอยังคงจำสายตาครั้งแรกที่ลี่เย่ถิงมองเธอได้ คือการแสดงออกยังไง ไม่ชอบ รังเกียจ เคียดแค้นชิงชัง
แต่เขาก็รับถาดผลไม้อย่างโหดเหี้ยม ให้เฉียวเหวยอีออกไป ไม่ได้ทำพฤติกรรมที่รุนแรง
เฉียวเหวยอีมักจะฝันซ้ำแล้วซ้ำเล่าถึงวันนั้น หวนรำลึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลี่เย่ถิงก็ทำให้เธอกลายเป็นตัวแทนของเด็กคนนั้นที่ตายไปใช่ไหม
เธอมักจะคิดว่า สมมุติว่า วันนั้นเธอไม่เชื่อฟังคำพูดของอันถงไม่เข้าใกล้ลี่เย่ถิง เรื่องหลังจากนี้ อาจจะไม่เกิดขึ้น ตระกูลลี่ไม่ยอมรับเธอ เธอก็อาจจะสามารถกลับไปอยู่ข้างกายเฉียวเจิ้งกั๋ว และไม่อยู่ในตระกูลลี่