ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 94 ฉันมันบ้าไปแล้ว
ห้องพักผ่อนด้านในสุดไม่มีคนใช้อยู่ ห่างจากบริเวณรับประทานอาหารอยู่พอสมควร บรรดาผู้ช่วยผู้กำกับเองก็ยังคงมาไม่ถึง เฉียวเหวยอีจึงเข้าไปนั่งคนเดียวอยู่ในนั้น ฟังเสียงหัวเราะขบขันที่ดังอยู่ข้างนอก แล้วฝังตัวเองอยู่บนโซฟานั่งเล่นเกมไป
"เสี่ยวเฉียว?" เล่นไปได้ไม่กี่ตา ที่ด้านนอกของประตูก็พลันมีเสียงคนเรียกเธอดังขึ้นมา
ทันทีที่เฉียวเหวยอีเงยหน้าขึ้นไป ก็สบตาเข้ากับอีกฝ่ายในทันที
"ยังเจ็บที่หน้าอยู่อีกไหม" ฉินเอินไท่เอานิ้วชี้มาที่บริเวณใบหน้าของเธอ แล้วเอ่ยถามด้วยเสียงที่แผ่วเบา
"ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ แต่ไม่เจ็บแล้วล่ะ" เฉียวเหวยอีรีบตอบกลับตามมารยาทในทันที
ฉินเอินไท่พลันรีบเดินเข้ามาหา แล้วล้วงเอากระปุกยาออกมาจากกระเป๋า จากนั้นก็ยื่นไปให้เฉียวเหวยอี "เมื่อกี้ผู้กำกับบอกให้ฉันเอายามาให้เธอน่ะ แต่ฉันหาตัวเธอไม่เจอเลย"
เฉียวเหวยอีมองดูมือที่อีกฝ่ายยื่นมาหา ยาขวดเล็กขนาดนี้ คงไม่อาจหลีกเลี่ยงการที่จะต้องสัมผัสโดนมือของอีกฝ่ายได้ เธอจำเป็นที่จะต้องรักษาระยะห่างกับฉินเอินไท่เอาไว้
เธอยิ้มออกมา แล้วเอ่ยขึ้นว่า "วางไว้บนโต๊ะก่อนเถอะ รบกวนด้วยนะ พอดีตอนนี้มือไม่ว่าง"
ความจริงแล้วฉินเอินไท่ต้องการที่จะมาหาเฉียวเหวยอีเพื่อถามถึงเรื่องราวในวันนั้น
แม้ว่าตัวเขาจะเห็นเฉียวเหวยอีลงมาจากรถหรูคันนั้นกับตาตัวเองจริงๆ แต่วันนี้เห็นว่าตอนที่แสดงละครเธอระมัดระวังตัวมาก เขาจึงคิดว่าเฉียวเหวยอีคงจะไม่ได้เป็นอย่างที่พวกผู้หญิงพูดถึงกันว่าเป็นนางจิ้งจอกจอมมารยา เพราะเธอไว้เนื้อไว้ตัวเป็นอย่างมาก
เฉียวเหวยอีสบสายตาเข้ากันกับฉินเอินไท่ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะออกจากห้องไป ก็เลยพูดขึ้นมาว่า "ใช่แล้ว เมื่อกี้นี้เหมือนว่าโจวหรูจะพูดว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ คุณลองไปดูเถอะ"
"โอเค" ฉินเอินไท่ลังเลอยู่ชั่วครู่ แล้วจึงวางกระปุกยาลงบนโต๊ะแล้วเดินจากไป
เฉียวเหวยอีมองดูแผ่นหลังของเขา แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมาเงียบๆ
ขณะที่กำลังถอนสายตาคืนกลับมานั้นเอง ก็พลันหันไปเห็นลี่เย่ถิงกำลังเอาตัวพิงเข้ากับประตูของห้องน้ำภายในห้อง และสายตาก็จับจ้องมองมาที่เธอพร้อมกับใบหน้าที่ไร้อารมณ์
เฉียวเหวยอีตกใจจนทั่วทั้งร่างสั่นสะท้าน หัวใจแทบที่จะกระเด็นหลุดออกมาจากอก
เธอสาบานเลยว่า เมื่อสักครู่นี้เธอไม่ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวอะไรในห้องน้ำเลยแม้แต่น้อย! เธอมั่นใจแล้วว่าในห้องนี้ไม่มีใครอยู่ถึงได้เข้ามาใช้!
เธอกวาดตามองออกไปดูกลุ่มคนที่อยู่ข้างนอกหนึ่งที และครุ่นคิดสักครู่ ก่อนจะกดออกจากเกมแล้วเก็บโทรศัพท์ลงไป จากนั้นจึงลุกขึ้นยืน มองไปที่ประตูแล้วเริ่มสาวเท้าเดิน
ขณะที่กำลังจับลูกบิดเพื่อเปิดประตูนั้นเอง ลี่เย่ถิงที่อยู่ทางด้านหลังก็มากระชากมือเธอเอาไว้ จนเธอหยุดชะงักอยู่กับที่
ประตูก็ยังเปิดอยู่ ลี่เย่ถิงยังกล้าที่จะทำแบบนี้!
"คุณ…….." เธอถูกคว้าข้อมือเอาไว้จนรู้สึกเจ็บปวด
ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดให้จบประโยค ลี่เย่ถิงก็ยื่นมือออกมาตบลงไปที่ประตูของห้องพักรับรอง แล้วจึงหมุนตัวลากเธอมุ่งไปยังห้องน้ำ
เฉียวเหวยอีพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากมือของเขาที่คว้าเอาไว้อยู่ เธอก้มหน้าลงไปมองข้อมือของเขาที่โผล่พ้นออกมาจากแขนเสื้อ แล้วกัดลงไปเต็มแรง!
ลี่เย่ถิงรู้สึกเจ็บจนเผลอขมวดคิ้วออกมาอย่างทนไม่ไหว คว้าเอาแขนของเธอให้ไพล่ไปทางด้านหลังที่บริเวณเอว แล้วดันเธอเข้าห้องอาบน้ำไป ผลักเธอให้ชิดติดกับผนังห้อง จากนั้นจึงเปิดฝักบัว
น้ำที่เย็นเฉียบไหลออกมาจากฝักบัวสาดเข้าใส่ศีรษะของเธอ เฉียวเหวยอีตัวสั่นระริกด้วยความหนาว
"คุณบ้าไปแล้วเหรอ ลี่เย่ถิง!" เธอพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่กลับถูกเขาจับตรึงอย่างแน่นหนามากยิ่งขึ้น แล้วจึงถูกยกขึ้นไปนั่งลงตรงบริเวณที่วางของในห้องอาบน้ำ
“ใช่!!! ฉันมันบ้าไปแล้ว!” เขายกมือขึ้น แล้วบีบไปที่บริเวณคางของเฉียวเหวยอีอย่างรุนแรง หยิบฝักบัวมาสาดน้ำลงไปที่หัวของเธอจนเปียกปอนไปถึงเท้า
เขาบ้าไปแล้วที่ส่งเธอออกนอกประเทศมา ให้เธอทอดทิ้งเด็ก ให้เธอได้รู้จักกับกู้หลิงเฟิง และให้เธอได้เรียนการแสดง!
เฉียวเหวยอีรู้สึกหนาวจนควบคุมตัวของตัวเองไม่ให้สั่นไม่ได้ เสี้ยววินาทีต่อมาก็ได้ยกเท้าของตัวเองขึ้นเพื่อถีบเข้าไปที่บริเวณท้องน้อยของลี่เย่ถิง
ยังไม่ทันที่จะได้สัมผัสโดนตัวเขา ก็ถูกลี่เย่ถิงจับขาอันเรียวงามเอาไว้เสียก่อน
เขาใช้แรงเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น ชุดกี่เพ้าที่เฉียวเหวยอียังคงสวมใส่อยู่เพราะไม่มีเวลาเปลี่ยนก็ส่งเสียงดัง "แคว่ก" ออกมา ชุดของเธอขาดรุ่ยไม่มีชิ้นดี
เฉียวเหวยอีไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า แม้แต่ในสถานที่แบบนี้ ลี่เย่ถิงก็ยังจะหน้าด้านไร้ศีลธรรมแบบนี้!
เธอตื่นตระหนกจนยกมือขึ้นมาปิดบังทรวงอกของตนเอง แต่ก็ยังไม่ทันจะปิดได้มิด ลี่เย่ถิงพลันกระชากแขนของเธอออก จนตัวเธอลอยมาอยู่ตรงหน้า
เฉียวเหวยอีนั่งอยู่บนชั้นวางของในห้องอาบน้ำ บริเวณเอวของเธอสอดประสานอยู่ระดับเดียวกับเอวของลี่เย่ถิงอย่างพอดิบพอดี วินาทีที่ร่างของทั้งสองคนแนบแน่นเข้าหากันนั้น สีหน้าของเฉียวเหวยอีก็พลันเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดเผือด
ตัวเธอนั้นได้รับรู้แล้วว่า ส่วนนั้นของร่างกายเขาได้มีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว