ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 88 ส่งเธอกลับไป
“ติดต่อสอบถามแล้ว เมืองที่ใกล้เคียงหลายแห่งไม่มีเลย!”ลุงเทียนพูดตอบเสียงต่ำ“แต่ว่าไม่ต้องร้อนใจ โชคดีที่อาการบาดเจ็บของนายน้อยควบคุมได้แล้ว หยุดสองวันอาการไม่หนัก อีกอย่างไม่มีทางที่จะไม่มีทั้งหมดได้ ผมจัดการเอง คุณจัดการเรื่องของตัวเองอย่างสบายใจเถอะ”
เฉียวเหวยอีวางสายโทรศัพท์ กลับมาถึงบ้าน ติดต่อความสัมพันธ์กับหมอหลายคนที่เธอรู้จักดีในประเทศb
คำตอบของทุกคนก็คือ หลังจากตรวจสอบสต๊อกแจ้งความช่วยเหลือด่วน และถึงแม้ว่าจะมีของ ยาชนิดนั้นที่เธอต้องการไม่สามารถขายเป็นการส่วนตัวได้เช่นกัน จำเป็นต้องประสานกับโรงพยาบาลจึงจะสามารถใช้ได้
เฉียวเหวยอีหาคนรู้จักมากมายก็ยังไม่เป็นผล เธอนั่งลงบนโซฟา ยิ่งคิดยิ่งผิดปกติ
ยาที่มีค่า แม้ว่าจำนวนการผลิตจะจำกัดมากก็ตาม ก็ไม่มีทางบังเอิญจะใช้หมดเพียงข้ามคืน
ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ ลี่เย่ถิงก็ไปประเทศbแล้ว
เธอควักโทรศัพท์ออกมา โทรหาลี่เย่ถิง โทรครั้งที่สาม ในสายโทรศัพท์จึงมีคนรับ
“ลี่เย่ถิง คุณเป็นคนทำใช่ไหม?”เธอไม่รอให้เขาพูด ขมวดคิ้วแน่นเปิดปากถามเขาก่อนด้วยน้ำเสียงมืดครึ้ม
นานมาก ในสายโทรศัพท์นั้นมีเสียงหัวเราะเบาๆเข้ามา“ใช่แล้วยังไง”
“เรื่องเกี่ยวกับชีวิตคน!คุณจะไม่ล้อเล่นได้ไหม?!”เฉียวเหวยอีโกรธแล้ว
“เธอคิดว่า ฉันกำลังล้อเล่น?”ลี่เย่ถิงย้อนถามอย่างเรียบเฉย
เฉียวเหวยอีนิ่งอึ้งไป
ไม่รอให้เธอพูด ลี่เย่ถิงก็พูดต่อ“ฉันกำลังคิดว่า สมมุติว่ากู้หลิงเฟิงกลายเป็นผักปลา เธอยังจะแต่งงานกับเขาไหม?”
“คุณเลวทรามต่ำช้าไร้ยางอาย!”เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะขึ้นเสียงสูง
ไม่รอให้เธอพูดต่อไป ในสายโทรศัพท์ก็ตัดสายทันที
เฉียวเหวยอีโทรศัพท์เข้าไปอีก เห็นได้ชัดว่าลี่เย่ถิงปิดเครื่องโทรศัพท์
เธอก็รีบขับรถไปถึงตี้หวงอีเฮ่าทันที แต่คราวนี้ลี่เย่ถิงไม่เปิดโอกาสให้เธอเคาะประตู บอดี้การ์ดขวางหน้าประตูแน่นสนิท ไม่ให้เฉียวเหวยอีเข้าไป
“ลี่เย่ถิง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกู้หลิงเฟิง!ฉันผิดเอง!”เธอจ้องมองไปที่หน้าต่างที่มีไฟส่องสว่าง กัดฟันขอร้องเขา
ในห้อง ซูหรูเยียนกวาดสายตามองคนที่ยืนอยู่ที่หน้าต่าง ผู้ชายสีหน้ามืดครึ้มมาก สายตากะพริบความเยาะเย้ย
เฉียวเหวยอียิ่งขอร้องเรื่องกู้หลิงเฟิง ลี่เย่ถิงก็ยิ่งเพิ่มความโกรธ
ถ้าหากเธอเป็นลี่เย่ถิง ผู้หญิงที่ตัวเองรักไม่เพียงทิ้งลูกชายและไม่สนใจเขา ยังบอกอีกว่าจะแต่งงานกับคนธรรมดาที่ไม่มีชื่อ กลับมาก็ก่อความวุ่นวาย กลัวว่าจะโกรธจนเป็นบ้า
คนหนึ่งที่มีฐานะมูลค่าหลายแสนล้าน ในเมืองเจียงเฉิงผู้ชายที่โสดและร่ำรวยมีพลังสามารถควบคุมธรรมชาติได้ ถูกคนขายคอมพิวเตอร์เปรียบเทียบได้ น่าขันจริงๆ
แต่ทว่า ลี่เย่ถิงยังจ้องมองเฉียวเหวยอีที่อยู่ชั้นล่าง ก็พิสูจน์ได้ว่ายังมีความเมตตาเหลืออยู่
ซูหรูเยียนคิดไปคิดมา ลุกขึ้นยืน เดินช้าๆไปถึงด้านหลังลี่เย่ถิง มองไปชั้นล่าง พูดเสียงเบา “เย่ถิง ไม่จำเป็นต้องทำโหดเหี้ยมแบบนี้หรอก?ยังไงก็เป็นชีวิตคน”
“และ เธอก็ใจร้อนจึงยั้งสติไว้ไม่อยู่ กู้หลิงเฟิงน่าจะมีบุญคุณอะไรกับเธอ คุณก็…”
“ให้คนส่งเธอกลับไปที่ฐานภาพยนตร์และโทรทัศน์”ลี่เย่ถิงไม่รอให้เธอพูดจบ ก็พูดอย่างเย็นชา
พูดจบแล้ว มองดูเฉียวเหวยอีไม่นาน ก็หมุนตัวกลับห้อง ปิดประตูด้วยความโหดเหี้ยม
ซูหรูเยียนยืนอยู่ที่หน้าต่าง จ้องมองเฉียวเหวยอีที่อยู่ด้านนอกนานมาก
เธอได้ยินอู๋โยวขึ้นมาชั้นบน หันหน้ากลับไป สบตากับอู๋โยว พูดอย่างขี้เกียจ“ไม่ได้ยินเหรอ?เย่ถิงพูดว่า ส่งเธอกลับไปที่ถ่ายหนัง”