ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 80 ความหมายแฝงของดอกบอลลูน
บางทีมันอาจจะเป็นความบังเอิญ หรือบางทีอาจเป็นเพราะเขาจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันเกิดของเธอ เธอร้องไห้เงียบ ๆ เขาจ้องมองเธอตลอดทางและเมื่อเขากำลังจะกลับบ้านเขาก็ถามเธอว่า "รู้ไหมว่าดอกบอลลูนมีความหมายอะไรซ่อนอยู่"
เฉียวเหวยอีไม่ชอบดอกไม้ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้
“มันแสดงถึงความเป็นเอกลักษณ์ คนทุกคนบนโลกใบนี้ด้วยแต่มีเอกลักษณ์ เธอเองก็เช่นกัน” ลี่เย่ถิงพูดกับเธอ
ตั้งแต่นั้นมาเฉียวเหวยอีจึงจำได้ขึ้นใจ และชื่อดอกไม้นี้ก็เข้ากับชื่อของเธออย่างน่าประหลาดใจ
และทุกครั้งในวันเกิดของเธอจะมีคนนำดอกบอลลูนมาวางไว้ในห้อง
เธอไม่ชอบดอกไม้ แต่เธอมักจะอ่อนไหวกับดอกบอลลูนเสมอ
จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้นเสมอมา
……
"คุณกลับไป เจอคนคนนั้นหรือยังคะ" ก่อนเข้านอนหนิงหนิงถามเฉียวเหวยอีอย่างกะทันหัน
เฉียวเหวยอีที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตะลึง ทั้งสองมองหน้ากัน
เธอรีบลุกขึ้นและเดินไปที่เตียงทันที กอดหนิงหนิงไว้ในอ้อมแขนของเธอพลางจูบผมที่หอมและนุ่มของหนิงหนิงเบา ๆ และตอบกลับไปอย่างนุ่มนวล “ไม่ว่าจะเจอหรือไม่แค่ฉันมีเธออยู่ก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ? "
“อืม” หนิงหนิงตอบเสียงเบาไปชั่วขณะ
เฉียวเหวยอีสัมผัสได้ถึงความเศร้าของหนิงหนิงที่แสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่ช่วยไม่ได้ พวกเธอดูแลซึ่งกันแล้วกันมานานไม่มีคนอื่นก็ต้องอยู่ได้
EQ และ IQ ของหนิงหนิงนั้นสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกันเป็นอย่างมาก ครั้งหนึ่งคิงเคยให้เธอทำแบบทดสอบ ความคิดของหนิงหนิงในปัจจุบันสามารถเข้าถึงระดับเด็กอายุ 10 ปีปกติได้
เฉียวเหวยอีไม่อยากพูดโกหก เพราะหนิงหนิงสามารถแยะแยกเรื่องจริงเท็จได้
หนิงหนิงขดตัวในอ้อมแขนและถามด้วยเสียงต่ำ "คุณคิดถึงปุ๋เนี่ยนมากไหม หนูเห็นคุณร้องไห้เมื่อตอนบ่าย"
เฉียวเหวยอีเงียบไปชั่วขณะและตอบว่า"ก็ต้องคิดถึงสิ"
แต่ไม่ใช่แค่เพราะฉันคิดถึงเขา
"ไม่เป็นไรนะ น้องเหวยอี ฉันจะอยู่ข้างเธอเอง" หนิงหนิงยื่นมือออกไปโอบรอบคอเฉียวเหวยอีเหมือนกับตอนที่เฉียวเหวยอีปลอบเธอ พลางตบหลังของเฉียวเหวยอีเบา ๆ โดยใช้คำพูดของผู้ใหญ่ที่เคยพูดกัน
เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธอก้มศีรษะลงและจูบอีกครั้งพลางตอบกลับเบา ๆ "ไปนอนเถอะ ตอนนี้ฉํนมีเธอก็พอใจแล้ว"
สิ่งที่เฉียวเหวยอีรู้สึกขอบคุณมากที่สุดในชีวิตก็คือการที่พระเจ้าประทานหนิงหนิง…นางฟ้าตัวน้อยที่ห่วงใยเธอให้กับเธอในช่วงชีวิตที่เศร้าหมองที่สุด
"หนู่อยากฟังคุณร้องเพลง คุณไม่ได้ร้องเพลงกับหนูมานานแล้ว" หนิงหนิงอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนเฉียวเหวยอีและพูดเบา ๆ พร้อมกับหลับตา
"โอเค" เฉียวเหวยอีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและร้องเพลงที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้เบา ๆ
"คุณบอกว่าขวดที่ว่างเปล่าเหมาะสำหรับการขอพร
ในที่ที่มีสายลมและแสงจันทร์
ในเดือนที่สิบสาม คุณจะปรากฏตัวตามที่คาดไว้
ขอบทะเลจะอยู่ไม่ไกลอีกต่อไป …
คุณบินจากไปอย่างภาคภูมิใจในฤดูร้อนที่ฉันมีชีวิตอยู่
คำประกาศที่ฉันไม่ได้ยินซ้ำมาหลายปีแล้ว
ละติจูดเหนือที่ถูกพัดหายไปกับมรสุม
พัดใบหน้าด้านข้างที่อยู่ไกลออกไปอย่างเงียบ ๆ
พัดบทกวีที่ร้องออกไปกว้างไกล
คุณบินจากไปอย่างภาคภูมิใจ
ไปต่างโลก แต่กลับไม่เคยบอกลา
เงาพระจันทร์ที่อยู่ภายใต้ทะเล คิดถึงฉันคนเมื่อวาน … "
เมื่อร้องเพลงได้ครึ่งทางก็พบว่าหนิงหนิงในอ้อมแขนของเธอก็หลับไปแล้ว เฉียวเหวยอีวางเธอลงเบา ๆ แล้วหันกลับไปที่คอมพิวเตอร์
เมื่อกดรหัส เนื้อเพลงก็แวบเข้ามาในความคิด
เธอชอบนักร้องคนนี้มาหลายปีแล้ว ตั้งแต่ยังไม่ได้รับความนิยม จนกระทั่งได้รับความนิยมในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา เธอมักร้องเพลงเป็นประจำแต่ไม่ได้โฟกัสเนื้อร้องสักเท่าไร
แต่เนื้อเพลงของเพลงใหม่นี้น่าสนใจมาก หนึ่งปีมีสิบสองเดือน จะมีเดือนที่สิบสามได้ยังไง? และสุดขอบฟ้าและขอบทะเลก็ไม่ได้มีอยู่จริงตั้งแต่แรก
เรื่องจริงหรือเท็จ พระเอกเอ็มวีเพลงนี้ไม่เคยสนใจความคิดถึงที่นางเอกมีให้แม้แต่น้อย
เธอมองไปยังแจกันดอกบอลลูนสองดอกที่มุมโต๊ะ และจู่ๆ ก็นึกถึงลี่เย่ถิงขึ้นมา