ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 65 เกลียดต่อไป
เธอเฝ้ามองเขาที่ก้มกราบเธอ มือขวาเธอกำกำปั้นจนแน่นมันเจ็บปวดดังตะปูฝังลงหัวใจของเธอ
"พอได้แล้ว"
เมื่อเฉียวเจิ้งกั๋วก้มกราบมากกว่าห้าสิบครั้งเฉียวเหวยอีก็พูดเบา ๆ
"มันทำให้ฉันรู้สึกคลื่นไส้"
จากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งบนที่นั่งคนขับแล้วกระแทกประตูอย่างแรง
เธอสตาร์ทรถโดยไม่ลังเลรีบหันรถและออกจากบ้านของตระกูลเฉียว
ให้เธออยู่ต่ออีกวินาทีเดียวเธออาจอาเจียนออกมาได้
เธอขับรถออกมาไกลมากพอที่จะไม่สามารถมองเห็นบ้านตระกูลเฉียวได้เธอหยุดอยู่รถแล้วจอดตรงข้างทางถนน
หลังจากสูญหายใจแรงๆได้พอควรแล้วเธอก็เตรียมตัวขับรถไปต่อและขณะกำลังจะขับรถต่อทันใดนั้นเธอก็เห็นรถเบนซ์จอดอยู่หลังประมาณยี่สิบเมตร
ลี่เย่ถิงขับรถตามเธอมาโดยตลอด
เธอจ้องมองรถเบนซ์คันนั้นสักพักแล้วสตาร์ทรถขับไปที่ที่พัก
รถของลี่เย่ถิงขับเข้าไปในโรงจอดรถใต้ดินก่อนและเฉียวเหวยอีก็จอดรถในที่เช่าไว้หลังจากสงบสติอารมณ์ได้สักพักเขาก็หยิบข้าวของและลงจากรถ
จากนั้นลี่เย่ถิงก็เดินผ่านหน้าเธอไปโดยไม่สนใจแล้วเดินไปที่ลิฟต์
ลี่เย่ถิงเงียบไปพักหนึ่งจากนั้นเดินตามเธอและจับแขนเธอไว้
"เพียะ !!!" เฉียวเหวยอีตบไปที่เขาทีหนึ่ง
มือของเธอหนักมากจนฝ่ามือของเธอชาและน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุดในดวงตาคู่นั้น
"คุณก็รู้ดีว่าตระกูลเฉียดปฏิบัติต่อฉันอย่างไรลี่เย่ถิง " เธอบอกกับเขา "ใครก็ได้ทำไมถึงเป็น เฉียวอีเหริน?"
เขาชอบผู้หญิงทั่วโลกได้เพราะมันไม่ได้เกี่ยวข้องเธอ แต่ทำไมต้องเป็นผู้หญิงที่เธอเกลียดที่สุด!
"เป้าหมายของคุณสำเร็จแล้ว" น้ำตาของเธอที่คลอเบ้าและพูดกับเขา "ฉันเกลียดคุณจริงๆ"
แม้ว่าเธอจะเห็นซูหรูเยียนในห้องทำงานของเขา แต่เธอก็ระงับอารมณ์ของตัวเองได้ แต่เมื่อนึกถึงตอนที่เขาสัมผัสผู้หญิงน่าขยะแขยงที่ชื่อเฉียวอีเหรินเธอก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์นั้นได้
เป็นเพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาเข้าใจอดีตของเธอทั้งหมดและเขายังมีส่วนร่วมในสิบปีที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ เขาเป็นคนที่เธอไว้วางใจมากที่สุดแต่เขากลับมาหักหลังเธอมันทำให้เธอเจ็ดปวดยิ่งกว่าอะไร
ใคร ๆ ต่างก็ทิ้งเธอไปทั้งอันถงเหลือแต่ลี่เย่ถิงก็ไม่ควรที่จะทิ้งเธอ
ใคร ๆ ก็หักหลังเธอได้ แต่มันต้องไม่ใช่ลี่เย่ถิง
แต่เขาก็ยังทำมันทั้งหมด
ความรู้สึกในดวงตาของลี่เย่ถิงนั้นดูซับซ้อนเป็นอย่างมากเขากระพริบสองสามครั้ง เรื่องบางเรื่องถ้าผิดก็คือผิดและไม่มีประโยชน์ที่จะพูดมากไปกว่านี้
เขาพูดเสียงต่ำ "ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วก็เกลียดมันต่อไปเถอะ"
เขาก้มหน้ากินน้ำตาที่เค็มบนใบหน้าของเธอเข้าปากแล้วปิดท้ายด้วยริมฝีปากของเธอ
เฉียวเหวยอีกัดริมฝีปากของเขาอย่างแรงเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเข้ามา เลือดจากแผลในปากที่กระจายอยู่ในปากของเขาทั้งสอง
ลี่เย่ถิงอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงออกมาด้วยความเจ็ดปวดแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอ
เมื่อเห็นผู้หญิงใจร้ายคนนี้ร้องไห้เขาควรจะรู้สึกมีความสุขที่ได้แก้แค้น แต่เขาอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเธอ
ลี่เย่ถิงเอนตัวลงเล็กน้อยกอดเฉียวเหวยอีไว้ข้างตัวและเข้าไปในลิฟต์
เดิมก็เป็นลิฟต์ส่วนตัวแบบห้องไหนห้องนั้นอยู่แล้ว
อู๋โยวได้ยินคนที่อยู่ข้างใต้ว่าทั้งสองคนกำลังเถียงกันแต่เขาปิดประตูห้องนอนซุ่ยซุ่ยหลังจากที่หลับก่อนหน้านั้นเแล้วเดินออกมา
ลี่เย่ถิงเข้าไปในห้องโดยไม่เปิดไฟและโยนเฉียวเหวยอีลงบนโซฟา
ก่อนการลงนามข้อตกลงในเช้าวันก่อนเฉียวเหวยอีก็เตรียมทำใจไว้แล้ว
เธอนอนอยู่บนโซฟาและเลิกต่อสู้
แสงจันทร์จาง ๆ สาดส่องเข้ามาจากข้างนอกเธอมองเห็นรอยแผลเก่าที่เอวของเขาแผลเป็นค่อนข้างลึกถึงแม้จะผ่านมาแล้วสามถึงสี่ปีมันก็ยังคงดูน่ากลัว
เธอยื่นมือออกไปโดยไม่รู้ตัวและสัมผัสกับแผลเป็นของเขาเบา ๆ
ช่วงเวลาแห่งการเผชิญหน้านั้นใบหน้าของลี่เย่ถิงก็เปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วแบบลึกกว่าเดิม