ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 63 คุกเข่าเพื่อขอโทษ
ผู้อาวุโสเฉียวเอนตัวบนไม้ค้ำและตีเข่าเฉียวเจิ้งกั๋วโดยตรง "ฉันยังทันไม่ตาย! พวกแกก็กล้าทำกับเฉียวเหวยอีแบบนี้แล้วหรือ!"
"พ่อ! ไม่เห็นเหรออีเหรินถูกเธอทำร้ายขนาดนี่?!" เฉียวเจิ้งกั๋วชี้ไปที่เฉียวอีเหรินและถามพลางขมวดคิ้ว
ผู้อาวุโสโกรธจนหน้าแดง"แกส่งคนไปลักพาตัวเธอ! คิดว่าไม่รู้เหรออุบัติเหตุที่เกิดขึ้นที่บริษัทเป็นคำสั่งของพวกแก?"
เฉียวเหวยอีมองไปที่เฉียวเจิ้งกั๋วอย่างเงียบ ๆ เธอต้องการดูว่าจะมีอะไรที่เฉียวเจิ้งกั๋วสามารถเล่นลิ้นได้อีก
"นั่นเป็นเพราะเธอ ไม่ยอมกลับบ้าน ! ถ้าเธอเต็มใจที่จะเชื่อฟังเราคงไม่ต้องใช้วิธีรุนแรงเช่นนี้?" เฉียวเจิ้งกั๋วลังเลและตอบกลับอย่างมั่นใจ
“ ถ้าอย่างนั้นที่แฟนคลับของเฉียวอีเหรินขับรถชนฉันวันนี้คุณชายเฉียวจะอธิบายยังไง?” เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย“ เพราะฉันไม่เชื่อฟังคุณถึงกับต้องฆ่าเลยเหรอ?”
เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสไม่เคยรู้สิ่งนี่เกิดขึ้นนั้นเพืยงไม่กี่วินาทีเขาก็หันมองไปที่ซ่งชิงหรูและเฉียวอีเหรินแม่ลูกคู่นั้น
"ขอโทษเฉียวเหวยอีเดี๋ยวนี่!" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและน่าเกรงกลัว "เดี๋ยวนี่และตอนนี่!"
“ อะไรนะ?อีเหรินถูกทุบตีขนาดนี้ แต่ให้เราขอโทษเหรอ?” ซ่งชิงหรูดูประหลาดใจ
"เจิ้งกั๋ว!" ใบหน้าของซ่งชิงหรูเต็มไปด้วยความคับแค้นใจและความโกรธ
เฉียวเจิ้งกั๋วรู้สึกแทนซ่งชิงหรูจากการที่อยู่ด้วยกันหลายปีที่ผ่านมา ซ่งชิงหรูได้รับความกดดันและเขาพูดอย่างเคร่งขรึม " ชิงหรพูดถูกเราจะขอโทษคนชั้นต่ำแบบนี้ได้อย่างไร!"
คนชั้นต่ำ
เฉียวเหวยอีไม่สามารถระงับอารมณ์ได้และหัวเราะเบา ๆออกมาเบาๆ
พ่อผู้ที่ให้กำเนิดเรียกลูกสาวของตัวเองว่าคนชั้นต่ำ ซึ่งเป็นเรื่องตลกจริงๆ
เธอมองไปที่เฉียวเจิ้งกั๋วอย่างเย็นชาและถามด้วยความรังเกียจ "พ่อของคนชั้นต่ำ ควรเรียกว่าอะไรดีนะ?ลูกสาวของพ่อของคนชั้นต่ำ หรือเรียกว่าคนชั้นต่ำมาก ?"
"แก !!!" เฉียวเจิ้งกั๋วอึ้งสีหน้าเขาซีดทันทีและเขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อที่จะตบเฉียวเหวยอี
ในรถเบนซ์ที่อยู่ห่างออกไปอู๋โยวเห็นว่าเฉียวเจิ้งกั๋วกำลังจะทำอะไรบางอย่างและเขาก็พูดอย่างประหม่า "คุณชายครับ พวกเขากำลังจะลงทำร้ายคุณหนู เราจะลงไปไหม!
ลี่เย่ถิงหยุดมือของเขาเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชาและกวาดมองไปที่บ้านของตระกูลเฉียว
หากพวกเขาลงมือ
"ไอ้สารเลว!" ก่อนที่เฉียวเจิ้งกั๋วจะลงมือผู้ อาวุโสก็ตีเข่าหลังของเขาด้วยไม้ค้ำทำให้เฉียวเจิ้งกั๋วย่อขาลงและคุกเข่าลงบนพื้น
และบังเอิญคุกเข่าต่อหน้าเฉียวเหวยอี
คนแบบนี้เฉียวเหวยอีแค่มองก็รู้สึกคลื่นไส้
"ไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญชิ้นใหญ่ขนาดนี้ก็ได้คุณชายเฉียว" เธอพูดเบา ๆ ที่มุมปากและยิ้ม "แค่ปล่อยให้คนชั้นต่ำเข้ามาคุกเข่าขอโทษฉันก็พอ”
"พ่อ … " เฉียวอีเหรินร้องไห้และกอดซ่งชิงหรูไว้และหดตัวกลับด้วยความกลัวใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือดที่แห้งและร้องไห้ออกมา
เฉียวเหวยอีไม่เข้าใจ คือคนที่ทำอะไรผิดจะมีสีหน้าเย่อหยิ่งขนาดนี้
ต้องขอบคุณพลังที่ไร้ยางอายขอเฉียวอีเหรินวันนี้เธอต้องพอใจก่อนที่เธอจะจากไป
เธอเดินไปที่รถของเธอนั่งลงและเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วหันไปที่เฉียวอีเหรินแล้วพูดว่า "มาที่นี่แล้วคุกเข่าและก้มลงกราบฉันร้อยครั้ง"!
"เธอฝันไปหรือ!" ซ่งชิงหรูกรีดร้อง "เฉียวเหวยอีเธอนี้ไร้ยางอายจริงๆเราคืนเธอให้กับอันถงแล้ว! ตระกูลเฉียวไม่เคยยอมรับเธอมาหลายปีแล้ว! เธอไม่ต้องได้คืบจะเอาศอก!”
ทันใดนั้นดวงตาเฉียวเหวยอีก็อ้อยอิ่ง "ที่พวกคุณทำกับฉัน ทำให้ฉันไม่สบายใจเป็นอย่างมากและฉันก็จะส่งคืนให้พวกคุณเป็นร้อยเท่า!"
ซ่งชิงหรูตัวแข็งพูดไม่ออก
"ไม่ก้มลงกราบใช่ไหม" เฉียวเหวยอีรอไม่กี่วินาทีจากนั้นก็ยิ้มให้เฉียวอีเหริน
"ถ้ายังงั้น กล้องวงจรปิดที่คอนโดและคำสารภาพของแฟนคลับของเธอในสถานีตำรวจฉันคิดว่าน่าจะเพียงพอที่จะทำให้เธอติดคุกได้"