ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 60 ม้าดีคู่กับอานดี
เฉียวเหวยอีฟังเธอพูด ดวงตาขยับเล็กน้อย
ที่ลี่เย่ถิงเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอและถังอี้หลายครั้ง คงจะเกี่ยวกับเรื่องของหยวนเป่าด้วย
งานแถลงข่าวละครใหม่ในช่วงบ่าย ใช้เวลาไปเกือบจะห้าโมงเย็นถึงเลิกงาน
ขณะที่นักแสดงหลักออกจากหลังเวทีพร้อมกัน คนที่แสดงเป็นนางเอกเห็นว่าเฉียวเหวยอีกำลังจะกลับ ก็รีบพูดหยุดเธอไว้“เหวยอี พวกเราจองห้องอาหารพิเศษไว้ ไปกินข้าวด้วยกันไหม? ประธานก็ไปนะ”
เพิ่งจะพูดจบ ใบหน้าของหลายๆคนก็อึดอัดขึ้นมาทันที
เฉียวเหวยอีรู้ว่าคำพูดสุดท้ายนั้น อีกฝ่ายพูดโพล่งออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ นิ่งไปหลายวิ แล้วตอบกลับยิ้มๆว่า“ที่บ้านมีคนรอฉันกลับไปกินข้าวอยู่”
ถังอี้ให้สัมภาษณ์เสร็จ ตามออกมากับทุกคน ได้ยินเฉียวเหวยอีพูดแบบนี้ ก็รู้สึกประหลาดใจ“เธอกลับไปมีข้าวกิน?”
ถามได้ครึ่งหนึ่ง เห็นว่ามีคนจ้องเขากับเฉียวเหวยอี มันไม่ค่อยสะดวก จึงเอื้อมมือไปจับแขนเสื้อของเฉียวเหวยอี พาเธอไม่คุยเงียบๆที่มุม
เฉียวเหวยอีอยากถามเรื่องหยวนเป่าพอดี จึงตามถังอี้ไปที่มุมข้างๆ
“บ้านฉันมีคนจริงๆ”เฉียวเหวยอีพูดอย่างจริงจัง
พูดไป ก็ยกมือขวาขึ้นสาบาน“ฉันสาบาน ว่าไม่ได้โกหกคุณ”
มนุษย์ตัวน้อยในอพาร์ทเมนต์ของเธอ ถึงกับใช้มือถือของอู๋โยววิดีโอคอลหาเธอตั้งหลายสาย โทรเร่งให้เธอกลับไปกินข้าวเย็นด้วยน้ำเสียงงอแง
ถังอี้เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง เบะปากตอบกลับไปว่า“งั้นก็โอเค”
“อีกเรื่องก็คือ เธอแน่ใจหรอว่าจะถอนเงินปันผลของบริษัทในปีนี้ออกมา?เธอถอนเงินออกมามากขนาดนั้นไปทำไม?เก็บไว้ในบริษัทคิดดอกเบี้ยทบต้น เธอคิดเป็นหรอ? ”
“ใช่ ฉันมั่นใจ ฉันรีบใช้เงิน ส่วนเหตุผลคุณไม่ต้องถามหรอก”เฉียวเหวยอีตอบกลับสีหน้าจริงจัง
“งั้นโอเค ตอนนี้คือปลายเดือนเก้า ฉันจะเอาปันผลของสองฤดูที่แล้วออกมาให้เธอ แปดสิบกว่าล้าน ให้มันเป็นจำนวนเต็ม ก็เก้าสิบล้าน”ขณะที่ถังอี้พูด สีหน้าก็ยังคงงงงวย
เฉียวเหวยอีถามเรื่องเงินกับเขาแล้ว ก็นิ่งไปหลายวิ แล้วพูดว่า“หยวนเป่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณหรอ?”
“ใช่ ตัวตนของเธอพิเศษขนาดนี้ ม้าที่ดีก็ต้องคู่กับอานที่ดีไม่ใช่หรอ?”ถังอี้ตอบกลับมาแบบมันเป็นเรื่องธรรมดา
“……”
เพลย์บอยแปลกประหลาดอย่างถังอี้ เกรงว่าเขาคงไม่เข้าใจว่าพฤติกรรมของเขาทำให้เธอมีปัญหามากแค่ไหน
เฉียวเหวยอีกับเขาจ้องกันไปมา จึงตอบกลับไปว่า“โอเค ไหนๆก็ให้มาละ”
พูดจบ หยิบกุญแจรถออกจากกระเป๋าแล้วพูดกับถังอี้ว่า“คุณไปกินข้าวกับพวกเขาเถอะ เดี๋ยวฉันขับรถกลับละ”
เธอหันตัว และเดินไปที่ลานจอดรถกลางแจ้ง ยังเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงเบรกดัง“เอี๊ยด”
รถคันหนึ่งเลี้ยวมาตรงมุม พุ่งมาทางเธออย่างกับเสียการควบคุม!
เฉียวเหวยอีอึ้งไป จากนั้นก็รีบหันตัวพุ่งไปทางถังอี้ที่อยู่ข้างหลัง ผลักเขาเข้าไปในที่ปลอดภัย!
ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ ประตูรถเฉี่ยวโดนส้นเท้าและน่องของเฉียวเหวยอี ด้วยแรงเสียดทานทำให้เฉียวเหวยอีทนเจ็บไม่ไหว พลิกตัวล้มลงกับพื้นอย่างแรง
เสียงกรี๊ดดังขึ้นรอบข้าง
ข้อศอกของเฉียวเหวยอีกระทบกับพื้น อาการเจ็บแปลบไปทั่วแขน เธอวูบไปชั่วขณะหนึ่ง
ช่วงที่เธอปรับตัว รอสติค่อยๆกลับคืนมา ถังอี้ก็ให้ยามแถวนี้ขวางรถคันนั้นไว้ โยนคนขับรถที่อยู่ข้างในออกมา
เป็นผู้ชายที่เฉียวเหวยอีไม่เคยเห็น
เธอบิดข้อศอกของตัวเอง เมื่อแน่ใจว่าไม่มีการพลิกแพลงหรือแตกหัก ก็ลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง เดินไปหาผู้ชายคนนั้นช้าๆ
ชายคนนั้นถูกยามล็อคมือเอาไว้ สีหน้ามีแต่ความเกลียดชัง ท่าทางเหมือนไม่พอใจ
“ฉันกับนายไม่เคยรู้จักกันเลย ทำไมนายถึงจะชนฉัน?”เฉียวเหวยอีเม้มปาก ถามเขาเสียงต่ำ
“เป็นเพราะเธอนั่นแหละ!!!เธอต้องไปทำอะไรลับหลังกับตระกูลลี่แน่ๆ ถึงทำให้อีเหรินตกอยู่ในสภาพแบบนี้!ฉันแค่ฆ่าคนเพื่อคนบริสุทธิ์ เธอมันนังจิ้งจอกไร้ยางอาย เธอ……”
“เพี๊ยะ!”ไม่รอเขาพูดจบ เฉียวเหวยอีก็ตบเข้าไปแรงๆ
“เธอมันคนหน้าด้าน เธอคิดว่าไม่ให้คนอื่นพูด……”
“เพี๊ยะ!”เฉียวเหวยอีก็ตบเข้าไปแรงๆอีกหนึ่งครั้ง