ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 56 ชีวิตนี้ไม่มีทางคืนหมด!
“สัญญาอยู่บนโต๊ะ พรุ่งนี้เซ็นมันด้วย”ลมหายใจร้อนๆของเขากระทบกับหน้าผากเธอ ใกล้กันแค่คืบ
เฉียวเหวยอีตัวแข็งทื่อ ลืมตาขึ้นมา
เขาก้มหน้า ริมฝีปากไปแตะโดนไหปลาร้าที่เผยออกมานอกคอเสื้อ
ที่ๆเฉียวเหวยอีกลัวการโดนสัมผัสมากที่สุดก็คือแถวหลังคอ จังหวะที่ริมฝีปากเขาไปโดน เธอทนไม่ได้จนสะดุ้ง กัดปากล่างไว้แบบไม่รู้ตัว
มือของเขา วางอยู่ที่หลังหูของเธอ บังคับให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา
เฉียวเหวยอีกัดปากไว้แน่น วินาทีที่ริมฝีปากเขากระทบลงมา ทันใดนั้นเธอก็เอ่ยปาก ถามเขาเสียงเบาว่า“ลี่เย่ถิง คุณคิดว่า ถ้าหากพวกผู้อาวุโสท่านรู้เข้าจะเป็นยังไง?”
ลี่เย่ถิงหยุดลง ทั้งสองจ้องตากัน
เฉียวเหวยอีโล่งอก แล้วพูดต่อว่า“ฉันบอกแล้ว เรื่องเงินฉันจะหาวิธีคืนคุณเอง แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีการแบบนี้”
เธอคิดว่าวันนี้เธอควรพูดกับเขาให้ชัดเจน เขามีซูหรูเยียน มีเฉียวอีเหริน แล้วยังมีลูกชายอีก
เธอไม่รู้ว่าเรื่องระหว่างพวกเขามันเป็นยังไง แต่เธอไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องในวังวนนี้ เธอกลับมา ก็เพราะโรคมะเร็งปอดของผู้อาวุโสเฉียว
“อันถงทำลายชีวิตครึ่งก่อนของพวกเรา ทำลายตระกูลลี่ มันเป็นความผิดของเธอ เราไม่ควรจะผิดต่อไปเรื่อยๆ ไม่ควรทำลายชีวิตของคุณไปเรื่อยๆ”
“อีกอย่างถึงฉันจะแต่งงานกับผู้ชายที่เทียบกับเซียวเซิ่งไม่ได้เลยก็ตาม แต่อย่างน้อยเขาก็ให้ตำแหน่งภรรยากับฉันได้ อย่างน้อยฉันกับผู้ชายคนนั้น ก็อยู่ในสถานะที่เท่าเทียมกัน”
เธอกับลี่เย่ถิงไม่เคยอยู่ในสถานะที่เท่าเทียมกันเลย หลังจากที่อันถงก่อเรื่อง ช่องว่างระหว่างพวกเขาก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
คนทั้งตระกูลลี่เกลียดเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เกลียดพวกเขา รู้สึกผิดกับพวกเขา แต่ทุกครั้งที่เห็นซุ่ยซุ่ย เธอก็จะนึกถึงลูกของเธอกับลี่เย่ถิง ‘ปู๋เนี่ยน’
“ฉันกับคุณมาถึงขั้นนี้แล้ว อยู่ด้วยกันก็มีแต่จะทำร้ายกันและกัน”เธอยังคงพูดกับลี่เย่ถิงเสียงเบา
พูดยังไม่ทันขาดคำ ลี่เย่ถิงก็พูดขึ้นเสียงเย็นว่า“งั้นก็ทรมานกันไปเรื่อยๆ”
“เฉียวเหวยอี ฉันก็เคยบอกแล้ว เธอ และชีวิตของเธอเป็นของฉัน สิ่งที่เธอติดฉันไว้ ทั้งชีวิตนี้ไม่มีทางคืนหมด!”
“ถ้าหากฉันเห็นว่าถังอี้ยังมาที่นี่อีก ฉันจะทำให้โกลบอลเอนเตอร์เทนเมนต์กรุ๊ปหายไปจากเมืองเจียงเฉิง”
ในคืนที่ติดตามสัญญาณของจูเซวี่ยได้อีกครั้ง คนนอกที่เข้าออกตึกนี้น้อยมาก เขาพบว่า ช่วงสี่ทุ่มกว่าถังอี้เข้ามาที่นี่ ห้าทุ่มครึ่งถึงได้ออกไป
ซุ่ยซุ่ยอยู่ที่นี่ พวกเขายังกล้าเจอกันอย่างเปิดเผย
“คุณ……”เฉียวเหวยอีขมวดคิ้วน้อยๆ
นึกถึงถังอี้ ใจของลี่เย่ถิงก็ยิ่งหงุดหงิด รีบปล่อยเฉียวเหวยอีออกอย่างรวดเร็ว ลุกขึ้นหยิบผ้าห่มที่อยู่ข้างๆ เดินออกไปนอนที่โซฟาห้องรับแขก
เฉียวเหวยอีมองเขาออกไป สักพักก็พลิกตัว อุ้มซุ่ยซุ่ยที่ถูกลี่เย่ถิงอุ้มไปนอนไกลๆกลับมานอนข้างๆเธอ
หลับตา แต่จะทำยังไงก็นอนไม่หลับ
เช้ามาก็เบลอๆ ฟังเสียงลี่เย่ถิงอุ้มซุ่ยซุ่ยไปล้างหน้าในห้องน้ำ เธอทนตื่นขึ้นจากอาการง่วงนอน ลี่เย่ถิงกับซุ่ยซุ่ยก็ไปแล้ว
เธอลุกไปที่ห้องรับแขก บนโต๊ะมีจานแซนวิชวางไว้ และยังมีสัญญาบางๆสองแผ่น
เธอหยิบขึ้นมาดู สัญญามีสองฉบับ หนึ่งฉบับมีสองแผ่น ในสัญญาระบุไว้ง่ายๆว่า เธอแค่ต้องอยู่ข้างกายเขาหนึ่งปี ในหนึ่งปีนี้ไม่ว่าเขาจะขออะไร เธอต้องเชื่อฟัง หลังจากหนึ่งปี เรื่องที่ผ่านมาก็จะเป็นโมฆะ ทั้งสองจะไม่ติดค้างอะไรกันอีก
ในช่องลงนาม มีชื่อของลี่เย่ถิงเขียนไว้สามตัวอย่างสวยงาม
เฉียวเหวยอีจ้องคำว่าถือเป็นโมฆะสี่คำนี้ ครุ่นคิดอยู่นาน สุดท้ายก็หยิบปากกาบนโต๊ะ เซ็นชื่อของตัวเองลงไป