ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 55 เสียใจภายหลัง
ที่จริง เธอไม่ได้กินหม้อไฟมะเขือเทศนานมากแล้ว น่าจะตั้งแต่ไปต่างประเทศจนถึงตอนนี้ ก็เพิ่งจะได้กินมื้อแรก
ไม่มีใครรู้ว่าเธอชอบกินอะไร เพราะงั้นเธอชินแล้ว
“เริ่มงาน”เธอกินไปด้วย ส่งข้อความหาพ่อบ้านของคิงไปด้วย “เตรียมตัวได้เลย”
ลี่เย่ถิงอาบน้ำให้ซุ่ยซุ่ยเสร็จแล้ว กล่อมนอนจนหลับก็ออกมา นิ้วของเฉียวเหวยอีกำลังขยับใช้งานอยู่บนโน๊ตบุ๊คอย่างรวดเร็ว หน้าจอของโน๊ตบุ๊คสะท้อนเข้าหาเขา
หลายนาทีต่อมา เฉียวเหวยอีพับปิดโน๊ตบุ๊คลง เตรียมจะเก็บถ้วยชาม
เขายืนอยู่ตรงประตู มองเธอหันตัวเข้าไปในห้องครัว
จากนั้นไม่กี่วิ ก็เดินไปที่โน๊ตบุ๊คของเฉียวเหวยอีช้าๆ เปิดมันขึ้นมาดู
ที่แสดงอยู่บนหน้าจอ เป็นหน้าเว็บเกมที่เธอยังไม่ทันได้กดออก
บนสุดของหน้าจอ มีตัวหนังสือบรรทัดหนึ่งกำลังเลื่อนผ่าน“ยินดีด้วย‘Hey~Don't touch’ฆ่าต่อเนื่องห้าตัว!”
“บอสผู้ยิ่งใหญ่!”เสียงนี้ดังขึ้น
เธอยังคงชอบเล่นเกมคอมพิวเตอร์เหล่านี้ หลายปีมานี้ไม่เปลี่ยนไปเลย
เมื่อก่อนตอนเธอยังไม่มีโน๊ตบุ๊คเป็นของตัวเอง ชอบไปนั่งอยู่บนโซฟาของเขาเสมอ แอบเล่นเดสก์ท็อปของเขา ไม่ว่าเขาจะเปลี่ยนรหัสไปกี่ครั้ง เธอก็มักจะมีวิธีปลดล็อคมัน
ภายหลัง ลี่เย่ถิงเริ่มชิน ก็กลายเป็นว่า นอกจากเธอแล้ว ก็ห้ามใครก็ตามเข้าไปในห้องทำงานของเขา
เขายื่นมือ กดปุ่มesc ออกจากหน้าเว็บเกม บนหน้าจอหลักของโน๊ตบุ๊คโล่งมาก มีแค่เกมไม่กี่เกม
เขามองมัน ก็กดกลับเข้าหน้าจอเกมให้เธอ
อู๋โยวบอกว่าเฉียวเหวยอีน่าสงสัย
นอกจากนี้ ยังมีความสามารถด้านitของเฉียวเหวยอีอีก ลี่เย่ถิงอดไม่ได้ที่จะสงสัยเธอ
แต่โน๊ตบุ๊คของเธอโล่งมาก ไม่มีอะไรเลย
แต่ที่น่าสงสัยมากกว่าคือแฮ็กเกอร์คนนั้น
ขณะที่เขาพับโน๊ตบุ๊คลง เฉี่ยวเหวยอีก็ยืนอยู่ที่ประตูห้องครัวที่อยู่ตรงข้ามเขา ในมือถือจานผลไม้ที่ปอกเปลือกแล้ว
“กินผลไม้ไหม?”เฉียวเหวยอีเอ่ยถามเขาอย่างใจเย็น
เหมือนกับไม่ได้สนใจที่เขายุ่งกับโน๊ตบุ๊คเธอ
ตอนที่ลี่เย่ถิงอาบน้ำ เฉียวเหวยอีสลับไปใช้แอคเคาท์จูเซวี่ย เพิ่มนายจ้างคนก่อนหน้าที่ให้ค่าจ้างเริ่มต้นยี่สิบเท่ากับเธอ
“นี่คือเงินมัดจำ คืนให้คุณ ช่วงนี้เจ้านายฉันยังไม่สะดวก”เธอส่งข้อความไป
วินาทีต่อมา เธอได้ยินเสียงจากห้องน้ำฝั่งตรงข้าม “ติ้ง”โทรศัพท์ของลี่เย่ถิงดังขึ้น
เธอมองไปที่ร่างของผู้ชายคนนั้นที่อยู่หลังกระจกเงา เห็นเขาหยิบมือถือขึ้นมาดู
เธอจึงรีบลบเบอร์ของนายจ้างทันที แล้วเปลี่ยนกลับไปใช้แอคเคาท์ปกติ นำมือถือยัดเข้าไปใต้หมอน แล้วล้มตัวลงนอน
ก่อนหน้านี้เฉียวเหวยอียังคิดอยู่เลยว่า มันไม่น่าจะบังเอิญขนาดนั้น บางทีอาจจะเป็นลูกน้องภายใต้เขา ประมาณพวกผู้จัดการประชาสัมพันธ์มาเจรจาคุยงานกับเธอ
แต่ตอนนี้ยืนยันได้แล้ว นายจ้างที่คอยตามตื้อเธอมาตั้งนาน ก็คือลี่เย่ถิง
ตอนมาหาเธอที่บริษัทฉีเล่อ เธอไม่รู้ว่าเจ้าของwlกรุ๊ปคือลี่เย่ถิง เนื่องจากราคาที่อีกฝ่ายให้นั้นสูง เพราะงั้นเธอจึงได้รับงานแบบไม่ลังเล
ตอนรับมารู้สึกดีมากแค่ไหน ตอนนี้ก็เสียใจมากแค่นั้น
เธอหลับตาและหันหลังให้กับห้องน้ำ ฟังเสียงที่ลี่เย่ถิงเข้ามาในห้องหลังอาบน้ำเสร็จ
เธอจงใจนอนเตียงข้างที่ติดกับหน้าต่าง ให้ซุ่ยซุ่ยนอนตรงกลาง เหลือที่ว่างให้ลี่เย่ถิงครึ่งเตียง
แต่ถ้าเขาอยากนอนโซฟา เธอก็ไม่ขัด ผ้าห่มก็วางไว้ที่หัวเตียง
เธอฟังเขาคลี่ผ้าห่มออก นอนลงตรงอีกด้านของเตียง ฟังเสียงเขาปิดไฟ
สักพักถึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก
กำลังจะนอนหลับอย่างสบายใจ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเตียงขยับเบาๆ
มือของลี่เย่ถิง โอบรอบเอวของเธอ ฝ่ามือนั้นร้อน