ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 54 ไม่ต้อนรับเราสองคนพ่อลูก
ลี่เย่ถิงไม่ได้พูดต่อ หยิบยาลดไข้ในถุงที่อยู่ข้างๆที่อู๋โยวนำมา แบบที่ซุ่ยซุ่ยกินประจำ เทหนึ่งฝา ยุให้ซุ่ยซุ่ยดื่ม
ซุ่ยซุ่ยกอดคอลี่เย่ถิงไว้ หลังจากนั้นไม่นาน ก็กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นนิดหน่อย
“คืนนี้กินหม้อไฟ”ลี่เย่ถิงหันมามองเฉียวเหวยอี พูดเสียงต่ำ
เฉียวเหวยอีช่วยเตรียมชามตะเกียบ นั่งอยู่หน้าลี่เย่ถิงสองพ่อลูก พักหนึ่งแล้วก็ยังไม่ขยับตะเกียบ เอาแต่ก้มหน้ามองมือถือที่อยู่ใต้โต๊ะ
ลี่เย่ถิงมองเธอ พูดขึ้น“ทำไมไม่กิน?”
เฉียวเหวยอีเพียงแค่รีบปิดเสียงมือถือ แล้ววางคว่ำจอไว้บนโต๊ะ
หนิงหนิงใช้โทรศัพท์ของคิงวิดิโอคอลมาหาเธอตลอด ยังถ่ายรูปที่คิงนอนอยู่บนเตียงส่งมา บนตัวคิงพันไปด้วยผ้าพันแผล น่าจะบาดเจ็บ
“ฉันไม่ค่อยหิวเท่าไหร่?”เฉียวเหวยอีฝืนยิ้มให้ลี่เย่ถิง ตอบกลับ
ถ้าหากลี่เย่ถิงค้างที่นี่กับเธอ ก็จบกัน
อย่างแรกเลยคืออีกงานที่เธอรับมา สองสามวันนี้ก็จะเสร็จแล้ว เธอไม่สามารถทำอะไรภายใต้สายตาของลี่เย่ถิง
อีกอย่างไม่รู้ทำไมคิงถึงได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาก็ไม่ได้บอกเธอ ตอนนี้เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย อยากถามอาการตอนนี้ของเขาเป็นยังไงบ้าง
คิงได้รับบาดเจ็บมันเป็นเรื่องปกติ แม้ว่าจะเพิ่งผ่ากระสุนหนึ่งนัดออกจากตัว หลังจากนั้นหนึ่งนาทีเขาก็สามารถไปนั่งเจรจาคุยธุรกิจกับคนอื่นได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันต้องสาหัสมากแน่ๆ ถึงได้อยู่บนเตียง
และดูเหมือนว่ากำลังสลบอยู่ด้วย
เธอเป็นกังวลเล็กน้อย
ลี่เย่ถิงจ้องเธอ ไม่ได้พูดอะไร คีบมันฝรั่งสองชิ้นจากหม้อไปใส่ในชามของเธอ
สิ่งที่เฉียวเหวยอีชอบกินที่สุดก็คือมันฝรั่งในหม้อไฟมะเขือเทศ กินเท่าไหร่ก็ไม่เลี่ยน
“คุณกินก่อนเลย ฉันมีธุระนิดหน่อย”ท้ายที่สุดเฉียวเหวยอีก็ทนไม่ได้ เพิ่งกินไปหนึ่งคำ ก็วางตะเกียบลง หยิบมือถือแล้วขึ้นไปที่ดาดฟ้า
ลี่เย่ถิงมองเธอรีบขึ้นดาดฟ้าไป สีหน้าก็เริ่มนิ่งขึ้น
ซุ่ยซุ่ยมองตามทิศทางที่เฉียวเหวยอีลุกออกไปพักหนึ่ง ก็รีบไปนั่งบนตักของลี่เย่ถิงทันทีอย่างเข้าใจสถาณการณ์ “ปะป๋า ป้อนซุ่ยซุ่ยหน่อย”
ลี่เย่ถิงลดสายตาลงไปมองลูกตัวเอง เบะปากแล้วพูด“เธอไม่ต้อนรับเราสองคนพ่อลูก นายดูไม่ออกหรอ? อุส่าห์พยายามหาที่อยู่บ้านเธอเพื่อมาเอาใจเธอ”
“เธอเกิดเรื่องก็มีนายอยู่เป็นเพื่อน มีประโยชน์ไหม? ในใจเธอมีแต่คนอื่น ไม่มีที่ของนาย”
คำพูดนั้นมีแต่คำประชดประชัน
“หืม?”ซุ่ยซุ่ยไม่ค่อยเข้าใจที่ลี่เย่ถิงพูด สีหน้างงงวย
ลี่เย่ถิงนิ่งไปหลายวิ แล้วถามต่อ“หลายวันมานี้มีผู้ชายมาบ้างไหม?”
ซุ่ยซุ่ยส่ายหน้า ชี้ตัวเอง แล้วชี้ไปที่ลี่เย่ถิง
ลี่เย่ถิงจ้องเขาแล้วถามต่อว่า“ไอ้หนูสายลับ นายชอบเฉียวเหวยอี?”
“ชอบครับ!”ซุ่ยซุ่ยตอบกลับอย่างเกินจริง“คิดถึงพี่สาวทุกวันเลย!”
ลี่เย่ถิงมองดูซุ่ยซุ่ยที่สีหน้าเกินจริง แล้วเบะปากอีกครั้ง
สักพัก ก็พูดตอบกลับกับตัวเองเสียงเบาว่า“ใครไม่คิดแบบนั้นกันล่ะ?”
เฉียวเหวยอีถามพ่อบ้านของคิง ยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่า บาดแผลของคิงไม่ได้มีปัญหาใหญ่มาก แค่แผลมันอักเสบ ก็เลยนอนหลับอยู่ตลอด เธอถึงได้โล่งใจ
กลับจากดาดฟ้า บนโต๊ะก็ไม่เห็นลี่เย่ถิงกับซุ่ยซุ่ยแล้ว
ชามของลี่เย่ถิงค่อนข้างสะอาด ดูเหมือนกินได้แค่ไม่กี่คำ
เธอมองไปทางห้องนอน ได้ยินเสียงน้ำจากข้างใน ลี่เย่ถิงอาจจะกำลังอาบน้ำให้ซุ่ยซุ่ย
มือถือสั่นขึ้นมาอีกครั้ง เฉียวเหวยอีเอาขึ้นมาดู เป็นบัญชีที่เขาเพิ่งเปิดในประเทศ ข้อความเตือนมาว่ามีเงินเข้าห้าสิบล้าน
เธอจ้องมองเลขนั้นเงียบๆอยู่นาน หยิบเอาโน๊ตบุ๊คในห้อง หันหลังกลับไปที่โต๊ะ นั่งอยู่คนเดียว กินหม้อไฟที่ลี่เย่ถิงเตรียมให้เธอตั้งหนึ่งชั่วโมง