ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 429 ให้เฉียวเหวยอีมารับสายโทรศัพท์
“……”เฉียวเหวยอีจ้องมองถังหยวนเป่า
“ฉันล้อเล่น!ฉันจะไม่ต้องการเธอยังไง?เธอดู!”ถังหยวนเป่าเห็นเฉียวเหวยอีดวงตาแดง คิดว่าจะร้องไห้ สายตาลุกลี้ลุกลน “ทำไมหลังจากที่ป่วยยังพูดล้อเล่นได้?”
“งั้นก็ดี ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้”เฉียวเหวยอีเช็ดน้ำตา ฝังตัวเองเข้าไปในผ้าห่ม
หลับตาลงเตรียมพักผ่อน
ถังหยวนเป่ายืนอยู่ข้างเตียง พูดไม่ออกจ้องมองเฉียวเหวยอี
“ฉันจะต้มโจ๊กให้เธอ อีกสักพักตื่นขึ้นมากินหน่อย”เธอกลอกตามองบนพูดกับเฉียวเหวยอี
“อย่า!”เฉียวเหวยอีชั่วพริบตาเดียวก็ตึงเครียด
“โจ๊กขาว!พี่ใช้หม้อต้มโจ๊กให้!”ถังหยวนเป่าแทบอยากจะบีบคอเฉียวเหวยอี นี้คือการแสดงออกเวลาที่เธอมีไข้เหรอ?
“อ้อ…”เฉียวเหวยอีผ่อนคลายลง
เพียงแค่โจ๊กไม่ได้ใส่วัตถุดิบแปลกๆอะไรเพิ่มเข้าไปก็ดีแล้ว มีครั้งหนึ่งถังหยวนเป่าทำโจ๊กไข่และเนื้อไม่ติดมันให้ถังอี้ ถังอี้กินเข้าไปก็อ้วกออกมา
เฉียวเหวยอีคิดว่าตัวเองตอนนี้ร่างกายอ่อนแอ รับสิ่งที่เป็นพิษของถังหยวนเป่าไม่ไหว
ถังหยวนเป่าชั่วพริบตาเดียวก็ไม่อยากพูด หมุนตัวเดินออกไป ช่วยเฉียวเหวยอีดูโจ๊กในหม้อ
นั่งอยู่บนโซฟาครึ่งชั่วโมง เล่นเกมโทรศัพท์สักพัก ลี่เย่ถิงก็โทรศัพท์เข้ามากะทันหัน
ถังหยวนเป่าเดิมทีกำหมัดแน่นแล้ว เวลาที่มองเห็นชื่อ“ลี่เย่ถิง”สามตัวอักษรนี้ชัดเจน
เปรียบเทียบการสนุกกับชีวิต ชีวิตของตัวเองต้องสำคัญกว่าแน่นอน
เธอกระแอมเล็กน้อย ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัว ดึงประตูบานเลื่อน รับสายโทรศัพท์ของลี่เย่ถิง
“เฉียวเหวยอีไปที่เธอไหม?”ทันทีที่รับสายโทรศัพท์ ในสายโทรศัพท์ลี่เย่ถิงก็พูดถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ถังหยวนเป่าไตร่ตรองเล็กน้อย พูดตอบ“ไม่รู้”
“……”ลี่เย่ถิงเงียบไม่พูดจาสักพัก พูดตอบ“ให้เธอมารับสายโทรศัพท์”
ถังหยวนเป่าครุ่นคิดเล็กน้อย พูดตอบ“เธอมีไข้ เพิ่งจะนอนหลับไป ฉันคิดว่าตอนนี้เธอยังไม่อยากรับสายโทรศัพท์คุณ”
ลี่เย่ถิงไม่รู้ว่าเฉียวเหวยอีมีไข้ พูดย้อนถามทันที“ไข้รุนแรงไหม?”
“ตอนเช้าไปทำอะไรมาล่ะ…”ถังหยวนเป่าอดไม่ได้ที่จะพูดบ่นพึมพำ
“?”
ถังหยวนเป่าทันใดนั้นก็นึกถึงคนที่อยู่ในสายโทรศัพท์ว่าเป็นลี่เย่ถิง ตัวเองมีความกล้าแค่แอบด่าในใจ หลังจากนั้นทำเสียงให้เป็นปกติ พูดด้วยความซื่อสัตย์กับลี่เย่ถิง“ไม่รุนแรง ไม่ถึงสามสิบเก้าองศา ป้อนยาให้เธอแล้ว”
“ตอนนี้พวกเธอพักอยู่ที่ไหน?”ลี่เย่ถิงชะงักไปเล็กน้อย พูดถามเธอต่อไป
“ฉันคิดว่า ตอนนี้เหวยอีไม่อยากจะพบคุณ คุณไม่ต้องถามแล้ว”ถังหยวนเป่าสูดลมหายใจเข้า พูดตอบ
“คุณรอให้เธอใจเย็นลงเถอะ บางครั้งบังคับมากเกินไปก็ไม่ดี คุณกลับไปคิดดูก่อน คุณทำอะไรผิด เหวยอีนิสัยดีขนาดนี้ ฉันไม่เคยเห็นเธอโกรธขนาดนี้”
ลี่เย่ถิงตอนนี้กำลังอยู่ที่ชั้นล่างของบ้านถังเย่ว์อิ่ง อู๋โยวเคาะประตู ลงมาส่ายหน้าให้กับลี่เย่ถิง“ไม่อยู่ที่นี่”
ลี่เย่ถิงขมวดคิ้วขึ้น ฟังถังหยวนเป่าพูดอะไรอีกสองสามประโยค วางสายโทรศัพท์ทิ้งลงด้านข้าง
อู๋โยวมองลี่เย่ถิงอย่างระมัดระวัง และพูด“พูดกันว่าถังหยวนเป่าเหมือนจะซื้อห้องเล็กๆด้วยตัวเองไว้สองห้อง แต่ยังไม่ได้รับใบรับรองอสังหาริมทรัพย์ ไม่อย่างนั้นไปถาม…”
“ไม่ต้องแล้ว”ลี่เย่ถิงไม่รอให้เขาพูดจบ พูดเสียงต่ำ
อู๋โยวคิดว่าตัวเองทำอะไรผิด หลังจากนั้นก็ปิดปาก
“กลับบริษัท”ลี่เย่ถิงเงียบไม่พูดจานานมาก ก็พูดเสียงต่ำ