ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 428 เห็นแก่หน้าซุ่ยซุ่ย อย่าไป
แม่บ้านเฉินคิดว่าเฉียวเหวยอีกลับมาเก็บของที่จะใช้ไปกองถ่าย ใครจะไปรู้ว่าเธอถือกระเป๋าเดินทางจะไปแล้ว!
“อืม ไม่กลับมาแล้ว อีกเดี๋ยวคุณบอกลี่เย่ถิงใช้เข้าใจ ฉันทิ้งของให้เขาไว้บนโต๊ะ”เฉียวเหวยอีสีหน้าปกติพยักหน้าและพูดตอบ
“ทะเลาะกันแล้ว?”แม่บ้านเฉินถามด้วยความร้อนใจ “ทำไม?มีปัญหาอะไรที่แก้ไขไม่ได้เหรอ?”
“คุณผู้หญิง คุณอย่าใจร้อน!และยิ่งโกรธ นึกถึงซุ่ยซุ่ยเถอะ!ได้ไหม?”
เฉียวเหวยอีได้ยินแม่บ้านเฉินพูดถึงซุ่ยซุ่ย ฝีเท้าที่ก้าวเดินก็หยุดลง
แต่สุดท้ายก็ไม่พูดอะไร รีบเดินตรงออกไปที่ประตู
เธอชอบซุ่ยซุ่ย ซุ่ยซุ่ยก็ชอบเธอ แต่ซุ่ยซุ่ยไม่ใช่ลูกของเธอ เธอตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว เด็กคนนี้ไม่มีค่าอะไรกับเธอ
เดิมทีซุ่ยซุ่ยก็เป็นเพียงวิธีที่ลี่เย่ถิงนำมาดึงเธอไว้เท่านั้นเอง
เธอนำกระเป๋าเดินทางยัดเข้าไปในรถของตระกูลเฉียว ไม่ได้มองแม่บ้านเฉินที่เหนี่ยวรั้งเธอไว้ ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว ใช้แรงเหยียบคันเร่งรถขับออกไป
หลังจากนั้นสิบนาที รถของลี่เย่ถิงก็เหยียบเบรกรถอย่างรวดเร็ว หยุดอยู่ตรงหน้าประตู
“เฉียวเหวยอีล่ะ?”ลี่เย่ถิงก้าวเท้ายาวเดินเข้ามา ถามแม่บ้านเฉิน
“คุณชาย ดิฉันกำลังจะโทรศัพท์หาคุณ!”แม่บ้านเฉินหยิบของที่เฉียวเหวยอีทิ้งไว้บนโต๊ะ วิ่งลงมาจากชั้นล่างทันที รีบพูดตอบลี่เย่ถิง
เวลาที่พูด นำของที่อยู่ในมือส่งไปตรงหน้าลี่เย่ถิง“คุณผู้หญิงเพิ่งจะออกไป เธอทิ้งของนี้ไว้ให้คุณ!”
ลี่เย่ถิงค่อยๆกลืนความโกรธ จ้องมองสมุดทะเบียนบ้านและข้อตกลงโอนสิทธิ์อสังหาริมทรัพย์ในมือแม่บ้านเฉิน สายตาแดงก่ำ
คาดไม่ถึงว่าเธอจะกล้า!!!
……
เฉียวเหวยอีตัวร้อนจนทรมาน ขับรถไปถึงตึกชั้นล่างของถังหยวนเป่า โทรศัพท์หาถังหยวนเป่า
ถังหยวนเป่ารีบเข้ามา เห็นเฉียวเหวยอีปรากฏอยู่ตรงหน้าของตัวเอง จึงผ่อนคลายลง
“เธอทำให้ฉันตกใจมาก!”ในขณะที่ถังหยวนเป่าพูดด้วยความกลัว ก็ควักโทรศัพท์ออกมา และพูด“ฉันจะโทรไปบอกลี่เย่ถิง”
“ไม่ต้อง”เฉียวเหวยอียื่นมือ ดึงมือของถังหยวนเป่าเบาๆ
ถังหยวนเป่ากับเธอสบตากัน ลังเลเล็กน้อย เก็บโทรศัพท์ไว้ ขมวดคิ้วถามเธอ“ทะเลาะกันเหรอ?เมื่อวานถามเธอ เธอก็ยังไม่ยอมรับ”
“ฉันอยากจะมาพักกับเธอสองวัน ได้ไหม?”เฉียวเหวยอีไม่ตอบคำถามถังหยวนเป่า เพียงแค่ถามเธอ“รอให้ไข้ลดลงก็ได้”
“เธออยากจะพักอยู่ถึงเมื่อไหร่ก็ไม่มีปัญหา”ถังหยวนเป่าพยักหน้าพูด
นี่คือห้องเล็กๆที่ถังหยวนเป่าเพิ่งจะซื้อด้วยตัวเอง ย้ายเข้ามาไม่นาน ถึงยังไงก็ไม่มีคนอื่น เฉียวเหวยอีพักอยู่ที่นี่ก็ไม่มีปัญหา
ถังหยวนเป่าขึ้นไปต้มน้ำร้อนให้เฉียวเหวยอี ชงยาผงแก้ไข้ให้เธอ และหยิบยาแก้ไข้วางไว้บนหัวเตียงเฉียวเหวยอี ก็พูด“เธอดู เป็นเพราะว่าเธอไม่เชื่อฟัง ออกไปตากลม จึงมีไข้สูงขึ้น”
น้ำเสียงทั้งจนปัญญาทั้งรักและทะนุถนอม
เฉียวเหวยอีไม่มีแรงจะทะเลาะกับเธอแล้ว เข้าไปอยู่ในผ้าห่ม อดทนกินยาเข้าไป
“เธอนอนหลับสักพักเถอะ ฉันไม่รบกวนเธอ ไม่แน่ตื่นขึ้นมาก็จะดีขึ้น”ถังหยวนเป่าฉีกแผ่นแปะลดไข้ติดไว้บนหน้าผากของเธอ พูดเสียงเบา
กำลังจะออกไป จู่ๆเฉียวเหวยอีก็ดึงแขนเสื้อของเธอ ถามเธอ“หยวนเป่า ถ้าหากฉันไม่ได้แต่งงานกับลี่เย่ถิงแล้ว ไม่ได้กลายเป็นเศรษฐินีแล้ว เธอยังจะสนใจฉันไหม?”
“เธอพูดล้อเล่นอะไร?เธอไม่สามารถกลายเป็นเศรษฐินีฉันยังรักเธอทำไม?”ถังหยวนเป่าอดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้มมุมปาก