ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 423 ฉันมาไม่ได้เหรอ?
“ครับ” อู๋โยวปิดประตูรถทันที เดินตรงไปยังคฤหาสน์ตระกูลเฉียวและกดกริ่งประตูสองสามครั้ง
ในขณะที่อู๋โยวเปิดประตูรถ เฉียวอีเหรินก็ขยับตัวเล็กน้อย
ทันทีหลังจากลืมตาตื่นขึ้น เธอก็เห็นลี่เย่ถิงออกจากนอกรถไป
“ขอโทษที ฉันเผลอหลับไป มาถึงนานแล้วหรือเปล่า?” เฉียวอีเหรินกล่าวขอโทษลี่เย่ถิงอย่างนุ่มนวล
ลี่เย่ถิงมองดูคนจากตระกูลเฉียวออกมาโดยไม่พูดอะไร และเปิดประตูรถให้ด้วยใบหน้าที่สงบ
เฉียวเจิ้งกั๋วออกมาด้วยตัวเอง และเห็นว่าลี่เย่ถิงมาส่งเฉียวอีเหริน เขาไม่กล้าแม้แต่จะยืดเอวให้ตรง “เย่ถิง เธองานยุ่งแต่ยังมาส่งอีเหรินด้วยตัวเอง รบกวนด้วยนะ !”
“เป็นสิ่งที่ผมควรทำครับ” ลี่เย่ถิงตอบเบาๆ
เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบการ์ดจากกระเป๋าของเขาแล้วยื่นให้เฉียวเจิ้งกั๋ว โดยกล่าวว่า “ค่าตอบแทนที่ผู้อาวุโสมอบให้ตระกูลเฉียว และอาหารบำรุงร่างกายสำหรับอีเหริน”
เฉียวเจิ้งกั๋วมองไปที่บัตรธนาคารที่มอบให้เขา แต่เขาไม่กล้าเอื้อมมือไปหยิบมัน โบกมือแล้วตอบว่า “เป็นบุญของอีเหรินจริง ๆ ที่ได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ เราจะรับเงินจากตระกูลลี่ได้ยังไง ”
สายตาของลี่เย่ถิงกระวนกระวายใจเล็กน้อย และเขาก็โยนการ์ดให้กับเฉียวเจิ้งกั่วโดยตรง “ดูแลเธอให้ดี มีปัญหาอะไรก็ติดต่อมาแล้วกัน”
คนใช้ช่วยรับเฉียวอีเหรินออกจากเบาะหลังของรถอย่างระมัดระวัง เฉียวอีเหรินเหลือบมองลี่เย่ถิงทันทีและพูดอย่างครุ่นคิด “เย่ถิง ฉันไม่มีปัญหาอะไร ส่วนทางคุณปู่ ฉันจะคุยให้เอง”
“ไปเถอะ ฉันรบกวนเวลาคุณมามากแล้ว”
ลี่เย่ถิงเหลือบมองเฉียวอีเหริน หันกลับมาและกลับไปที่รถโดยไม่ส่งเสียง
ขณะที่รถสตาร์ท ผ่านถนนเล็กๆ ด้านข้างแล้วหันกลับมา ลี่เย่ถิงเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่ได้ตั้งใจ เขามองเห็นร่างที่คุ้นเคยอย่างกะทันหัน
เขาตกใจ จึงหันศีรษะไปมองทางนั้นอีกครั้งในทันที และเห็นว่ามีผู้หญิงทีมีส่วนสูงพอๆ กับเฉียวเหวยอีออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ต
“คุณชาย เกิดอะไรขึ้นครับ?” อู๋โยวสังเกตเห็นความผิดปกติของลี่เย่ถิงจึงถามเขา
“ไม่มีอะไร” ลี่เย่ถิงขมวดคิ้วอีกครั้งและกระซิบกลับ
อาจเป็นเพราะเมื่อคืนไม่ได้นอนก็เลยมึนงงเล็กน้อย
“ตอนนี้เราจะไปไหนกันครับ” อู๋โยวถามต่ออย่างแผ่วเบา
ลี่เย่ถิงเงียบไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า “กองถ่าย”
……
เฉียวเหวยอีมองดูรถของลี่เย่ถิงขับออกไป และหันไปมองตระกูลเฉียวที่ประตูใหญ่
เธอหยิบยาลดไข้ที่เธอเพิ่งซื้อมาจากร้านขายยาใกล้ซูเปอร์มาร์เก็ต ฉีกมันแล้วโยนเข้าปาก เคี้ยวสองสามครั้งแล้วกลืนลงคอ
ความขมขื่นกระจายในปากและลำคอ แต่มันทำให้จิตใจของเฉียวเหวยอีมีสมาธิมากขึ้น
ถ้าเธอต้องการกำจัดบอดี้การ์ด ก็ทำได้ง่ายๆ
เธอลุกขึ้นและเดินช้าๆ ไปที่ประตูคฤหาสน์ตระกูลเฉียว
แม่บ้านตระกูลเฉียวกำลังจะปิดประตู แต่ถูกพลังภายนอกต่อต้านขัดขืนอย่างกะทันหัน
“คุณหนูใหญ่” เมื่อเห็นว่าคนคนนั้นคือเฉียวเหวยอี เธอตกใจจนเผลอเรียกชื่อออกมาเสียงดัง
ทุกคนต่างหยุดนิ่ง
เมื่อเฉียวอีเหรินได้ยินว่าเฉียวเหวยอีมา ใบหน้าของเธอก็สั่นคลอนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็หันศีรษะและมองไปที่เฉียวเหวยอีอย่างสงบ
เฉียวเหวยอีดูปกติดี แล้วเช้าวันนั้นที่เธอโทรมามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“ทำไมเธอถึงกลับมากะทันหันล่ะ” เฉียวเจิ้งกั๋วขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามเฉียวเหวยอีด้วยเสียงต่ำ
“ฉันได้ยินมาว่าน้องสาวที่แสนดีของฉันได้รับบาดเจ็บถึงสองครั้งเพราะลี่เย่ถิง ฉันกลับมาเยี่ยมเธอไม่ได้เหรอ?” เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะขยับปากเล็กน้อยและจ้องไปที่เฉียวอีเหรินบนรถเข็นพลางกระซิบเบา ๆ