ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 404 เจ้าหนูน้อย พอใจแล้วหรือยัง?
“เธอเป็นน้องสาวของคุณนะ” เฉียวเหวยอีตอบหลังจากครุ่นคิด
“ฉันลงโทษน้องสาวที่ไม่ได้รับการศึกษา เกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ?” ลี่เย่ถิงงถามอย่างเฉยเมย
เฉียวเหวยอีอดหัวเราะไม่ได้ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ลี่เย่ถิงดูน่ารักมาก
ลี่เย่ถิงมองดูเธอและถามเสียงต่ำ “เจ้าหนูน้อย พอใจแล้วหรือยัง?”
เฉียวเหวยอีเลิกคิ้วและพูดว่า “สิ่งที่คุณมันพูดไม่ยุติธรรมนะ และไม่ใช่ว่าฉันรังแกเธอสักหน่อย ทำไมพูดเหมือนฉันเป็นคนไม่ดีล่ะ”
ลี่เย่ถิงขมวดคิ้ว ก้มศีรษะลงเล็กน้อยพลางเดินเข้ามาหาเธอแล้วพูดว่า “จริงเหรอ?”
“แล้วใครล่ะที่โทรมาหาฉันเมื่อเช้าวานนี้ และขอให้ฉันช่วย”
เฉียวเหวยอีพูดไม่ออก “…”
เนื่องจากเถียงเขาไม่ออก จึงแสร้งทำเป็นใบ้เสียเลย
“คิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอว่าเธอเจตนาเชิญซูหรูเยียนมาในวันนี้?” ลี่เย่ถิงก้มศีรษะลงเพื่อถามเธอ
เธอแค่รู้สึกไม่สบายใจที่เขาสนับสนุนซูหรูเยียน บังคับให้เธออยู่ข้างเขาเหรอ?
เดิมทีเขาไม่ต้องการที่จะปกป้องซูหรูเยียน แต่เฉียวเหวยอีที่ขี้หึงนั้นช่างดูน่ารักเสียจริง
“เมื่อวานเธอเรียกฉันว่าอะไรนะ” เขาถามเฉียวเหวยอีเบา ๆ เมื่อเห็นว่าเฉียวเหวยอีมองเขาเงียบๆ จึงจูบเธออย่างช้าๆ “ฉันอยากได้ยินเธอเรียกฉันแบบนั้นอีก”
ใบหน้าเล็กของเฉียวเหวยอีแดงก่ำในทันที
เมื่อถูกลี่เย่ถิงต้อนจนรอบมุมลิฟต์ เธอไม่มีโอกาสแม้แต่จะหลบหนี
“จากนี้ไปจะเป็นคุณนายลี่แล้ว ทำไมเธอถึงไม่เรียกฉันให้ชินล่ะ” เขาถามเสียงเบา
เฉียวเหวยอีแทบจะยกศีรษะขึ้นไม่ได้ และร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ
ลี่เย่ถิงจูบริมฝีปากสีชมพูของเธอเบา ๆ และพูดอย่างโง่เขลา “เฮ้ ไม่งั้นเราไม่ต้องทานอาหารมื้อนี้แล้วแหละ ฉันยังมีเวลาอีกเยอะ”
วันนี้เป็นวันเกิดของฟู่จยา หากอาหารมื้อเย็นถูกทำลาย ฟู่จยาแม่สามีคนนี้คงไม่ชอบเธอไปอีกนานแน่ๆ
ยิ่งเข้าใกล้ลี่เย่ถิงมากเท่าไร เฉียวเหวยอีก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ดี เขาชอบบังคับให้เธอทำสิ่งที่เธอไม่ชอบทำ
เธอขมวดคิ้วและมองลี่เย่ถิงอย่างโกธเคือง
ลี่เย่ถิงที่ถูกเธอจ้องมาเขาก็กระชับกอดให้แน่นยิ่งขึ้น
พลางเอื้อมมือไปคว้าเอวเธออย่างแรง
เฉียวเหวยอีเตรียมชุดนี้ไว้เพราะกลัวว่าลี่เย่ถิงจะฉีกมันอีกครั้ง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างตกใจอย่างกะทันหัน และเธอก็พูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก “สา…สามี”
“สามีทำไมเหรอ?” ลี่เย่ถิงยิ้มและถามเธอกลับ
“ตอนนี้ไม่ได้นะ !” เฉียวเหวยอีขมวดคิ้วแล้วตอบว่า “วันนี้เป็นวันเกิดแม่ของคุณ ฉันปรึกษากับคุณปู่มานานแล้ว !”
เธอรู้ว่าฟู่จยาไม่ชอบเธอเป็นอย่างมาก และเธอก็สงสัยว่าจะทำอย่างไรให้ฟู่จยาพอใจ เธอเป็นแม่ของลี่เย่ถิง แม้ว่าเธอจะไม่ชอบตัวเองแต่เฉียวเหวยอีก็ต้องมีเหตุผลมากขึ้น
ต่อมา เมื่อบอกกับฟู่หย่วนซานว่าวันเกิดของฟู่จยาใกล้จะมาถึงแล้ว บางทีเราอาจจะได้ใกล้ชิดกับฟู่จยาผ่านโอกาสนี้
เพราะปกติแล้วฟู่จยามักจะงานยุ่งอยู่เสมอ จนบางทีก็ยุ่งมากจนลืมวันเกิดของจนเอง ต้องใช้เวลาสองสามวันกว่าเธอจะจำได้ และมักจะอารมณ์เสียในภายหลัง
เฉียวเหวยอีจำได้ว่าตนเคยช่วยเธอทำอาหารเย็นกับครอบครัว บางทีฟู่จยาอาจจะชอบก็ได้
ถ้าแต่แผนในคืนนี้ล่มละก็เฉียวเหวยอีก็จะเสียโอกาสสุดท้ายที่จะทำให้แม่สามีพอใจก่อนแต่งงาน
“แล้วยังไง?” ลี่เย่ถิงหยุดชั่วครู่หนึ่งก่อนจะถามด้วยวาทศิลป์
เขาไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยเธอไป
เฉียวเหวยอีกลั้นใจพูดออกไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ก็ไม่ได้ต่างกับกับครั้งแรกสักเท่าไร
เธอกัดริมฝีปาก ก้มหน้าและกระซิบอย่างเชื่อฟังว่า “สามี ครั้งนี้ปล่อยฉันไปเถอะ อีกไม่นานก็จะได้แต่งงานแล้ว”