ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 388 สายการบินเดียวกัน
เฉียวเหวยอีปัดโทรศัพท์ของเธออยู่ครู่หนึ่ง และเห็นสื่อที่ออกอากาศแผนการเดินทางของลี่เย่ถิงในต่างประเทศ เขากล่าวว่าไฟในห้องประชุมของตึกเอ็มไพร์ที่เปิดอยู่ตลอดทั้งคืนและเช้าวันหนึ่งในที่สุดก็ปิดลง น่าจะเป็นเพราะผลเบื้องต้นของกระบวนการควบรวมกิจการ
เฉียวเหวยอียิ้มเบาๆ ปัดข่าวทิ้ง แล้วเปิดเพจอื่น
วันนี้การค้นหาบนอินเทอร์เน็ตร้อนแรง เป็นข่าวเกี่ยวกับ wl กรุ๊ปและลี่เย่ถิง เมื่อพูดถึงหมวดบันเทิงก็เกี่ยวกับลี่เย่ถิงอีกเช่นกัน
เธอเลื่อนลงมาด้านล่าง และทันใดนั้นก็เห็นบล็อกข่าวเก่า
เฉียวเหวยอีเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้นมองถังหยวนที่กำลังแทะมะเฟืองอย่างมีความสุข
“บ้าเอ๊ย ! กล้ากับฉันเหรอ … ” ถังหยวนเป่ากระซิบขณะเคี้ยว
เฉียวเหวยอีถามถังหยวนเป่า “เธอเพิ่งบอกว่าแผนกได้ทำสัญญาห้องวีไอพี KTV เต็มพื้นในเหาเจวี๋ยใช่ไหม”
“ใช่ ทำไมจู่ๆ ถึงสนใจล่ะ?” ถังหยวนเป่าใช้เวลาในการลืมตาขึ้นเหลือบมองเฉียวเหวยอีและถามเธอ
“ฉันเป็นรุ่นน้อง ฉันต้องเข้ารุ่นพี่เพื่ออนาคตของตัวเองใช่ไหม มันยากเกินจริง ๆ” เฉียวเหวยอีตอบ
“คุณไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก” ถังหยวนเป่าตอบทันทีด้วยน้ำเสียงไม่แยแส
“เราทำอะไรแบบนั้นไม่ได้หรอก”
“…” เฉียวเหวยอีหยุดและตอบอย่างจริงจังว่า “แต่วันนี้ฉันอยากไป KTV”
ถังหยวนเป่าจ้องไปที่เฉียวเหวยอีอย่างสงสัย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เฉียวเหวยอีเสนอเข้าร่วมกิจกรรม ถังหยวนเป่าคิดว่าทำอะไรควรเหลือพื้นที่ให้ตัวเองเอาตัวรอดได้บ้าง
“ตกลง ฉันจะช่วยคุณพูด พวกเราไปกันคืนนี้เลย” ถังหยวนเป่าพยักหน้าและตอบ
……
เฉียวเหวยอี ถังหยวนเป่าและเพื่อนร่วมงานไม่กี่คนที่มักจะเข้ากันได้ดียืนรอลิฟต์ด้วยอยู่กัน ทันใดนั้นเสียงรองเท้าส้นสูงดังขึ้นข้างหลังพวกเขา
หลายคนมองไปยังทิศทางของเสียงโดยไม่รู้ตัว
“โชคร้ายจริงๆ” ถังหยวนเป่ากระซิบทันที
ซูหรูเยียนสังเกตเห็นเฉียวเหวยอี และสีหน้าของเธอก็แข็งทื่อ
ทั้งคู่ไม่ได้คาดหวังให้กันและกันกลับมามีส่วนร่วมในกิจกรรมส่วนรวมนี้ แต่เรื่องของลี่เย่ถิง มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้อยู่แก่ใจ ซูหรูเยียนและเดินต่อไปหาพวกเธออย่างไม่เป็นทางการ
เฉียวเหวยอียังคงพูดคุยกับถังหยวนเป่าด้วยเสียงต่ำว่ากบดีกว่าหรือปลาหมึกดีกว่า
“คุณยังกินอะไรได้อีกไหม?” หวังลวี่ผู้จัดการของซูหรูเยียนยิ้มอย่างนุ่มนวลและกระซิบ
ถังหยวนเป่าผู้ซึ่งไม่รังแกใครก่อนเหลือบมองไปยังหวังลวี่ที่ยั่วยุก่อนและเยาะเย้ย “ถ้าฉันเป็นใครสักคนแถวนี้ ก็คงกินไม่ลงหรอก”
เดิมทีซูหรูเยียนต้องการเดินบนเส้นทางดอกไม้ของถังหยวนเป่าด้วยอนาคตก็สดใส
แต่หวังลวี่ชอบทำเล่ห์เหลี่ยมเล็ก ๆ น้อย ๆ การลอกเลียนแบบ ที่ซูหรูเยียนตกต่ำอย่างทุกวันนี้ก็เป็นเพราะหวังลวี่คนนี้นี่แหละ
“พูดให้มันน้อยหน่อยไม่ได้เหรอ? ทำไมต้องพูดจาแบบนี้ด้วย?” ซูหรูเยียนเห็นว่าหวังลวี่ไม่ยอมและกำลังจะด่ากลับ เธอจึงห้ามเขา
ด้วยสีหน้าความเย่อหยิ่งเย็นชา
ทุกคนที่อยู่หน้าลิฟต์อายเล็กน้อยและไม่มีใครพูดอะไร
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าซูหรูเยียนจะทนไม่ไหวแค่ไหน บริษัทก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าละเลยเธอ ซูหรูเยียนยังคงแสดงโฆษณาตามปกติ แต่จำนวนแฟน ๆ ลดลงมาก และค่าตัวของเธอก็ลดลง
“หยวนเป่า เธอเคยได้ยินไหม?” เฉียวเหวยอีเหลือบมองซูหรูเยียนและกระซิบ “พี่หรูเยียนกำลังสั่งสอนเธอว่าต้องเป็นคนยังไง พูดให้น้อย ทำให้มาก เข้าใจหรือยังล่ะ?”
ถังหยวนเป่าคือคนของเธอ หากซูหรูเยียนต้องการจะกลั่นแกล้งละก็ฝันไปเถอะ