ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 342 ก็จัดการให้เรียบร้อย
“คุณชาย ผมอยู่ที่นี่ยังมี…”เจี่ยงหยางไม่มีทางเลือก เสแสร้งพูดขอร้องลี่เย่ถิง
“ถ้าหากหูหนวก ฉันสามารถช่วยนายได้”ลี่เย่ถิงไม่รอให้เขาพูดจบ หรี่ตามองเขา
ฉับพลันความเย็นวาบก็ขึ้นมาจากส่วนหลังของเจี่ยงหยาง
เขาไม่กล้าเปิดปากพูดอีก มองดูลี่เย่ถิง สีหน้าหน้ามืดครึ้มหมุนตัวเดินออกไปโดยไม่เต็มใจ
เจี่ยงหยางคิดว่า ลี่เย่ถิงคือหนุนหลังสวี่เฟยฝาน ในใจอดไม่ได้ที่จะมีความโกรธเพิ่ม
ลี่เย่ถิงกับสวี่เฟยฝานปกติก็ไม่ได้คลุกคลีกัน เพียงเพราะตระกูลฟู่และตระกูลสวี่ต่างก็อยู่ในตำแหน่งสูงเหรอ?
พูดกันว่าฟู่ฉือช่วงนี้ประสานงานกลับประเทศแล้ว ตระกูลเจี่ยงของพวกเขาจะรับผิดชอบเรื่องนี้ ในเมื่อลี่เย่ถิงหนุนหลังให้สวี่เฟยฝาน งั้นเขาก็จะเริ่มแสดงตนข่มเหงฟู่ฉือ ให้ตระกูลพวกเขากระอักเลือด!
ลี่เย่ถิงมองแผ่นหลังของเจี่ยงหยาง พูดเสียงต่ำ“สองสามวันนี้ให้คนจับตาดูตระกูลเจี่ยง”
“พวกเขากล้าทำเรื่องขัดขาตระกูลฟู่ ก็จัดการให้เรียบร้อยได้เลย”
สวี่เฟยฝานตีกับเจี่ยงหยาง เกรงว่าจะไม่ทำให้เขาจดจำได้นาน
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาจะให้เจี่ยงหยางเข้าใจลึกซึ้ง อะไรที่เรียกว่าไม่เจียมกะลาหัว
“ครับ”อู๋โยวพูดตอบ
อู๋โยวดูออกว่า หลังจากที่เฉียวเหวยอีทำให้ลี่เย่ถิงผิดหวังเป็นอย่างยิ่ง ลี่เย่ถิงก็ยังคงถือหางเธอ
พูดแสดงออกว่าเพื่อตระกูลฟู่ แต่ความเป็นจริง ก็ยังเพื่อเฉียวเหวยอี
หลังจากที่เจี่ยงหยางออกไปแล้ว ผู้จัดงานสองสามคนยังคงเดินตามหลังลี่เย่ถิง พูดแนะนำ“ท่านดูผลงานสวนลอยฟ้า เป็นผลงานคลาสสิกของพินอคคิโอนักออกแบบทำในช่วงสองปีที่แล้ว คนนี้มีความลับมาก ปกติติดต่อตัวจริงกับเขายากมาก”
ลี่เย่ถิงมองงานก่อสร้างย่อขนาดเล็กอยู่บนเคาน์เตอร์ที่จัดงานนิทรรศการ ดูออกว่า พินอคคิโอเป็นนักออกแบบที่มีความคิด
เปรียบเทียบกับนักออกแบบคนอื่นที่เขียนแบบตายตัวให้เขา การออกแบบสวนลอยฟ้าตรงหน้านี้ ทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย
เขาจ้องมองการออกแบบสวนลอยฟ้า ในสมอง กลับนึกถึงเมื่อก่อนขึ้นมา เฉียวเหวยอีวาดรูปในวิชาศิลปะ
ถึงแม้ว่าตอนนั้นเฉียวเหวยอีทักษะในการวาดรูปไม่สละสลวย แต่กับการก่อสร้างนี้ คาดไม่ถึงว่าจะมีความคล้ายคลึงกันในทางเดียวกัน
สายตาเขากะพริบเป็นประกาย
ผู้จัดงานเห็นว่าลี่เย่ถิงหยุดอยู่ตรงหน้าผลงานงานนี้ จากนั้นจึงแนะนำอย่างละเอียดถึงความหมายเบื้องหลังงานนี้
“พินอคคิโอตัวเองเวลาที่ได้รับรางวัล พูดเกี่ยวกับการออกแบบก่อสร้างชิ้นนี้สองสามประโยค เขาพูดว่า ดินแดนท้องฟ้าจะปรากฏแค่ในการ์ตูนเท่านั้น แต่ถ้าหากมีวันหนึ่งสามารถปรากฏขึ้นบนโลกนี้ได้ จะเป็นสิ่งที่โรแมนติกและสวยงามที่สุด”
“พี่ คุณคิดว่าบนโลกใบนี้จะมีสถานที่แบบนี้จริงๆไหม เหมือนในนี้ไหม?ถ้าไม่ใช่เห็นกับตาตัวเอง นักวาดการ์ตูนจะวาดรูปออกมาได้ยังไง?”ลี่เย่ถิงข้างหูได้ยิน คำพูดนี้ของเฉียวเหวยอีพูดกับเขาเมื่อหลายปีก่อนดังขึ้นมา
เขาเงียบไม่พูดจาไปนานมาก ทันใดนั้นก็พูดตอบผู้จัดงานที่อยู่ด้านข้าง “ฉันเหนื่อยแล้ว ไปพักผ่อนก่อน”
“ได้ครับคุณลี่”
ลี่เย่ถิงหมุนตัวเดินกลับ ตรงไปทางประตูลิฟต์
……
เฉียวเหวยอีจัดเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ก็มองไปรอบๆห้อง เป็นอย่างที่คิดถังอี้ช่วยเธอใส่ชุดราตรีสำรองไว้ในตู้เสื้อผ้าแล้ว
อาจจะเป็นห่วงว่าเธอสองวันที่แล้วแจ้งเร็วเกินไป ในเวลาสั้นๆเธอไม่สามารถหาชุด ราตรีที่เหมาะสมได้ ดังนั้นจึงช่วยเธอเตรียมไว้
เฉียวเหวยอีก้มหน้า เหลือบมองคราบไวน์แดงบนกระโปรงสีขาวของตัวเอง สะอิดสะเอียนจนต้องกระตุกริมฝีปาก
บนระเบียงทางเดิน มีเสียงฝีเท้าแผ่วเบา
เฉียวเหวยอีไตร่ตรองเล็กน้อย หมุนตัวเดินไปที่ทางเข้า ปิดไฟทั้งหมดในห้องอย่างรวดเร็ว อยู่ท่ามกลางความมืด รอให้เจี่ยงหยางเข้ามาอย่างเงียบสงบ