ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 19 กลับมาเมื่อไหร่
“ฉันเข้าใจพี่ผิดไป ฉันขอโทษ!”
“ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก”เฉียวเหวยอียิ้มเย็นๆมุมปาก มองไปที่เฉียวอีเหริน
เธอเห็นความร้ายของเฉียวอีเหรินตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่แปลกใจหรอก
ยังไงซะกำไรนี้ก็แตกแล้ว รอดูว่าพวกเขาจะแก้ตัวกับตระกูลลี่ยังไง
ซ่งชิงหรูกับเฉียวอีเหรินทั้งสองคนเหมือนยกหินมาโยนใส่ขาของตัวเอง น่าทึ่งจริงๆ
“หรือจะให้ฉันช่วยน้องโทรคุยกับตระกูลลี่ ขอร้องเขา?”เธอยิ้มแหยะให้เฉียวอีเหรินแล้วถามขึ้น “ยังไงก็แค่กำไลคู่หนึ่ง ปกติคุณชายลี่ก็มักจะให้ของล้ำค่ากับเธออยู่แล้ว กำไรนี่คงไม่ใช่ปัญหาไรหรอกมั้ง?”
“เธอเป็นใคร!อย่างเธอมีสิทธิอะไรโทรหาตระกูลลี่?!”ซ่งชิงหรูอับอายจนโกรธ
“งั้นเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว”เฉียวเหวยอีโชว์โทรศัพท์ให้พวกเขาดู “ฉันอัดเสียงไว้หมดแล้ว พอถึงเวลาอย่ามาพาดพิงฉันอีกแล้วกัน”
พูดจบก็หันหลังเดินเข้าห้องตัวเอง ปิดประตูแรงๆแล้วล็อคไว้
เฉียวเจิ้งกั๋วละสายตาไปมองซ่งชิงหรูกับเฉียวอีเหรินสองคนแม่ลูก หน้าดำเหมือนก้นหม้อ
ในวันเกิดซุ่ยซุ่ย ตระกูลลี่พูดชัดเจนแล้วว่าให้เฉียวอีเหรินสวมกำไลไปที่ตระกูลลี่ เพื่อให้ทุกคนเห็น ว่าเฉียวอีเหรินเป็นหลานสะใภ้ที่ตระกูลลี่ยอมรับ
แต่ตอนนี้จบแล้ว!ถึงตัวเขาจะมีปากสักสิบใบก็ยากที่จะแก้ตัวกับตระกูลลี่!
และในตอนนี้เอง พ่อบ้านก็ขึ้นมาด้วยความตระหนก พูดกับพวกเขาเสียงเบาว่า“คุณชายลี่มาถึงแล้วครับ!”
เฉียวอีเหรินหน้าซีด รีบกอดแขนซ่งชิงหรูไว้“แม่ ทำยังไงดี? เย่ถิงต้องโกรธแน่ๆ”
“ตอนนี้รู้จักรนแล้วหรอ? ก่อนทำเรื่องนี้ทำไมไม่ใช้สมองคิดดูดีดี!”เฉียวเจิ้งกั๋วชี้ไปที่เฉียวอีเหรินแล้วพูดเสียงเข้ม“คิดได้ว่าจะแก้ตัวยังไงค่อยลงมา!”
เฉียวเจิ้งกั๋วพูดจบ ก็เก็บอารมณ์โมโหเดินลงไปต้อนรับลี่เย่ถิง
“ไม่ต้องกังวล เรื่องกำไลเพิ่งจะเกิดขึ้น ลี่เย่ถิงไม่มีทางรู้”ซ่งชิงหรูปลอบเฉียวอีเหริน หันไปมองห้องของเฉียวเหวยอีที่ปิดอยู่แวบหนึ่ง พูดเสียงต่ำว่า“เธอก็ยืนยันบอกว่าเฉียวเหวยอีเป็นคนทำก็พอ”
เฉียวอีเหรินตาสว่างขึ้น ก็จริง ลี่เย่ถิงไม่มีทางไปถามความจริงกับเฉียวเหวยอีอยู่แล้ว!
……
ในห้องรับแขก ลี่เย่ถิงนั่งอยู่ที่โซฟาแล้ว
เฉียวเจิ้งกั๋วก็นั่งเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ ถึงนั่งนิ่งแต่ในใจกลับไม่ใช่ ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ
ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ อายุแค่สามสิบ ถึงแม้จะไม่พูดไรสักคำ แต่บรรยากาศรอบตัวกลับเข้มมากจนสามารถกดดันคนรอบๆได้
ดวงตาที่เฉยชาของเขามองไปทางชั้นสอง เฉียวเจิ้งกั๋วมองเขา นึกว่าเขากำลังรอเฉียวอีเหริน รีบพูดประจบว่า“อีเหรินกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ เดี๋ยวก็ลงมาแล้ว”
“อืม”ลี่เย่ถิงตอบกลับเฉยๆ
พักหนึ่ง ก็ถามขึ้นมาว่า“เฉียวเหวยอีกลับมาเมื่อไหร่?”
เฉียวเจิ้งกั๋วนึกว่าเขาไม่พอใจที่เฉียวเหวยอีกลับมาโดยพาลการ รีบอธิบายว่า“เพิ่งกลับมาเมื่อวานก่อน!ผู้อาวุโสท่านป่วยหนัก คิดถึงเหวยอี ก็เลย……”
“เมื่อคืนที่ทานอาหารร่วมกับตระกูลเซียว ก็เป็นความต้องการของท่านผู้อาวุโสหรอ?”ลี่เย่ถิงมองไปที่เฉียวเจิ้งกั๋วนิ่งๆ สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ดูดพลังงานคนอื่นๆ
“คือ……”เฉียวเจิ้งกั๋วตื่นตระหนก รู้สึกกลัว เขาจับความหมายของลี่เย่ถิงไม่ออก ก็ไม่รู้จะตอบกลับไปยังไง