ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 155 เฉียวเหวยอี หึงแล้ว?
พูดจบ หลังจากนั้นก็กลับไปถึงหน้าโซฟา ปรับหน้าจอให้เป็นมุมปกติ ใส่หูฟัง
เฉียวเหวยอีแค่รู้สึกอับอาย!ถูกคนมากมายเห็นฉากน่าอายแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อกี้ถ่ายเห็นอะไรเยอะไหม จะมีคนจำเธอได้ไหม
เธอชำเลืองมองลี่เย่ถิงท่วมตัวมีความเย็นชาจนทำให้น่าตกใจ ดึงผ้าห่มคลุมเหนือศีรษะ ปกปิดตัวเองไว้แน่น
นานมาก ตบปากของตัวเองเบาๆด้วยความหงุดหงิด ก็คือมันพูดเยอะ!
ลี่เย่ถิงมองไปที่เธอ ก็ก้มหน้าลงอีก มองไปทางโทรศัพท์ที่กำลังสั่นๆ
เป็นซูหรูเยียนโทรศัพท์เข้ามา เขาใจร้อนไม่เป็นสุข ไม่ได้ให้ความสนใจ
ไม่นาน อู๋โยวเคาะประตูห้อง พูดกับลี่เย่ถิง“คุณชาย คุณซูเพิ่งจะโทรศัพท์เข้ามา ดูเหมือนเธอจะรออยู่ที่กรมบริหารความปลอดภัยทางทะเล…”
“ให้เธอกลับเอง”ลี่เย่ถิงไม่รอให้เขาพูดจบ พูดตอบเสียงเย็นชา
อู๋โยวนิ่งอึ้งไป ก็มองเฉียวเหวยอีที่อยู่บนเตียง หลังจากนั้นก็พูดตอบเสียงต่ำ“ครับ”
ถึงแม้ว่าเฉียวเหวยอีจะไม่พูดอะไร แต่ลี่เย่ถิงคิดว่า ซูหรูเยียนมีปัญหา
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้ง พลิกไปที่ประวัติการโทรและข้อความของสองวันที่ผ่านมา เป็นไปอย่างที่คิด มีสายโทรศัพท์ที่เขาไม่รู้ เฉียวเหวยอีโทรศัพท์เข้ามา
สายตาเขาค่อยๆกะพริบแสง หันสายตามองไปทางเฉียวเหวยอีที่หดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
วันนี้ก่อนที่จะไปจากตี้หวงอีเฮ่า แม่บ้านเฉินดึงเขาไว้พูดสองสามประโยค พูดว่าเฉียวเหวยอีกับซุ่ยซุ่ยอยู่บ้านรอเขากลับมาตลอด รอสองวันแล้ว แต่ว่าเหมือนเมื่อวานช่วงบ่ายก็เริ่มอารมณ์เสียไม่ปกติเล็กน้อย
เขาไม่ได้รับสายของเฉียวเหวยอี ก็คือเมื่อวานตอนเที่ยงโทรเข้ามา
ดังนั้น ไม่ว่าซูหรูเยียนพูดอะไรกับเฉียวเหวยอี เฉียวเหวยอีนี่คือ…หึงแล้ว?
……
ยาสลบยังมีผลอยู่เล็กน้อย เฉียวเหวยอีซ่อนอยู่ในผ้าห่ม ได้ยินไม่ชัดเจนว่าหลังจากนั้นลี่เย่ถิงพูดอะไร ก็นอนหลับไปแล้ว
เวลาที่ตื่นขึ้นมา ก็ดึกแล้ว เธออยากจะเข้าห้องน้ำ กำลังจะกดกริ่งเรียกพยาบาลให้เข้ามา ก็ได้ยินเสียงดังในห้องน้ำ ลี่เย่ถิงเช็ดผมเดินออกมาจากห้องน้ำ มีแค่ผ้าเช็ดตัวหนึ่งผืนพันรอบเอว
เธอคิดว่าลี่เย่ถิงไปแล้ว ท่ามกลางความมืด ทั้งสองคนจ้องมองซึ่งกันและกัน เฉียวเหวยอีหันสายตามองไปทางอื่น
เธอได้ยินเขาเดินมาถึงข้างเตียง นั่งลงที่ขอบเตียง ยื่นมือ เปิดผ้าห่มของเธอ
ปลายนิ้วของเขาสัมผัสเท้าของเธอ เฉียวเหวยอีชะงักไปเล็กน้อย หลังจากนั้นจิตใต้สำนึกหดกลับไปด้านหลัง
เธอเพิ่งจะผ่าตัดเสร็จ
ลี่เย่ถิงจับเท้าของเธอไว้ ใช้แรงเล็กน้อย ไม่ให้เธอดึงกลับ
เฉียวเหวยอีกับเขาต่างฝ่ายต่างไม่อ่อนข้อกันหลายวินาที ทันใดนั้นสังเกตถึงของที่อุ่นและชื้น คุมข้อเท้าของเธอไว้ เช็ดผิวอย่างระมัดระวัง ค่อยๆขึ้นมาด้านบน
ไฟในห้องผู้ป่วยปิด เมื่อกี้เฉียวเหวยอีมองเห็นไม่ชัดเจน ตอนนี้จึงตอบสนองกลับมา เขาคือกำลังช่วยเธอเช็ดร่างกาย
เธอนิ่งอึ้งไปสักพัก ยอมอ่อนข้อให้เขา
ลี่เย่ถิงช่วยเธอเช็ดเสร็จ หมุนตัว กลับไปที่ห้องน้ำ
เฉียวเหวยอีถอนหายใจอย่างโล่งอก ตัวเองกำลังจะห่มผ้าให้ดี เขาก็เดินออกมา นั่งลงที่ขอบเตียง ค่อยๆนำเธอไปทางที่ตัวเองนั่ง
ผ้าขนหนูอุ่นๆ คลุมบนหน้าท้องของเธอ