ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 151 เป็นไปได้ว่า ตั้งท้องแล้ว
ลี่เย่ถิงทั้งกังวลทั้งโกรธ ไม่สนใจว่าเฉียวเหวยอีจะดิ้นรน กดเอวเธอไว้ไม่ให้เธอลุกขึ้น ถลกเสื้อด้านหลังของเธอและมองดู
เฉียวเหวยอีที่กระดูกสันหลัง เป็นสีม่วงขนาดใหญ่ เขาใช้มือสัมผัสเบาๆ ผิวชิ้นนั้นคือบวม อุณหภูมิร้อนมาก
“หลังได้รับบาดเจ็บเมื่อไหร่?”เขาจ้องมองบาดแผลอยู่หลายวินาที หลังจากนั้นก็ถามเสียงหนักแน่น
ในภาพความจำของเฉียวเหวยอี สองสามวันที่ผ่านมาเธอเพียงแผ่นหลังชนหนึ่งครั้ง คือคืนก่อนนั้น ลี่เย่ถิงนำเธอทิ้งลงบนโซฟา ด้านบนอาจจะถูกของเล่นของซุ่ยซุ่ย ชนกับกระดูกสันหลังของเธอพอดี
เธอเม้มปาก ไม่ได้พูดจา
“พูด”ลี่เย่ถิงขมวดคิ้วแน่น
ลี่เย่ถิงเพียงแค่ใช้เธอเป็นเครื่องมือในการระบายความโกรธ เวลานี้กลับห่วงร่างกายของเธอ เฉียวเหวยอีรู้สึกว่าน่าขัน
“เกี่ยวข้องกับคุณเหรอ?”เธออดทนความเจ็บ ย้อนถามเสียงเบา
ลี่เย่ถิงในใจเหมือนมีอะไรขวางอยู่ อยากจะระบายอารมณ์ก็ระบายออกมาไม่ได้
เขาจ้องมองเฉียวเหวยอี ถามเสียงหนักแน่น“ถ้าหากตอนนี้คนที่พาเธอไปโรงพยาบาลคือถังอี้ เธอจะพูดกับเขาแบบนี้ไหม?”
“อย่างน้อยเขา…”เฉียวเหวยอีคิดไปคิดมาก็ไม่อยากจะพูดแล้ว
พูดไม่กี่คำ ก็หยุดลง ไม่พูดต่อไป
ถังอี้ถึงจะเลว แต่ก็ไม่เหยียบเรือหลายลำพร้อมกัน
แต่ประโยคนี้พูดออกไป ก็เหมือนกับเธอกำลังหึง แปลกใจมาก
ไม่พูดดีกว่า และพูดไปก็จะยิ่งยั่วทำให้เขาไม่พอใจ นำความโกรธระบายใส่คนอื่น
เธอมีบทเรียนมากพอแล้ว การแสร้งทำเป็นหูหนวกเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเธอ
“ถังอี้เป็นยังไง?”ลี่เย่ถิงกัดฟันพูดย้อนถาม
เฉียวเหวยอีท่วมตัวรู้สึกเจ็บปวดรุนแรง ไม่อยากจะเปลืองแรงของตัวเองทะเลาะกับเขา เพียงแค่ปิดปากของตัวเองไว้ ไม่พูดจาออกมา
เฉียวเหวยอีตอนนี้เป็นคนป่วย และอาการอ้วกล้มสลบไป เป็นไปได้ว่า ตั้งท้องแล้ว
ลี่เย่ถิงในใจกำลังบอกตัวเองเป็นสิบรอบ ตอนนี้ไม่สามารถโมโหเฉียวเหวยอี
นานมาก ยื่นมือออกไปถอดเสื้อคลุมของเฉียวเหวยอีกับตัวเองที่มีรอยอ้วก ทิ้งลงด้านข้าง
เฉียวเหวยอีไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร ดิ้นรนเล็กน้อย สุดท้ายก็สู้แรงของเขาไม่ได้ ถือโอกาสปล่อยวาง ให้เขาครอบงำได้ตามอำเภอใจ
ลี่เย่ถิงนำเฉียวเหวยอีอุ้มนั่งลงบนขาของตัวเอง ดึงทิชชูเปียกมา ขมวดคิ้วแน่น ใช้แรงช่วยเธอเช็ดปาก
เฉียวเหวยอีถูกแรงของเขาทำให้เจ็บมาก พลิกมือผลักมือของเขา
ทั้งสองคนจ้องมองกันและกัน ลี่เย่ถิงดึงขวดน้ำแร่กับแก้วกระดาษ ช่วยเธอเปิดออก ส่งไปถึงปากของเธอ พูดเสียงหนักแน่น“อ้าปาก!”
“ฉันตัวเองมีมือ”เฉียวเหวยอีพูดตอบเสียงเบา
ลี่เย่ถิงอดทนกับเธอมากพอแล้ว ค่อยๆหรี่ตา พูดตอบ“ถ้าเธออยากให้ฉันใช้ปากป้อนเธอ ก็พูดตามตรง”
เธอเพิ่งจะอ้วก ลี่เย่ถิงชอบรสชาติรุนแรงขนาดนี้?
เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น แต่มองเห็นเขาก้มหน้าเข้ามา หลังจากนั้นก็อ้าปากอย่างเชื่อฟัง จิบน้ำแล้วบ้วนปาก บ้วนทิ้งลงในแก้วกระดาษ
บ้วนออกมาสามสี่ครั้ง จนไม่มีน้ำย่อยรสเปรี้ยวขมในปากพร้อมกลิ่นกาแฟ จึงหยุด
ลี่เย่ถิงเห็นเธอเชื่อฟังแล้ว สีหน้าจึงค่อยๆอ่อนลง
นานมาก ถามเธอเสียงหนักแน่น“เดือนนี้ประจำเดือนมารึยัง?”
เฉียวเหวยอีนิ่งอึ้งไป จึงเข้าใจความหมายของเขา
เขาคิดว่าเธอตั้งท้องลูกของเขา?
“ฉันกินยาคุมกำเนิดแล้ว”เธอเงียบไม่พูดจาไปหลายวินาที หลบสายตาของลี่เย่ถิง มองออกไปทางนอกหน้าต่าง พูดตอบเสียงต่ำ
เลือดออกที่โรงพยาบาลในวันนั้น เธอขอให้ถังหยวนเป่าซื้อยาคุมกำเนิดฉุกเฉินให้เธอ สองวันนั้นเป็นช่วงเวลาที่อันตรายของเธอ เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองตั้งท้องลูกของลี่เย่ถิงอีก
หลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เกินความคาดหมาย พวกเขาก็จะพูดว่าเธอเอาลูกมาบังคับลี่เย่ถิง พูดว่าเธอไร้ยางอาย เธอมีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่