ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 146 คิดเข้าข้างตัวเองคิดไปเองว่าคนอื่นมีใจให้
เพราะว่าวันนั้น ถ้าไม่ใช่ซ่งเทียนเฉิงได้ยินข่าว รีบกลับมาปลอบใจเขาที่ตระกูลลี่เกิดเรื่อง ไม่รีบกลับประเทศ ก็จะไม่เกิดเครื่องบินตก
ถ้าซ่งเทียนเฉิงกลับประเทศตามแผนเดิม จะได้ไม่เกิดเรื่องแน่นอน
เป็นเขาที่ทำให้ซ่งเทียนเฉิงตาย
……
ทั้งคืน กับทั้งตอนเช้า ลี่เย่ถิงยังคงไม่ได้รับข่าวใดๆ
ซุ่ยซุ่ยหดหู่ไม่มีชีวิตชีวานั่งอยู่บนโซฟาดูการ์ตูน ท่าทางไม่สนใจ
เฉียวเหวยอีมองดูบทละครสักพัก มองไปทางซุ่ยซุ่ย
ไตร่ตรองสักพัก ลุกขึ้นเดินไปถึงหน้าประตู หาเบอร์โทรศัพท์ของลี่เย่ถิง ต่อสายโทรศัพท์ไป
ไม่มีคนรับ
เธออดทน โทรศัพท์ไปอีกสองครั้ง
ครั้งที่สอง โทรศัพท์ติดแล้ว ในสายโทรศัพท์มีเสียงอบอุ่นดังเข้ามา“ฮัลโหล?”
เฉียวเหวยอีนิ่งอึ้งไป จำเสียงของซูหรูเยียนได้
“ลี่เย่ถิงล่ะ?”เธอเม้มปาก ถามเสียงเบา
“เย่ถิงไม่ได้นอนทั้งคืน ตอนนี้เพิ่งจะหลับไป เธอมีเรื่องอะไรไหม?”ซูหรูเยียนย้อนถาม
เฉียวเหวยอีคิดว่า ตัวเองถือเป็นบุคคลที่สามระหว่างคนทั้งสอง ถ้ายังพัวพันถามต่อไป เห็นได้ชัดว่ากำเริบเสิบสานไปแล้ว
เขาเพิ่งจะนอนหลับ ตอนนี้ให้เขากลับมารับลูกไปสวนสนุก อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม
ตอนนี้เธอโทรศัพท์มา หาเหาใส่ตัวจริงๆ
เธอลูบลำคอของตัวเอง ปลายนิ้วสัมผัสสร้อยเพชรที่อยู่บนคอ นิ่งอึ้งไปหลายวินาที พูดตอบเสียงต่ำกับซูหรูเยียน“ไม่มีอะไร งั้นไม่รบกวนพวกเธอแล้ว”
พูดจบ ก็วางสายโทร
เธอยืนเงียบๆอยู่ในสวนหลังบ้านสักพัก ยื่นมือทั้งสองข้างไปด้านหลังต้นคอ ถอดสร้อยเพชรที่ลี่เย่ถิงเตรียมจะมอบให้เธอ
เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ เวลาที่เปลี่ยนเสื้อผ้าตอนเช้า ก็หยิบสร้อยคอขึ้นมาใส่แล้ว
อยากจะให้เหตุผลกับตัวเอง หรือว่าทำตามเหตุผลของเขา ก็ไม่สำคัญแล้ว
สัญญาหนึ่งปี เธอเป็นแค่ตัวตลกที่เต้นแร้งเต้นกาเท่านั้นเอง ถึงยังไงก็เป็นเธอคนเดียวที่คิดเข้าข้างตัวเองคิดไปเองว่าคนอื่นมีใจให้
เฉียวเหวยอีกลับมาถึงในห้อง ซุ่ยซุ่ยนอนอยู่บนโซฟา เหมือนกับว่านอนหลับไปแล้ว
เฉียวเหวยอีเข้ามา อุ้มเขาขึ้นมาอย่างเบามือ
แต่เวลาที่สัมผัสผิวด้านนอกเสื้อผ้าของซุ่ยซุ่ย ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกได้ว่า เหมือนกับว่ามือร้อน
เธอวางซุ่ยซุ่ยลง ลองวัดอุณหภูมิบนหน้าผากของเขา เป็นไปอย่างที่คิดตัวร้อนจริงๆ!
ฟู่หลี่เข้ามาดู วัดอุณหภูมิร่างกายให้ซุ่ยซุ่ย และพูด“ไม่ต้องตื่นเต้น สามสิบแปดองศากว่าๆ”
“เขาปอดอักเสบเพิ่งจะหายดีไม่กี่วัน ไม่ใช่ทำให้เกิดปอดอักเสบกำเริบอีกนะ?”เฉียวเหวยอีถาม
“ไม่น่าล่ะ เมื่อวานตอนค่ำไม่ควรให้เขานั่งในลานบ้านเพื่อรับลมเย็น!”
ฟู่หลี่เห็นบ่อยจนไม่แปลกใจแล้ว“ตั้งแต่เล็กเขาก็เป็นแบบนี้ เป็นหวัดประจำ เวลาที่เพิ่งจะคลอดออกมาก็อยู่โรงพยาบาล ร่างกายอ่อนแอตั้งแต่ออกมาจากครรภ์มารดา กินยาก็ได้แล้ว ฉันจะฉีดยาให้เขา”
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น
ฟู่หลี่ไตร่ตรองเล็กน้อย จึงพูดตอบ“เขาคลอดยาก หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเป็นแบบนี้”
“และซุ่ยซุ่ยกินนมผงจนโต ถ้ากินนมแม่ก็คงไม่เป็นแบบนี้ นมแม่สามารถเสริมภูมิต้านทานของลูกได้ แต่ซุ่ยซุ่ยเขา…”ฟู่หลี่พูดพลาง เงยหน้าจ้องมองกันกับเฉียวเหวยอี
ลี่เย่ถิงถ้าหากรู้ว่าเขาพูดต่อหน้าเฉียวเหวยอีขนาดนี้ กลับมาก็ไม่รู้ว่าจะฆ่าเขาตายไหม
เหตุที่เสียชีวิต พูดเยอะ
“ฉันไม่ได้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์ของการดูแลเด็ก อนาคตสถานการณ์ของเขาจะดีขึ้นตามอายุไหม?”เฉียวเหวยอีฟังความหมายลึกซึ้งของเขาไม่ออก พูดถามต่อไป
“สามารถหายได้ ยิ่งอายุมากยิ่งมีภูมิต้านทานมากขึ้น ตอนนี้ยังเป็นเด็ก หลีกเลี่ยงไม่ได้ ”ฟู่หลี่พยักหน้าพูดตอบ“เธอก็ไม่ต้องใจร้อนเกินไป”
ฟู่หลี่พูดแบบนี้ เฉียวเหวยอีจึงรู้สึกว่าตัวเองตึงเครียดเกินไป