ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 133 แม่ปูเดินอย่างไรลูกปูก็เดินอย่างนั้น
ผู้อาวุโสลี่พูดจบ มองไปทางอู๋โยวและพูด“นำคำพูดของฉันส่งต่อไป ไม่อนุญาตให้เอ่ยถึงเฉียวเหวยอีต่อหน้าลี่ซือเฉียว!ทำเหมือนว่าเธอตายไปแล้ว ตระกูลลี่ไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้!”
ลี่เย่ถิง ทันใดนั้น ก็หัวเราะเยาะเย้ยออกมา
ผู้อาวุโสลี่อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น “หัวเราะอะไร?หรือว่าฉันพูดไม่ถูก?”
ลี่เย่ถิงถอนหายใจ ทิ้งขวดน้ำแร่ในมือไว้ด้านข้าง เงยหน้ามองทางผู้อาวุโสลี่ รวดเร็วและดุดัน
“ท่านในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้ปล่อยใจไปกับข่าวลือจากภายนอก ดึงดูดความสนใจของทุกคนมาอยู่บนตัวซูหรูเยียน ไม่อนุญาตให้ตระกูลลี่เอ่ยถึงชื่อของเฉียวเหวยอี ก็คือไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่า ซุ่ยซุ่ยเป็นเฉียวเหวยอีที่ให้กำเนิด?”
“ใช่ นายก็ทำมาได้สมบูรณ์แบบแล้ว”
“แต่ ยังหวังว่าท่านจะสามารถยืนหยัดมุมานะไม่ท้อถอย”
“นาย…”ผู้อาวุโสลี่สีหน้าซีดเผือด
ลี่เย่ถิงไม่รอให้เขาพูดจบ ก็พูดเสียงเรียบเฉย “ผมเหนื่อยมากแล้ว พรุ่งนี้ยังต้องประชุมนอกประเทศ อยากพักผ่อนแล้ว ใกล้จะสามทุ่มแล้ว ซุ่ยซุ่ยควรจะนอนได้แล้ว เชิญท่านตามสบาย”
พูดจบ หยิบรูปที่อยู่บนโต๊ะ ฉีกขาดเป็นสองชิ้นอย่างโหดเหี้ยม ก็โยนทิ้งลงในถังขยะห้องครัว
เขาทำเหมือนไม่มีผู้อาวุโสลี่อยู่ หมุนตัวเปิดประตู นำซุ่ยซุ่ยขึ้นชั้นบน เหลือเพียงภาพด้านหลังไว้ชั้นล่าง
……
เฉียวเหวยอีเป็นเพื่อนถังอี้ดื่มไวน์แดงสองแก้ว
เธอไม่มีความสามารถในการดื่มเหล้า เวลาที่ออกมาจากตระกูลถัง ก็ปวดหัวนิดหน่อยแล้ว
ถังเซียวส่งเธอถึงหน้าประตูด้วยตัวเอง พูดเสียงต่ำ “รอรถของถังอี้ออกมาจากโรงรถ เขาจะไปส่งเธอกลับ”
“ตามที่ฉันพูด หลังจากนี้เธอก็พักอยู่ที่ตระกูลถังโดยตรง สะดวก และปลอดภัยกว่าเธอพักที่คอนโดมาก”
“ไม่ต้องหรอกคุณลุง”เฉียวเหวยอียิ้มให้ถังเซียว ความจริงเธอเข้าใจความหมายของถังเซียว เขาอยากให้เธออยู่ด้วยกันกับถังอี้
แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับถังอี้เลย
“ถ้าหากผู้หญิงเหล่านั้นของถังอี้รู้ สาวน้อยพวกนั้นคงหัวใจแตกสลาย”เธอพูดล้อเล่นต่อไป
“นั่นไม่ดีเหรอ?ให้ถังอี้หมอนี่เปลี่ยนความคิดที่จะทำชั่ว ตั้งใจเรื่องครอบครัวและอาชีพ ดีกว่าเยอะเลย!”ถังเซียวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
เฉียวเหวยอีจนปัญญาเล็กน้อย
“ท่านต้องการลูกสะใภ้ที่อำนวยความสะดวกให้ท่านฟรีๆ!อยากเก็บหุ้นเหล่านั้นที่เคยให้เธอ และไม่ต้องคิดหนักสินะ?”ถังอี้ขับรถออกมาจากโรงจอดรถพอดี ได้ยินคำพูดของถังเซียว ก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
“และท่านตัวเองก็เป็นแบบนี้ไหม?ยังจะกล้าพูดว่าผมอีก แม่ปูเดินอย่างไรลูกปูก็เดินอย่างนั้น”
“นายไอ้คนเลว!”ถังเซียวกวาดสายตามองถังอี้ราวกับมีด
เฉียวเหวยอีอยู่ด้านข้างก็หัวเราะ หลังจากนั้นยื่นมือออกไป ดึงแขนของถังเซียว “พอได้แล้วคุณลุง เรื่องนี้ช่างมันเถอะ ฉันตัวเองอยู่ด้านนอกใช้ชีวิตอย่างอิสระ ไม่ต้องรบกวนพวกคุณแล้ว”
“ถังอี้ถ้าหากรู้จักคิดได้ครึ่งหนึ่งของเธอ ฉันก็ไม่ต้องเป็นห่วง”ถังเซียวอดได้ที่จะถอนหายใจ
เวลาที่พูด หันกลับมาตบไหล่ของเฉียวเหวยอี “พอแล้ว ฉันไม่ฝืนใจแล้ว เธอก็ไม่ได้ลำบาก อย่าลืมต้องการอะไรก็โทรศัพท์มาหาพวกเราได้ตลอด”
เฉียวเหวยอีพยักหน้า หมุนตัว ขึ้นรถของถังอี้
เธอปวดหัวมากขึ้น ขึ้นบนรถถังอี้แล้ว ก็เปิดกระจกหน้าต่างรถ เอนศีรษะไปด้านข้างเพื่อรับลม
“เป็นเพราะว่าก่อนหน้าที่เพิ่งจะกินของ ดื่มตอนท้องว่างสิ?”ในขณะที่ถังอี้ขับรถ ก็ยังหันหน้ามองเธอ
“อาจจะใช่…”เฉียวเหวยอีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพูดตอบ
เวลาที่พูด ทันใดนั้นเธอก็มองกระจกมองหลังรถ มองเห็นรถหรูมายบัคคันสีดำ อยู่ไม่ไกลและไม่ใกล้ด้านหลังพวกเขา ราวกับสัตว์ชั่วร้ายที่นอนหลับใหล