ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 132 พี่เหวยอีมีวิธี
ก่อนหน้านี้ที่ลี่เย่ถิงไม่ได้กลับมา คุณปู่ทวดถามเขาว่า คิดถึงเฉียวอีเหรินไหม ยังให้เขากับเฉียวอีเหรินวิดีโอพูดคุยกัน หลังจากนั้น เฉียวอีเหรินยังพูดตามลำพังกับคุณปู่ทวดหลายประโยค ก็หลีกเลี่ยงเขา ไม่ให้เขาได้ยิน
ซุ่ยซุ่ยรู้ว่าคุณปู่ทวดชอบเฉียวอีเหรินมาก แต่เขาไม่ชอบเฉียวอีเหรินเลย
เฉียวอีเหรินก็ดีกับเขา ไม่เคยด่าเขา แต่เวลาที่ไม่มีคนข้างกาย เธอมักจะมองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด เวลาที่ซุ่ยซุ่ยเห็นก็รู้สึกเสียวสันหลัง
คุณน้าเหล่านี้ ก็แปลกประหลาดมาก มีแค่เฉียวเหวยอีคนเดียวอีที่ดีกับเขาจริงๆ เป็นห่วงเขา ชอบเขา ปกป้องเขา
และเมื่อกี้เวลาที่คูณปู่ทวดกำลังเล่นรถยนต์ไฟฟ้าอยู่ ก็ถามคำถามแปลกประหลาดกับเขาอีกด้วย
คุณปู่ทวดถามเขาว่า อย่างเช่นอีกไม่กี่ปีเขาจะต้องเข้าเรียนชั้นประถมแล้ว คิดว่าไปโรงเรียนที่กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง เขากลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง จะคิดถึงคนในครอบครัวไหม
ตระกูลลี่นอกจากแม่บ้านเฉินกับลี่เย่ถิง ซุ่ยซุ่ยก็ไม่มีใครรู้จัก และเขาก็ยังกลัวคุณปู่ทวดพวกเขา เวลาที่ลี่เย่ถิงไม่อยู่บ้าน ซุ่ยซุ่ยพูดน้อยมาก เขาไม่ชอบพูดคุยกับคนที่ตัวเองไม่ชอบ
ดังนั้นอย่าพูดว่าอาทิตย์เดียว แม้จะไม่พบกันครึ่งปีหรือหนึ่งปีก็ตาม ซุ่ยซุ่ยก็ไม่มีทางคิดถึง
แต่ว่า ทำไมพวกเขาถึงส่งเขาไปโรงเรียนประเภทที่เด็กถูกปิดล่ะ?
เขาไม่เชื่อฟังเหรอ?ยั่วโมโหคุณปู่ทวดเมื่อไหร่แล้ว?”
“เฮ้อ…”คิดมาถึงตรงนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
แม่บ้านเฉินมองมาที่เขา ถามเสียงเบา “คุณชายน้อย ไม่มีความสุขเหรอคะ?”
ซุ่ยซุ่ยมุ่ยปาก พยักหน้า
เมื่อกี้แม่บ้านเฉินอยู่ด้านข้าง ก็ได้ยินทุกอย่างชัดเจน เวลานี้เพิ่งจะกล้าเปิดปากพูด “คุณชายน้อย ถ้าคุณไม่อยากไปเหมือนที่คุณปู่ทวดพูด ก็พูดกับคุณพ่อ คุณพ่อตัดใจให้คุณไปไม่ลงหรอกค่ะ”
“ยังมีอีก…คุณยังสามารถบอกพี่เหวยอี เธอจะมีวิธี”
ซุ่ยซุ่ยเลิกคิ้วเล็กขึ้น มองไปทางแม่บ้านเฉิน ถามด้วยความประหลาดใจ“พี่จะมีวิธี?”
แม่บ้านเฉินก็ไม่กล้าแน่ใจ แต่ว่าคนเป็นแม่ จะตัดใจให้ลูกอายุหกเจ็ดขวบไปอยู่ที่หอพักโรงเรียนได้ยังไง?ถ้าหากเฉียวเหวยอีรู้ ก็ต้องคิดหาวิธีแน่นอน
ต่อให้ต้องแย่งชิงสิทธิ์ในการเลี้ยงดูกับลี่เย่ถิง นำลูกออกไป ก็ดีกว่าปล่อยไว้ที่ตระกูลลี่ อยู่กับคุณนายลี่ในอนาคต และสมาชิกในตระกูลลี่พวกเขาก็ต้องรังแกและบีบคั้นด้วยกันแน่
แม่บ้านเฉินดูออก เฉียวอีเหรินไม่ได้ชอบซุ่ยซุ่ยจริงๆ ดังนั้นจำเป็นต้องคิดวิธีให้เด็กคนนี้ออกไปให้พ้นทาง
“แม่บ้านเฉินพูดกับคุณแบบนี้ ห้ามบอกคนอื่นเด็ดขาดว่าแม่บ้านเฉินสอน รู้ไหมคะ?”เขากอดซุ่ยซุ่ยเบาๆ พูดเสียงเบา
ซุ่ยซุ่ยรู้แม่บ้านเฉินทำเพื่อตัวเอง หลังจากนั้นก็พยักหน้า ยื่นนิ้วก้อยสัญญากับแม่บ้านเฉิน
ข้างบ้าน
ผู้อาวุโสลี่ควักซองจดหมายออกมาจากกระเป๋าเสื้อ โยนลงบนโต๊ะด้านหน้าลี่เย่ถิงอย่างโหดเหี้ยม พูดเสียงหนักแน่น“นายดูด้วยตัวเองให้ดี”
“ลูกสาวที่อันถงสั่งสอนออกมา แตกต่างจริงๆ”
ลี่เย่ถิงมองดูรูปถ่ายที่ไหลออกมาจากซองจดหมาย ขมวดคิ้วไม่พูดจา
“นายรู้ไหมว่าวันนี้ต่อหน้าสาธารณะถังหยวนเป่าเรียกเฉียวเหวยอีว่ายังไง?น้าสะใภ้!ถังหยวนเป่าเป็นหลานของถังอี้ เขาก็เป็นน้าชาย! เฉียวเหวยอีจะไปเป็นภรรยาของคนอื่นแล้ว ไม่แปลกใจที่ถังอี้จะปกป้องเฉียวเหวยอีขนาดนั้น จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วจะไม่ปกป้องได้ยังไงล่ะ?!”
“ถ้าหากไม่ใช่เฉียวอีเหรินไปที่บริษัทนั้นพอดี พอดีกับที่เห็นแผนกข่าวทำข่าวนี้และกำลังวางแผนจะลงในค้นหาอย่างที่ร้อนแรง นายตอนนี้ก็สามารถเห็นข่าวนี้ทางอินเทอร์เน็ตแล้ว!”
ผู้อาวุโสลี่พูดอย่างตื่นเต้น ลี่เย่ถิงเพียงแค่จ้องมองรูปในซองจดหมาย สีหน้าเย็นชา นานมากก็ไม่พูดจา
“ทำไมถึงวุ่นวายยุ่งเหยิงแบบนี้!อายุยี่สิบสองก็จะแต่งงานกับผู้ชายอายุห้าสิบแล้ว ลี่ซือเฉียวน่าจะอับอายขายหน้าที่มีแบบเป็นแบบนี้!”ผู้อาวุโสพูดต่อไป
“เธอดูแลลี่ซือเฉียวเพียงเล็กน้อย ก็ไม่สามารถทำแบบนี้!คาดไม่ถึงว่านายจะยังมีภาพลวงตาคิดว่าเธอจะกลับมา!นายมีสติขึ้นมาเถอะ!!!”