ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 130 เฉียวเหวยอีมีความสามารถ
"ฉันเห็นว่าเธอเป็นคนที่มีวาจาคมคาย มีความสามารถเหมาะสมพอที่จะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นผู้จัดการ" เฉียวเหวยอีมองไปที่เธอแล้วเอ่ยขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับส่งรอยยิ้มให้เธอ
"คุณหญิงพูดล้อเล่นอะไรกันคะ!" ผู้ช่วยผู้จัดการรู้สึกปลื้มปริ่มกับคำชมที่ได้รับจนเอ่ยตอบพร้อมกับโค้งรับคำชมจนตัวงอ
เฉียวเหวยอียิ้มออกมาอย่างอบอุ่น "จะพูดล้อเล่นกันได้อย่างไร กฎของห้าง เธอไม่แม้แต่ที่จะมองมันอยู่ในสายตาเลย"
"ทำไมฉันถึงไม่รู้เลยล่ะว่า กฎของห้างโกลบอลจะเปลี่ยนกลายเป็นว่าพนักงานสามารถที่จะดูถูกเหยียดหยามลูกค้าได้ ตัดสินใจด้วยตนเองและปฏิเสธการลองเสื้อผ้าของลูกค้า"
"แน่นอนว่าไม่ใช่แบบนั้นครับคุณหญิง" ผู้ช่วยอู๋ก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยตอบด้วยเสียงเบา
ผู้ช่วยผู้จัดการที่อยู่ทางด้านข้างได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน ใจก็พลันกระตุกวูบจนรีบเอ่ยขอโทษแก่เฉียวเหวยอีอย่างร้อนรน "ขออภัยด้วยค่ะคุณหญิง! เป็นความเลินเล่อของดิฉันเองค่ะ! คุณหญิง ดิฉันผิดไปแล้วค่ะ! ฉัน……."
"วันนี้หลังจากเลิกงาน ก็ให้ไปรับเงินเดือนสามเดือนจากออฟฟิศของผู้จัดการ แล้วก็จากไปซะ!" เฉียวเหวยอีไม่รอให้เธอพูดให้จบประโยค เอ่ยพูดตัดประโยคเธออย่างเย็นชา
เก็บคนแบบนี้ไว้ในองค์กร มีแต่จะทำให้องค์กรพินาศย่อยยับ
ในฐานะที่เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นลับๆ ของโกลบอลกรุ๊ปแห่งนี้ เฉียวเหวยอีรู้สึกว่า เธอเองก็มีอำนาจในการดำรงตำแหน่งหรือไล่พนักงานทั่วไปออกได้
"แล้วก็นะ นอกจากสองชิ้นนี้ ที่เหลือนั้น ก่อนที่เธอจะเลิกงานก็เอาไปรีดให้เรียบร้อยแล้วนำกลับไปวางคืนที่เดิมซะ ห้ามให้มีรอยยับแม้แต่นิดเดียวที่จะส่งผลกระทบต่อการขายในครั้งถัดไปอย่างเด็ดขาด" เฉียวเหวยอีเอานิ้วชี้ไปที่เสื้อผ้าสองชุด แล้วพลันเอ่ยต่อ
"ถ้าหากว่าเกิดข้อผิดพลาดขึ้นตัวหนึ่ง ปรับเงินสิบเท่า!"
ทางด้านพนักงานขายไม่กล้าแม้แต่ที่จะส่งเสียงใดๆ ออกมา ร้อนรนรีบทำตามคำสั่งของเฉียวเหวยอีทันที
เฉียวเหวยอีอดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้ แล้วเอ่ยขึ้นมาเสียงต่ำ "ตอนนี้ผู้ช่วยผู้จัดการของพวกเธอยังไม่ถือว่าพ้นสภาพจากการเป็นพนักงาน ยังคงเป็นพนักงานของร้านอยู่ เรื่องของผู้ช่วยผู้จัดการคนนี้ คงไม่ต้องให้เธอมาช่วยเช็ดก้นหรอกนะ"
ผู้ช่วยผู้จัดการพูดอะไรไม่ออก แม้แต่ดวงวิญญาณก็ได้หลุดออกจากร่างไปแล้ว ทำได้เพียงแต่เดินไปจัดการเก็บของด้วยใบหน้าที่ซีดขาวไร้วิญญาณ
"อีกอย่าง เธอมาช่วยคิดเงินให้ฉันหน่อย ส่วนค่าคอมมิชชั่นก็ให้เป็นของเธอ" เฉียวเหวยอีหันไปจ้องมองไปทางพนักงานขายที่ยังเด็กคนนั้น แล้วเอ่ยดังว่า
พนักงานขายที่ยังสาวก็หันไปเหลือบมองผู้ช่วยผู้จัดการ แล้วลังเลอยู่เล็กน้อย ราวกับว่ายังคงไม่กล้าที่จะนำเอายอดการขายนี้มาเป็นค่าคอมมิชชั่นของตนเอง
เฉียวเหวยอีเพียงได้มองก็เข้าใจในทันที ว่าผู้ช่วยผู้จัดการคนนี้ปกติแล้วจะใช้ตำแหน่งอำนาจของตนเองรังแกดูถูกเหยียดหยามคนอื่น พนักงานตัวน้อยๆ คงมักจะถูกรังแกอยู่บ่อยครั้ง ผู้ช่วยผู้จัดการเองก็ได้ถูกไล่ออกไปแล้ว เธอกลับยังคงไม่กล้าที่จะขัดขืนคำสั่ง
เฉียวเหวยอีนิ่งงันไปสักพัก ก่อนจะวาดรอยยิ้มไปให้พนักงานสาว "นอกจากนี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอก็ดำรงตำแหน่งแทนผู้ช่วยผู้จัดการคนเดิมได้เลย หลังจากเลิกงาน ให้ไปรายงานต่อฝ่ายบุคคลด้วยตนเอง"
"คุณหญิง เธอยังคงอยู่ในช่วงทดลองงานหนึ่งปีอยู่นะคะ จะไปทำอย่างนั้น……." ผู้ช่วยผู้จัดการที่อยู่อีกด้านก็ทนไม่ไหวเอ่ยขัดขึ้นมา
ถ้าหากว่ามีคนขึ้นมานั่งในตำแหน่งของเธอ ถ้าอย่างนั้นเธอก็คงจะกลับมาไม่ได้อีกแล้ว!
พึ่งจะพูดออกไปได้เพียงครึ่งประโยค เฉียวเหวยอีก็ขมวดคิ้วขึ้นมาในทันทีแล้วเอ่ยถามกลับไปว่า "เธอไม่รู้อย่างงั้นเหรอ ว่าในห้างโกลบอลนี้คำพูดของเธอมีอำนาจในการตัดสินใจไหม"
"ไม่มีค่ะ……." ใบหน้าของผู้ช่วยผู้จัดการขาวซีดราวกับกระดาษ ไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก
ผ่านไปหลายนาที เฉียวเหวยอีและหยวนเป่า ทั้งสองคนก็หิ้วถุงสองใบขึ้นมา แล้วเดินออกไปจากร้านอย่างสงบนิ่ง
ผู้ช่วยผู้จัดการมองดูแผ่นหลังของเฉียวเหวยอีที่เดินจากไปไกลลิบ ฉับพลันนั้นก็ตัวชาแล้วลงไปกองอยู่ที่พื้นในทันที
ผู้ช่วยอู๋เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างเย็นเยียบว่า "เมื่อกี้คุณหญิงสั่งอะไรเอาไว้บ้าง เธอก็จำเป็นต้องทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ถ้าหากว่าเธอเกิดไม่พอใจขึ้นมาล่ะก็ ทั่วทั้งเมืองเจียงเฉิงนี้ก็จะไม่มีแม้แต่ที่ยืนให้สำหรับเธอ!"
ไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไรเลย ว่าตระกูลถังนั้นปฏิบัติต่อเฉียวเหวยอีอย่างไรบ้าง ผู้ช่วยคนนี้ก็ได้รับรู้แล้วว่า เฉียวเหวยอีคนนี้มีความสามารถมากเท่าไหร่ และมีศักยภาพมากแค่ไหน
………..
หยวนเป่าได้รู้แล้วว่าถังอี้เองก็อยู่ที่ห้างสรรพสินค้าโกลบอลแห่งนี้ อีกทั้งยังรู้ถึงการกระทำเมื่อสักครู่นี้ของเธอด้วย สีหน้าก็พลันถอดสี
"ถังหยวนเป่านี่สมองของเธอได้ไปกระทบกระเทือนอะไรเข้าหรือเปล่า?! สมองจะต้องมีปัญหาขนาดไหนถึงได้พูดออกไปแบบนั้นได้ เธอก็พูดออกมาได้นะ คำว่าป้าสะใภ้! แล้วก็ยังทำเรื่องที่เธอไม่ควรทำอีก"
"งั้นป้าสะ………"ถังหยวนเป่ารอให้ถังอี้ระเบิดความกรุ่นโกรธออกมาจนเสร็จ แล้วจึงเอ่ยตอบอย่างระมัดระวัง