ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 123 ผู้ชายที่ดูดีที่สุด
เธอไม่ได้ขยับ ลี่เย่ถิงที่โอบร่างของเธอจากข้างหลังก็ไม่ลังเล เขาโอบกอดเธอและลมหายใจของค่อย ๆ สงบลง
เฉียวเหวยอีพยายามมองกลับมาที่เขา แต่เขาไม่ตอบสนอง
ลี่เย่ถิงหลับไปแล้วจริงๆ
ในขณะที่หลับ เขาขมวดคิ้วจนเกิดรอยย่น
เฉียวเหวยอีนอนไม่หลับ เธอจ้องที่คิ้วของเขาเป็นเวลานาน
ลี่เย่ถิงเป็นผู้ชายที่ดูดีที่สุดที่เธอเคยเห็นมาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เกินกว่าจะใช้คำใดมาบรรยายได้
เขาสืบทอดข้อดีทั้งหมดจากรูปลักษณ์ของพ่อแม่ของเขา และยังสืบทอดข้อบกพร่องทั้งหมดของอุปนิสัยของพ่อแม่ ความรุนแรง ความชั่วร้าย ความเฉยเมย และความเย่อหยิ่ง
แต่เธอเพิ่งตกหลุมรักผู้ชายที่ไร้ค่าซึ่งถูกทรมานจนหมดแรงทั้งกายและใจ
……
เช้าตรู่ ณ คฤหาสน์ตระกูลเฉียว
เฉียวเจิ้งกั๋วมองไปที่เฉียวอีเหรินที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารค่ำขณะคนโจ๊กอย่างไม่ใส่ใจ เขาอดไม่ได้ที่จะวางตะเกียบลงอย่างหนัก และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ถ้าวันศุกร์ไม่มีเรียน ก็ไปบริษัทไม่ได้หรือไง หรือชวนเพื่อน ๆ จากโรงเรียนของเธอออกไปกินข้าวซะ”
“ถ้าการไปบริษัทมีประโยชน์ละก็จะมัวกังวลอะไรอยู่ล่ะคะ?” ซ่งชิงหรูช่วยเฉียวอีเหรินตอบทันที
บริษัทบันเทิงของตระกูลเฉียวกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้น แต่ลี่เย่ถิงไม่มีเจตนาที่จะช่วยเหลือ
และเนื่องจากพวกเขาฮุบเงิน 10 ล้านที่ลี่เย่ถิงให้เฉียวอีเหรินไปต่างประเทศเป็นการส่วนตัว ลี่เย่ถิงจึงเตือนพวกเขาว่าอย่ามาขอร้องอ้อนวอนต่อหน้าผู้อาวุโสตระกูลลี่
“มัวแต่พาลลูกสาวแบบนี้มันจะมีประโยชน์อะไร !” เธอพูดด้วยอารมณ์ไม่ดี
นึกถึงวันนั้นที่เฉียวเจิ้งกัวคุกเข่าขอโทษต่อหน้าเฉียวเหวยอี ซ่งชิงหรูก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก !
“คุณมีความสามารถ ถ้าคุณมีความสามารถกคือเงิน 50 ล้านมาให้ฉัน !” เฉียวเจิ้งกั๋วชี้ไปที่ซ่งชิงหรูและตะโกนอย่างเฉียบขาด “ฉันผิดเหรอที่ให้อีเหรินชวนเพื่อนมาทานข้าวด้วยกัน อย่างน้อยพวกเธอก็จะได้เดินไปในทางเดียวกันบ้าง !"
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ !” เฉียวอีเหรินทิ้งตะเกียบลงทันที “ฉันขอความช่วยเหลือจากพวกเขาไม่ได้ มันน่าอายไหมคะ ?”
ในอดีต สถานะของเฉียวอีเหรินโรงเรียนนั้นดีที่สุดในหมู่นักเรียนระดับเดียวกัน เธอเก่งกว่าและดีกว่าคนอื่นๆ เสมอ มีแต่คนอื่นที่มักจะขอความช่วยเหลือจากเธอ แต่เธอไม่มีวันจะขอความช่วยเหลือจากใคร !
ตอนนี้เฉียวเจิ้งกั๋วขอให้เธอหาทางของเธอเอง นี่มันไม่ใช่การตบหน้าเธอเหรอ ?!
ต่อให้เพื่อนเหล่านั้นจะบอกว่าเต็มใจช่วยเธอ แต่นั่นถือเป็นการดูถูกเธอชัดๆ !
“เธอช่วยพวกเขาได้ แต่พวกเขาช่วยอะไรเธอไม่ได้เลยหรือไง ?” เฉียวเจิ้งกั๋วขมวดคิ้วและถามเฉียวอีเหริน
“ช่วงนี้ฉันรับมือกับเรื่องต่าง ๆ มากมาย พยายามปราบปรามการเลี่ยงภาษี เธอล่ะกำลังทำอะไรอยู่ ?คนหนึ่งกำลังเล่นไพ่นกกระจอก!อีกคนนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง !”
“แล้วคุณจะให้ฉันกับอีเหรินทำอะไร ฉันเล่นไพ่นกกระจอกเพื่อเอาชนะผู้หญิงราคาแพงพวกนั้นไม่ใช่เหรอ ?” ซ่งชิงหรูตอบอย่างน่าเชื่อถือว่า “ฉันให้เครดิตกับความสัมพันธ์ของคุณไม่ใช่เหรอ ?”
“เมื่อวานคุณแพ้ไปเท่าไหร่ ? ” เฉียวเจิ้งกั๋วเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามเธอด้วยใบหน้าที่เย็นชา
“ไม่มาก ไม่กี่แสน” ซ่งชิงหรูรู้สึกผิดเล็กน้อยและหลบการจ้องมองของเฉียวเจิ้งกั๋ว
เฉียวเจิ้งกั๋วรู้สึกหายใจติดขัดเล็กน้อย
เขาจ้องไปที่ซ่งชิงหรูโดยไม่พูดอะไร ผู้หญิงคนนี้ใช้เงินเหมือนน้ำ ซึ่งเป็นปัญหาที่เขาคุ้นเคย
ทันใดนั้นเขาก็เห็นสร้อยข้อมือหยกโผล่ออกมาจากข้อมือของซ่งชิงหรู
หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที ทันใดนั้นเขาก็หันศีรษะและมองไปที่เฉียวอีเหริ "ของขวัญที่ลี่เย่ถิงและตระกูลลี่มอบให้เธอ น้อยไป 20 อย่างใช่ไหม ?"
“พ่อหมายความว่ายังไง ?” เฉียวอีเหรินตกใจและถามด้วยความประหลาดใจ