ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 118 งั้นพวกเราลาก่อน
เขาก็คือฟู่ฉือ เป็นหลายชายแท้ๆของฟู่หลี่ เข้าร่วมกองกำลังฝึกพิเศษเมื่ออายุสิบหกเขาได้รับเลือกให้อยู่ในกลุ่มที่มีผลงานยอดเยี่ยมสองร้อยคนและส่งไปต่างประเทศ อายุยี่สิบเอ็ดได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้นำระดับสูงสุดของกลุ่มที่มีผลงานยอดเยี่ยม ชื่อของฟู่ฉือ โดงดังกึกก้อง
เฉียวเหวยอีสวมผ้าปิดปากและหมวก เดิมทีฟู่ฉือเคยเห็นเฉียวเหวยอีเพียงครั้งเดียว เป็นช่วงตอนเด็ก ก็ไม่รู้จักเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
“คุณก็คือชิงอวิ๋น?”ฟู่ฉือหันหน้ากลับมา จ้องมองตาซึ่งกันและกันกับเฉียวเหวยอี
“ใช่”เฉียวเหวยอีสามารถควบคุมเสียงได้สามเสียง นี่คือทักษะพื้นฐานในการประกอบเสียงภาพยนตร์
ฟู่ฉือกวาดสายตามองเฉียวเหวยอี ชุดสีดำ มัดผมหางม้า แต่งตัวสะอาดเรียบร้อย สายตาเยือกเย็นและเงียบเหงา แต่มีความแข็งแกร่งเต็มไปด้วยพลังและอย่างลึกลับ
ดูเหมือนจะอายุยี่สิบปีต้นๆ มากสุดไม่เกินยี่สิบสามยี่สิบสี่ปี ก่อนหน้านี้ฟู่ฉือเคยคิด ชิงอวิ๋นก็เป็นสาวน้อย
“ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องพูดคุยแล้ว”ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะขยับมุมปาก หยิบเสื้อคลุมที่อยู่ด้านข้างและลุกขึ้น
ก็แค่สาวน้อยตัวเล็กคนหนึ่ง คาดไม่ถึงว่าให้เขารองหัวหน้าใหญ่กับฟู่ฉือหัวหน้าใหญ่สองคนรีบกลับมาจากที่ห่างไกลเพื่อมาพบหน้า
“ต้าจง นั่งลง”ฟู่ฉือพูดเตือน
ทุกคนที่ได้เห็นชิงอวิ๋นเป็นครั้งแรก ล้วนไม่เชื่อว่าเธอสามารถฆ่าคนได้มากที่สุด กลายเป็นหัวหน้าสมาชิกผู้หญิงเพียงคนเดียว
ตัวเล็กแบบนี้ ยังเป็นผู้หญิงอีก
และชิงอวิ๋น เคยอยู่ภายในสามสิบหกชั่วโมง จัดการฆ่าหัวหน้าใหญ่ระดับนานาชาติที่ป้องกันการรุกรานแข็งเหมือนเหล็กได้อย่างเงียบๆ ไม่ทิ้งหลักฐานใดๆไว้ เหนือความคาดหมายมาก
ไม่มีใครรู้ว่าเธอทำได้ยังไง
ก่อนหน้านี้ฟู่ฉือเข้าใจผลการรบของชิงอวิ๋นอย่างแล้ว พิจารณาครั้งแล้วครั้งเล่า จึงตัดสินใจมาพบหน้า
แต่ตอนนี้มาพบเธอด้วยตาตัวเอง ฟู่ฉือในใจก็ลังเลแล้ว
แต่ เธอเป็นลูกศิษย์เอกของ“มั่วเจ่อ” “มั่วเจ่อ”เขาเป็นทายาทเพียงคนเดียวที่ได้รับการยอมรับศิลปะการต่อสู้โบราณของตระกูลมั่ว เธอต้องมีอะไรพิเศษแน่นอน
“อาฉือ คุณต้องรู้ว่าคู่ต่อสู้ที่ร้ายกาจที่เราเผชิญอยู่นั้นเป็นยังไง!ผู้หญิงคนเดียว สามารถทำเรื่องอะไรได้?ที่ผ่านมาแค่ส่งไปตาย”ต้าจงพูดตอบอย่างไม่อดทน
“พูดมีเหตุผล”เฉียวเหวยอีฟังต้าจงพูดจนจบ หลังจากนั้นก็พยักหน้า พูดตอบ
ฟู่ฉือได้ยินความหมายของเฉียวเหวยอี เหมือนกับว่ากลัวแล้ว ไม่กล้ารับงานของพวกเขา อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย
แต่ในเมื่อเธอเองก็ไม่ได้ฉวยเอาไว้ งั้นก็ไม่จำเป็นต้องฝืนใจ
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นพวกเราลาก่อน”ฟู่ฉือน้ำเสียงมีความผิดหวัง ลุกขึ้นยืนพูดเสียงต่ำ
ทั้งสองคนทักทายลุงฉิน เตรียมจะออกไป
“นี่เธอ”เวลาที่ต้าจงเดินผ่านเฉียวเหวยอี เฉียวเหวยอีใช้นิ้วชี้ไปที่คอของต้าจง
ต้าจงไม่รู้ว่าหมายความว่าอะไร ก้มหน้าลงมองอย่างไม่ใส่ใจ ก็มองไม่เห็นอะไรเลย
หลังจากที่เงยหน้าขึ้นในชั่วพริบตาเดียว ฟู่ฉือหยุดโดยฉับพลัน หันหน้ามองไปทางเฉียวเหวยอี สายตามีความงงงัน
ต้าจงคอและหลังคอ ถูกตัดทั้งเป็นแผลทั้งสองข้าง แต่เขาตัวเองก็ไม่รู้สึกตัว และฟู่ฉือยืนห่างจากต้าจงสองก้าว มองไม่เห็นว่าเฉียวเหวยอีลงมือยังไงโดยสิ้นเชิง!
“ทำไมรู้สึกคัน…”ต้าจงพูดพึมพำ ฉันนิ้วโป้งลูบลำคอเบาๆ เวลาที่วางมือลงไป มองเห็นรอยเลือดสีชมพูบนนิ้วโป้ง จึงนิ่งอึ้งไป
ถ้าหากว่าเวลาที่เฉียวเหวยอีใช้แรงกว่านี้อีกนิดเดียว คอเส้นเลือดแดงของต้าจงก็ถูกตัดขาดแล้ว
ต้าจงรู้สึกตัว หันหน้ากลับมามองเฉียวเหวยอีด้วยความตะลึง
สำหรับคนที่ดูถูกเธอ เฉียวเหวยอีจะไม่อธิบาย เพียงแค่ใช้การกระทำ