ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 111 คุณเป็นคนซื่อสัตย์
เธอจ้องไปที่ซุ่ยซุ่ยที่หลับใหลอยู่ครู่หนึ่ง และถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “ฉันเคยช่วยพ่อของเธอไว้ครั้งหนึ่ง ซึ่งถือว่าเป็นการชดใช้บาปของอันถงก็แล้วกัน”
……
เฉียวเหวยอีที่อยู่ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น เธอได้ยินเสียงคนผลักประตูเข้ามา จึงลืมตาและเหลือบมอง เห็นลี่เย่ถิงถอดเสื้อผ้าและกำลังจะอาบน้ำในห้องน้ำ
ถ้าเขาอาบน้ำที่นี่ คืนนี้เขาจะนอนที่นี่อีกแน่นอน
เธอค่อยๆ พลิกตัวและดึงผ้าห่มขึ้นให้ซุ่ยซุ่ย
ทันทีที่เธอดึงมือออก ก็รู้สึกว่าที่นอนข้างๆ จมลงเล็กน้อย
“เอาผ้าห่มมาให้ฉัน ฉันจะไปนอนที่ห้องหนังสือ” เสียงของลี่เย่ถิงดังมาจากด้านหลัง
เสื่อทาทามิในห้องหนังสือนั้นมีขนาดเล็กมาก เฉียวเหวยอีมองไปที่เขาและกล่าวว่า "ฉันคิดว่าคุณจะไปทำงานต่างประเทศซะอีก"
“ก็เลยไม่อยากเอาผ้าห่มให้ฉันอย่างนั้นสินะ ?” ลี่เย่ถิงมองเธอและถามอย่างเฉยเมย
เฉียวเหวยอีไม่ตอบอะไร แต่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่อยากนอนกับเขาในคืนนี้
บาดแผลบนร่างกายของเธอยังไม่หายดี แต่เธอไม่ต้องการแสดงความอ่อนแอต่อหน้าลี่เย่ถิง
ทั้งสองมองหน้ากันเป็นเวลานาน และทันใดนั้นลี่เย่ถิงก็ถอนหายใจและลุกขึ้นไปที่ห้องน้ำ
เฉียวเหวยอีได้แต่มองตามหลังเขาไป เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลมาจากข้างใน เธอก็โล่งใจ
แต่จากนั้นไม่กี่นาที ลี่เย่ถิงก็เดินกลับมาที่เตียงและนั่งลงที่ขอบเตียง
เขามีเพียงผ้าเช็ดตัวคลุมไว้รอบเอวเท่านั้น เผยให้เห็นร่างกายที่กำยำของเขา
แสงจากห้องน้ำส่องเข้ามาในห้อง ทำให้สามารถเห็นรอยขีดข่วนบนร่างกายของเขาที่เพิ่งตกสะเก็ด ซึ่งน่าจะมาจากการโดนสะเก็ดระเบิด และยังมีรอยเล็บของเธอที่ฝากไวเบนหลังของเขาเมื่อครั้งที่แล้วอีกด้วย
เฉียวเหวยอีมองมาที่เขาเพียงไม่กี่วินาที จากนั้นเธอก็ละสายตาออกไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา
ทันใดนั้น เขาก็เอื้อมมือออกมา คว้าน่องที่เรียบเนียนของเธอ และดึงเธอไปด้านข้างอย่างง่ายดาย
เฉียวเหวยอีจึงลุกขึ้นนั่งและขมวดคิ้ว “อีกไม่กี่วันฉันต้องกลับไปถ่ายทำแล้ว !”
ลี่เย่ถิงลืมตาขึ้นเหลือบมองเธอ บีบเอวเธอเบา ๆ ด้วยมือข้างหนึ่งแล้วใช้มืออีกข้างกดลงไป
“ลี่เย่ถิง !” มือของเฉียวเหวยอีได้แต่คว้าผ้าปูที่นอนไว้แน่น
เฉียวเหวยอีกัดริมฝีปากล่าง เธอรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก
เขาก้มศีรษะลงจงใจประทับจูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ
เฉียวเหวยอีพยายามหันหน้าหนี
จากนั้นเรื่องที่แปลกก็คือ…บริเวณที่เขาสัมผัส ปลายนิ้วค่อยๆ เย็นลงเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะไม่มีเลือดออกแล้ว แต่บาดแผลภายในก็ยังเจ็บเล็กน้อย
หลังจากสัมผัสความเยือกเย็นนั้น ฉันก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดอีกต่อไป
เมื่อครู่เขาแค่ทายาให้เธอเองหรอกเหรอ ?
เฉียวเหวยอีตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง เธอมองไปที่ลี่เย่ถิง
“ยาของฟู่หลี่น่ะ” เขาวางขี้ผึ้งที่เหลืออยู่ในมือแล้วกระซิบ “ถ้ามันมีประโยชน์ฉันจะขอมาเพิ่มอีก”
หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและออกจากห้องไป
เฉียวเหวยอีที่นั่งอยู่ที่เดิมเฝ้าดูเขาหยิบของอย่างเงียบๆ จากนั้นใส่เสื้อผ้าแล้วจากไป
ทันทีที่ประตูปิด เธอก็หันศีรษะและหยิบยาบนโต๊ะแล้วมองดูอีกครั้ง
หลังจากนั้น เธอก็วางยาลงที่เดิมพลางลุกขึ้นจากเตียง หยิบคอมพิวเตอร์ออกมาแล้วล็อกอินเข้าเกม
Old friend Old Alley : "พี่ใหญ่ ในที่สุดก็ออนไลน์สักที รอมาทั้งวันแล้ว !"
Hey~ Don’ t touch my girl : "ฉันบอกแล้วไงว่าทำไม่ได้ มีคนคอยจับตาดูอยู่"
Old friend Old Alley : "ฉันคืนแฟลชไดรฟ์ USB ให้คุณไม่ได้เหรอ ฉันไม่ได้เจอคุณมาครึ่งเดือนแล้ว วางของที่นี่ไม่ปลอดภัย คนของลี่เย่ถิงเข้ามาในบ้านของฉันก่อนที่ฉันจะออกไปข้างนอก"
Hey~ Don’ t touch my girl : "งั้นก็เอาไว้ที่คุณ ปล่อยให้พวกเขาเข้าใจผิดคิดว่าคุณคือจูเซวี่ย"
Old friend Old Alley : "???"
Hey~ Don’ t touch my girl : "มีบางอย่างต้องรบกวนคุณหน่อย กลับไปบอกคิงทีว่าฉันเคยจ้างคุณมาแล้ว ให้หักเงินรางวัลจากเงินเดือนของฉัน"