ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 104 ผู้ปกครองต้องมาแน่นอน
เฉียวเหวยอีแอบปรับลมหายใจ ไม่พูดจา
ผู้อาวุโสเงียบไม่พูดจาไปนานมาก จึงยิ้ม และถามเฉียวเหวยอีอีก “มีคนที่ชอบรึยัง?ครั้งที่แล้วฉันเหมือนได้ยินว่าเธอ มีคนรักที่เหมาะสมแล้ว?”
ความจริงเฉียวเหวยอีเพียงแค่พูดซี้ซั้ว และเมื่อถึงวันนั้นจริงๆ เธอก็คิดจะพาคิงกลับมา หรือไปหาถังอี้ มาตบตาสักหน่อย ทำให้ผู้อาวุโสไม่มีความเสียใจก่อนตาย ก็ได้แล้ว
“ใกล้จะมีแล้ว”เธอไตร่ตรองเล็กน้อย ก็พยักหน้าพูดโกหก
“งั้นก็ดี”ผู้อาวุโสถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก “ความจริงฉัน ได้ทำพินัยกรรมแล้ว สองสามวันก่อนนี้ฉันเพิ่งเพิ่มเรื่องสุดท้ายลงไป ถ้าหากพวกเขาบังคับให้เธอแต่งงานกับคนที่เธอไม่ชอบ มรดกของฉัน พวกเขาทุกคนก็อย่าคิดว่าจะได้รับ!”
เฉียวเหวยอีนิ่งอึ้งไป มองผู้อาวุโสผ่านกระจกมองหลัง
“ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันแค่อยากให้เธอชั่วชีวิตนี้ เธอสามารถมีชีวิตที่มีความสุข…”ผู้อาวุโสพูด ตึงเครียดเล็กน้อย
เฉียวเหวยอีมองเห็นเขาหลับไปแล้ว ก็ไม่ได้พูดรบกวนเขา
ผู้อาวุโสชั่วชีวิตนี้เผด็จการเกินไป เรื่องอะไรก็ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ดังนั้นมีเรื่องมากมายที่เขาดูแลไม่ได้
เฉียวเหวยอีไปต่างประเทศหลายปีที่ผ่านมานั้น เป็นเวลาที่บริษัทพัฒนาและงานยุ่งที่สุด เฉียวเหวยอีรู้ ผู้อาวุโสเพราะว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้มองข้ามเธอ ตอนนี้เสียใจและโทษตัวเอง
เฉียวเหวยอีในใจเคยมีความแค้นเคือง เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ว่าตอนนี้ผู้อาวุโสร่างกายไม่แข็งแรงแล้ว ความแค้นเคืองก่อนหน้านั้นของเธอ ก็ไม่มีแล้ว
และเธอตรวจสอบใบเสร็จของตระกูลเฉียว พบว่าผู้อาวุโสส่งเงินให้เธอมาโดยตลอด เพียงแค่เงินไม่มาถึงเธอเท่านั้นเอง
รักษาเสร็จแล้ว เฉียวเหวยอีส่งผู้อาวุโสกลับไป เพิ่งอยากจะพักผ่อน ทันใดนั้นอู๋โยวก็โทรวิดีโอเข้ามาหาเธอ
เฉียวเหวยอีคิดไปคิดมา เป็นธรรมชาติที่อู๋โยวจะไม่เป็นฝ่ายติดต่อเธอ น่าจะเป็นซุ่ยซุ่ย
เธอกดรับสายโทรศัพท์ ก็มองเห็นใบหน้าเล็กของซุ่ยซุ่ยอยู่หน้ากล้องจริงๆ หลังจากนั้นเธอก็ถามอย่างอ่อนโยน “เป็นอะไร?”
“พี่…”ซุ่ยซุ่ยสีหน้าขมขื่นซ้อนเร้นอยู่ในใจ
ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความกังวลที่ไม่ควรมีในวัยนี้
เฉียวเหวยอีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เป็นอะไรกันแน่?”
“ปะป๊าออกไปดูงานนอกสถานที่แล้ว”ซุ่ยซุ่ยถอนหายใจ พูดตอบ
ลี่เย่ถิงไปดูงานนอกสถานที่ก็ดี เฉียวเหวยอีไม่ต้องกังวลว่าตอนค่ำเขาจะเข้ามา
“พรุ่งนี้ คุณครูบอกว่า มีงานกีฬา”ซุ่ยซุ่ยมองเห็นเฉียวเหวยอีไม่พูดจา หลังจากนั้นก็เต้นแร้งเต้นกาพูด “ผู้ปกครองต้องมาแน่นอน ต้องเข้าร่วมงานกีฬากับซุ่ยซุ่ย”
ลี่เย่ถิงไม่อยู่ ดังนั้นเจ้าเด็กคนนี้ก็นึกถึงเธอ
แต่ซูหรูเยียนไม่ใช่อยู่ด้วยกันกับพวกเขาเหรอ?
เฉียวเหวยอีคิดเล็กน้อย ก็พูดตอบเสียงอ่อนโยน “ซุ่ยซุ่ยเด็กดี พี่สองสามวันนี้ร่างกายไม่สบาย หาคนอื่นพาไปได้ไหม?”
“ไม่เอา!”ซุ่ยซุ่ยส่ายมือส่ายหน้าพูดปฏิเสธ
“ไม่มีคนเป็นเพื่อนซุ่ยซุ่ยไป ซุ่ยซุ่ยก็ไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วม”ซุ่ยซุ่ยพูด สีหน้าเศร้าสลด
เฉียวเหวยอีรู้ว่าซูหรูเยียนยุ่งมาก ลี่เย่ถิงก็ออกไปดูงานนอกสถานที่ ตอนนี้ทั้งสองคนอาจจะไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนซุ่ยซุ่ย
“น้าซูไม่อยู่?”เธอถามหยั่งเชิง
“น้าซูไม่ไป”ซุ่ยซุ่ยเม้มปากเล็ก พูดเสียงเบา
ความจริงซุ่ยซุ่ยเด็กคนนี้น่าสารมาก งานกีฬาก็ไม่มีผู้ปกครองไปเป็นเพื่อน ถึงแม้ว่าซูหรูเยียนมีเวลา เฉียวเหวยอีก็เดาว่าเธอน่าจะไม่ไป ถึงอย่างไรก็ตั้งท้องและให้กำเนิดเรื่องนี้ มีผลกระทบต่ออนาคตของเธอ
“พี่…”ซุ่ยซุ่ยพบว่าเฉียวเหวยอีไม่พูดจา หน้าเล็กก้มต่ำลง พูดขอร้องเธอเสียงเบา
ไม่ว่าเฉียวเหวยอีกับลี่เย่ถิงพวกเขามีความแค้นอะไรกัน แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า เธอชอบซุ่ยซุ่ยเด็กน่ารักมาก เด็กคนนี้ถึงแม้ว่าจะซุกซน แต่ว่าไม่ทำให้คนรำคาญ
“ก็ได้”เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ พูดอย่างจนปัญหา “พรุ่งนี้เริ่มกี่โมง?”