ภรรยาหน้าหวานของพี่ใหญ่ - ตอนที่ 103 ควบคุมตัวนายเองให้ดีเถอะ!
“ผู้อาวุโสพูดแล้ว ไม่กี่วันก็ถึงสุดสัปดาห์แล้ว ให้เธอไปกินข้าวที่ตระกูลถัง เขานานแล้วที่ไม่ได้พบเธอ คิดถึงมาก พูดถึงตลอดเวลา กลัวว่าฉันจะต้อนรับเธออย่างไม่มีน้ำใจ” ถังอี้ก็พูดอีก
“ถ้าหากกองถ่ายทางนั้นไม่เร่งรัด ฉันก็จะไป”เฉียวเหวยอีคิดเล็กน้อย ก็พยักหน้าตอบ
ประตูด้านนอก ลี่เย่ถิงฟังบทสนทนาระหว่างทั้งสองจากข้างในอย่างเงียบๆ
“ฉันไปถามหมอก่อน เธอจะได้ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ ไม่อนุญาตให้เธอลงจากเตียงชั่วคราว” ถังอี้ชำเลืองมองไปที่ใบหน้าซีดขาวของเฉียวเหวยอี ขมวดคิ้วและพูดเสียงต่ำ
เขาหมุนตัว เปิดประตูห้องผู้ป่วย สบตากับลี่เย่ถิงที่ยืนอยู่ทางเดินด้านนอกประตูพอดี
ถังอี้ในชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่มองเห็นผู้ชายคนนี้แล้วไม่ชอบ
เขากับลี่เย่ถิงเผชิญหน้ากันเงียบๆหลายวินาที พลิกมือกลับ ปิดประตูห้องผู้ป่วยเบาๆ ไม่ให้เฉียวเหวยอีมองเห็นผู้ชายที่อยู่นอกประตู
ทั้งสองคนสบตากันหลายวินาที ถังอี้อดทนไม่ไหว หัวเราะเหน็บแนม
เขากับลี่เย่ถิงก็ไม่ได้พูดอะไรกัน เพียงแค่ทำเหมือนมองไม่เห็นคนนี้ เช็ดบ่าของเขา เดินตรงไปทางห้องทำงานของหมอ
เพิ่งจะเดินไปไม่กี่วินาที ก็ได้ยินลี่เย่ถิงพูดเสียงต่ำอยู่ข้างหลัง “ถ้าหากไม่ชอบเธอ ก็อย่าก่อความยุ่งยาก”
ถังอี้หยุดเดินทันที หันหน้าไปมองทางลี่เย่ถิง
ทันใดนั้นพลิกมือกำหมัดแน่น ต่อยไปที่ใบหน้าของลี่เย่ถิงอย่างดุร้าย!
“เกี่ยวอะไรกับนาย!”เขากัดฟันแน่น พูดเสียงต่ำ “ควบคุมตัวนายเองให้ดีเถอะ!”
ตอนนี้เขาแทบจะอยากฆ่าไอ้เลวคนนี้!
แต่ว่าเฉียวเหวยอีจะต้องเป็นทุกข์ ดังนั้นเขาก็ไม่สามารถทำได้
ลี่เย่ถิงยกมือขึ้น ปลายนิ้วเช็ดเลือดจากมุมปากที่ถูกถังอี้ต่อย
ไม่กี่วินาที ก็พูดเสียงเบา “ถ้าหากฉันถอนหุ้นออก โกลบอลกรุ๊ปของพวกนายจะไม่ราบรื่นแค่ไหน นายในใจรู้ชัดเจนดี”
“คำพูดฉันพูดแค่ครั้งเดียว จะฟังหรือไม่ฟัง ก็แล้วแต่นาย”
ถังอี้ขมวดคิ้วแน่นด้วยความเหยียดหยามและพูดตอบ “ถ้านายกล้าทำร้ายเธออีก ฉันไม่สนใจว่านายจะถอนหุ้นไหม!ฉันเชิญเธอไปกินข้าวที่ตระกูลถัง นายก็ก้าวก่ายไม่ได้!อย่างน้อยตระกูลถังของฉัน เธอสามารถเดินเข้าไปได้อย่างองอาจผ่าเผย!”
ลี่เย่ถิงจ้องมองสายตาของเขา ชั่วพริบตาเดียว ก็เปลี่ยนเป็นน่ากลัว
“นายไม่คู่ควรจะแตะต้องเธอ ฉันจะพูดอีกครั้ง”ถังอี้ชี้หน้าเขา พูดชัดถ้อยชัดคำ พูดอย่างชัดเจนมาก
“งั้นนายก็คอยดู”นานมาก ลี่เย่ถิงกระตุกยิ้มมุมปากให้เขา พูดตอบเสียงเบา
……
หยวนเป่าช่วยเฉียวเหวยอีลาหยุดยาวหนึ่งสัปดาห์ บังคับให้เธอกลับไปพักผ่อนที่บ้าน บาดแผลท่วมตัวของเฉียวเหวยอี ไม่สามารถหายภายในสองสามวันได้
เฉียวเหวยอีกลับไปตระกูลเฉียว รับผู้อาวุโสไปโรงพยาบาลรักษาตัว
เวลาที่กำลังรออยู่หน้าประตู พอดิบพอดีที่เฉียวอีเหรินรักษาตัวหายกลับมาจากโรงพยาบาล
เฉียวอีเหรินลงจากรถ มองเห็นรถของเฉียวเหวยอีขวางอยู่หน้าประตู ชั่วพริบตาเดียวสีหน้าก็มืดครึ้มลง
“ฉันไม่อยากจะมองเห็นเธอ”เธอพูดเสียงเบากับซ่งชิงหรูที่อยู่ด้านข้าง
“จะทำให้เธอหายไม่ช้าก็เร็ว”ซ่งชิงหรูสบตากับเฉียวเหวยอีที่ประคองผู้อาวุโสขึ้นรถ พูดตอบเสียงเบา “ไม่ต้องรีบร้อน คุณผู้ชายตระกูลลี่คนนั้น เธอไม่สามารถหลุดพ้นได้ อย่างอื่นก็ไม่ต้องพูดถึง”
เฉียวเหวยอีกวาดสายตาเย็นชามองพวกเธอสองแม่ลูก ไม่แม้แต่จะทักทาย ก็เข้าไปนั่งตำแหน่งคนขับรถแล้ว
ที่นั่งด้านหลัง ผู้อาวุโสเฉียวมองไปที่เฉียวเหวยอี และพูด “ทำไมผอมแล้วล่ะ?”
“ไม่ได้ผอม คุณปู่ท่านคิดมากไปแล้ว”เฉียวเหวยอียิ้ม พูดตอบ
ผู้อาวุโสสายตาเฉียบแหลม ใบหน้าของเฉียวเหวยอีผอมลงเล็กน้อยแล้ว คิดไปคิดมา ก็พูดตอบ “เรื่องเงิน ไม่ต้องคิดมาก แสดงละครก็ไม่ต้องพยายามสุดชีวิตแบบนั้น เธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว ใช้ชีวิตให้มีความสุขจึงจะถูก”
เฉียวเหวยอีมองถนนด้านหน้า นานมาก จึงพูดตอบเสียงเบา “ท่านคิดมากไปแล้ว ฉันติดหนี้ตระกูลลี่ เกรงว่าต่อให้ชั่วชีวิตนี้ก็คืนไม่หมด”
“ลี่เย่ถิงต้องการให้เธอจ่ายคืนเป็นพันล้าน?”ผู้อาวุโสถามเธอทันที สายตามองทะลุปรุโปร่ง “ความผิดของพ่อแม่ ทำไมเธอต้องแบกรับไว้บนบ่าคนเดียว?”