“ท่านพาเธลอส…”

“คะ-ครับ !”

เอฟิเซียเรียกพาเธลอสด้วยเสียงเย็นๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาสะดุ้งโหยง แล้วก็รีบขานรับอย่างรวดเร็วตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอดของเขา

“คุกเข่าเดี๋ยวนี้ค่ะ…”

“เอ่อ…จะให้ราชาอย่างฉันคุกเข่ากลางถนนแบบนี้มันก็ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่นะ…คือแบบว่า…”

“คุก…เข่า…เดี๋ยว…นี้…ค่ะ…”

“ครับ !”

เพราะแรงกดดันอันมหาศาลที่เอฟิเซียปล่อยออกมา ทำให้พาเธลอสรีบคุกเข่าลงกับพื้นอย่างรวดเร็วโดยไม่สนศักดิ์ศรีหน้าตาของผู้เป็นราชาอีกต่อไป (เพื่อความปลอดภัยของชีวิตตัวเอง) ซึ่งทางด้านเอฟิเซียเองก็เริ่มเทศนาเขาด้วยสีหน้าดุๆ ในทันที

“ดูเหมือนว่าฉันคงต้องสอนเรื่องกาลเทศะให้กับท่านเพิ่มอีกเยอะเลยสินะคะ…จะทำอะไรหัดมองดูรอบข้างด้วยสิคะ ต่อให้ท่านจะเป็นถึงราชาก็เถอะ แต่มันไม่ได้หมายความว่าท่านอยากจะทำอะไรก็ทำได้นะคะ แม้แต่ราชาก็ต้องรู้จักกาลเทศะ ต้องดูเวลาและสถานที่บ้างนะคะ”

“เอ่อ…แต่ตอนนี้เธอก็ทำเหมือนกันไม่ใช่เหรอ—”

“หือ ? ว่าอะไรนะคะ ?”

พอพาเธลอสบ่นอุบอิบขึ้นมา เอฟิเซียก็กลบคำพูดของเขาด้วยจิตสังหารอันน่าหวาดกลัวที่ทำให้แม้แต่พวกนักผจญภัยหรือพวกทหารยามที่แข็งแกร่งยังต้องรีบหนีไป พร้อมกับขยับไม้เสียบขนมในมือด้วยรอยยิ้มอันแสนเยือกเย็นจนน่าขนลุก ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าเธอต้องตกอยู่ในภวังค์แห่งความหวาดกลัว…

แน่นอนว่าทางด้านของพาเธลอสนั้น…เขารีบยกมือยอมแพ้เธออย่างรวดเร็วภายในเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นเอง…

“…ไม่มีอะไรครับ…ผมผิดเองครับ”

พาเธลอสกล่าวขอโทษเอฟิเซียอย่างกล้าๆ กลัวๆ โดยที่เหงื่อของเขาไหลพลั่กๆ ราวกับสายน้ำ แถมจิตสังหารที่เจาะจงมาที่เขานั้นมันก็ไม่ดีต่อหัวใจของเขาเลยจริงๆ

‘หวา…ในตอนนี้เธอโกรธสุดๆ ไปเลย…ถ้าหากเราเถียงเธอตอนนี้ไปล่ะก็เราตายแหงๆ…’

นั่นคือสิ่งที่เขาคิดในขณะที่กำลังคุกเข่าอยู่พร้อมกับเหงื่อที่ค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากหน้าผากและแผ่นหลังราวกับสายน้ำ

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแบบนัันแต่ทางด้านของเอฟิเซียก็ยังคงสั่งสอนเขาต่อไปด้วยความโกรธที่ซ่อนเอาไว้ในใจไม่มิดจนคนรอบข้างรู้สึกได้อย่างเด่นชัด

“จำเอาไว้นะคะว่าคราวหน้าคราวหลังท่านช่วยหัดดูรอบข้างซะบ้างค่ะ”

“ครับ”

“การที่จู่ๆ ท่านก็มาจูบสตรีโดยที่เขาไม่ได้ยินยอมแบบนี้มันเป็นความผิดนะคะ จะทำอะไรก็หัดคิดก่อนซะบ้างเถอะค่ะ…ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะคะ อย่างน้อยๆ ท่านก็ควรที่จะมีสามัญสำนึกเหมือนคนปกติซะบ้างนะคะ”

“…ครับ ผมผิดเองครับ”

“แล้วก็ถ้าหากท่านรู้ตัวว่าเป็นราชาก็หัดทำตัวให้สมกับที่เป็นราชาหน่อยสิคะ หรือจะต้องให้ฉันมานั่งสอนท่านใหม่ตั้งแต่เริ่มกันคะ”

“ครับ…”

ในระหว่างที่เอฟิเซียกำลังตักเตือน (ดุ) พาเธลอสอยู่นั้นนั่นเอง…พวกชาวบ้านที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็มองมาที่ทั้งคู่ด้วยสายตาเอ็นดูอันแสนอบอุ่น ปนความรู้สึกเห็นใจพาเธลอสแบบแปลกๆ…

“แม่คะๆ ท่านราชาเค้าคุกเข่ากับพื้นทำไมเหรอคะ ?”

“หุๆๆๆ เพราะว่าท่านราชาเค้าทำเรื่องไม่ดีก็เลยโดนพี่สาวคนนั้นดุยังไงล่ะจ๊ะ”

“ฮ่าๆๆๆ ท่านราชากลัวเมียล่ะ”

“ลุงน่ะเงียบไปเลย !”

“…ฉันยังเทศนาท่านไม่จบเลยนะคะ ช่วยหันกลับมาตั้งใจฟังด้วยค่ะ”

“ครับ…”

หลังจากที่โดนเอฟิเซียเทศนา (บ่นใส่) ประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุดความโกรธของเธอก็เริ่มทุเลาลงจนได้…

ตอนนี้เธอได้กลับมายิ้มแย้มอย่างสดใสอีกครั้งโดยที่ในมือของเธอถือเค้กผลไม้แสนอร่อยที่พาเธลอสซื้อมาให้อยู่ด้วย (สินบนแทนคำขอโทษ) ส่วนข้างๆ เธอนั้นก็มีร่างของพาเธลอสที่กำลังยืนปาดเหงื่ออยู่หลังจากที่พึ่งจะรอดตายมาหมาดๆ โดยที่มีพวกชาวบ้านคอยปลอบใจเขาอยู่ใกล้ๆ

“ฮึๆ ฮืม ! อร่อยจัง !”

“อือ…ถ้าหากเธอมีความสุขก็ดีแล้วล่ะ”

พาเธลอสยิ้มแห้งๆ ให้กับเอฟิเซีย พร้อมกับหันไปลอบถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

เฮ้อ…รอดแล้วเรา…

ถ้าหากผู้หญิงโกรธ เราต้องเอาของกินมาเซ่น…จะจำเรื่องนี้ฝังเอาไว้ในหัวให้แม่นเลยล่ะ…

จดบันทึก ‘วิธีการเอาชีวิตรอดหากทำผู้หญิงโกรธ’ เอาไว้ดีไหมนะ…มันน่าจะเพิ่มโอกาสรอดชีวิตให้กับเราได้มากขึ้นนะ

ถ้าหากพิมพ์ออกไปขายเราน่าจะทำเงินได้เยอะเลยล่ะมั้งนั่น…

“…นี่ท่านกำลังคิดอะไรเสียมารยาทอยู่หรือเปล่าคะ”

“ปะ-เปล่าสักหน่อย”

“…”

เอฟิเซียจ้องมาที่พาเธลอสด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ ก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็หันกลับไปกินเค้กต่ออย่างมีความสุขต่อไป ส่วนทางด้านของพาเธลอสเองก็ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เช่นกัน

เฮ้อ…เกือบไปแล้วสิเรา

ในระหว่างที่พาเธลอสกำลังมองเอฟิเซียกินเค้กด้วยรอยยิ้มอยู่นั่นเอง…มันก็ได้มีเสียงทักทายเขาดังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งจากข้างๆ เขา

“อ๊ะ ! ท่านราชาสวัสดีครับ”

“มาเดทเหรอครับท่านราชา”

พวกทหารยามที่กำลังเดินตรวจตราอยู่เข้ามาทักทายเขาด้วยความเคารพ ซึ่งแน่นอนว่าเขาเองก็ทักทายพวกทหารกลับไปอย่างเป็นมิตรเช่นกัน

“โอ้ ! สวัสดี ! เป็นยังไงบ้าง มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ?”

“ฮ่าๆๆๆ ก็ยังสงบสุขเหมือนเดิมนั่นแหละครับ ที่บ้านเมืองสงบสุขขนาดนี้ก็ต้องขอบคุณท่านราชามากเลยนะครับ”

“ไม่ใช่ฝีมือฉันคนเดียวสักหน่อย แต่เป็นเพราะทุกๆ คนช่วยกันไม่ใช่เหรอไง”

“ท่านถ่อมตัวเกินไปแล้วครับท่านราชา”

“ฮะๆๆ อย่างงั้นเหรอ ?”

” “ครับ” “

พาเธลอสเข้าไปคุยเล่นกับทหารและพวกชาวบ้านอย่างเป็นกันเอง โดยที่เขาไม่ได้รู้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่กำลังจับจ้องทุกการกระทำของเขาอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว…

 

————————————————

พบราชากลัวเมีย 1 EA

 

ใครชอบฝากแชร์ด้วยน้า ~