“มะ-ไม่ ! อย่านะ ! พะ-พอสักทีเถอะ !”

เอฟิเซียตะโกนขึ้นมาทั้งน้ำตาในขณะที่จ้องมองไปยังเมดสาวตรงหน้าเธอด้วยสีหน้าหวาดกลัว ส่วนทางด้านของเมดสาวคนนั้น…เธอได้หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มอันแสนชั่วร้ายของเธอ…

“คิกๆๆๆๆ ท่านหนีฉันไม่รอดหรอกนะคะ…ดังนั้นยอมฉันดีๆ เถอะค่ะ…”

เสียงของเรน่าในตอนนี้ทำให้เอฟิเซียถึงกับขนลุกจากอาการเสียวสันหลังที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน…เธอมองไปยังเรน่าด้วยท่าทางหวาดหวั่นในขณะที่พยายามหนีจากเงื้อมมือของบุคคลที่น่าหวาดกลัวตรงหน้าไปด้วยแต่ก็ไม่สำเร็จ

“อึก…ขะ-ขอร้องล่ะ…ฉันทนอีกต่อไปไม่ไหวแล้วนะ”

เอฟิเซียกล่าวขอร้องเรน่าทั้งน้ำตา…แต่ทว่าทางด้านเรน่านั้นกลับไม่แม้แต่จะรู้สึกหวั่นไหวเลยแม้แต่นิดเดียว…

“คิกๆๆๆ อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ…นี่พวกเราพึ่งจะเริ่มกันเองนะคะ…”

เรน่าแสยะยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่แฝงเอาไว้ด้วยเลศนัย ในขณะเดียวกันนั้นเธอก็ได้โน้มใบหน้าไปกระซิบข้างหูของเอฟิเซียอย่างร่าเริง

“เอ้า…เลือกมาสิคะองค์ราชินี…”

“อึก ! มะ-ไม่เอา !”

“คิกๆๆๆ ในตอนนี้ตัวท่านน่ะไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรอกนะคะ~ ถ้าหากท่านไม่เลือกดีๆ ล่ะก็…เดี๋ยวฉันจะเลือกให้ท่านเองนะคะ~ เอย์ !”

“ว้าย !”

เอฟิเซียร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ เธอก็ถูกเรน่าถอดชุดเดรสของเธอออกอย่างกะทันหันจนเหลือเพียงแค่ชุดชั้นใน ก่อนที่เธอจะตั้งสติได้แล้วก็พยายามจะหนีแต่มันก็ไม่ทันแล้ว…

“ฉันคิดว่าชุดเดรสน่ารักๆ นี้เหมาะกับท่านนะคะ~”

เรน่ากล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับสวมชุดเดรสสีฟ้าอ่อนติดระบายและดอกไม้นานาชนิดที่ดูน่ารักให้กับเอฟิเซีย ซึ่งนั่นก็ทำให้เอฟิเซียผู้ไม่เคยชินกับชุดน่ารักๆ แบบนี้ถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายสุดขีด

“มะ-ไม่นะ !!!”

“คิกๆๆๆ ฉันยังมีชุดน่ารักๆ ที่อยากจะให้ท่านใส่อีกเยอะแยะเลยนะคะ~ วันนี้เรามาลองชุดน่ารักๆ กันเยอะๆ เลยนะคะองค์ราชินี~”

“ใครเป็นเจ้านายใครเป็นลูกน้องกันแน่ล่ะเนี่ย ! ถ้าเรียกฉันว่าราชินี อย่างน้อยๆ ก็ช่วยฟังที่ฉันพูดบ้างสิเรน่า !”

“เอ๋ ? ถ้าทำแบบนั้นมันก็น่าเบื่อแย่สิคะ ?”

“แต่นั่นมันหน้าที่ของเธอไม่ใช่เหรอไง ! ยัยเมดตัวแสบเอ้ย !”

“ว้าว ! วันนี้นี่อากาศดีจังเลยนะคะ~”

“ไม่ต้องมาทำเป็นเปลี่ยนเรื่องเลย ! แล้วในตอนนี้มันมีพายุหิมะหนักขนาดนี้เธอยังเรียกมันว่าอากาศดีอีกเหรอไง !?”

เสียงกล่าวท้วงของเอฟิเซียดังขึ้นในขณะที่เรน่ากำลังนั่งถักผมเปียให้เธออย่างอารมณ์ดี ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ขอโทษทีนะพอดีว่างานของฉันมันวุ่นๆ นิดหน่อยน่ะ-“

พาเธลอสที่พึ่งจะเข้าห้องมาได้นิ่งชะงักไปในทันทีเมื่อสายตาของเขาได้เหลือบไปเห็นร่างของเอฟิเซียที่อยู่ในชุดเดรสสีฟ้าฟูฟ่องโดยมีดอกไม้และกลีบดอกไม้ประดับประดาอยู่ทั่วร่างกายของเธอจนทำให้เธอดูงดงามราวกับภูตดอกไม้อย่างไรอย่างนั้น

เมื่อสายตาของเอฟิเซียได้ไปสบเข้ากับพาเธลอสเข้า เธอก็รีบหลบหน้าเขาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ซึ่งท่าทางเขินอายของเธอมันก็ยิ่งทำให้เธอดูน่ารักมากยิ่งขึ้นไปอีก

บางทีอาจจะเป็นเพราะเธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องอาบน้ำเมื่อเช้าทำให้เธอไม่กล้าที่จะสู้หน้าเขาตรงๆ ซึ่งทางด้านของพาเธลอสเองก็ดูเหมือนว่าเขาพึ่งจะนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาได้ทำให้ใบหน้าของเขาเริ่มแดงระเรื่อขึ้นมาเช่นกัน

และท่ามกลางบรรยากาศอันแสนกระอักกระอวนของทั้งสองคนตรงนั้นก็มีร่างของเรน่านั่งจุ้มปุ๊กอยู่ด้วยสีหน้ายิ้มกริ่มแปลกๆ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นมาแล้วก็รีบออกจากห้องนั้นไปอย่างรวดเร็ว

“ขอให้สนุกนะคะทั้งสองคน~ ถ้าเป็นไปได้ขอเป็นองค์ชายก่อนองค์หญิงนะคะ~”

 เรน่าหัวเราะคิกคักพร้อมกับคำพูดปิดท้ายที่ทำให้บรรยากาศภายในห้องมันดูน่าอึดอัดมากยิ่งขึ้นไปอีก ก่อนที่เธอจะรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่าหลังจากที่เรน่าออกไปจากห้องนั้นแล้ว…สิ่งที่หลงเหลืออยู่ก็มีเพียงหญิงสาวและชายหนุ่มที่อยู่กันแค่สองคนเท่านั้น…

 

————————————————

ใกล้จะจบเนื้อเรื่องเล่มแรกแหล่ว~

สำหรับคนที่อยากจะสนับสนุนไรท์สามารถช่วยกันอุดหนุนเล่ม 1 กันได้น้า เดี๋ยวถ้าวางจำหน่ายเมื่อไหร่เดี๋ยวมาแจ้งอีกทีจ้า

ในเล่ม 1 จะมีฉากพิเศษเพิ่มเติมที่ไม่มีในเวอร์ชั่นอ่านฟรีน้า ^^

ใครชอบฝากแชร์ด้วยเน้อ ขอบคุณมากๆ จ้า

 

P.S. ปกเล่มสองมารอละ อ่านกันยาวๆ โลด~