ฟีนิกซ์นิพพาน-ตำนานหยวนชิงหลิง - ตอนที่ 169 กล่องยามียาคงที่ภาวะครรภ์ปรากฏ
ต่อมาเขามิได้กล่าวกระไร เฉิงฝู่และเจ้าหน้าที่ก็คงทราบเหตุผล นางตั้งครรภ์เวลานี้ หากว่าให้กำเนิดบุตรชาย จะเป็นภัยต่อตำแหน่งของพระชายาจี้อ๋อง
พระชายาจี้อ๋องมีวิธีช่วยบิดาของนาง และรับปากนางเอาไว้ แต่ว่านี่คงต้องแลกกับบางสิ่งที่มีค่า
เฉิงฝู่ครุ่นคิดอยู่นานและกล่าวว่า "ข้าเกรงว่าพระชายาจี้อ๋องคงมิได้ขอชีวิตนาง เพียงแต่ขอให้นางแท้งเท่านั้นเอง"
เฉิงฝู่กล่าวว่า " สำหรับผู้หญิงที่อยู่คนเดียวมาสิบปี การตั้งครรภ์เป็นทางออกเดียวของนาง หากว่าเสียเด็กคนนี้ไป นางทราบดีว่าต่อไปก็คงไม่มีทางตั้งครรภ์อีก แม้ว่าจะตั้งครรภ์อีก ก็คงเป็นดั่งครั้งนี้ ฉะนั้น นางจึงตายใจ"
อวี่เหวินฮ่าวพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ
"จี้อ๋องอาจไม่ทราบเรื่องนี้" เฉิงฝู่มองไปที่อวี่เหวินฮ่าวและกล่าว
"ทราบแล้วอย่างไร? ตอนนี้เขาไม่สามารถไปจากพระชายาได้" อวี่เหวินฮ่าวกล่าวอย่างเฉยเมย
เฉิงฝู่ยิ้มอย่างขมขื่น "เช่นนั้นก็คงไม่มีความหมายกระไรแล้วล่ะ แม้ว่าพระชายาจะวางแผนให้เขาไว้สมบูรณ์เพียงใด แต่สุดท้ายก็ไม่มีบุตรชายอยู่ดี"
เมื่อตอนที่อวี่เหวินฮ่าวกลับไป เขาบอกเรื่องนี้ให้หยวนชิงหลิงฟัง
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ หยวนชิงหลิงก็ถอนหายใจและพูดว่า "ข้าไม่เคยเห็นพระชายารองหลิวมาก่อน ข้าไม่รู้ว่านางเป็นผู้หญิงประเภทไหน แต่หากผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ทิ้งตัวลงทะเลสาบอย่างสิ้นหวัง นึกภาพได้เลยว่า ช่วงชีวิตที่นางอยู่ในจวนจี้อ๋องก็คงเหมือนตายทั้งเป็น"
"เมื่อตอนที่ข้าอยู่ในกรม ข้ามิได้กล่าวรายละเอียดกระไร อันที่จริงอาจจะเป็นเพราะว่าพระชายาจี้อ๋องข่มขู่นาง แล้วใช้ชีวิตของตระกูลทางบิดาของนางมาข่มขู่" อวี่เหวินฮ่าวกล่าว
หยวนชิงหลิงมองไปที่เขา "คดีนี้ก็ปล่อยไปเช่นนี้เลยหรือ?"
อวี่เหวินฮ่าวกล่าวอย่างหมดหนทางว่า "แล้วจะทำอย่างไรได้อีก? เป็นคดีที่เกิดในจวน และนางก็ฆ่าตัวตายเอง พระชายาจี้อ๋องจัดการเรื่องต่างๆ ได้เรียบร้อย นางจะต้องมีคำอธิบายที่ดีที่สุดมากล่าวอย่างแน่นอน วันพรุ่งนี้ทางกรมจะไปอีกครั้งหนึ่ง เมื่อถึงตอนนั้นก็คงมีบ่าวใช้สองสามคนออกมากล่าวว่าตนเห็นพระชายารองโดดลงทะเลสาบ แต่ช่วยไว้ไม่ทันอย่างแน่นอน และเรื่องนี้ก็จะผ่านไปเช่นนี้ นอกเสียจากว่าจี้อ๋องจะยอมคืนความเป็นธรรมให้กับพระชายารอง มิเช่นนั้นเรื่องนี้ไม่มีวันกระจ่างอย่างแน่นอน"
หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าก็คงเป็นเช่นนี้เหมือนกัน ตราบใดที่พระชายารางหลิวฆ่าตัวตายเอง เมื่อนั้นก็คงไม่มีใครสามารถตามคดีได้ จู่ๆ นางก็อดรู้สึกเศร้ากับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้
ชีวิตมีเพียงครั้งเดียวสำหรับทุกคน หากมิใช่เพราะหมดหนทาง ใครจะยอมสละชีวิตตัวเอง?
"ใช่แล้ว" จู่ๆ อวี่เหวินฮ่าวก็นึกถึงโรคที่พระชายาจี้อ๋องเป็นอยู่ "วันนี้ข้าเห็นหน้าของพระชายาจี้อ๋องขาวเหลืองอย่างมาก อีกทั้งยังไอไม่หมด นางเป็นโรคนี้ได้ไม่นานเหตุใดจึงเป็นหนักเช่นนี้? ก่อนหน้านี้ชายหกก็มิได้เป็นหนักเท่านาง"
"มันยากที่จะหาเหตุผล ภูมิต้านทาน ความแตกต่างของร่างกาย ปัจจัยต่างๆ" หยวนชิงหลิงกล่าว
"เจ้าจะรักษานางหรือไม่?" อวี่เหวินฮ่าวถาม
หยวนชิงหลิงยิ้มและส่ายหน้า " ข้าจะไม่เคลื่อนไหวเอง ตอนนี้ข้าทำตามคำสั่งของกล่องยาเท่านั้น ในกล่องยามียากระไร ข้าก็จะทำเรื่องกระไร"
ก่อนเกิดเหตุการณ์ประตูเมืองขึ้น ในกล่องยาส่วนใหญ่จะมียาของหวายอ๋อง แต่วันนั้นข้าเปิดกล่องยามา มีส่วนใหญ่เป็นยาสำหรับการปฐมพยาบาลและยารักษาอาการบาดเจ็บ
"หากว่ากล่องยาของเจ้ามิได้มีเทพพระเจ้าอาศัยอยู่ เช่นนั้นก็คงมีผีอาศัยอยู่แน่ๆ" อวี่เหวินฮ่าวกล่าว อย่างเฉยเมย
หยวนชิงหลิงยิ้มและพูดว่า "ข้าคิดอย่างนั้นเหมือนกัน"
นางหยิบกล่องยาออกมาเปิดดู เมื่อวานนางเปิดดูแล้ว ยาในกล่องส่วนมากเป็นยาของหวายอ๋อง
"หือ?" หยวนชิงหลิงประหลาดใจเล็กน้อย "วันนี้เป็นกระไรไป?"
มีแต่ยาฉีดคงที่ครรภ์ กรดโฟลิก แคลเซียมเม็ด และอื่นๆ
"เกิดอะไรขึ้น?" อวี่เหวินฮ่าวไม่รู้ว่ายาเหล่านี้เป็นยาชนิดใด เมื่อเห็นสีหน้านางดูแปลก ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะถาม "หรือว่ากล่องยาสั่งให้เจ้าช่วยนาง"
หยวนชิงหลิงส่ายหน้าด้วยท่าทางแปลกๆ "ไม่ ทั้งหมดนี้คือยาคงที่ภาวะครรภ์ พระชายารองหลิวหรือ? แต่นางตายไปแล้วมิใช่หรือ?"
"กล่องยาของเจ้ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? เราไม่ต้องการยาคงที่ภาวะครรภ์ของเจ้าหรอก ในพระราชวังมีผู้เชี่ยวชาญด้านนี้อยู่หลายท่าน" อวี่เหวินฮ่าวกล่าว
"น่าจะเป็นเช่นนั้น" หยวนชิงหลิงไม่เข้าใจอารมณ์ของกล่องยานี้ นางจึงไม่สนใจมัน
วันรุ่งขึ้น เจ้าหน้าที่ไปที่จวนจี้อ๋อง
เป็นไปตามที่อวี่เหวินฮ่าวคาดเอาไว้ มีบ่าวใช้สองคนกล่าวว่า เห็นพระชายารองกำลังโดดลงทะเลสาบขณะที่พวกเขากำลังทำความสะอาดที่หอคอย เมื่อทั้งสองวิ่งลงมาเพราะระยะทางค่อนข้างไกลพวกเขามาไม่ทัน ทหารได้ลงไปช่วยพระชายาก่อนแล้ว
อวี่เหวินฮ่าวกลับไปที่จวนท่านอ๋องก่อน แล้วถามว่า " มีเรื่องกระไรบ้างที่จะทำให้สตรีที่กำลังตั้งครรภ์โดดลงทะเลสาบอย่างไม่คิดคำนึงกระไร?"
หยวนชิงหลิงตกใจ "เจ้าบอกว่านางถูกพระชายาจี้อ๋องข่มขู่มิใช่หรือ?"
"ข้าต้องคิดหาเหตุผลมากราบทูลเสด็จพ่อ มิฉะนั้น พระชายารองหลิวฆ่าตัวตายขณะตั้งครรภ์ครอบครัวของนางจะได้รับผลกระทบไปด้วย นางเสียชีวิตไปแล้ว ก็พยายามอย่าให้เรื่องนี้ไปเกี่ยวพันกับบิดาและครอบครัวนางเลย นางเดิมก็เป็นลูกกตัญญูอยู่แล้ว……"
หยวนชิงหลิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วคิดคำอธิบายให้เขา อวี่เหวินฮ่าวเดินทางไปที่วังเพื่อรายงานสถานการณ์ หลังจากที่จักรพรรดิหมิงหยวนตี้ฟังแล้ว พระองค์มิได้กล่าวกระไรก็สั่งให้อวี่เหวินฮ่าวไปกราบทูลต่อไทเฮา
ไทเฮาเศร้าโศกอย่างมาก ราชวงศ์ตั้งหน้าตั้งตารอคอยที่มีบุตรชายถือกำเนิด แต่หลายปีที่ผ่านมา เหล่าท่านอ๋องและพระชายากลับไม่มีข่าวดีกระไรเลย อย่างดีที่สุดก็คือซุนอ๋องและจี้อ๋องมีบุตรสาว แต่ช่วงหลายปีที่ผ่านมาก็ไม่มีข่าวดีกระไรเลย
นอกจากนี้ ชุยซื่อ พระชายาของชายสามเว่ยอ๋องอวี่เหวินเว่ยตั้งครรภ์เมื่อปีที่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าเพราะกระไร เมื่ออายุครรภ์ 6 เดือน ทารกในท้องก็เสียชีวิต จนพระชายาเว่ยอ๋องก็เกือบจะเสียชีวิตไปด้วย ตอนนี้นางก็ยังรักษาตัวอยู่ ได้ข่าวว่านางเพิ่งจะลงเดินได้
และในที่สุดพระชายารองหลิวตั้งครรภ์ แต่กลับคิดสั้นฆ่าตัวตาย ไทเฮาโกรธมากเมื่อคืนนอนไม่หลับ และวันนี้ก็ยังกินอะไรไม่ได้
เมื่ออวี่เหวินฮ่าวมาถึง ไทเอายังคงโกรธเคือง ท่านทุบชามทิ้งและขับไล่ทุกคนออกไป
เมื่อมามาที่รับใช้อยู่ในตำหนักเห็นอวี่เหวินฮ่าวเดินเข้ามา ทันใดนั้นก็โล่งอกขึ้นมา "ท่านอ๋องเพคะ ท่านเร่งเข้าไปปลอบโยนท่านหน่อยเถิดเพคะ ท่านมิได้ทานกระไรมาสองมื้อแล้ว เมื่อคืนก็มิได้พักผ่อนทั้งคืน ท่านกำลังโกรธและเศร้าใจเพคะ"
อวี่เหวินฮ่าวกล่าวว่า "ได้ มามาไปเตรียมโจ๊กหรือว่าน้ำซุปมาหน่อย เดี๋ยวข้าดูแลท่านเอง"
"เพคะ!" มามาเร่งไปจัดการ
ไทเฮาเห็นหลานชายสุดที่รักกำลังมา และนึกถึงเรื่องที่ตนจะได้อุ้มเหลนหมดหวังไปแล้ว ท่านก็อดรู้สึกเศร้าใจมิได้ จึงเร่งถามว่า "เรื่องพระชายารองหลิว ตรวจสอบเรียบร้อยหรือยัง? ใครทำร้ายนางหรือ?"
อวี่เหวินฮ่าวมองดูพื้นที่เลอะเทอะไปหมด ท่านย่าโกรธหนักเช่นกันนะเนี่ย
"มามาบอกว่าท่านมิได้กินข้าวมาสองมื้อแล้ว กินข้าวก่อนแล้วจะบอกรายละเอียดให้ฟัง" อวี่เหวินฮ่าวนั่งอยู่ข้างนางและปลอบโยนเบาๆ
"กินไม่ลง เจ้าต้องรีบพูดมาก่อน ข้าอยากฟังใจจะขาดอยู่แล้ว" หลังจากที่ไทเฮาเห็นเขา ไทเฮาก็หายโกรธเหลือแต่ความเศร้าโศก
มามานำซุปมาให้ อวี่เหวินฮ่าวนำซุปมาแล้วป้อนท่านทีละช้อน บังคับให้ท่านกินซุปจนหมด จากนั้นจึงสั่งให้มามาออกไป และกล่าวว่า "ตรวจสอบได้ผลแล้ว นางฆ่าตัวเองขอรับ"
เมื่อไทเฮาได้ยินเช่นนี้ก็ทรงพิโรธอย่างมาก "ฆ่าตัวตายหรือ? นางกล้าที่จะไปตายทั้งที่ตั้งครรภ์กับเชื้อสายราชวงศ์หรือ? เหลวไหล นางไม่กลัวโดนสังหารเก้าชั่วโคตรหรือ?"
อวี่เหวินฮ่าวจับมือนางที่กำลังสั่นอย่างแรงเอาไว้ และกล่าวว่า " ท่านโปรดสงบสติอารมณ์ก่อนและฝังหลานกล่าวก่อนเถิดขอรับ"
"เจ้ายังจะวิงวอนให้ครอบครัวของนางหรือ? ข้าหวังจะได้อุ้มเหลน หวังมาตั้งนาน หลายปีที่ผ่านมาราชวงศ์ของเราไม่มีข่าวดีๆ กระไรเลย ครั้งนี้เป็นพรที่พระเจ้าให้มา แต่นางกลับย่ำยีเช่นนี้" ไทเฮาโกรธเคืองอย่างมาก
อวี่เหวินฮ่าวลดเสียงลงและพูดว่า "กระหม่อมขอให้ท่านใจเย็น ท่านโกรธเคืองเพราะเหตุใดกันขอรับ? พระชายารองหลิวตั้งครรภ์คนที่ดีใจมากที่สุดคือใคร? แน่นอนว่าต้องเป็นนาง หากว่านางมีหนทางอื่น นางจะฆ่าตัวตายหรือ?"
ไทเฮาตกตะลึง ก็จริง นี่เป็นบุตรที่ราชวงศ์เฝ้ารอมานาน ทุกคนย่อมทราบ และพระชายารองหลิวคงเป็นคนที่ดีใจมากที่สุด
"นี่มันเกิดเรื่องกระไรขึ้นกันแน่? เจ้ารีบกล่าวมาสิ ข้ารอไม่ไหวแล้ว" ไทเฮากล่าว
อวี่เหวินฮ่าวอธิบายว่า "เรื่องที่พระชายาจี้อ๋องไม่สบาย ท่านทราบดี พระชายารองสนิทสนมกับพี่สะใภ้มาตลอด พระชายารองก็รับใช้พี่สะใภ้มาตลอด แล้วเหตุใดวันนั้นจึงเชิญท่านหมอไปอย่างกะทันหัน เป็นเพราะว่านางพบว่าตนมีอาการไอและมีไข้ แต่ไม่คาดคิดว่ากลับวินิจฉัยว่าตั้งครรภ์ขึ้นมา เสด็จย่าขอรับ ท่านทรายดีว่าโรคนี้น่ากลัวเช่นไร แม้จะเป็นชายหก เขาก็ทนทุกข์ทรมานอยู่กับโรคนี้มานาน และเกือบจะไม่รอด หากว่าพระชายารองไม่สบาย เด็กนี้ก็คงไม่รอดเช่นกัน แม้ว่าจะพยายามอยู่รอดจนถึงเมื่อกำเนิด แต่ตัวแม่เป็นโรคอยู่แล้ว ทารกนี้ก็คงไม่รอดเช่นกัน องค์รัชทายาทที่เสียชีวิตแต่อายุยังน้อย เป็นลางร้าย พระชายารองฆ่าตัวตายเพื่อรักษาชื่อเสียงของราชวงศ์ของเรา เสด็จย่าขอรับ นางก็หมดหนทางเช่นกัน มิเช่นนั้นทุกคนล้วนรักชีวิตของตัวเองจริงหรือไม่ขอรับ?"
หลังจากฟังคำอธิบายแล้ว ไทเฮาตกตะลึงอยู่นาน ท่านโกรธเคืองอย่างมาก แต่ไม่รู้จะปลดปล่อยที่ใด