ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย - ตอนที่ 244 ตงลงไปในนรกเหวลึก
มู่นวลนวลอ้าปากค้าง ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
โม่ถิงเซียวปล่อยเธอ น้ำเสียงรั่วไหลความอ่อนโยนที่หาได้ยาก“เธอควรจะนอนกลางวันได้แล้ว”
หลังจากที่มู่นวลนวลตั้งครรภ์ก็เคยชินกับการนอนกลางวัน นอนหลับไม่นาน แต่ก็มีนิสัยเคยชินที่ต้องนอนนิดหน่อย
สมองของเธอมีความคิดยุ่งเหยิงนิดหน่อย ดังนั้นจึงพยักหน้า“อืม”
เธอนอนลงบนเตียง หลับตาลงนึกว่าตัวเองจะนอนไม่หลับ แต่ไม่นานเธอก็นอนหลับไปแล้ว
มองดูมู่นวลนวลที่นอนหลับไปแล้ว โม่ถิงเซียวจึงดึงผ้าห่มให้เธอ ลุกขึ้นเดินออกไป
โม่ถิงเซียวปิดประตูอย่างระมัดระวัง จนกระทั่งมาถึงต้นพุทราในด้านล่างลานบ้าน
นั่นคือตอนที่เขายังเด็กมาก แม่เป็นคนปลูก จำได้ไม่ละเอียดว่าเขาอายุเท่าไหร่
ตอนนี้เป็นฤดูหนาว ต้นพุทราใบร่วงโรยไม่มีใบ ไม่มีแม้แต่ใบไม้ที่แห้งตายใต้ต้น เพราะว่าทุกวันจะมีคนรับใช้มาทำความสะอาดที่ลานบ้าน
เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากด้านหลัง
เสียงของซือเฉิงยวี่ดังขึ้นมาอย่างเข้มงวด“คนอื่นก็พูดแล้วว่าพวกเรามีความรักความผูกพันกันดี ใกล้ชิดกันมาก พวกเขามองแค่เปลือกนอกเท่านั้นเอง” ทั้งสองคนมีรูปร่างและความสูงก็ต่างกันไม่มาก ยืนเผชิญหน้ากัน คาดไม่ถึงว่าจะรู้สึกว่าพอฟัดพอเหวี่ยงกันได้
ซือเฉิงยวี่หัวเราะขึ้นมา น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนปกติ“นายทำเพื่อมู่นวลนวล ต้องการจะยกเลิกสัญญากับฉัน ยังไม่ลังเลที่จะซื้อกลุ่มคนหน้าม้ามาทำลายฉันในอินเตอร์เน็ต ความรักความผูกพันพี่น้องของพวกเราก็เพียงเท่านี้เอง”
โม่ถิงเซียวไม่แม้แต่กระพริบตา และไม่สนใจ“นายก็ทำเพื่อมู่หวันฉี แม้แต่ฐานะที่มีเกียรติก็ยังสามารถเหยียบย่ำได้ นายก็แค่นี้เอง”
——นายก็แค่นี้เอง
ประโยคที่ดุร้ายนี้กระแทกแก้วหูของซือเฉิงยวี่อย่างรุนแรง
สีหน้าที่แสดงออกมาของเขาชั่วพริบตาเดียวก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายทันที“นายมีสิทธิ์อะไรมาดูถูกฉัน?”
โม่ถิงเซียวยังคงมีสีหน้าไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม“ฉันดูถูกนายจริงๆ อยากจะจัดการกับฉันจริงๆ ก็ตรงมาที่ฉัน ไม่ต้องไปลงมือกับผู้หญิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้หญิงที่ตั้งครรภ์อยู่”
มู่หวันฉีจะขับรถไปชนมู่นวลนวล ก็เพราะได้รับคำยุยงส่งเสริมของซือเฉิงยวี่
เป็นเพราะว่าเรื่องนี้ ทำให้โม่ถิงเซียวโมโหเป็นอย่างมาก
“ยังมีอีก ถ้าหากลุ่มคนหน้าม้ามาทำลายนายเรื่องพวกนี้ ไม่จำเป็นต้องให้ฉันลงทำเลยสักนิด เมื่อออกมาจากShengdingMedia แล้ว นายคิดว่านายเป็นใคร?นายก็เป็นแค่ซือเฉิงยวี่เท่านั้นเอง ใครจะไปรู้ว่าคนพวกนั้นจะจัดการกับนายยังไง?”
น้ำเสียงของโม่ถิงเซียวฟังไม่ออกว่าเหยียดหยาม แต่ว่าซือเฉิงยวี่รู้สึกได้ว่าโม่ถิงเซียวเหยียดหยามเขา
ซือเฉิงยวี่กำหมัดแน่น ระงับความโมโหและพูด“คุณลุงให้ฉันไปเข้าทำงานที่โม่กรุ๊ป!”
โม่ถิงเซียวก็ตอบกลับเบาหวิว“แล้วแต่นาย”
เขาพูดจบ ก็ก้มมองดูนาฬิกาข้อมือ
ปกติมู่นวลนวลจะนอนกลางวันคือสี่สิบนาทีถึงหนึ่งชั่วโมง ถ้าตอนนี้เขากำลังสูบบุหรี่เสร็จและกลับไป เธอก็ใกล้จะตื่นแล้ว
โม่ถิงเซียวหยิบซองบุหรี่ออกมา จุดไฟบุหรี่อย่างไม่เห็นผู้อื่นอยู่ในสายตา
ซือเฉิงยวี่เห็นโม่ถิงเซียวไม่ได้สนใจเขา ก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่รับความอับอาย จ้องมองโม่ถิงเซียว และหันตัวกลับออกไป
เป็นเพราะเรื่องของแม่โม่ถิงเซียว เริ่มตั้งแต่สิบกว่าขวบก็กลายเป็นคนเงียบพูดน้อยยากที่จะใกล้ชิด หลังจากนั้นเพราะว่าโม่เจียเฉิน เขากับโม่ถิงเซียวจึงค่อยๆใกล้ชิดกันนิดหน่อย
หลังจากนั้นโม่ถิงเซียวก็ก่อตั้งบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ เขาเข้ามาในShengdingMedia ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนก็ใกล้ชิดขึ้นมาอีกก้าว
เมื่อสิบปีที่แล้ว เขาก็เพิ่งจะบรรลุนิติภาวะเท่านั้นเอง
ถึงแม้ว่าตั้งแต่เล็กจนโตเป็นเด็กที่เชื่อฟัง แต่ในวัยนั้น ธาตุแท้ของเขาส่วนใหญ่มีความต่อต้าน
ดังนั้นเขาจึงปกปิดคนในครอบครัวและเข้าสู่วงการบันเทิง
ตอนแรกไม่ได้หวังอะไรมาก และยังไม่มีเป้าหมายอะไร และไม่ได้รักในงานนี้ ในเวลานั้นเขาก็ไม่รู้สึกว่าโม่ถิงเซียวจะสามารถจะพัฒนาShengdingMediaให้ยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้
หลายสิ่งในชีวิตคนเราไม่สามารถคาดเดาได้
ก็เหมือนกับเขาเดิมทีไม่ได้อยากเข้าวงการบันเทิง แต่ก็เข้ามาแล้วสิบปี
และยังสิบปีพร้อมกับShengdingMediaที่ได้ก่อตั้งขึ้น กลายเป็นผู้นำในวงการบันเทิง
เวลาสิบปี ก็ทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับโม่ถิงเซียวเปลี่ยนเป็นมั่นคงขึ้นมา
ถ้าหาก…
บนโลกนี้ไม่มีคำว่าถ้าหาก
ตอนนี้ ซือเฉิงยวี่เดินมาถึงประตูห้องของตัวเอง
เขาผลักประตูเข้าไปและล็อกประตู เดินมุ่งตรงไปที่หน้าตู้เซฟ หยิบกุญแจออกมาและเปิดตู้เซฟ
นอนดูผลตรวจดีเอ็นเอสองแผ่นเงียบๆอยู่ข้างใน
เขากัดริมฝีปาก มุมปากกระตุกยิ้มเย็น
เขานำผลตรวจดีเอ็นเอหยิบออกมา เดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ ยืนอยู่ที่อ่างล้างมือ ใช้ไฟแช็คจุดไฟเผาผลตรวจดีเอ็นเอสองแผ่น
เขามองผลตรวจดีเอ็นเอที่ทำให้ชีวิตของเขาต้องตงลงไปในนรกเหวลึกเผาไหม้จนเป็นขี้เถ้า เปิดหัวก๊อกน้ำด้วยสีหน้าเรียบเฉย ปล่อยให้น้ำล้างขี้เถ้าสีดำให้หมดไป
ชีวิตของคนน่าเบื่อจริงๆ
เหมือนกับเขาที่จริงจังใช้ชีวิตมายี่สิบแปดปี ผลสุดท้ายก็เป็นเพียงเรื่องขำขันเท่านั้นเอง
เหอะ
…
โม่ถิงเซียวสูบบุหรี่นั้นเพียงสองครั้ง ก็ขยี้ไฟจนดับ
เขามองไปทิศทางที่ซือเฉิงยวี่ได้หายไปแล้ว ก็หันหน้าเดินกลับไป
ไม่ได้สนใจวิวทิวทัศน์ เขาก็มองเห็นร่างที่สั่นไหวอยู่ข้างต้นไม้
โม่ถิงเซียวก้าวเท้ายาวเดินเข้าไป ก็มองเห็นว่าโม่เจียเฉินกำลังเตรียมตัวจะแอบวิ่งไป
“ยังจะวิ่ง?”โม่ถิงเซียวหรี่ตามอง พูดเสียงเย็นออกมา
โม่เจียเฉินรีบหันหน้ากลับมา ยิ้มจนอย่างเอาใจ“พี่ชาย”
“หลบซ่อนอยู่ที่นี่ทำอะไร?”
“ไม่ ไม่มีอะไร”
“อืม?”
โม่ถิงเซียวสายตาสงสัย ก็บังคับให้โม่เจียเฉินพูดความจริงออกมา
“ก่อนหน้านี้ผมเดินผ่านทางนี้พอดี ก็เห็นพี่กับพี่ชายอยู่ที่นี่ หลังจากนั้นก็…”ไม่สามารถอดทนได้จึงหลบซ่อนและแอบฟังอยู่ที่นี่
จากบทสนทนาของโม่ถิงเซียวกับซือเฉิงยวี่ในนั้น โม่เจียเฉินฟังออกว่า ทั้งสองคนได้แตกหักกันอย่างสมบูรณ์แล้ว
โม่เจียเฉินรู้สึกเสียใจ พูดเสียงเบา“พี่กับพี่ชายผม เพราะอะไรถึงกลายเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้พวกพี่ไม่ใช่ดีดีกันอยู่เหรอ…”
เดิมทีโม่ถิงเซียวไม่อยากสนใจคำถามนี้ของโม่เจียเฉิน แต่ว่า มองเห็นสีหน้าที่เศร้าใจของโม่เจียเฉิน สายตาของเขาก็กระพริบ ยังพูดอีกหนึ่งประโยค“เรื่องนี้ต้องไปถามพี่ชายนาย”
โม่เจียเฉินมองเขาด้วยสายตาที่สับสน เรื่องในอินเตอร์เน็ตเขาก็รู้ แต่หาปมความจริงไม่ได้
โม่ถิงเซียวรู้สึกว่าเจ้าเด็กดื้อคนนี้น่ารำคาญมาก
แต่ก็ยังคงอดทนที่จะอธิบายกับเขา“มู่นวลนวลมีหัวข้อประเด็นร้อนด้วยกันกับเขา ทั้งหมดเป็นฝีมือของเขาที่จัดฉากขึ้นมา ต่อมาเรื่องที่ถูกคนด่าว่าเป็นมือที่สาม ก็เป็นฝีมือของเขาที่จัดฉากขึ้นมา…”
โม่เจียเฉินช่วงเวลานั้นก็ไปหาซือเฉิงยวี่ เรื่องพวกนี้ก็เคยเห็นในอินเตอร์เน็ต ในเวลานั้นเขายังล้อเล่นให้มู่นวลนวลกับพี่ชายเขาคบหากัน
“ทำไมเขาต้องทำแบบนี้?”
“นายไปถามเขาเอง”
โม่ถิงเซียวไม่ได้นำเรื่องที่ซือเฉิงยวี่ยุยงส่งเสริมให้มู่หวันฉีขับรถชนมู่นวลนวลพูดออก
โม่เจียเฉินยังเล็ก ถึงแม้ว่าเขาจะน่ารำคาญมาก แต่เขามองออกว่าเป็นเด็กที่จิตใจดี
โม่ถิงเซียวถอนหายใจเบาๆออกมา ลูบศีรษะของโม่เจียเฉิน“กลับห้องไปเถอะ ด้านนอกอากาศหนาว”
เขาเดินตรงไปด้านหน้าสองก้าว ก็ถูกโม่เจียเฉินเรียกให้หยุด“พี่ชาย”
เขาหันหน้ากลับมา ก็พบว่าโม่เจียเฉินขมวดคิ้วพร้อมพูด“ก่อนที่เรื่องอื้อฉาวระหว่างเขากับพี่นวลนวลจะร้ายแรงมาก เขาเคยไปโรงพยาบาลหลายครั้ง แต่ช่วงเวลานั้นเขาไม่ได้ป่วย เหมือนกับว่าเขาจะไปตรวจอะไรสักอย่าง”
โม่ถิงเซียวสีหน้าเข้มงวด ก็พยักหน้าทันที