บทที่ 1220 ผูกมัดผลประโยชน์

เขาขมวดคิ้วถาม “ทุกคน เราจะทำให้สถานการณ์ดีขึ้นได้อย่างไร?”

ทุกคนส่วนใหญ่ต่างก็เป็นปีศาจมาร หากเป็นการสังหารหรือลอบวางเพลิงคงไม่ใช่ปัญหา แต่การบริหารประเทศเป็นสิ่งที่อยู่ไกลตัวมาก

พวกเขามองหน้ากัน และในท้ายที่สุดก็หันมองแคลร์เป็นตาเดียว

แคลร์ตกใจและตระหนักได้ว่าตนเองจำเป็นต้องพูด นางลุกขึ้นยืนกล่าว “ฝ่าบาท เมื่อคืนนี้คนของหม่อมฉันได้รวบรวมกองกำลังบางส่วนซึ่งเป็นจำนวน 531 คน”

“พวกเขาอยู่ในนามของอัศวินอาราม แต่หลังจากผ่านไปหลายปี พวกเขาก็จงรักภักดีต่อหม่อมฉันโดยสมบูรณ์ หลังจากพูดคุยกับพวกเขาเมื่อคืนนี้ ยืนยันแล้วว่าพวกเขายินดีทำงานภายใต้คำบัญชาของหม่อมฉันเพคะ”

“หม่อมฉันคิดว่าพวกเขาสามารถรับผิดชอบต่อระเบียบในเมืองผ่านกลุ่มล่าหมาป่า ส่วนกลุ่มชูจะค่อยๆ กลับมาผลิตโอสถอีกครั้ง”

“ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี หม่อมฉันเชื่อว่าภายในหนึ่งเดือน เมืองเทพจะสามารถฟื้นฟูกลับไปรุ่งเรืองเหมือนก่อนหน้า”

“ดี!”

หลี่มู่ฟานกล่าวอย่างมีความสุข “เรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของพี่สาวเจ้า กลุ่มชูมีหน้าที่รับผิดชอบในการผลิตยา อุตสาหกรรมการบริการ และโครงการเชิงพาณิชย์ ส่วนกลุ่มล่าหมาป่ามีหน้าที่รับผิดชอบการกลั่นอุปกรณ์และอุตสาหกรรมหนักบางประเภท”

ในเวลานี้ชุ่ยจื่อถามขึ้นด้วยความงุนงง “นายท่าน กลุ่มล่าหมาป่าเชื่อถือไม่ได้ ก่อนหน้าพวกเขาก็ดูหมิ่นท่าน แล้วเหตุใดจึงไม่มอบโครงการทั้งหมดให้แก่กลุ่มชู?”

เมื่อเห็นสีหน้างงงวยของทุกคน หลี่มู่ฟานเพียงยิ้มเล็กน้อย

“แคลร์ เจ้ารู้จุดประสงค์ของการตัดสินใจนี้ไหม?”

แคลร์ถอนหายใจ “สมกับที่ฝ่าบาทเป็นผู้ปกครอง หม่อมฉันขอชื่นชมยิ่ง”

เมื่อเห็นสายตาอยากรู้อยากเห็นของผู้คน แคลร์อธิบายเพิ่ม “พื้นที่ไม่อาจครอบงำจากคนเพียงกลุ่มเดียว แต่ต้องทำให้สมดุล”

“หากกลุ่มชูควบคุมอุตสาหกรรมทั้งหมด ผู้บริหารระดับสูงของพวกเขาจะผ่อนปรนก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นผู้ทดสอบระดับล่างค่อยๆ สูญเสียความสามารถในการแข่งขัน ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนา”

“การแข่งขันเท่านั้นที่จะสร้างความก้าวหน้า”

หลี่มู่ฟานพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ขณะที่ทุกคนต่างก็ตระหนักตามคำพูดเหล่านั้น

ก่อนหน้านี้เฮ่อเหลียนซือน่าและคนอื่นๆ ดูถูกแคลร์เล็กน้อย ประการแรกเป็นเพราะพวกเขามาจากต่างเผ่าพันธุ์ อีกาทองคำเป็นตัวแทนของหยางขั้นสุด ขณะที่อมนุษย์เป็นหยิน ดีเพียงใดแล้วที่การพบกันของพวกเขาไม่เกิดการต่อสู้ขึ้น

ประการที่สอง แคลร์เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ แม่ทัพแห่งกองกำลังที่พ่ายแพ้จะอาจหาญได้อย่างไร?

หลังจากรับฟังทัศนคติของหญิงสาวในวันนี้ก็พบว่านางไม่เพียงโดดเด่นในด้านความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังเฉียบคมและจัดการเรื่องต่างๆ ได้เป็นอย่างดี ซึ่งถือว่านางเป็นพรสวรรค์ที่ตำหนักมารหมิงขาดแคลน

ความประทับใจของพวกเขาต่อหญิงสาวจึงเปลี่ยนไปมากเช่นกัน

หลี่มู่ฟานเห็นการเปลี่ยนแปลงในแววตาของเหล่าหญิงสาว แท้จริงแล้วมันเป็นแผนการของเขาเอง เขาจงใจถามคำถามที่มีเพียงแคลร์เท่านั้นที่สามารถตอบได้

คราวนี้ทุกอย่างก็ถูกแก้ไข

เขาหัวเราะ “เอาล่ะ พูดได้ดีมาก”

“เคน เจ้านำกลุ่มสัตว์อสูรที่บินได้ออกไปต่างถิ่นเพื่อขุดศิลาพลังงานทั้งหมด เจ้ามีปัญหาใดหรือไม่?”

เคนตอบรับทันที “นายท่านโปรดวางใจ ข้าน้อยจะจัดการให้ทันทีหลังการประชุม”

“อืม”

เขากล่าวเสริม “ข้าเห็นว่ามีสัตว์ร้ายมากมายในป่าสัตว์ประหลาด มันจะต้องมีสัตว์น้ำจำนวนมากในทะเล”

“เฮ่อเหลียนซือน่าและเอเวอลีน เจ้าสองคนสร้างฟาร์มในป่าและในทะเลตามลำดับ ต้อนสัตว์เหล่านั้นไว้ในกรงและฆ่าพวกมันเดือนละครั้ง”

“ขายเนื้อและแก่นพลังงานให้กับผู้ทดสอบในราคาถูก”

ทันทีที่ถ้อยคำเหล่านี้ถูกพูดออกไป ทุกคนเผยท่าทีสับสนอีกครั้ง หลี่มู่ฟานพยักหน้าให้แคลร์ นางจึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เนื้อของสัตว์อสูรมีพลังงานมาก ซึ่งสามารถเสริมความแข็งแกร่งทางร่างกาย หากกินประจำอย่างต่อเนื่องจะส่งผลดีในการพัฒนาฐานพลังด้วย”

“หากข้าคาดเดาไม่ผิด การเคลื่อนไหวนี้ของฝ่าบาทมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ผูกมัดผลประโยชน์ของผู้ทดสอบ พวกเขาจะยอมรับกฎของเราด้วยความเต็มใจก็ต่อเมื่อได้รับผลประโยชน์ที่แท้จริงเท่านั้น”