มีห้องนอนห้องหนึ่งในนรกที่เต็มไปด้วยของตกแต่งที่ได้รับแรงบันดาลใจจากแมวมากมาย เช่น แก้วกาแฟที่มีรูปแมวอยู่ด้านบน และตุ๊กตาแมวพิการมากมาย นอกจากนี้ยังมีโต๊ะที่มีขาเหมือนแมววางอยู่ท่ามกลางของกระจุกกระจิกและของสะสมต่างๆ ที่ชัดเจนว่าน่าจะเป็นของที่คนรักแมวตัวยงชอบ แต่แทนที่จะดูเหมือนห้องสะสมของ ห้องนี้กลับจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและตกแต่งอย่างมีสไตล์ ราวกับว่าเป็นของเด็กผู้หญิงที่ชอบของน่ารักๆ แม้ว่าจะเป็นของที่เกี่ยวกับแมวก็ตาม

เจ้าของห้องขยับตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนุ่มๆ ของเธอ ซึ่งคงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามีรูปแมวอยู่เต็มไปหมด ในที่สุดเธอก็ลุกจากเตียงโดยใส่แต่ชุดวันเกิดเท่านั้น  

“ฟูเนียว…”

อาโอยูกิเป็นคนประเภทที่ชอบนอนเปลือยกายอยู่เสมอ ผมสีน้ำเงินที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอช่วยขับเน้นใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเธอ และหน้าอกของเธอได้สัดส่วนกับรูปร่างที่เล็กกะทัดรัดของเธอ แขนและขาของอาโอยูกิโค้งงอ และเอวของเธอแคบมากจนทำให้คุณสงสัยว่าเธอมีอวัยวะภายในอยู่หรือเปล่า สาวร่างผอมขยี้ตาอย่างง่วงนอนในลักษณะที่อธิบายได้ดีกว่าว่าน่ารักอย่างมีเสน่ห์มากกว่าน่ารักจนแทบหยุดหายใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่ซักแล้วและพับเรียบร้อย เธอสวมชุดชั้นใน จากนั้นสวมเสื้อคลุมอันเป็นเอกลักษณ์พร้อมฮู้ดหูแมว

SUR มอนสเตอร์เทมเมอร์อัจฉริยะ อาโอยูกิ มีนิสัยชอบตื่นเช้า แต่เธอก็เข้านอนเร็วเช่นกัน ด้วยพลังเลเวล 9999 ของเธอ อาโอยูกิจึงสามารถตื่นอยู่ได้หลายวันหากต้องการ และยังมีการ์ดจากกาชาไร้ขีดจำกัดจำนวนมากที่จะช่วยให้ไม่ต้องนอนเลย แต่ไลท์บอกกับผู้ใต้ปกครองว่าพวกเขาควรนอนหลับให้เพียงพอทุกคืนเพื่อให้มีสุขภาพแข็งแรง และทุกคนก็ปฏิบัติตามคำพูดของเจ้านายอย่างเคร่งครัด แม้ว่าไลท์จะบอกว่าขึ้นคือลงและในทางกลับกันก็ไม่มีใครตั้งคำถาม ดังนั้นทุกคนในดันเจี้ยนจึงนอนหลับในตอนกลางคืน ยกเว้นผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่กลางคืนโดยเฉพาะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาโอยูกิถือว่าคำพูดของไลท์นั้นเด็ดขาด ราษฎรของไลท์ทุกคนที่ถูกอัญเชิญโดยกาชาไร้ขีดจำกัดของเขาต่างก็สาบานว่าจะจงรักภักดีต่อเจ้านายของตนตลอดไป แต่ว่าอาโอยูกิเป็นคนประเภทที่พร้อมจะลงโทษใครก็ตามที่คิดทรยศต่อไลท์เป็นคนแรก เธอเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มผู้ภักดีที่นับถือไลท์ในฐานะราชาแห่งเทพเจ้าทั้งหมด ซึ่งหมายความว่าการเข้านอนเร็วเป็นคำสั่งศักดิ์สิทธิ์ที่เธอรู้สึกว่าเธอต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด นั่นหมายความว่าอาโอยูกิต้องตื่นเช้าเพื่อทำภารกิจของเธอ และตารางงานนี้เหมาะกับอัจฉริยะเทมเมอร์ดี เพราะยังมีอีกเหตุผลที่ดีสำหรับการตื่นเช้าเช่นกัน

สิ่งแรกที่อาโอยูกิทำในเช้าวันนี้คือการมุ่งหน้าไปที่โรงอาหารเพื่อรับประทานอาหารเช้า และแม้ว่าจะยังเช้าอยู่ แต่เธอก็พบแฟรี่เมดจำนวนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะยาวและสนทนากันเกี่ยวกับอาหารของพวกเธอ อาโอยูกิคว้าถาดแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อสั่งอาหารจากคนครัว คล้ายกับโรงอาหารทั่วไป คือมีเมนูอยู่เหนือเคาน์เตอร์ที่ระบุรายการอาหารที่คุณเลือกได้ แต่ความแตกต่างที่สำคัญประการหนึ่งคืออาหารอาจจะออกมาพร้อมทานหรือยังอยู่ในรูปแบบการ์ดอยู่ก็ได้ บางครั้ง เมื่อสั่งอาหารแล้ว จะมีการ์ดจำนวนหนึ่งวางทับอยู่บนถาดของลูกค้า ซึ่งดูแปลกประหลาดสำหรับคนนอก

อาโอยูกิสั่งอาหารเช้าตามปกติของเธอ ได้แก่ ขนมปัง สลัด เบคอน ไข่ น้ำส้ม และเยลลี่ผลไม้เป็นของหวาน ขนมปัง เบคอน และไข่นั้นปรุงโดยคนครัว แต่วัตถุดิบอื่นๆ มาในรูปแบบการ์ด อาโอยูกิเดินไปที่โต๊ะหนึ่งอย่างเงียบเชียบราวกับแมวบ้านพร้อมกับอาหารของเธอและนั่งลง เช่นเดียวกับซูสุ อาโอยูกิชอบกินอาหารในความเงียบโดยไม่พูดคุยกับใคร แต่โชคร้ายสำหรับเธอ ในวันนี้ ความสงบและเงียบของเธอกำลังจะถูกรบกวนอย่างรุนแรง

“อาโอยูกิ! เธอเป็นนกที่ตื่นเช้าเสมอเลย!”

มอนสเตอร์เทมเมอร์หันไปเห็นว่านาซึนะมานั่งข้างๆ เธอแล้ว ปกติแล้วนาซึนะมักจะตื่นสาย และไม่ค่อยได้เห็นเธอทานอาหารเช้าในเวลานี้ ซึ่งเป็น “เหตุผล” อื่นที่กล่าวถึงข้างต้นที่ทำให้อาโอยูกิตื่นเช้าทุกวัน

“ใช่แล้ว วันนี้ฉันตื่นเช้าเพราะเหตุผลโง่ๆ บางอย่าง” นาซึนะอธิบายโดยที่ไม่มีใครถาม พร้อมยิ้มกว้าง  

“แต่ต้องยอมรับว่าเธอตื่นเช้าแบบนี้ทุกวัน”

นาซึนะเริ่มกินข้าวกับหมูทอดจนหมดชาม ซึ่งไม่สามารถอธิบายได้ว่าเป็นอาหารเช้าเบาๆ การปรากฏตัวของนาซึนะทำให้อาโอยูกิไม่พอใจ เพราะเธอแค่อยากกินอาหารอย่างสงบ แต่มอนสเตอร์เทมเมอร์ไม่สามารถบอกเพื่อนร่วมงานที่พูดมากของเธอให้ไปเสียได้ เพราะเธอรู้ว่าเธอหวังดี

“เมื่อวานฉันกับเอลลี่ทะเลาะกัน แล้วเธอก็พยายามร่ายคาถาบ้าๆ นี้ใส่ฉัน…” นาซึนะพึมพำต่อ อาโอยูกิไม่เข้ากันดีกับนาซูนะ เนื่องมาจากเธอมองว่าแวมไพร์เป็นคนไร้สมองที่ไร้การกลั่นกรอง ซึ่งคอยรังควานอาโอยูกิอยู่เสมอเนื่องจากเข้าใจผิดคิดว่าพวกเธอทั้งสองมีความสัมพันธ์เป็นมิตรมากกว่าที่เป็นจริง อย่างไรก็ตาม นาซึนะเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่ง ดังนั้นแทนที่จะผลักเธอออกไปโดยสิ้นเชิง อาโอยูกิก็ประนีประนอมและเข้าปะทะกับนาซึนะอย่างไม่สะทกสะท้าน แต่มีบางครั้งเช่นเช้าวันนี้ในโรงอาหาร ที่อาโอยูกิถูกบังคับให้ทนกับบุคลิกที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวของนาซึนะ ไม่ว่าเธอจะอดทนกับมันได้หรือไม่ก็ตาม

อาโอยูกิทานอาหารเช้าเสร็จเร็วกว่าที่เธอต้องการมาก และลุกจากโต๊ะโดยไม่พูดอะไร

“อะไรนะ? เธอกินเสร็จแล้วเหรอ?” นาซึนะถาม  

“เธอแน่ใจว่าเธอกินอาหารเช้ามาพอแล้วเหรอ?”

“เหมียว” อาโอยูกิพูดอย่างตรงไปตรงมา

นาซึนะหัวเราะคิกคัก  

“พูดจริงนะ ฉันไม่เคยเข้าใจว่าเธอพยายามจะพูดอะไรเลย!”

แฟรี่เมดบางคนในโรงอาหารกำลังเฝ้าดูฉากนั้นด้วยรอยยิ้มที่รับรู้ได้บนใบหน้าของพวกเธอ ในขณะที่คนอื่นๆ เริ่มรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย แม้ว่ากลุ่มที่สองนี้จะไม่มีเหตุผลที่จะต้องกังวลก็ตาม เนื่องจากอาโอยูกิไม่ยอมให้ความหงุดหงิดของเธอทำให้เธอต้องลงไม้ลงมือกับนาซึนะ เพราะว่ามอนสเตอร์เทมเมอร์จะไม่มีวันทำอะไรที่อาจทำให้นายท่านไลท์ผู้เป็นที่รักของเธอเสียใจ

หลังอาหารเช้า อาโอยูกิก็มุ่งหน้าไปยังหน่วยข่าวกรองของเธอเพื่อเริ่มทำงานประจำวัน เธอมีหน้าที่รวบรวมข้อมูลจากสัตว์ที่คุ้นเคยมากมายที่ถูกส่งไปทั่วโลก ประสาทสัมผัสทั้งห้าของอาโอยูกิเชื่อมโยงกับสัตว์ที่คุ้นเคยเหล่านี้ ซึ่งหมายความว่าข้อมูลจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเธอ บอกเธอเกี่ยวกับสถานการณ์บนพื้นดิน และอาโอยูกิยังสามารถส่งคำสั่งทางจิตผ่านลิงก์เดียวกันนี้ได้อีกด้วย กล่าวอีกนัยหนึ่ง มอนสเตอร์เทมเมอร์อัจฉริยะเลเวล 9999 สามารถควบคุมและบงการสัตว์ที่คุ้นเคยมากมายของเธอได้ราวกับว่ามันเป็นเพียงดวงตาและแขนคู่พิเศษที่ติดอยู่กับเธอ

แน่นอนว่าการจัดระบบนี้มีข้อเสียมากมาย หนึ่งในนั้นคือมีข้อจำกัดในปริมาณข้อมูลที่อาโอยูกิสามารถประมวลผลได้ในแต่ละครั้งก่อนที่ข้อมูลจำนวนมหาศาลจะล้นหลามเธอไปหมด ข้อเสียอีกประการหนึ่งคืออาโอยูกิต้องใช้พลังจิตในปริมาณเท่ากันกับมอนสเตอร์แต่ละตัวภายใต้การควบคุมของเธอ ไม่ว่าเลเวลของมอนสเตอร์นั้นจะเท่าใดก็ตาม และเธอต้องพึ่งพาความสามารถของมอนสเตอร์นั้นเองอย่างเต็มที่เมื่อต้องเชิดหุ่นพวกมันในการต่อสู้หรือเพื่อจุดประสงค์อื่น ซึ่งหมายความว่าเธอไม่สามารถเพิ่มพลังให้มอนสเตอร์ของเธอจากระยะไกลได้ แต่ถึงแม้จะมีจุดอ่อนเหล่านี้อาโอยูกิก็มีความสามารถอันทรงพลังชุดหนึ่งที่ทำให้เธอได้รับมอบหมายงานสำคัญหลายอย่าง นอกจากการรวบรวมข้อมูลโดยใช้สิ่งคุ้นเคยของเธอแล้ว อาโอยูกิยังนำการลาดตระเวนไปรอบๆ ป่าดิบที่ล้อมรอบนรก คอยเฝ้ารอบนอกของหอคอยยักษ์และรวบรวมข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ข่าวกรองของไลท์ที่ถูกส่งขึ้นไปยังโลกภายนอกโดยปลอมตัวเป็นนักผจญภัยและพ่อค้า

เมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าต่อสู้อย่างดุเดือดกับศัตรู อาโอยูกิก็สามารถทำลายล้างกองกำลังของศัตรูได้ด้วยการนำกองทัพมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งมาจัดทัพอย่างเป็นระบบ แม้ว่าพลังทำลายล้างของกองทัพมอนสเตอร์ของอาโอยูกิจะยังคงไม่เพียงพอต่อการใช้คาถาทำลายล้างที่เอลลี่จะปล่อยออกมาได้ก็ตาม แต่แม่มดต้องห้ามรู้ดีว่าไม่ควรจะดูถูกอาโอยูกิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทักษะการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ของนาซึนะปรากฏอยู่เหนือทั้งสองคน อาโอยูกิและเอลลี่ต้องร่วมมือกันเพื่อมีโอกาสเอาชนะนักรบคลั่งคนนี้ให้ได้

อาโอยูกิแอบเข้าไปในสำนักงานที่เป็นที่อยู่ของหน่วยข่าวกรองและพบว่าแฟรี่เมดนับสิบคนที่ได้รับมอบหมายให้เป็นเทมเมอร์อยู่ที่นั่นแล้ว รอคอยการมาถึงของหัวหน้า พวกเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะยาว แต่ละคนมีกระดาษเปล่าวางเรียงกันเป็นปึกตรงหน้าและปากกาในมือ การจัดวางนั้นดูเหมือนสำนักงานทั่วไป ยกเว้นความแตกต่างเล็กน้อยอย่างหนึ่ง: แฟรี่เมดแต่ละคนจะจับคู่กับนกแก้วสูง 30 เซนติเมตรที่เกาะอยู่บนโต๊ะ นกแก้วมีหลากหลายสี โดยไม่มีขนใดที่เหมือนกันเลย

เมื่ออาโอยูกิเข้ามา แฟรี่เมดก็ลุกจากที่นั่งและโค้งคำนับหัวหน้าของตน นกแก้วก็หันไปหามอนสเตอร์เทมเมอร์และก้มหัวลง

อาโอยูกิโบกมือแล้วส่งสัญญาณให้ทีมของเธอทราบว่าพวกเขาสามารถนั่งลงได้อีกครั้ง  

“จากนี้ไป เราจะเริ่มรวบรวมข้อมูลข่าวกรองเพื่อท่านผู้สูงศักดิ์ของเรา”

“พวกเราพร้อมแล้ว คุณหนูอาโอยูกิ!” แฟรี่เมดพูดพร้อมกัน ไม่มีใครแสดงอาการแปลกใจที่อาโอยูกิใช้ภาษาธรรมดาแทนที่จะร้องเหมียวเหมือนอย่างเคย แต่ละคนเตรียมปากกาไว้พร้อมแล้ววางเหนือกระดาษแผ่นบนสุด โดยนั่งหันหน้าเข้าหากันกับนกของตน ซึ่งจริงๆ แล้วคือนกแก้วไซออนเลเวล 30 สิ่งมีชีวิตชนิดนี้สามารถอ่านใจคนและเปล่งเสียงความคิดออกมาได้ ซึ่งมีประโยชน์มากในการไล่ศัตรูออกไป แม้ว่านกชนิดนี้จะไร้ประโยชน์ในการต่อสู้ก็ตาม อาโอยูกิหลับตาลงขณะที่ลมหายใจของเธอเริ่มเบาลง จากนั้นไม่กี่วินาทีต่อมา นกแก้วไซออนทั้งหมดก็เริ่มพูดคุยกันทันที

“ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ที่จะรายงาน ไม่ว่าจะเป็นช่วงเย็นหรือเช้า ขอแนะนำแผนปฏิบัติการ—”

“การสำรวจตลาดบ่งชี้ว่าราคาข้าวสาลีกำลังพุ่งสูงขึ้น—”

“ตรวจพบกิจกรรมทางอาชญากรรมบนทางหลวงอาณาจักรมนุษย์ ไม่ทราบที่มา—”

“ไม่มีกลิ่นของเอลฟ์ใดๆ เข้าใกล้หอคอย—”

“กำจัดมอนสเตอร์ที่พยายามบุกรุกอาณาเขต คำอธิบายมีดังนี้—”

อาโอยูกิเชื่อมโยงจิตใจของเธอเข้ากับนกแก้วแต่ละตัว และอนุญาตให้พวกมันอ่านความทรงจำเกี่ยวกับรายงานที่เธอได้รับจากสัตว์คุ้นเคยของเธอ ขณะเดียวกัน แฟรี่เมดก็บันทึกรายงานที่นกแก้วส่งเสียงคำต่อคำอย่างบ้าคลั่ง อาโอยูกิได้สั่งสัตว์คุ้นเคยของเธอให้ส่งรายงานในช่วงเวลาที่สม่ำเสมอมากขึ้นหรือน้อยลง และการสื่อสารส่วนใหญ่นั้นมาจากเจ้าหน้าที่ข่าวกรองที่แฝงตัวอยู่ รวมถึงรายงานอื่นๆ เล็กน้อยจากมอนสเตอร์ที่เดินตรวจตราอยู่ในป่ารอบๆ นรกและหอคอยยักษ์

ในขณะที่เธอกำลังอ่านใจนกแก้ว อาโอยูกิก็ยุ่งอยู่กับการจดบันทึกข้อมูลใดๆ ที่เธอเชื่อว่ามีความสำคัญอย่างยิ่ง เธอยังจดบันทึกข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ ที่เมื่อแรกเห็นอาจดูเหมือนไม่สำคัญ—เช่น ข่าวลือในบาร์ กลิ่นแปลกๆ ในป่าแห่งหนึ่ง หรือว่าฝนตกบนทางหลักสายใดสายหนึ่ง—และข้อมูลเหล่านี้กลับดึงดูดความสนใจของอาโอยูกิมากพอให้เธอจดบันทึกไว้ เพื่อที่เธอจะได้ตรวจสอบข้อมูลเหล่านี้อีกครั้งในภายหลังกับข้อมูลในอดีต และพิจารณาได้ว่าข้อมูลข่าวกรองใหม่นี้มีค่าหรือไม่

นอกจากนี้ จิตสำนึกของอาโอยูกิอีกส่วนหนึ่งยังส่งต่อคำสั่งทางจิตไปยังมอนสเตอร์และผู้ติดต่อของเธอในเวลาเดียวกัน แม้ว่าคลังการ์ดจะถือเป็นส่วนที่ยุ่งที่สุดแห่งหนึ่งในนรก แต่หน่วยข่าวกรองของอาโอยูกิก็ทำกิจกรรมต่างๆ อย่างคึกคักไม่แพ้กัน

ทีมของเธอใช้เวลาช่วงเช้าในการรวบรวมข่าวกรองล่าสุดทั้งหมดลงในรายงานที่อาโอยูกิจะมอบให้กับ SURเมด เมย์ ที่ทำหน้าที่บริหารในสำนักงานบริหารของไลท์ การส่งแฟรี่เมดไปส่งรายงานข่าวกรองประจำวันนี้ให้เมย์อาจจะสมเหตุสมผลมากกว่า แต่อาโอยูกิชอบที่จะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเธอซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ข่าวกรองระดับสูงจึงสามารถสรุปให้หัวหน้าเมดที่รับผิดชอบดูแลกิจการประจำวันของดันเจี้ยนให้ฟังได้

“เหมียว” อาโอยูกิเอ่ยในขณะที่ส่งรายงานของวันนี้ให้เมย์

“ขอบคุณนะ อาโอยูกิ” เมย์ตอบ  

“ฉันจะอ่านเอกสารนั้นทันที”

เมย์พลิกดูรายงานยาวเหยียดอย่างรวดเร็ว ซึ่งมีหน้ากระดาษมากพอจะใส่ลงในหนังสือสารานุกรมหนาๆ ได้ ข้อมูลดังกล่าวมาจากแหล่งข้อมูลกว่าพันแห่ง และรวมถึงเนื้อหาทั้งหมดที่เขียนโดยทีมงานแฟรี่เมดของอาโอยูกิซึ่งมีจำนวนมากพอสมควร แม้จะเป็นเช่นนั้น เมย์ก็ยังคงอ่านรายงานอย่างใจเย็น โดยจำหน้าแต่ละหน้าได้ในครั้งเดียว

อาโอยูกิเหลือบมองโต๊ะที่เมย์นั่งอยู่ ซึ่งเป็นโต๊ะที่เธอทำงานในห้องทำงานของไลท์ สิ่งที่น่าสังเกตก็คือไลท์เองต่างหากที่ต้องการให้เมย์มีโต๊ะเป็นของตัวเองในห้องทำงานของเขา ไม่ใช่เธอเป็นคนขอมาทำงานที่นั่นด้วยตัวเอง เขาคิดว่าโต๊ะจะทำให้เธอสามารถดำเนินการและออกคำสั่งได้ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา เนื่องจากคำพูดของไลท์นั้นชัดเจนมาก อาโอยูกิจึงไม่ตั้งคำถามกับการตัดสินใจของเขา เพียงแค่ยอมรับตำแหน่งที่เอื้ออำนวยของเมย์ แม้ว่าเธอจะอดผิดหวังกับเรื่องนี้ไม่ได้ก็ตาม

(ถ้านายท่านอัญเชิญฉันก่อน ฉันคงนั่งอยู่ตรงที่เมย์อยู่ตอนนี้ อาโอยูกิคิด แต่เป็นเมย์ที่ถูกอัญเชิญก่อน และนายท่านก็เป็นหนี้ชีวิตเธอ)

เพราะเรื่องราวระหว่างไลท์กับเมย์ทำให้อาโอยูกิไม่เต็มใจที่จะเคารพหัวหน้าเมดในระดับหนึ่ง ในทางตรงกันข้าม อาโอยูกิไม่เคารพเอลลี่เลย และเธอจำบทสนทนาที่เธอมีกับซุปเปอร์แม่มดขณะนั่งอยู่ที่ขอบชั้นแรกของหอคอยยักษ์ได้อย่างโกรธเคือง

(ฉันเข้าใจความปรารถนาที่จะเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของนายท่าน โดยผูกขาดความรักทั้งหมดของเขาที่มีต่อตัวเอง และฉันจะยอมรับว่าเธอมีพลังและความสามารถมาก อาโอยูกิคิด แต่เธอแสดงความปรารถนานั้นออกมาอย่างเปิดเผยและแข่งขันกับเมย์อย่างไม่ละอาย ซึ่งเธอเห็นว่าเป็นคู่แข่งของเธอ ทัศนคติของเธอเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้โดยสิ้นเชิง และทำให้นายท่านไม่พอใจ)

อาโอยูกิจมอยู่กับความคิดของตัวเอง เธอปล่อยพลังสังหารออกมาอย่างไม่ใส่ใจ จนเมย์ต้องหันมามองรายงานข่าวกรอง  

“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ฉันทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่า”

“เหมียว” อาโอยูกิครางเบาๆ พร้อมส่ายหัว เมย์เลือกที่จะไม่สอดรู้สอดเห็นอะไรต่อและกลับไปอ่านรายงานต่อ ในขณะที่อาโอยูกิเคารพเมย์ในฐานะพันธมิตรที่เชื่อถือได้ เมดผู้แสวงหาก็มองว่ามอนสเตอร์เทมเมอร์อัจฉริยะเป็นเพื่อนร่วมงานที่เชื่อถือได้ เมื่อสาวทั้งสองได้หารือถึงรายละเอียดของรายงานแล้ว พวกเธอก็แยกทางกันเพื่อจัดการกับหน้าที่ในช่วงบ่ายของตน

เย็นวันนั้น อาโอยูกิรวบรวมข้อมูลข่าวกรองเพิ่มเติมลงในรายงานฉบับใหม่ และส่งเอกสารดังกล่าวให้เมย์อีกครั้ง จากนั้นรองหัวหน้าทั้งสองจึงหารือเกี่ยวกับปฏิบัติการที่กำลังจะเกิดขึ้น ตลอดจนกิจกรรมต่างๆ บนโลก เมื่อภารกิจนี้เสร็จสิ้น อาโอยูกิก็รับประทานอาหารเย็น อาบน้ำ และกลับไปที่ห้องนอนของเธอ ซึ่งเธอคลานเข้าไปใต้ผ้าห่มลายแมวเพื่อเข้านอนโดยเปลือยกายตามธรรมชาติ

(อาโอยูกิคิดในใจพลางหลับตาลงว่านายท่านจะกลับมาในสัปดาห์นี้ และเมื่อเขากลับมา ฉันจะให้เขาเอาอกเอาใจฉันจนกว่าฉันจะพอใจอย่างเต็มที่)