「ฉันมีความสุขเกินไปแล้ว……」

 

ลูน่านั่งหันข้างเพื่อให้เห็นหน้ากันได้ชัด แล้วก็พิงหัวลงบนไหล่ของผมอย่างอารมณ์ดี

 

เธอดูมีความสุขดี ซึ่งก็ดีแล้วล่ะ

 

ถึงหัวใจของผมจะเต้นโครมครามจนแทบจะระเบิดออกมาก็เถอะ

 

แล้วตรงหน้าของพวกเราก็คือ――

 

「ดูเหมือนว่าท่านทั้งสองจะลืมว่าฉันก็ยังอยู่ที่นี่นะคะ」

 

ไอระจังจ้องมองพวกเราเขม็ง ราวกับจะพูดอย่างนั้น

 

เธอกินเค้กเงียบ ๆ โดยไม่มีสีหน้าอะไร เลยเดาไม่ออกเลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

 

สิ่งที่ผมคิดอาจจะผิดก็ได้ อย่างเช่นเธออาจจะกำลังคิดว่า「พวกคนมีความรักนี่โดนระเบิดไปซะเถอะ」ก็เป็นได้

 

……ไม่สิ คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้ง

 

เธอคงไม่รู้จักคำพวกนั้นหรอก

 

ผมเองก็ไม่ได้ยินคำพวกนั้นนอกจากในมังงะหรืออนิเมะเก่า ๆ เลยด้วยซ้ำ

 

ว่าแต่ว่า เธอไม่กินเค้กอย่างมีความสุขเหมือนเมื่อครู่ เป็นเพราะลูน่าอยู่ที่นี่รึเปล่านะ?

 

「มู่ว……」

 

ขณะที่ฉันกำลังหันไปสนใจไอระจัง ก็มีเสียงงอน ๆ ดังขึ้นจากเจ้าหญิงที่นั่งอยู่บนตักของผม

 

พอหันไปมอง ลูน่าก็พองแก้มออกอย่างไม่พอใจแล้วจ้องหน้าผม

 

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบที่ผมหันไปมองผู้หญิงคนอื่นในสถานการณ์แบบนี้

 

「ขอโทษนะ พอดีไอราจังจ้องมาทางนี้ก็เลยสงสัยนิดหน่อยน่ะ」

 

ผมไม่ได้แก้ตัวมั่ว ๆ แต่พูดตรง ๆ แล้วก็ลูบหัวลูน่าไปด้วย

 

เพราะผมคิดว่ากับผู้หญิงที่ซื่อตรง อ่อนโยน และห่วงใยผู้อื่นแบบเธอ ต้องตอบกลับด้วยความจริงใจเท่านั้น

 

「อื้ม……♪」

 

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผมพูดตรง ๆ หรือเพราะลูบหัวเธออยู่ แต่ลูน่าก็ส่งเสียงอย่างอารมณ์ดีออกมา

 

จากนั้นเธอก็หลับตาอย่างสบายใจ แล้วถูแก้มลงบนอกของผม

 

ดูเหมือนว่าเธอจะหายโกรธแล้วล่ะ

 

「ท่านลูน่า ดูเหมือนว่าถ้าท่านเซย์โตะเอาใจล่ะก็ จะให้อะไรก็ยอมหมดเลยนะคะ……」

 

ดูเหมือนไอระจังที่นั่งดูอยู่จะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา เลยพูดขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะแห้ง ๆ

 

ก็จริงแหละ ลูน่าดูจะยอมง่ายจนน่าตกใจเมื่อถูกเอาใจแบบนี้

 

「ก็เป็นคนใจดีอยู่แล้วนี่นา」

 

อารมณ์ด้านมืดของเธอที่ผมเคยเห็น ก็มีแค่เรื่องหึงหวงเท่านั้นเอง

 

แล้วถึงจะหึงหวง ก็ไม่ได้ทำร้ายผมหรืออีกฝ่าย――ส่วนมากก็คือไอระจังนั่นแหละ――เธอแค่แสดงออกว่าเธองอนเท่านั้น เป็นอะไรที่น่ารักดี

 

เพราะลูน่าเป็นคนใจดี มันเลยหยุดอยู่แค่ระดับนั้นแหละ

 

「นี่สินะ เรียกว่าความรักทำให้คนตาบอด……」

 

「อันนั้นดูจะไม่ใช่นะ……?」

 

ว่าแต่ เธอรู้จักคำแบบนั้นด้วยเหรอ?

 

สองคนนี้รู้ภาษากันเก่งจริง ๆ เลย

 

「ถ้างั้น… ‘นางเอกอ่อนปวกเปียก’……」

 

「อันนั้นยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลยนะ……!?」

 

แบบนี้ลูน่าต้องโกรธแน่ ๆ……!

 

ผมคิดแบบนั้น แต่เจ้าตัวดูจะสนใจแค่การถูกลูบหัว เลยไม่ได้ฟังสิ่งที่เราคุยกันเลย

 

เธอกำลังถูแก้มลงบนอกผมอย่างมีความสุข

 

「ฟุฟุ……」

 

ไอระจังยิ้มอย่างผู้ชนะ เหมือนจะบอกว่า “แผนฉันเป๊ะตามคาด”

 

ตามใจตัวเองสุด ๆ ไปเลยจริง ๆ