「เอ่อ… ของไอระจังกับฉัน ฉันซื้อมาเรียบร้อยแล้วล่ะ เพราะงั้นก็เลยจะได้เห็นตอนที่ไอระจังกินได้นะ？」

 

ดูเหมือนลูน่าจะเข้าใจผิดอยู่ ผมเลยพูดถึงเรื่องเค้กขึ้นมา

 

「มะ หมายความว่าอย่างนั้นสินะคะ…! สมกับเป็นท่านเซย์โตะเลยจริง ๆ…！」

 

ดูเหมือนว่าเธอจะงอนที่ไม่ได้เห็นตอนที่ไอระจังกินเค้กจริง ๆ พอได้ยินอย่างนั้น สีหน้าของลูน่าก็สว่างขึ้นทันที

 

ถึงเหตุผลที่ผมไปซื้อจะไม่ใช่เพราะแบบนั้น แต่ผลลัพธ์ก็ถือว่าโอเคอยู่

 

แต่ตรงกันข้าม สีหน้าของไอระจังกลับดูหม่นลงเล็กน้อย

 

เธอเหงื่อตกเล็กน้อย แล้วก็หันไปมองกับข้าวที่ตัวเองกำลังกินอยู่

 

ผมก็พอจะเดาออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

 

ทั้ง ๆ ที่ฝืนกินข้าวอยู่แท้ ๆ แต่หลังจากนี้ยังต้องมากินเค้กอีกคงจะไม่ไหวแน่

 

ถึงจะมีคำพูดที่ว่า 「กระเพาะของหวานกับกระเพาะของคาวมันแยกกัน」 ก็เถอะ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่ามีกระเพาะอีกอันจริง ๆ หรอก

 

มันก็แค่ความรู้สึกประมาณว่า ถึงจะกินอาหารเข้าไปไม่ไหวแล้ว แต่ของหวานพอจะกินได้อะไรทำนองนั้น ถ้ากระเพาะเต็มแน่นจริง ๆ ก็คงจะกินไม่ลง

 

แต่เจ้านายตัวเองอย่างลูน่าอยากเห็นตอนที่ตัวเองกินเค้ก จะให้ปฏิเสธก็ไม่ใช่ตำแหน่งที่สามารถทำได้

 

แล้วจะให้เหลือกับข้าวไว้เพื่อกินเค้กแทน ลูน่าก็คงไม่ยอมอยู่ดี

 

สรุปแล้ว สิ่งที่รอไอระจังอยู่คือโชคชะตาที่ต้องกินข้าวให้หมด แล้วยังกินเค้กต่อให้หมดอีก

 

…แบบนี้มันน่าสงสารเกินไปแล้วมั้ง

 

「แต่วันนี้ก็กินไปตั้งสามชิ้นแล้วนะ งั้นเลิกกินไว้แค่นี้จะดีกว่าไหม？」

 

ผมพยายามโน้มน้าวลูน่าเพื่อให้ไอร่าไม่ต้องกินเค้ก

 

แต่――

 

「ไม่ค่ะ คิดว่าไม่มีปัญหาอะไร หากเป็นการกินทุกวันก็คงไม่ดี แต่ถ้าแค่บางครั้งก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ จริงๆ แล้วก็มีคนที่กินได้เยอะเวลาไปบุฟเฟ่ต์เค้กอยู่ด้วย ไอระก็น่าจะเพิ่งกินวันนี้เป็นครั้งแรกด้วย ดังนั้นไม่มีปัญหาอะไรค่ะ」

 

ลูน่าพูดพร้อมรอยยิ้มแจ่มใส แล้วก็ตัดทางหนีของไอระจังไปอย่างสิ้นเชิง

 

ไม่นะ…หรือว่าเธอจงใจทำเพื่อลงโทษ…? หรือผมจะคิดมากไปเอง…

 

แต่ดูจากที่เธอเอาแต่หันมาทางผมตั้งแต่เมื่อกี้ ก็คงยังไม่สังเกตอาการของไอระจังหรอก

 

ถ้างั้นก็คงต้องช่วยเธอลดกับข้าวลงหน่อย…

 

「ถ้าอย่างนั้น ฉันขอรับกับข้าวของไอระจังมาละกัน แบบนี้ไอระจังก็――」

 

「ไม่ได้ค่ะ…！」

 

「!?」

 

พอผมจะช่วยกินข้าวที่ไอระจังกินไม่ไหว ลูน่าก็ตะโกนเสียงดังห้ามฉันทันที

 

ผมหันไปมองหน้าลูน่าด้วยความตกใจ แล้วก็เห็นว่าเธอกำลังทำหน้าเคร่งเครียด

 

เอ๊ะ…มเผลอพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ…?

 

「จูบทางอ้อมมันไม่ได้นะคะ! ฉันไม่อนุญาตเด็ดขาด! ไม่มีทางยอมเด็ดขาดเลยค่ะ…！」

 

ลูน่าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและแรงกล้า ราวกับจะระเบิดอารมณ์ออกมาใส่ผม