「――งั้น ฉันขอกลับห้องก่อนนะ」

ผมล้างจานที่ไอระจังใช้เสร็จแล้ว ก่อนจะยิ้มและพูดกับเธอ

「ขอโทษค่ะ ที่ให้ท่านเซย์โตะเป็นคนล้าง…」

「ไม่เป็นไรหรอก แค่เรื่องเล็กน้อยเอง อีกอย่างเดี๋ยวตอนล้างจานหลังมื้อเย็นก็ต้องล้างอยู่ดี」

อีกเดี๋ยวก็จะได้กินข้าวแล้ว ยังไงก็ต้องมีจานสกปรกเพิ่ม เพราะงั้นจานนี้ไว้ค่อยล้างด้วยน้ำยาตอนนั้นก็ไม่สาย

การทำอาหารและเก็บล้างเป็นหน้าที่ของผมกับลูน่าอยู่แล้ว นี่ก็แค่ส่วนหนึ่งของงานนั้นเท่านั้นเอง

「ท่านเซย์โตะนี่ แปลกดีนะคะ」

「อ-อย่างนั้นเหรอ?」

จู่ ๆ ถูกบอกว่าแปลก ผมก็ยิ้มกลบเกลื่อนพลางรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย

ไอระจังดูมีท่าทีลำบากใจเล็กน้อย เธอละสายตาไปทางอื่นสักพัก ก่อนจะหันกลับมามองฉันอีกครั้ง

「แม้ฉันจะเป็นผู้ติดตามของท่านลูน่า แต่หากเป็นเรื่องส่วนตัวของท่านเซย์โตะ ก็สามารถปล่อยให้ฉันดูแลได้ค่ะ แต่ท่านเซย์โตะกลับไม่เพียงดูแลตัวเอง แต่ยังจะดูแลฉันซึ่งเป็นผู้ติดตามอีกด้วย… แถมยังทำอาหารให้ด้วยนะคะ…」

สำหรับไอระจังที่เคยทุ่มเทให้ลูนjาอยู่ตลอด คงจะรู้สึกแปลก ๆ ที่ถูกดูแลบ้าง

สำหรับผมแล้ว การถูกเอาใจใส่แบบนั้นกลับทำให้รู้สึกอึดอัดมากกว่า…

「ก็เรื่องทำอาหารกับเก็บล้างน่ะ ลูน่าเองก็อยากทำด้วยน่ะสิ」

ทุกวันลูน่าจะตั้งตารอเวลาทำอาหารกับผม รวมถึงช่วงเก็บล้างหลังอาหารด้วย

เพราะแบบนั้น คนที่ทำความสะอาดจึงไม่ใช่ไอระจัง แต่เป็นผมกับลูน่า

แล้วก็… พูดต่อหน้าเธอก็น่าจะโดนดุเลยไม่ได้พูด แต่ไอระจังเด็กกว่าผมตั้งสามปีเลยรู้สึกเหมือนเป็นน้องสาว

ก็ผมเองชอบดูแลเด็กกว่าน่ะ มากกว่าจะให้เด็กกว่ามาดูแลตัวเอง

『ช่างเป็นคนที่แปลกจริง ๆ…』

ไอระจังจ้องหน้าฉันนิ่ง ๆ อย่างไม่มีเหตุผล

แต่แล้ว――เธอก็หันหน้าหนีไปทันที

「ขอไปดูอาการของท่านลูน่าสักครู่ค่ะ」

ดูเหมือนเธอจะไปดูว่าลูน่าตื่นรึยัง

ถึงแม้จะคาดว่าลูน่าไม่น่าจะตื่นเพราะเธอตื่นยาก แต่ก็ไม่ควรปล่อยไว้เฉย ๆ เหมือนกัน

「อ๊ะ ฉันไปด้วยดีกว่า」

ยังไงก็ยังไม่ได้เริ่มทำอาหารก่อนลูน่าตื่น และใบหน้าตอนหลับของเธอน่ารักมาก ผมเลยอยากอยู่ใกล้ ๆ

ว่าไปแล้ว ก็คงจะได้ล้มลงไปด้วยกันอีกตามเคยล่ะมั้ง

ถึงผมจะบอกว่าจะตามไป ไอระจังก็ไม่ได้ว่าอะไร พวกเราทั้งสองจึงมุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่ลูน่านอนอยู่

ระหว่างทาง――

「แม้จะช้าไปหน่อย แต่…」

「หือ?」

「ฉันกินเค้กไปสามชิ้น เหลือของท่านลูนาไว้แค่ชิ้นเดียว… แบบนี้ ท่านลูนา…จะงอนหรือเปล่าคะ…？」

「งอนเหรอ? ทำไมล่ะ?」

ของลูน่าก็มีเหลืออยู่นะ ไม่น่ามีปัญหาอะไร

อีกอย่าง เธอก็ไม่ใช่คนโลภเรื่องกินขนาดนั้น ต่อให้ไอระจังกินไปหมด ก็คงไม่โกรธหรอก

「ฉันคิดว่า…ท่านลูน่าน่าจะอยากกินพร้อมกับท่านเซย์โตะมากกว่าค่ะ」

「…ไอระจัง ฉันขอออกไปข้างนอกแป๊บนึงนะ」

อ๊ะ ลืมไปเลยว่าลูน่าน่าจะตั้งใจไว้แบบนั้น

เลยตัดสินใจว่าจะออกไปซื้อเพิ่มเดี๋ยวนี้เลย