ขณะที่ผมกำลังแปรงฟัน ก็ได้ยินเสียงคล้ายกับมีคนไขกุญแจ

บางทีอาจจะเป็นลูน่าหรือไอระจังที่ออกไปข้างนอก

พวกเธอลืมของอะไรรึเปล่านะ?

ผมยังคงคิดเรื่องพวกนี้อย่างสบายใจ พร้อมกับแปรงฟันไปเรื่อย ๆ แล้วก็ได้ยินเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

คราวนี้ น่าจะเป็นเสียงล็อกประตูสินะ

พอแปรงฟันเสร็จ ผมก็เดินไปยังห้องนอน

「――เข้าไปได้ไหม?」

ผมเคาะประตูสามครั้งก่อนจะเอ่ยถาม

ถึงจะเป็นห้องของตัวเองก็เถอะ แต่ควรจะขออนุญาตก่อนเข้า

ถ้าเป็นในพวกอนิเมะรอมคอม พอถึงช่วงเวลานี้ พระเอกก็มักจะเจอนางเอกกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่ทันตั้งตัวเสมอ

ถ้าเป็นลูน่าก็คงจะเขินนิดหน่อย แต่ก็คงให้อภัย แต่เพราะไอระจังอยู่ด้วย ผมเลยต้องระวังตัวเป็นพิเศษ

「ค…ค่ะ เชิญเข้ามาได้เลย……!」

เสียงของลูน่าดูสั่น ๆ ยังไงชอบกล

เอ๋? ทำไมถึงดูประหม่า?

ทั้งที่ก่อนหน้านี้เราก็นอนด้วยกันตามปกติแท้ ๆ?

ผมเปิดประตูเข้าไปด้วยความสงสัย――

「ฉัน…ฉันรอท่านอยู่นานแล้วค่ะ……เหมียวว?」

――ลูน่านั่งพับเพียบอยู่บนเตียง โดยมีแสงจันทร์จากหน้าต่างส่องกระทบ

เธอทำมือเลียนแบบอุ้งเท้าแมว พร้อมกับเอียงคอน่ารัก

บนศีรษะของเธอ――มีหูแมวสองข้างงอกออกมา!?

อืม… ทำไมกันนะ……?

「ลู…ลูน่า……?」

ฉันจ้องลูน่าอย่างไม่ปิดบังความงุนงงของตัวเอง

ลูน่าเขินจนหน้าแดง ก่อนจะหันไปมองไอราจังที่ยืนอยู่ตรงปลายเตียง

『…เห็นไหมล่ะ ว่าแล้วว่าเขาต้องสับสนอยู่นี่ไง…! ฉันบอกแล้วว่ามันต้องแปลกแน่ ๆ…!』

แล้วเธอก็เริ่มพูดอะไรสักอย่างเป็นภาษาอังกฤษแบบรัว ๆ

ผมฟังไม่ออกเลยสักคำเดียว

『แปลกจังเลยนะคะ? ตามข้อมูลที่หา ผู้ชายญี่ปุ่นมากกว่าร้อยละเก้าสิบชื่นชอบหูแมว และใฝ่ฝันให้ผู้หญิงแต่งคอสเพลย์แมวให้ดูไม่ใช่หรือคะ?』

ไอระจังเอียงคออย่างสงสัย

อืม… ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดอะไร แต่ดูจากบรรยากาศแล้ว เธอน่าจะเป็นตัวต้นเหตุของเรื่องนี้แน่นอน

『ข้อมูลนี้เธอไปเอามาจากไหนกันแน่…!?』

『ในมังงะและอนิเมะที่ท่านลูน่าชอบ ก็มีฉากแบบนี้อยู่บ่อย ๆ นี่คะ นางเอกแต่งชุดแมว แล้วพระเอกก็จะรู้สึกตื่นเต้นอยู่ภายในใจมิใช่หรือ? ฉันมั่นใจว่าท่านเซย์โตะก็กำลังตื่นเต้นอยู่เช่นกัน เพียงแค่ไม่แสดงออกเท่านั้น』

『ถ้ารู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ เขาไม่ทำหน้าสับสนงงงวยอย่างงี้หรอก…!』

ไอระจังดูเหมือนจะยั่วลูน่าให้โกรธ

ลูน่าจึงเริ่มมีอารมณ์ขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่ใช่โกรธจริงจัง ออกไปทางอายมากกว่าหละนะ

ถึงฉันจะตกใจเพราะไม่คาดคิด แต่ก็ต้องขอบคุณไอระจังที่ทำให้ผมได้เห็นภาพดี ๆ

น่าสงสารแฮะ… ควรช่วยลูน่าหน่อยไหมนะ?

「ลูน่า ชอบแมวเหรอ?」

ผมเดินเข้าไปหาลูน่าที่ยังนั่งอยู่บนเตียงแล้วถามด้วยรอยยิ้ม

「เอ๊ะ… อ่ะ ค่ะ ชอบค่ะ……」

「งั้นเหรอ ดูเข้ากับเธอดีมากเลย น่ารักสุด ๆ」

ลูน่าเป็นสาวงามที่สุดยอดอยู่แล้ว ไม่ว่าเธอจะแต่งตัวยังไงก็ดูดีทั้งนั้น

ยิ่งหูแมวกับเสื้อเชิ้ตหลวม ๆ แบบนี้ มันออกจะดู… เอ่อ… เซ็กซี่อยู่นิด ๆ แต่ก็ยังคงน่ารักสุด ๆ อยู่ดี

ผมแทบจะอดใจไม่ลูบหัวเธอไม่ได้เลย… แต่ก็ไม่มีความกล้ามากพอจะทำเองโดยไม่ถูกขอ

『――!? ขะ…ขนาดแค่โดนชมว่าน่ารัก… มะ ไม่ไหวแล้ว…!』

ลูน่าจับแก้มทั้งสองข้างของตัวเองแล้วเริ่มดิ้นไปมา

เธอพูดอะไรบางอย่างเป็นภาษาอังกฤษ คงเป็นเพราะเธอตื่นเต้นจนเผลอพูดออกมาเอง

ทั้งที่น่าจะชินกับคำชมแล้วแท้ ๆ นี่เธอน่ารักเกินไปแล้ว…

ผมเองก็เป็นคู่หมั้นของเธอ ดังนั้นไม่ต้องกลัวที่จะพูดความรู้สึกออกไปหรอก

แต่พอเห็นเธอดีใจและอายขนาดนี้ ผมก็ยิ่งอยากพูดออกไปอีกเรื่อย ๆ

『ฮืม… ดูเหมือนจะไม่ใช่พวกหนุ่มซื่อบื้อธรรมดาสินะ คงต้องทำแต้มเพิ่ม』

ไอระจังพยักหน้าอย่างพึงพอใจขณะจ้องมองผม

อืม… เด็กคนนี้แสดงอารมณ์ทางสีหน้ามากกว่าที่คิดแฮะ?

ปกติคงพยายามเก็บอารมณ์สินะ?

『มู่…อีกแล้ว… เขามองไอระอีกแล้ว…!』

ขณะที่ผมให้สนใจไปที่ไอระจัง ลูน่าที่เหมือนจะตั้งสติได้ก็เริ่มทำหน้าบึ้ง

เธอลงจากเตียงก่อนจะกอดแขนผมเอาไว้แน่น

「ลูน่า…?」

ผมไม่เข้าใจเจตนาของเธอ เลยเผลอจ้องหน้าเธอ

จากนั้น――

「นายท่าน โปรดเอาใจใส่ข้าด้วยเถิด… เหมียวว…?」

「――!?」

ผมถึงกับหน้าร้อนผ่าวในทันที

นี่ก็แผนของไอระจังอีกสินะ…

「ฉันคิดว่านะ… ‘นายท่าน’ เนี่ยมันน่าอายไปหน่อยน่ะ…」

แต่เสียงแมวนั่น… น่ารักเกินไป แต่ผมอยากให้เธอพูดต่อไปแบบนี้นะ…

「ไม่ชอบหรอคะ…?」

ลูน่าดูเหมือนจะเข้าใจว่าผมรังเกียจ

เธอเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาวิตกกังวล

「คือว่า… ฉันไม่ใช่เจ้านายของลูน่านี่…」

ถึงเธอจะเลียนแบบแมวได้น่ารักขนาดนี้ แต่ผมก็ไม่พร้อมจะร่วมบทบาทสมมตินี้ด้วย…

「แต่ตอนนี้ข้าเป็นแมวอยู่นะ… เหมียวว…」

แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ…

「มะ…ไม่ต้องเรียกฉันว่าเจ้านายก็ได้นะ เดี๋ยวฉันก็จะเอาใจใส่เธอเอง…」

สุดท้าย ผมก็ตอบตกลง เพราะอยากให้เธอดีใจ

ลูน่าดูพึงพอใจ ก่อนจะซบแก้มลงกับแขนผม

「หากท่านยอมเอาใจใส่ข้า ข้าก็พอใจแล้ว…」

……อืม น่ารักมากจริง ๆ… แต่ก็เขินชะมัดเลย…

สุดท้าย ผมก็ปล่อยให้ตัวเองถูกลูน่าก่อกวน ก่อนจะพาเธอเข้านอน

――และเมื่อหันไปมอง ก็พบว่าไอระจังได้เอาฟูกมาปูที่พื้นแล้ว

ดูเหมือนคืนนี้เธอก็จะนอนในห้องนี้เหมือนกัน