「――แค่นี้สบายใจได้แล้วนะ」

หลังจากที่เราซื้อชุดชั้นในเสร็จเรียบร้อยก็กลับมาที่ห้องของผม แล้วผมก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

โชคดีที่วันนี้ไม่มีใครเข้ามาวุ่นวายกับเราเลย

「ก่อนอื่นก็ใช้ห้องนอนตามสบายเลยนะ ส่วนฉันจะไปนอนในห้องนั่งเล่นเอง」

ผมคิดว่าควรให้ผู้หญิงใช้เตียงนอนจะดีกว่า จึงไปส่งเธอที่ห้องนอน

「ห้องนั่งเล่น… มีที่นอนหรอคะ…?」

「ฉันจะนอนบนโซฟา」

เมื่อเห็นเธอมีท่าทีเป็นกังวล ผมก็ยิ้มให้เพื่อให้เธอสบายใจ

ถึงแม้ว่าการนอนบนโซฟาอาจจะไม่ค่อยสบายก็เถอะ แต่ถ้าแค่ไม่กี่วันก็คงพอทนได้

แน่นอนว่าผมคงสบายใจกว่าถ้าให้เธอไปนอนบนเตียง

――แต่ดูเหมือนว่า…

「ไม่ได้เด็ดขาดค่ะ!」

อยู่ดี ๆ ลูน่าก็บอกให้ผมหยุด

เธอจับมือทั้งสองข้างของผม ผมนิ่งไปกับการกระทำที่ไม่คาดคิด

「แบบนั้นจะไม่ดีต่อร่างกายนะคะ…？」

「แต่ว่า… เตียงมีแค่เตียงเดียวนี่นา…」

ผมไม่มีเงินพอที่จะซื้อฟูกใหม่เพียงเพราะเรื่องแค่นี้

「งั้นเรานอนด้วยกันเถอะค่ะ ฉันไม่ถือหรอก」

「เอ๋!?」

เด็กคนนี้ พูดอะไรออกมากันเนี่ย!?

นอนด้วยกันเนี่ยนะ!?

「ฉันเป็นฝ่ายรบกวนคุณอยู่แล้ว ดังนั้นฉันไม่คิดมากหรอกค่ะ」

ลูน่ายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน มันน่ารักมาก…

ผมมั่นใจเลยว่าเธอเป็นพวกซื่อ ๆ แน่ ๆ

「แต่ว่าแบบนั้นไม่ได้หรอก! ฉันเป็นผู้ชายนะ อันตรายออก!」

「อันตราย…?」

ลูน่าทำหน้าสงสัยและเอียงคอเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพยายามจะบอก

มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ผมเลยบอกแบบไม่ชัดเจน แต่พอเธอถามกลับมาแบบนี้ ผมก็ยิ่งลำบากใจ…

「ก็หมายถึง… คือว่า…」

「แต่ว่าฉันไม่คิดว่าคุณเป็นคนที่จะทำร้ายฉันได้นะคะ?」

「ก็แน่นอน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว… แต่ว่าในโลกนี้มันก็มีอะไรที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจได้นะ! โมเมนตั้มน่ะ! โมเมนตั้ม!」

ลูน่าน่ารักมาก ถ้าต้องอยู่ใกล้ ๆ กันโดยไม่มีการป้องกันอะไรเลย ผมไม่มั่นใจเลยว่าจะอดทนไหวหรือเปล่า

เธอสวยมาก จนผมคิดว่าในโลกนี้จะมีสักกี่คนกันนะที่สวยแบบนี้…

「งั้นฉันจะไปนอนที่โซฟาเองค่ะ」

เห็นผมไม่ยอมถอย ลูน่าก็พูดอะไรที่ยิ่งทำให้ลำบากเข้าไปอีก

「แบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด! ลูน่าเป็นผู้หญิงนะ!」

「แต่ฉันเป็นฝ่ายรบกวนคุณนะคะ ถ้านอนด้วยกันไม่ได้ ฉันก็จะนอนที่โซฟาเองค่ะ」

「อืมม…」

ลูน่าเป็นคนที่จริงจังและจิตใจดีจริง ๆ

ถ้าเป็นผู้ชายทั่วไป ก็คงยอมให้นอนโซฟาไปแล้วสินะ…

「แต่ยังไงฉันก็ให้ผู้หญิงไปนอนที่โซฟา แล้วตัวเองนอนเตียงไม่ได้อยู่ดี…」

「ถ้าอย่างงั้นเราก็นอนด้วยกันสิคะ？」

「!?」

จู่ ๆ เธอก็โน้มตัวเข้ามาใกล้ ทำให้ผมเผลอกลั้นหายใจ

ถึงเธอจะดูอ่อนโยนเรียบร้อยราวกับเจ้าหญิง แต่ทำไมถึงดึงดันขนาดนี้กันนะ…?

「ฉันไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ」

เจอแบบนี้เข้าไป แล้วมีผู้ชายคนไหนปฏิเสธได้บ้าง?

หมดทางสู้แล้ว…

ผมไม่มีประสบการณ์เรื่องผู้หญิงเลยสักนิด แล้วมาเจอแบบนี้ จะให้ปฏิเสธได้ยังไงกัน!?

「เข้าใจแล้ว…」

「ตกลงตามนี้นะคะ♪」

พอฉันพยักหน้า ลูน่าก็ยิ้มอย่างน่ารักมาก ๆ

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับการนอนด้วยกันเลยจริง ๆ

หรือว่าเธอจะคุ้นเคยกับผู้ชายอยู่แล้ว…?

「ว่าแต่ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานอนเลยนี่คะ…?」

ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น ยังไม่ได้กินข้าวเย็นหรืออาบน้ำเลย จะนอนตอนนี้มันเร็วเกินไป

「เธอจะพักผ่อนที่ห้องนี้หรือไปนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นก็ได้นะ」

「ปกติแล้วคุณทำอะไรฆ่าเวลาหรอคะ?」

ลูน่าถามพลางยิ้มอย่างร่าเริง

「ฉันเหรอ? ถ้าไม่มีการบ้าน ก็จะดูอนิเมะหรืออ่านมังงะ…」

「อนิเมะ!? มังงะ!?」

「เอ๊ะ!?」

ทันทีที่ผมพูดจบ ลูน่าก็ตื่นเต้นขึ้นมาราวกับลูกสุนัขที่เจอของโปรด และขยับเข้ามาใกล้ผมอีกก้าว

ก่อนที่ผมจะถอยหนี เธอก็ขยับเข้ามาอีกจนแทบจะประชิดหน้า

「คุณชอบอนิเมะกับมังงะเหรอคะ!?」

เธอถามด้วยแววตาเป็นประกายราวกับเด็กที่เจอของเล่นที่อยากได้มานาน

「เอ่อ… ก็ใช่นะ?」

ในญี่ปุ่น เด็กส่วนใหญ่ก็ต้องชอบอนิเมะกับมังงะอยู่แล้วนี่นา

『รสนิยมตรงกันขนาดนี้ ต้องเป็นโชคชะตาแน่ ๆ ค่ะ!』

ลูน่าพูดเร็วมากจนฉันจับใจความไม่ได้ พร้อมกับลูบมือผมไปมา

「ลูน่า…?」

มันจั๊กจี้นะ…

「คุณดูอนิเมะแนวไหนบ้างคะ!?」

「เอ่อ… ก็ไม่มีแนวที่ตายตัวนะ ส่วนใหญ่จะดูแนวต่างโลก กีฬา หรือลับสมอง แล้วแต่โอกาส… แนวโรแมนติกคอมเมดี้ก็มีดูเหมือนกัน」

「สุดยอดเลยค่ะ…！」

ลูน่ายิ้มกว้าง เธอเป็นคนที่ไม่ดูถูกรสนิยมของคนอื่นเลย

「ลูน่าก็ชอบอนิเมะกับมังงะเหรอ?」

「ค่ะ! ฉันถึงกับมาญี่ปุ่นเพราะสิ่งนี้เลยนะคะ!」

「จริงดิ…」

「เรามาดูด้วยกันไหมคะ!?」

และแล้ว ผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดูอนิเมะไปพร้อมกับลูน่า…