「……♪」

ตอนนี้ ลูน่ากำลังฮัมเพลงเบา ๆ พลางใช้ตะเกียบคนไข่แดงและไข่ขาวที่อยู่ในชาม

ตอนที่เธอใส่น้ำตาลลงไปในชาม เธอดูตกใจไม่น้อย แต่พอผมอธิบายว่ามันจะช่วยให้รสชาติหวานอร่อยขึ้น และทำให้ไข่ม้วนฟูได้ง่ายขึ้น เธอก็ดูจะเข้าใจ

「แบบนี้ใช้ได้ไหมคะ?」

หลังจากคนเสร็จ ลูน่าก็ยื่นชามมาให้ผมดู

「อืม พอแล้วล่ะ ทีนี้เราจะกรองไข่ที่ตีเสร็จแล้วด้วยสิ่งนี้」

เมื่อเห็นว่าส่วนผสมละลายเข้ากันดีแล้ว ผมก็หยิบกระชอนออกมาให้ลูน่าดู

「ไม่ได้เทลงกระทะก่อนสินะคะ…」

「จริง ๆ จะทำแบบนั้นก็ได้อยู่ แต่ถ้ากรองก่อน ไข่ม้วนจะเนียนและละเอียดขึ้น แล้วก็ฟูกว่าเดิม」

ไหน ๆ ก็ทำให้ลูน่ากินแล้ว ก็ต้องทำให้อร่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่ถ้าผมทำกินเองล่ะก็ ข้ามขั้นตอนนี้ไปแน่นอน มันดูยุ่งยากเกินไป…

「เพราะท่านเซย์โตะใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อาหารของท่านจึงอร่อยเสมอเลยสินะคะ」

เธอมองมาด้วยแววตาที่เหมือนกำลังชื่นชมฉันสุดๆ

อึก… เจอแบบนี้แล้วรู้สึกผิดแปลกๆ

「อะฮะฮะ… เอาล่ะ พอแล้วมั้ง」

หลังจากกรองไปได้หลายครั้ง ผมก็เริ่มอุ่นกระทะสำหรับทำไข่ม้วน

「นี่ก็เป็นอีกหนึ่งขั้นตอนสินะคะ…」

ลูน่ามองกระทะที่กำลังอุ่นโดยไม่มีอาหารอยู่ในนั้น แล้วก็พยักหน้าหงึกหงักพร้อมเอานิ้วชี้แตะคาง

เธอจริงจังกับการเรียนทำอาหารมาก สมาธิดี และเข้าใจเร็ว

「ใช่แล้ว นี่เรียกว่าการอุ่นกระทะล่วงหน้า มันช่วยให้ความร้อนกระจายทั่วถึง ทำให้ไข่สุกกำลังดี และทำให้เนื้อไข่ฟูขึ้นอีกด้วย」

「มีแต่เรื่องที่ไม่เคยรู้ทั้งนั้นเลยค่ะ…」

คนที่ไม่เคยทำอาหารมาก่อน จะไม่รู้พวกนี้ก็ไม่แปลกหรอก

วิธีจะรู้ก็คือ มีคนสอน ค้นคว้าเอง หรือไม่ก็ลองผิดลองถูกเองเท่านั้น—ซึ่งต้องมีแรงจูงใจอยากทำอาหารก่อนถึงจะเริ่มเรียนรู้

ลูน่าตั้งใจเรียนขนาดนี้ ไม่นานเธอก็ต้องทำอาหารเก่งแน่ๆ

「โอเค อุ่นได้ที่แล้ว ทีนี้ก็ใส่น้ำมันพืช—」

ผมตัดสินใจให้ลูน่าลองทำเอง เลยอธิบายไปพร้อมกับให้คำแนะนำ

「—ไม่ได้เทลงไปหมดเลยเหรอคะ…?」

ตอนที่เธอกำลังจะเทไข่ทั้งหมดลงกระทะ ผมรีบหยุดเธอ

เธอดูหดหู่เล็กน้อย…

「อืม ต้องแบ่งเทเป็นสามรอบนะ ใส่ประมาณหนึ่งในสามก่อน แล้วพอเซ็ตตัวก็พับไปที่ขอบกระทะ จากนั้นใส่อีกหนึ่งในสามแล้วทำซ้ำไปเรื่อย ๆ」

พออธิบายเสร็จ ลูน่าก็ทำตามคำแนะนำ ใส่ไข่ลงไปทีละส่วน

แล้วก็ค่อยๆ พับออกมาได้สวยงาม

ดูเหมือนเธอจะมือแม่นกว่าที่คิด…

ลูน่าทำไข่ม้วนต่อไป—

「เสร็จแล้วค่ะ…！」

—ไข่ม้วนที่นุ่มฟูและสีเหลืองสวยงาม ถูกยื่นมาตรงหน้า ผมรู้สึกเหมือนเธอกำลังบอกว่า “ดูสิ ดูสิ!”

「อืม ทำได้ดีมาก ลูน่ามีพรสวรรค์ในการทำอาหารนะ」

ไม่ได้พูดเพื่อเอาใจ แต่เธอทำได้ดีจริง ๆ ผมเลยยิ้มและชมเธอ

จากนั้นใบหน้าที่ปกติเรียบร้อยและสง่างามของเธอก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มไร้เดียงสาเหมือนเด็กน้อย

「เอ๋… จริงเหรอคะ…? แต่ทั้งหมดเป็นเพราะท่านเซย์โตะสอนฉันต่างหาก…」

ผมรู้สึกได้ถึงความดีใจของเธอจนอดยิ้มตามไม่ได้

ลูน่าน่ารักจริงๆ…

「ฉันยังไม่ได้โชว์วิธีทำให้ดูเลย แค่พูดอธิบายเฉยๆ เธอก็ทำออกมาได้ขนาดนี้ สุดยอดจริงๆ」

จริง ๆ ถ้าผมทำให้ดูเป็นตัวอย่างก็คงดีกว่า แต่แบบนั้นมันจะได้ปริมาณมากเกินไป

เลยอธิบายด้วยคำพูดอย่างเดียว แล้วให้ลูน่าลงมือทำเอง—ซึ่งเธอก็ทำออกมาได้ดีมาก

「งั้นมาลองใช้มีดดูเลยไหม?」

ก่อนจะไปทำเมนูต่อไป ผมอยากให้ลูน่าลองใช้มีดดู

พอผมหยิบมีดออกมา เธอก็กลืนน้ำลายลงคอ

「กลัวอยู่เหรอ?」

คนที่ไม่คุ้นเคยกับการทำอาหาร ก็ต้องกลัวการใช้มีดเป็นธรรมดา

แต่ลูน่ากลับ…

「มะ…ไม่เป็นไรค่ะ…」

แม้จะดูตื่นเต้นและกังวล แต่เธอก็รับมีดไปจากผม

「อย่าฝืนนะ วิธีจับมีดคือ—」

ผมสอนวิธีจับมีดให้เธอ พร้อมกับบอกให้ใช้มือซ้ายทำเป็น “มือแมว” เวลาจับอาหารเพื่อตัด

ลูน่าพยายามทำตาม และวางมืดลงบนไข่ม้วน—

「คือว่า… ฉันขอร้องอะไรบางอย่างได้ไหมคะ…?」

จู่ๆ เธอก็เงยหน้าขึ้นมามองผม พร้อมกับพูดเสียงเบาๆ

「หืม?」

「คือว่า… ช่วยประคองมือฉัน… แล้วสอนวิธีหั่น… แบบที่เห็นในอนิเมะ… ได้ไหมคะ…?」

「หะ!?」

ผมเอียงคออย่างงุนงง

ให้ช่วยประคองมือ… หมายถึงให้ผมกดไข่ม้วนไว้สินะ…?

ไม่สิ แบบนั้นอันตรายเกินไป…

ถ้าผมเป็นคนหั่นเองก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่ให้คนที่ไม่มีประสบการณ์ทำอาหารใช้มือซ้ายจับค้ำไว้ มันน่ากลัวเกินไป

แต่ดูเหมือนผมจะเข้าใจผิดไปเอง—

「ฉันอยากให้ท่านเซย์โตะ… จับมือฉันจากด้านหลัง แล้วสอนแบบนั้นค่ะ…」

—ดูเหมือนสิ่งที่ลูน่าขอคือ ให้ผมช่วยสอนเธอแบบการสอนทำอาหารจากข้างหลัง เหมือนฉากในอนิเมะ…