“เดี๋ยวนะชิน——แองกริคราวน์ ไปคนเดียวนี่มัน!”

          เกวนส่งเสียงคัดค้านเสียงดังลั่น หลังจากชินตั้งใจจะจัดการกองกำลังพิเศษที่ถูกส่งมาโดย URI ด้วยตัวคนเดียว

          เธอเป็นห่วงอย่างไม่ต้องสงสัย โอลิเวียที่มองจ้องชินเงียบกริบมาตั้งแต่เมื่อกี้ก็คงรู้สึกเหมือนกัน ซึ่งเป็นอย่างที่ชินคาด

 

“เรื่องนี้ดิฉันเห็นด้วยค่ะ อย่างน้อยให้ดิฉันซัพพอร์ตก็ยังดีนะคะ”

          โอลิเวียได้ทีจึงถือโอกาสโต้แย้งแผนลุยเดี่ยวของชิน

          หากเป็นเวลาแบบนี้ ถึงจะไม่ค่อยถูกคอกับเกวนแต่เธอก็เห็นด้วย สองสาวมองหน้าพยักให้กันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนชินต้องยอม

          เขาหลับตาภายใต้หน้ากากครุ่นคิดผลได้ผลเสียในพริบตาก่อนจะเริ่มแผนการหลบหนี

 

“งั้นเอาแบบนี้… ฉันกับโกลเด้นด็อกจะขึ้นไปเคลียร์พื้นที่ตรงทางเข้าให้ ระหว่างนั้นพวกนายใช้เส้นทางนี้ในการหลบหนีซะ”

          ชินเดินไปเปลี่ยนภาพโฮโลแกรมบางส่วนด้านหลังของเกวนเป็นแผนผังตึกร้าง ใช้นิ้วสัมผัสตำแหน่งทางเข้าลากยาวเป็นเส้นทางไปจนถึงจุดที่ปลอดภัย

          พวกอัลเฟรดมองตามต่างพยักหน้าอย่างว่าง่าย เพราะไม่ว่าใครต่างก็รู้กิตติศัพท์ของแองกริคราวน์ดีอยู่แล้ว

          ผู้ที่ติดใจก็คงมีไม่กี่คน

 

“แน่ใจนะว่าไม่ต้องการให้ช่วย” ริวเดินเข้ามาใกล้เสนอตัว หน้ากากหนุมานทำให้นึกถึงความแข็งแกร่งของเขาเมื่อหลายวันก่อน

          แต่ชินก็ทำแค่ตบไหล่ริวกลับไป

 

“นายนี่ใจดีกว่าที่คิดนะ… แต่ฉันจัดการได้”

“…เฮอะ”

          ริวพ่นลมไม่พอใจ แต่คำขอบคุณของชินนั้นมาจากใจจริง หรือบางทีริวคงจะสัมผัสได้เขาถึงสงบกว่าทุกทีที่ชอบต่อล้อต่อเถียง

          จากที่พบกันหนแรกและหนสอง ชินก็ไม่คิดเหมือนกันว่าริวจะเป็นคนดีแบบนี้

 

          แต่อย่างไรเสีย… ทั้งหมดทั้งมวลก็เป็นความช่วยเหลือเกินจำเป็นสำหรับชินอยู่ดี

 

“เปิดช่องสื่อสารไว้ด้วยล่ะ”

“รับทราบครับ”

          ชินกับอัลเฟรดปรับคลื่นความถี่ช่องสื่อสารให้ตรงกันก่อนเริ่มแผนการ ใช้เวลาเพียง 2 วินาทีเท่านั้น

 

          หลังจากนั้นชินกับโอลิเวียก็เดินไปยังจุดแขวนอาวุธ เขาหยิบปืนพกสองกระบอกเหน็บข้างเอว ส่วนทางโอลิเวียหยิบปืนพกกับสไนเปอร์ไรเฟิลหนึ่งกระบอกสะพายหลัง

          แม้ความจริงแล้วจะมีปืนที่มีประสิทธิภาพและเทคโนโลยีสูงกว่านี้ แต่อีกฝ่ายเป็นถึงหน่วยพิเศษของ URI จึงอาจมีระบบแจมมิ่งอาวุธที่เป็นระบบดิจิตอล จึงต้องหันมาใช้ปืนธรรมดาแทน

 

          เตรียมพร้อมสรรพ ชินก็เดินวุ่นในห้องเพื่อปิดระบบต่าง ๆ เขาทำลายข้อมูลและวางระเบิด ส่วนโอลิเวียเป็นคนทำตัวจุดระเบิดแบบตั้งเวลา ใช้เวลาทั้งสิ้นเพียง 5 วินาที

          ทั้งสองพยักหน้าให้กันเป็นสัญญาณเตรียมพร้อมหลบหนี

 

“งั้น… เริ่มกันเลย”

          สิ้นคำสั่งของชิน เขาเดินนำโอลิเวียออกไปจากห้อง ตามด้วยอัลเฟรดและทุกคนที่เหลือ

 

❖❖❖❖❖

 

          ภายนอกตัวโรงงานร้าง บรรยากาศภายนอกดูสงบเงียบราวเวลาถูกหยุด

          คงมีเพียงเงาที่แวบไปมาถึงทำให้รู้ว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น

 

          เงาดังกล่าวเกิดจากทหารในชุดเครื่องแบบมิดชิดสีดำสนิทพร้อมติดอาวุธปืนกลคนละกระบอกในมือเคลื่อนไหวอย่างเป็นระบบ วิ่งตัดผ่านสายลมเข้าล้อมสถานที่อย่างอันเงียบเชียบ

          พวกเขาหยุดลงในตำแหน่งที่นัดแนะกันไว้ตรงด้านนอกทางออกทั้งสองประตูของโรงงานร้าง รวมกับที่ลาดตระเวนรอบ ๆ อีก 2 หน่วยนับเป็น 21 นายรวม 4 ทีม

          และทั้งหมดเตรียมพร้อมจู่โจมเป้าหมายอยู่ที่นี่ได้ทุกเมื่อ

 

“อัลฟ่าวันเรียกเบต้าวัน… ห้องโถงภายในอาคารเคลียร์ เปลี่ยน”

“นี่เบต้าวัน พื้นที่นอกโรงงานเคลียร์ เปลี่ยน”

          สองหน่วยย่อยสื่อสารกันกระชับรวดเร็ว ทั้งภายในและภายนอกไม่พบเป้าหมาย

          หัวหน้าทีมอัลฟ่าผู้เฝ้าประตูด้านหน้าให้สัญญาณมือ แล้วย่องนำทีมเข้าไปในตัวอาคารเมื่อเห็นว่าพร้อมแล้ว

          ทั้งทีมสวมหน้ากากไนท์วิชชันลงมาพร้อมกันก่อนเข้าอาคาร ทำให้มองเห็นตอนกลางคืนได้เป็นอย่างดี

          ปากกระบอกปืนทุกประบอกเล็งไปในมุมต่างกันพร้อมขบวนเคลื่อนอย่างไรจุดบอด สถานที่ซ่อนถูกรุกล้ำไปเรื่อย ๆ อย่างมืออาชีพ

          ไม่น่าแปลกใจนักที่เหยื่อของ Judgement Special Force จะถูกจับตายโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

          …เว้นเสียแต่ผู้ที่เคยชินกับมันแล้ว

 

“…”

          ในห้องสำนักงานเก่า ชินกำลังหลบอยู่ตรงมุมโต๊ะใกล้ที่ซ่อนทางเข้าลับ

          โอลิเวียนั่งหลังติดกับเขาคอยจับสัมผัสระยะไกลในส่วนที่ชินจับไม่ได้ ส่วนคนอื่นยังอยู่ใต้ดินรอชินเคลียร์ทาง

          ภายใต้หน้ากากของโอลิเวียจมูกเธอขยับส่งเสียงดังฟุดฟิด หูยาว ๆ ของเธอเองก็ขยับไปมาราวสุนัขดมกลิ่นเช่นกัน

 

“หน่วยย่อยหนึ่งหน่วยกำลังมาทางนี้ค่ะ”

“รับทราบ”

          ชินพยักหน้า จ้องมองศัตรูที่อยู่ห่างออกไป โอลิเวียเองก็วางไรเฟิลไว้ที่พื้นก่อนจะเตรียมปืนพกขึ้นมาหวังสนับสนุนชินในการเคลียร์พื้นที่ระยะประชิด

          สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดและถอนออกอย่างแผ่วเบาแลสงบเยือกเย็น ลับคมประสาทและสัญชาตญาณนักล่าให้ถึงขีดสุด ทำลายศีลธรรมที่มีอยู่สิ้น เหลือเพียงความคิดเดียวอันว่า…

           ‘จงฆ่ามันให้หมด อย่าได้ลังเล’

 

          หน่วยย่อย 5 นายเข้ามาในห้อง ชินกับโอลิเวียไม่แม้แต่จะแสดงอาการตื่นตระหนก

          ทั้งสองคนใจสงบ เย็นเยือก… จนกระทั่งปากกระบอกปืนของทหารนายนึงพ้นโต๊ะที่ทั้งสองกำลังหลบอยู่

 

          เสี้ยววินาทีก่อนที่ปากกระบอกปืนจะหันไปทางชิน เขาพุ่งตัวเข้าไปจับปลายกระบอกปืนหันไปทางอื่น อีกฝ่ายลั่นไกออกไปหลายนัดด้วยปฏิกิริยาตอบโต้แต่ไม่เฉี่ยวชินเลยสักนัด

          อีกฝ่ายใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือปืนพุ่งเข้าคว้าตัวชิน แต่ชินก็หยิบมีดพกออกมายั้งแขนเขาไว้ แล้วจัดการแทงมีดขึ้นใส่ใต้คางของทหารนายนั้นจนแน่นิ่งไป

          ทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลา 1.5 วินาที

 

“อัลฟ่าวันเรียกทุกหน่วย เราเสีนคนไปหนึ่ง! เป้าหมายอยู่ในโรงงาน! ขอย้ำ! เป้าหมายอยู่ในโรงงาน!”

          พริบตาที่ชินสังหารชายคนดังกล่าว กระสุนจำนวนมากควงสว่านจากปากกระบอกปืนของทั้ง 4 คนที่เหลือใส่ชิน

          เขารีบไถลพื้นกลับเข้าไปหลบหลังโต๊ะ โอลิเวียเองก็ทำการใช้ ‘ปาฏิหาริย์’ ซึ่งเป็นพลังของ ‘เผ่านางฟ้า’ สร้างบาเรียป้องกันความเสียหายซ้อนไว้ด้านหลังโต๊ะ กระสุนจึงมาไม่ถึงตัวชินกับเธอ

 

          ระหว่างนั้น ชินอาศัยจังหวะหยิบปืนกลเบาของชายที่เขาเพิ่งสังหารขึ้น เขายิงใส่หน่วยย่อยที่เหลือทั้งที่ยังหลบอยู่บาเรียจนการยิงของอีกฝ่ายชะงักไป เพราะอีกฝ่ายก็ต้องหาที่กำบังเช่นกัน

 

          ชินอาศัยช่องว่างนั้นรีบทิ้งปืนกลแล้วหยิบปืนพกทั้งสองออกมาแทน โอลิเวียเองก็กระโจนออกมาพร้อมกัน ทั้งสองพุ่งเข้าหาคนที่ใกล้ที่สุดของตัวเอง

          ชินใช้ปืนพก 500 Magnum ยิงหวังผลเข้าที่ลิ้นปี่ของคนที่อยู่ใกล้สุดจนชะงัก ถ้าไม่ใช่เพราะสวมเกราะอยู่คงตายไปแล้ว ชินจึงรีบเล็งที่หัวอย่างแม่นยำอีกสามนัดด้วยปืนพก Glock อีกกระบอก ทำถึงขนาดนั้นจึงเจาะเกราะอีกฝ่ายได้ ทหารอีกนายล้มหงายท้องแน่นิ่งไปอีกราย

          โอลิเวียเองก็พุ่งเข้าไปใช้ขาล็อคคออีกฝ่ายแล้วเหวี่ยงลงพื้นก่อนจะปิดฉากด้วยการจ่อปืนใส่ลำคอของอีกฝ่ายแล้วลั่นไกระยะประชิด

 

“เวรเอ้ย! อัลฟ่าเรียกทุกหน่วย ขอกำลังเสริม! ขอกำลังเสริม!!!”

          สมาชิกในทีมจากห้าคนเหลืออยู่แค่สอง

          ทหารนายหนึ่งตะโกนใส่เครื่องมือสื่อสารในขณะที่อีกคนยิงคุ้มกัน แต่ไม่นานนักคนคุ้มกันก็ถูกโอลิเวียใช้เวทน้ำแข็งสร้าง ‘กระสุนน้ำแข็ง’ ยิงใส่ในระยะ 10 เมตรทะลุอก ทำให้เขารีบหลบหลังผนัง ชินเองก็เข้าประชิดผนังเดียวกันแต่คนละฟาก

          ชินและนายทหารคนสุดท้ายในหน่วยหลังพิงกันโดยมีผนังปูนกั้นหว่าง แลซ้ายแลขวาดูท่าทีของอีกฝ่าย

 

ตู้ม!

“อั่ก!”

          ชินอาศัยพลังกายภาพอันเหนือชั้น ใช้หมัดขวาชกทะลุผนังคว้าศีรษะของอีกฝ่ายพร้อมกับเดินหน้าดันตัวเองจนทะลุผนัง กดศีรษะอีกฝ่ายลงพื้นแล้วใช้อีกมือนึงปัดปืนกลเบาในมือศัตรูทิ้ง

          แล้วปิดฉากด้วยการใช้ปืนพกยิงศีรษะอีกฝ่าย 3 นัดทะลุหมวกเกราะเหล็กจนเลือดไหลอาบพื้นอีกครา

 

          ต้องทำถึงขนาดนี้จึงเจาะเกราะของหน่วยพิเศษพวกนี้ได้ มันหนาถึงขนาดที่ถ้าไม่ใช้มีดกดอย่างแรงก็ต้องยิงถึงสามนัดจึงจะทะลุถึงร่าง

          เพราะหน่วยพิเศษนี้ต้องการความคล่องตัว จึงจำเป็นต้องตัดระบบบาเรียแบบที่ชินกับโอลิเวียใส่เป็นประจำทิ้งไป เช่นไรก็ตาม สำหรับชินกับโอลิเวียมันไม่ได้หนักหนาอะไรขนาดนั้นหากจะเพิ่มน้ำหนักให้กับชุดสัก 20 หรือ 30 กิโลกรัม

          พลังกายภาพเฉพาะเผ่าพันธุ์เป็นตัวแปรนึง แต่ที่แน่ยิ่งกว่าคือชินกับโอลิเวียเองก็ผ่านการฝึกสุดโหดระดับเดียวกับคอมมานโดหรือสเปซนาซมาแล้ว น้ำหนักแค่นั้นไม่ใช่ปัญหา

          แน่นอนว่าในกลุ่มทหารเองก็มีเผ่าพันธุ์อื่นรวมอยู่ด้วย แต่อย่างไรเสีย หากเทียบกับ ‘แวมไพร์’ ที่มีพละกำลังพื้นฐานสูงที่สุด หรือ ‘เอลฟ์’ ที่มีเวทมนตร์สุดแกร่งเกินค่ามาตรฐานไปไกลลิบอย่างโอลิเวีย ต่อให้มีชุดเกราะหนาแค่ไหนสุดท้ายก็ยากจะต่อกร

          …ดังนั้นโดยรวมแล้ว ความสามารถของชินและโอลิเวียสองคนจึงเหนือกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

 

“โกลเด้นด็อกขึ้นข้างบน”

“ค่ะมาสเตอร์”

          รับคำสั่งจากชิน โอลิเวียรีบวิ่งกลับไปหาไรเฟิลของตัวเองพร้อมกับเคาะเรียกพวกอัลเฟรดที่ประตูตรงพื้น เป็นสัญญาณให้พวกเขาออกมา หลังจากนั้นก็รีบวิ่งขึ้นไปประจำตำแหน่งบนชั้นสองของโรงงานในทันที

          พริบตาที่พวกอัลเฟรดออกมาภายนอก ก็ได้เห็นสภาพแพ้หมดรูปของเหล่า J.S.F. หรือ Judgement Special Force พวกเขาต่างก็กลืนน้ำลายลงคอพร้อมกัน ยกเว้นอัลเฟรดที่ยังคงเยือกเย็นและหมิงเซียนที่แค่มีเหงื่อเย็นไหล

          เห็นภาพแสดงถึงความห่างชั้นกันขนาดนี้ พวกเขาต่างคิดกันไม่ตกเลยว่าใครกันแน่ที่เป็น ‘ผู้พิพากษา’

          ภาพชินสับเปลี่ยนซองกระสุนและใส่ลูกกระสุนลงใน Magnum อย่างใจเย็น ทั้งที่เพิ่งจัดการหน่วยที่แข็งแกร่งที่สุดของ URI ลงได้ สร้างความโล่งใจให้กับพวกเขาไม่น้อย

          แต่ในอีกแง่นึง… ก็สร้างความหวาดกลัวให้เช่นกัน

 

“มีเวลา 30 วินาที ถ้าหนีไม่ทันในช่วงนั้นกำลังเสริมจะมาจากศูนย์ใหญ่เพิ่ม”

“แบบนั้นแย่แน่ครับ พวกเรารีบไปกันได้แล้ว”

          อัลเฟรดพยักหน้าให้ชิน รีบวิ่งนำทุกคนออกไปตามแผนที่นัดแนะกันไว้ก่อนหน้านี้

          ชินมองผ่านไหล่มองพวกอัลเฟรดจนกระทั่งพวกเขาออกจากระยะสังเกต ทำให้มั่นใจว่าพวกอัลเฟรดและเกวนน่าจะปลอดภัยแล้ว

 

เอาล่ะ… ถ้างั้นเราเองก็

          ชินปรับลมหายใจใหม่หลังพักเหนื่อยแล้วเปิดระบบโอเปอร์เรชั่น หน้าต่างช่วยเหลือจำนวนมากต่างถูกแสดงอยู่หลังหน้ากากของชินรวมถึงโอลิเวีย

          หนึ่งในนั้นคือระบบตรวจจับความร้อน มองในที่มืด สอดแนมคู่ต่อสู้ระยะไกลด้วยการแฮคกล้องวงจรปิด ซึ่งกล้องวงจรปิดรอบ ๆ เป็นของชินอยู่แล้ว

          อนึ่ง ระบบสนับสนุนนี้ต่างกับปืนดิจิตอล เนื่องจากมันเป็นแบบที่ชิน โอลิเวียและพันธมิตรของชินอีกคนพัฒนาขึ้นเอง โอกาสถูกรบกวนจึงมีต่ำมาก เขาไม่ลังเลเลยที่จะใช้มันเพื่อสนับสนุนสถานการณ์ในตอนนี้

 

          ชินพบเห็นหน่วยย่อยสองหน่วยเริ่มเข้ามาด้านหน้าตัวโรงงานเรียบร้อย เขาหลบอยู่ในมุมจึงต้องค่อยย่องหลบสายตาทหาร 10 นายที่กระจายอยู่ทั่วโรงงาน ส่วนอีกหน่วยนึงกำลังคุ้มกันทางออกเพื่อรอกำลังเสริมจากศูนย์ใหญ่อย่างที่คาดไว้

          ชินย่องเบาอย่างเงียบเชียบ สังเกตการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายและอาศัยช่องว่างเล็กน้อยแทรกผ่านความมืดไม่ให้ใครจับได้

          แล้วในจังหวะที่เหล่าทหารแสดงทีท่าว่ากำลังจะเดินไปยังทางที่พวกอัลเฟรดหนีนั่นเอง

 

“ลงมือ”

          คำสั่งสั้น ๆ ของชินทำให้โอลิเวียลั่นไก

          นายทหารที่อยู่หน้าสุดถูกกระสุนควงสว่านทะลุศีรษะจากระยะไกล ล้มพับลงไปในทันที เสียงปลอกกระสุนตกจากระยะไกลหลาย 100 เมตรลดทอนขวัญกำลังใจทหารลงอย่างฮวบฮาบ

 

          จังหวะเดียวกัน ชินพุ่งทะยานออกมาจากความมืดลั่นปืนใส่นายทหารอีกหน่วย แรงอัดทำให้ชายคนดังกล่าวกระเด็นไปไกล

          โชคร้ายที่ทหารดังกล่าวเหมือนจะเป็นมนุษย์ ดูจากอาการ ชัดว่าเลือดคงตกในจนอาการสาหัสขยับไม่ได้ไปแล้ว

          ชินพุ่งหลบเข้าไปในเงามืดอีกครั้ง ทั้งสองหน่วยถูกโจมตีในเวลาไล่เลี่ยกัน สร้างความสับสนให้พอควรตามที่ชินวางแผนไว้

 

“สไนเปอร์! สไนเปอร์! ทุกหน่วยระวังด้วย!”

          ทหารทั้งสองหน่วยปรับกระบวนทัพใหม่ในทันที แถมมีท่าทีกำลังจะถอนทัพเพื่อออกไปตั้งรับด้านนอกแทนด้วย เพราะการเสียสมาชิกหน่วยเพิ่มเพื่อรอให้กำลิงเสริมมาถึงไม่ใช่เรื่องคุ้มค่าเลย

          เหล่าทหารเฝ้าระวังทุกมุมอย่างไร้ช่องว่าง ปิดทางออกหลักจนหมด และดูเหมือนอีกหน่วยด้านนอกก็กำลังจะอ้อมมาปิดทางหนีที่เหลือเพื่อถ่วงเวลาชิน

 

ตัดสินใจได้ฉลาดมาก

แต่เท่านี้เราก็หนีได้ซักที

          ชินสังเกตรอบ ๆ อีกครั้ง ก่อนจะดูตำแหน่งของโอลิเวียด้วยความเป็นห่วง ด้วยเพราะ ‘เวลา’ ที่ตั้งไว้ได้หมดลงแล้ว

 

ตู้ม!!!

          เสียงระเบิดดังขึ้นจากด้านในห้องสำนักงานซึ่งเป็นระเบิดที่เตรียมไว้นานแล้ว แถมยังดังอย่างต่อเนื่องถึง 4 ครั้งจนทั้งโรงงานสั่นสะเทือน

          เพดานส่งเสียงร้องน่ากลัวจนพวกทหารรีบถอยหนี สำหรับจุดที่ไม่แข็งแรงเพดานก็ถล่มลงมา สร้างความตื่นตระหนกให้กับทุกหน่วยพอสมควร แต่พวกเขาก็ยังไม่เสียขบวนอย่างน่าชื่นชม

          แต่ถึงแบบนั้น พวกเขาก็เริ่มถอยทัพออกจากโรงงานกันแล้ว

 

ตู้ม!!!

          เสียงระเบิดระรอกแรกยังไม่ทันสิ้นสุดดี เสียงระเบิดจากชั้นใต้ดินในตำแหน่งของห้องกับดักก็ระเบิดขึ้น ระเบิดต่อเนื่องตลอดทางเดินไปจนถึงเซฟเฮาส์

          ด้วยการระเบิดด้านบนก่อนเพื่อกลบเกลื่อนเสียงระเบิดจากใต้ดินคงพอกลบเกลื่อนได้ในระดับนึงเพื่อไม่ให้ URI รู้ว่าชินมีฐานลับ

          แต่ถึงแม้จะจับได้ว่ามี ห้องลับก็กลายสภาพเป็นเศษเหล็กถูกฝังใต้ซากปรักหักพังไปแล้ว แน่นอนว่าหลักฐานที่สาวไปถึงชินก็ไม่มี

 

“โกลเด้นด็อก!”

“ค่ะ!”

          ชินวิ่งปรี่เข้าหาตำแหน่งของโอลิเวียจนอยู่เบื้องล่างของเธอ โอลิเวียรีบกระโดดลงมาจากชั้นสองในทันทีที่มองเห็นชิน ลงมาในอ้อมแขนของชิน และถูกอุ้มในท่าเจ้าหญิงอย่างสวยงาม

 

“…มารับแล้วเหรอคะเจ้าชาย” โอลิเวียพูดหยอก ในน้ำเสียงแอบแฝงด้วยความยินดีเหมือนทุกที

“ยังจะมาทำเป็นเล่นอีกนะแม่คนนี้”

          ชินพูดราวกับระอา แต่ใบหน้าภายใต้หน้ากากกลับอมยิ้มมุมปากอยู่

          บางทีโอลิเวียเองอาจจะรู้… เธอถึงได้หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะผละตัวจากชินที่วางเธอลง

 

          ทั้งคู่ถีบพื้นหนีออกจากตัวโรงงานที่พังทลาย ซึ่งไม่จำเป็นต้องหนีตามทางเข้ารองหรือหลักอีกแล้ว เพราะโรงงานที่พังทลายได้กำเนิดทางหนีไว้ร้อยแปด

 

          การหลบหนีจึงประสบความสำเร็จอย่างงดงาม ฝีเท้าทั้งคู่ก้าวผ่านความมืดมิดยามราตรีแลมีแสงจากไฟระเบิดไล่หลัง

          ตามไปยังจุดนัดพบที่นัดหมายกันไว้กับพวกอัลเฟรด

 

❖❖❖❖❖