ตอนที่ 115 การต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่างใต้พิภพและนภา ส่วนที่４

ตึ๊ก

ลูกศรที่ผมยิงออกไป――ปะทะตรงเข้าสู่คอร์กลางหัว、โดยไม่มีอะไรขัดขวาง

「ทำได้แล้ว！」

「ที่หัวของมังกรในระยะนั้น……」

「สมแล้วค่ะ ฮารุซาม๊า！」

【ซู๊ดยอด】

【นี่คือซาสุฮารุ】

【ซาสุฮารุ！】

【ไนซ์เฮดช็อต】

【คลีนฮิตเข้าหัวในนัดแรก หลังจากเปลี่ยนจากปืนมาเป็นธนู……】

【นั่นน่ะ、หัวของมังกรซังนั่น、หากพูดอย่างพอประมาณก็อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร……】

【สายไปแล้ว？】

【สายไปแล้วน๊า】

【อ้า、อย่างน้อยก็เข้าใจง่ายกว่าการเปิดใช้งานกับดักระเบิดที่มองไม่เห็นที่ปลายทางเดินจริงไหม】

【แน่นอน】

「――――――……」

มังกรซังถูกยิงเข้าที่หัว、จนหลังโก่งไป

「！」

【เอ๊ะ？】

【ฮารุจังกำลังวิตกกังวล】

【อะ、เอาชนะได้แล้วจริงไหม……？】

【ช่วยพูดแบบนั้นที ฮารุจัง】

「――ทุกคนครับ、ถอยออกไป！」

ผมหันกลับไปตะโกน และลอยขึ้นไปในอากาศ

……อะ、รุรุซัง

「ตกลงมาแล้วครับ！」

「เอ๊พ、เอ๋！」

「ค๋าっ！」

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นอะไรแบบนี้เลย และไม่เคยได้ยินเรื่องอะไรแบบนี้มาก่อน

แต่ว่า、ผิวของผมกำลัวเสียวแป๊บ

……นี่คือ、พลังเวทมนตร์

จนถึงตอนนี้ ผมรู้สึกถึงได้เพียงคร่าว ๆ เท่านั้น、เป็นอะไรบางอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน เป็นความรู้สึกชื้น ๆ น่ารื่นรมย์เหมือนอย่างที่ผมรู้สึกในดันเจี้ยน แต่กลับมีความเข้มข้นขึ้นเป็นพันเท่า、จนทำให้ขนลุกเลยทีเดียว

「――ก๊าซซซซซซซซซซ！！」

เมื่อหันกลับไปหาที่มาของความรู้สึกพลังเวทมนตร์ที่กำลังรวมตัวกันมหาศาล

【เอ๊ะ……】

【โกหก……】

【มังกรนั่น……กำลังฟื้นคืนชีพ……！？】

【เขาหัก ปีกฉีกขาด……】

【มีฟื้นฟูตัวเอง！？】

【โนเนมจัง！！！！　เดี๋ยวเซ้！！！】

【จำเป็น】

【จำเป็นอะไรก๊าน โนเนมจัง！】

【สนุกมากพอแล้วจริงไหม！？】

【ปล่อยฮารุจังทันที！】

【จำเป็น】

【１０】

【จุดเริ่มต้น】

【ต้นกำเนิด】

【ถือกำเนิด】

【เปลี่ยนแปลง】

【ความผิดพลาด】

【ประวัติศาสตร์】

【แก้ไข】

【แล่นทวนกระแส】

【สังเวย】

【หลบเลี่ยง】

【อัตลักษณ์】

【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】【จำเป็น】

【โนเนมจัง！？】

【ข่าวร้าย・โนเนมจังมีบัค】

【จะเกิดอะไรขึ้นถ้าโนเนมจังผู้ที่ควบคุมดันเจี้ยนมีบัค！？】

【เดี๋ยว、แต่ที่บอกว่า１０นั่น……ไม่จริง ต้องเล่นซ้ำ１０รอบหรืออะไรแบบนั้นเรอะ！？】

【เป็นไปไม่ได้เป็นไปไม่ได้、เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน！？】

【โม๊วเป็นไปไม่ได้หรอก、พวกฮารุจังรีบใช้สายรัดข้อมือเถอะ！】

「……ดูเหมือนว่าโนเนมซังจะเกิดบัค　คอมเมนต์ก็ดูแปลก ๆ ไปเหมือนกัน」

「เอ๊っ……」

「……………………………………」

มังกรซัง

ทั้งที่เมื่อกี้ไม่มี HP เหลืออยู่เลย ……แต่ดูเหมือนว่า、จะฟื้นคืนมาได้ครึ่งหนึ่งแล้ว

「……ไม่เพียงแต่ผู้ชมเท่านั้น、ยังได้รับคำสั่งให้ล่าถอยจากสำนักงานและสมาคมดันเจี้ยนด้วยค่ะ　มาใช้กันเถอะค่ะ」

「อะ、อืมっ！　……ฮารุจัง？　ลิลี่จัง？」

แต่、หยุดแค่ครึ่งทางเท่านั้น

จากจุดนั้นก็ช้ามาก……มังกรซังนั่น

ผมมองอยู่

มองนิ่ง ๆ

เหมือนกับว่า――「ราวกับถูกหยุดการฟื้นตัว」อยู่

「……ไม่มีทาง、ที่นี่……แต่ว่า、คอมเมนต์ของโนเนมซามะ……ตั้งแต่เมื่อกี้……」

「ลิลี่ซังไม่เป็นไรใช่ไหมครับ」

「……ค่ะ、ไม่มีปัญหาค่ะ」

「โล่กองไปที……เอ๊ะ、ฮารุจัง」

「เพราะร่างกายนี้、ผมถึง」

【เอ๊ะ】

【ร่างกายนี้มันทำไหมเหรอ？】

【ข่าวดี・ฮารุจัง、ลุกขึ้น】

【ก่อนที่จะทันรู้ตัว ก็มีถุงใส่ลูกศรมากองแล้ว……นั่นมันอะไรกัน】

【มีท่ออยู่ใต้สิ่งที่ดูเหมือนกระเป๋านักเรียน]】

【นั่นไม่ใช่ของที่ใช้ตอนรุรุจังหรอกเหรอเน๊？】

「……บางที、อาจอาชนะได้」

ผมละสายตาไปสักครู่แล้วค่อยกลับไปมอง

ยังไงก็ตาม、สายตาของมังกรซังและผมก็สบกัน

แตกต่างจากก่อนหน้านี้

ครั้งนี้ให้ความรู้สึก「ดวงตาของสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญา」อย่างแท้จริง

「อาโน、โนเนมซัง」

「เอ๊ะ？」

「โนเนม……？」

「……เข้าใจล่ะ　จนกระทั่งเมื่อสักครู่นี้ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่、แต่ภายในของมังกรนั่นมีโนเนมซามะอยู่สินะคะ　เป็นเช่นนั้นจริงสินะคะ」

「จนกระทั่งเมื่อสักครู่นี้ครับ」

「เนื่องจากเป็นคำพูดของฮารุซามะ จีงไม่มีทางผิดพลาดแน่นอนค่ะ」

「ไม่สิครับ、ผมก็ทำผิดพลาดเหมือนกัน、อย่างตอนนี้、ก็เป็นแค่ลางสังหรณ์เท่านั้นเน๊ะ？」

【คุสะ】

【ฮารุจังทำให้ลิลี่จังคิดบวกสุด ๆ และใจเย็นลง】

【ฮารุจังเป็นคนซื่อตรงในเรื่องนั้นอย่างน่าแปลกเน๊ะ】

【แต่ว่า、มังกรนั่น โนเนมจัง！？】

【ข่าวดี・โนเนมจังได้วิวัฒนาการเป็นมังกรแล้ว】

【ข่าวร้าย・โนเนมจังเต็มไปด้วยแรงกระตุ้น】

【ข่าวดี・โนเนมจัง、สาวน้อยมังกร】

【ก็ยังดีกว่ากลายเป็นแมลง(บัค)ไปจริง ๆ】

【ไม่สิ、ไม่ดีเลยไม่ใช่เรอะ】

【ใช่เลย、มังกรจนถึงเมื่อกี้ยังเคลื่อนไหวแบบธรรมดา ๆ……แต่ถ้าหากข้องในเป็นโนเนมจังจริง、หรือถูกโนเนมจังควบคุมอยู่ล่ะก็】

เมื่อผมเล็งธนูเข้าใส่、มังกรซังก็คำราม、พร้อมกับบินขึ้นอย่างรุนแรง

「……ทุกคนครับ รีบใช้สายรัดข้อ……っ！？」

ขณะที่ผมกำลังพูดแบบนั้น、ผมก็ลอยขึ้นทันที

「――เราจะอยู่ด้วยกันจนกว่าจะเจอปัญหาใหญ่จริง ๆ ค๊า」

……เป็นรุรุซัง、ที่กอดผมอีกครั้ง

「……ใช่ค่ะ　เราจะอยู่ด้วยกันจนถึงที่สุด」

「เราไม่สามารถทิ้งฮารุซามะไว้เพียงลำพังได้ค่ะ」

「……แต่ว่า」

เมื่อผมพยายามดิ้นให้หลุดจากการกอดจากด้านหลังเพื่อไปยืนด้วยตัวเอง

「……พวกฉัน……คราวนี้、ยังไม่ได้พยายามจนถึงที่สุดเลยค๊า！」

「ใช่แล้วเน๊ะ！　แถมยังน่าผิดหวังนิดหน่อยที่พวกเราอยู่ตรงนั่นเพียงเพื่อเคลียร์ทางกับปลาตัวเล็กเท่านั้น！」

「พวกเราจะผลักกันอุ้ม、เหมือนอย่างเคยเองค่ะ　……ขอโทษด้วยนะคะ、ที่เห็นแก่ตัวขนาดนี้」

「……เข้าใจแล้วครับ」

――「ดีแล้วเหรอ」

สายตาของเจ้านั่นถามคำถามนั้น

「……โม๊ว、ดีแล้วครับ……โย๊ซ！」

เพื่อเป็นการตอบกลับ ผม……ไม่เหมือนกับการต่อสู้ครั้งก่อน ๆ、เริ่มต้นด้วยการยิงลูกศรเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

ดูเหมือนมังกรซังจะเข้าใจเจตนาดังกล่าว――โนเนมซัง、ฟาดพวกมันด้วยปีก、จนปลิวไปกับสายลม

「……เหมือนว่าจากนี้ไป、เจ้านั่นจะใช้การป้องกันด้วยปีกและหางครับ」

「หรือก็คือ」

「ถึงคราวของพวกฉันในฐานะอาชีพระยะประชิดแล้วเน๊っ！」

◇

【ซู๊ดยอด……】

【นี่มัน、ยังเป็นดันเจี้ยนที่รู้จักใช่ไหม……？】

【ยังหนังเลย】

【จะพูดว่าเหมือนหนัง、มันเหมือนกับฉากที่ต้องต่อสู้กับมังกรในเกมเก่ามากกว่า……】

「เอมิซามะ！」

「ไปทางซ้าย！」

เอมิซังกับลิลี่ซังเข้าไปใกล้เท้าของโนเนมซัง、โดยสกิลบางอย่างของสายต่อสู้ระยะประชิด

พวกเธอ――หลบหลีกปีกของโนเนมซังที่ตอบสนอง ด้วยการลื่นไถลผ่านไป、และฟันขาด้วยดาบ

โนเนมซังคำรามและพยายามเหยียบ

ผมรีบใช้ประโยชน์จากโอกาสนั้น、ผมปล่อยให้รุรุซังซึ่งยังสามารถวิ่งด้วยความเร็วสูงอย่างน่าเหลือเชื่อ เป็นคนดึงธนู

「……ตรงนั้นっ」

ปิ๊ง、ลูกศรถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยระยะการโจมตีที่ใกล้กว่าเดิมมาก

มือที่กำลังยื่นของโนเนมซัง――แต่เพราะว่าเป็นมังกร มันจึงเล็กมากเมื่อเทียบกับขนาดร่างกายทั้งหมดเน๊ะ――แล้ว、โดนบล็อคไปครึ่งหนึ่ง

แต่ว่า、ก็ถูกยิงเข้าไปถึง２ดอก

「ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซ！？」

「ฮารุจังจะถอนตัวก่อนนะค๊า！」

「รับทราบค่ะ！」

「เราจะดึงดูดความสนที่เท้าต่อไป！」

ในสายตาของทุกคน、ผมเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ

อาชีพแนวหลัง

ถั่วงอก

ความอึดต่ำ

เพราะแบบนั้นรุรุซังจึงวิ่งหนีจากโนเนมซังด้วยความเร็วสูงสุด、และรีบไปซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหิน

「……ฟู๊วっ」

「คิดว่าจะทำได้อีกกี่รอบครับ？」

「นั่นสิเน๊ー、บางทีอาจจะ……５、６รอบล่ะค๊า」

【พัฒนาการร้อนแรงนี้คืออะไร】

【เหตุการณ์ไม่คาดคิดvs.โนเนมจังinมังกรจัง】

【การเผชิญหน้าโดยตรงกับพวกฮารุจัง】

【โครตสุด】

【การเคลื่อนไหวมันแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดน๊า】

【ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการเคลื่อนไหวไม่สม่ำเสมอของมังกรจะสร้างปัญหาได้ขนาดนี้】

【อะ、เอมิจังตกอยู่ในอันตราย！】

ตู้ม

แรงสั่นสะเทือนระดับที่ทำให้ต้องแอบมองออกมาจากก้อนหิน

「เอมิจัง！」

「ไม่เป็นไรค่ะ！　ฉันหลบได้ทัน！」

หางอันยาวใหญ่ของมังกรซัง

ดูเหมือนว่า、มันจะเฉียดตัวเอมิซังซึ่งอยู่ด้านหลังโนเนมซังโดยตรง

「……ตอนนี้อาจจะทำให้ง่ายกว่าหากจะจินตนาการว่านี่คือการต่อสู้ PvP ครับ」

「ใช่แล้ว……！　『มีคนควบคุมอยู่ในมังกร』、เน๊ะ！」

「เอมิจัง！　บอกฉันได้เลยถ้าพร้อมที่จะเปลี่ยน！」

「ได้เลยค่ะ！」

โนเนมซังหันกลับมาช้า ๆ พร้อมส่ายหัว

มองมาที่ผม――ก่อนมองไปทางพวกเอมิซัง

เข้าใจง่า、ยจนแทบจะเข้าใจง่ายแบบชัดเจนเกินไป

――「การโจมตีต่อไป、คุณจะทำยังไง？」

เหมือนโดนถามแบบนั้น

「……รุรุซัง」

「ค่าเฮตตอนนี้เป็นพวกเอมิจังเน๊ะ！」

「ครับ、ดังนั้นกรุณาวนเข้าจากด้านหลังด้วยครับ」

ปิ๊งปิ๊ง ผมยิงลูกธรูเบี่ยงเบนความสนใจในระยะไกล

แม้จะเรียกว่าเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจ、แต่ลูกธนูทั้งหมดก็ยังคงเล็งไปที่คอร์อันอื่นนอกจากที่หัวด้วย

โนเนมซังปัดพวกมันออกไปอย่างแม่นยำด้วยปีก

「……ให้มองมาทางนี้แบบนั้นโอเคไหมครับ、เน๊っ！」

「ฉัน、ยังคงเป็นหนึ่งในบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติ、ใช่ไหมล๊าっ！」

เมื่อโนเนมซังหันตัวไปข้างหน้า、พวกเอมิซังก็อยู่ตรงหน้าแล้ว

พวกเธอกระโดดขึ้นไปบนอากาศ、และฟันไปที่หน้าอกของมังกรด้วยดาบพร้อมกัน

「……จะให้โต้กลับทั้งสองคนไม่ได้เน๊ะ」

「จ๊า、มาวิ่งกันอีกครั้งเถอะ ฮารุจัง」

ผมยิงลูกธนูเบี่ยงเบนความสนใจอีกดอกหนึ่งไปที่โนเนมซังที่พยายามไล่ตามทั้งสองคน

เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ผมก็ไม่ลังเลใจที่จะใส่พลังเวทมนตร์ลงไป

ดังนั้นลูกธนูบางดอกจังเคลื่อนที่ได้เร็วมากขึ้นจนไม่สามารถละเลยได้

――โดยเฉพาะอย่างยิ่ง、เมื่อคุณไม่ได้แอบมองจากที่ไหนสักแห่งเหมือนก่อนหน้านี้、แต่เป็นส่วนหนึ่งของบางสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวเน๊ะ

「ได้ผลแล้วค่ะ ฮารุซัง！」

「ฮารุซามะสุดยอดไปเลยค่ะ！」

「ถ้างั้นก็ดีแล้วครับ แต่ทั้ง２คนรีบวิ่งไปให้เร็วเถอะครับ、ไม่งั้นจะกลายเป็นแบนจังโกะเอา」

【คุสะ】

【อ้า、พอคิดดูดี ๆ แล้วทั้ง２คน……】

【มีรสนิยมที่ผิดเพี้ยนจากฮารุจังเน๊……】

【ฮารุจังตอบรับอย่างเหมาะสม】

【ความยากลำบากที่ต้องเผชิญในแต่ละวันนั้นปรากฏชัด】

【ข่าวดี・ฮารุจังมักโดนโจมตีอยู่เสมอ】

【เธอไล่พวกเขาออกไปด้วยท่าทางขยะแขยงเหมือนเช่นตอนนี้】

【ยูริยูริอย่างไม่คาดคิด！】

【โชตะเดส！】

【โชตะเดสหว๋า！】

【หนุ่มน้อยน่ารัก】

【กลุ่มพี่สาวใหญ่ปรากฎตัว】

【คุสะ】

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 115

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/115/

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณนิรนามที่ฝากเข้ามาผ่าน Nakhon Ratchasima BRANCมาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ