ตอนที่ 112 การต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่างใต้พิภพและนภา ส่วนที่1
ตึก、ตึก
ก๊อง、ก๊อง
เสียงฝีเท้าของคน 3 คน、จากพวกเรา4คน ผม、รุรุซัง、เอมิซัง、ลิลี่ซัง
「……เน๊ะ、เน๊、ยังอีกเหรอ……?」
「ยังไม่ถึงเน๊ะ」
「……โม๊ว、ฉันจำได้ว่าพวกเราลงกันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอค๊า……」
「ยังไม่ถึงล่ะค่ะ」
【ไม่นาน??】
【เอ๊ะโตะ、ลงบันไดมาประมาณ 5 นาทีได้แล้วล่ะ……】
【นี่มันอาร๊ายกัน……】
【ตามปกติแล้ว、การขึ้นลงบันได้จะใช้เวลาไม่เกินประมาณ2นาทีใช่ไหม……?】
「ลึกมากเลยนะ……หรือพูดง่าย ๆ เลยก็คือต้องเป็นพื้นที่ที่ใหญ่มากเลยสินะคะ สมกับเป็นชั่นที่500เลยเน๊、ฮารุซามะ」
「ก็ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นล่ะครับเน๊ะ」
ต๊อกต๊อก เสียงฝีเท้าของทุกคนก้องสะท้อนไปทั่ว
พื้นที่สร้างด้วยหินก็จะสะท้อนเสียงแบบนี้แหละเน๊ะ
【แล้ว、ฮารุจังของพวกเรา】
【โดนอุ้มอย่างปลอดภัยหลุดวงไปตั้งแต่1นาทีแรกไปแล้ว】
【อุ้มท่าเจ้าหญิง!】
【น่ารัก】
【พอโดนถามว่าจะให้กอดหรือจะขี่หลัง ก็ตอบว่า「จะทางไหนก็ไม่เอาครับ」แบบนั้นก็เลยช่วยไม่ได้ล่ะนะ】
【ฮารุจังเข้าสู่ช่วงวัยดื้อไม่ไม่แล้ว?】
【รุรุจังรู้สึกหดหู่ใจหลังจากถูกปฏิเสธ】
【เอมิจังก็รู้สึกสับสน อยากจะกอดเธอแต่ทำไม่ได้】
【ลิลี่จังดูมีความสุขที่ถูกเลือก เพราะเธอมีเลเวลความแข็งแกร่งสูงที่สุด】
【หากพูดถึงเลเวลและสกิลก็คงจะเป็น ลิลี่จัง>เอมิจัง>>>รุรุจัง>>>>>>>>>สุดท้ายแล้วก็คือฮารุจังนั่นเอง มั้งน๊า】
【ฮารุจังถูกอุ้มเหมือนเจ้าหญิงเลยนะ】
【ฮารุจังถูกอุ้มเหมือนเจ้าหญิงเลยนะ】
【ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ถูกอุ้มตลอด】
【กอดไลฟสด ……ยังไงดีงานสร้างสรรค์สุด ๆ เลย】
「ฮารุซามะ……เรื่องนั่น、มีความเห็นอะไรไหมคะ……?」
「? ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ?」
ผมพึ่งตระหนักได้หลังจากพูดอย่างนั้น、ผม、เป็นผู้ชาย
นั่นเป็นเหตุผลที่ลิลี่ซังเองก็ถามเน๊ะ
แต่ว่าน๊าー
ผมรู้สึกสงบใจไม่ได้……เพราะต้องซุกหน้าลงบนหน้าอกแสนนุ่มเวลากอดเด็กผู้หญิงจากด้านหน้า、หรือหากต้องถูกกอดจากด้านหลังแล้วหน้าอกนุ่มนิ่มมาดันหลัง、แต่การถูกแบกไว้บนหลังคนอื่นมันก็……ยังไงดีไม่เอาล่ะ
ดังนั้นจึงเป็นกระบวนการคัดออกตัวเลือก
ตอนนี้ผมแค่เสียเปรียบด้านร่างกาย
ว่าไปพอมาลองคิดดูดี ๆ แล้วก็ไม่เห็นจะน่าอายเลย
「อะ、แต่ว่า ผมคิดว่าพวกเราผ่านจุดครึ่งทางมาแล้วล่ะครับ、บางที」
「5นาที ครึ่งทาง……」
「น่าสงสัยจังเลยค่ะว่าจะสูงขนาดไหนกันแน่……」
【พอพูดแบบนั้นแล้วเข้าใจเลยว่าเป็นห้องที่ใหญ่จริง ๆ】
【ควรจะเรียกว่าห้องหรือทั้งชั้นดี】
【เพราะความสูงระดับนี้ ฮารุจัง、ก็เลยพยายามไม่ใช่การโดดหลุมพรางระเบิดสิเน๊ะ】
【พูดอีกอย่างแม้แต่ฮารุจังยังตกตะลึง、เข้าใจได้เลยว่ามันแย่ขนาดไหน】
【อ้า……จนกระทั่งถึงชั้นที่400 ฉันแน่ใจว่าเธอเป็นผู้นำโดยไม่ปกปิดแล้ว、ทั้งยังยิงวันช็อตด้วยเฮดช็อตได้ก่อน、แม้ว่าฮารุจังจะทำสิ่งแปลก ๆ บางอย่าง เช่น ใช้กับดักโดมิโน และทะลุผ่าน8ชั้น แต่ตอนนี้บอกได้เลยว่าดำเนินการอย่างระมัดระวังและรอบคอบ……แปลว่าแย่แล้วจริงไหม?】
【เข้าใจล่ะ、แย่ของแท้น๊า】
【เข้าใจง่ายเกินไป คุสะ】
【ฮารุจังเองก็กลายเป็นเครื่องวัดความอันตรายไปแล้ว คุสะ】
……หืมー
「……ฮารุซามะ?」
「อะ、ช่วยกอดผมไว้ทั้งแบบนี้ต่อทีนะครับ」
ผมหยิบปืนสร้างเองออกมาจากถุงสกปรกอย่างลื่นไหล
ถึงอย่างงั้นจะเรียกว่าปืนหรือเครื่องยิงจรวดดี、อันเดียวกับที่ผมใช้ตอนเรื่องของรุรุซังล่ะ
「……นั่น、จะใช่เหรอค๊า? ของจากตอนนั้นใช่ไหมค๊า?」
「ครับ เพราะว่ามีมอนสเตอร์อยู่เป็นจำนวนมากครับ、ดังนั้นผมเลยคิดว่าลงบันไดแล้วยิงทันทีเพื่อลดจำนวนลงครับ」
พวกมอนสเตอร์、ไม่อยู่ในเลเวลที่ผมสามารถเอาชนะได้ด้วยกระสุนเพียง1นัดอีกต่อไป
หากใช้ธนู ผมก็ต้องโจมตี2หรือ3ครั้งด้วยลูกธนู3หรือ4ดอกเพื่อเอาชนะต่อตัว
นั่นคือเหตุผลที่มันจะกลายเป็นลำบากทันที หากไม่สามารถจัดการพวกตัวเล็ก ๆ ที่อยู่รอบ ๆ บอสมอนสเตอร์ได้
「……แปลกมากเลยค่ะ ทั้งที่หากมีเพียงฮารุซามะก็ออกจะเบาแท้ ๆ、แต่พอนำสิ่งนั้นออกมาจากถุงเก็บของ ก็หนักขึ้นมาทันทีเลยค่ะ」
「การที่ไม่ต้องสนใจเรื่องน้ำหนักได้ก็เป็นเรื่องดีล่ะครับเน๊ะ」
【ถุงสกปรกมีประโยชน์ใหญ่หลวงเน๊】
【แน่นอน】
【นี่เป็นเพียงการประมาณคร่าว ๆ แต่ว่าน่าจะมีมูลค่าหลายแสนล้านเยนหรือไม่?】
【แค่จากในไลฟ์สดนี้、ก็แสดงให้เห็นแล้วว่ามันสามารถกักเก็บน้ำและเสบียงให้เพียงพอสำหรับคนหลายสิบคนเป็นเวลา1เดือนได้】
【มูลค่าถุงสกปรกพุ่งสูงขึ้นตั้งแต่มีการเปิดเผยคุณภาพในไลฟ์สดนี้】
【แต่ถุงสกปรก……】
【แต่ถุงสกปรกล่ะ……】
【แล้วทำไมฮารุจังไม่ทำความสะอดล่ะ……】
【โฮะ、โฮร่า ฮารุจัง、เพราะขี้เกียจเกินไป……】
【ก็ฮารุจังยังไม่สนใจแม้กระทั่งรูปร่างหน้าตาของเธอเลยล่ะเน๊……】
ต๊อกต๊อก
เสียงฝีเท้าของคน3คน、ถูกดูดลงไปด้านล่าง
◇
「จ๊า、ถ้าอย่างงั้นกรุณาปิดหูกันไว้นะครับเน๊ะ」
【คร๊าบー】
【ค๊าー】
【พวกนายก็……】
【ทันทีที่พวกเธอถึงทางออก、ฮารุจังก็ถูกวางลงจากการอุ้มแบบเจ้าหญิงและเข้าประจำตำแหน่งเพื่อยิงเครื่องยิงจรวด】
【อะ! นี่เป็นตำแหน่งที่ผมเคยเห็นในหนัง!】
【สุดโต่งเกินไปแล้ว】
【เธอเป็นเด็กสาวหัวรุนแรงนิหน่า】
【นี่แหละโลลิเฮดช็อต……】
【โลลิเครื่องยิงจรวด……】
【หรือที่รู้จักในชื่อ ฮารุจัง】
【นั่นชื่อเล่นเรอะ……?】
【คุสะ】
ณ ทางออกของบันได
นี่เป็นโซนปลอดภัยที่เราจะไม่ถูกตรวจจับตราบที่ยังไม่ลงไปเหยียบพื้นของชั้นต่อไป、และการโจมตีจะหยุดลงหากวิ่งออกจากพื้นที่
สำหรับอาชีพที่ใช้การโจมตีจากระยะไกลอย่างผม นี่คือจุดที่ใช่เลยสำหรับการชิงโจมตีก่อนเน๊ะ
ว่าแล้ว เราต้องใช้ประโยชน์จากระยะการยิงของกระสุนปืน
「……………………………………」
มีอยู่ด้วยกันประมาณ3จุด
สำหรับ1จุดในนั้น……หรูหรา
【เสียงดังสนั่น】
【แต่หลังจากนี้】
……ชู้ตตตตตต
จรวดบินออกจากท่อแล้วตกลงนิดหน่อย、จากนั้นก็จุดจรวดขับดันตรงระยะห่างประมาณ2เมตรข้างหน้า
บินตรงไปยังตำแหน่งเป้าหมาย
【อาวุธดังกล่าว、ฉันไม่เคยเห็นมันจากที่ไหนมาก่อนเลยน๊า】
【ดูเหมือนว่าฮารุจังจะทำมือทั้งหมดเลยน่ะ】
【ฉันอยากโดนแทงด้วยจรวดทำมือของฮารุจัง】
【ใจเย็น ๆ หน่อย、ความคิดแบบนั้นค่อนข้างอันตรายนิดหน่อย】
【แค่นิดหน่อย?】
【คุสะ】
อย่างที่คิด นี่ก็ด้วย、ผมสามารถมองเห็นจากมุมมองของกระสุนได้ด้วยเหมือนกัน
ชั้นที่500、นั้นกว้างใหญ่ไพศาลมากจนไม่สามารถมองเห็นเพดานหรือผนังได้
……นี่มัน、ใหญ่กว่าสนามกีฬาซะอีกนะ?
มอนสเตอร์เอง……ตอนนี้ที่เห็นมีประมาณ150ตัว、ดังนั้นดูเหมือนว่าที่เรียกพวกผมมานั้นจะสมเหตุสมผลแล้ว
กระสุนปืนพุ่งผ่านพวกมอนสเตอร์หลากสีสันที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
……ถึงแม้จะมีเสียงก็ตาม、พวกมอนสเตอร์ยังคงนอนหลับอยู่เนื่องจากพวกผมยังไม่ได้เข้าไปข้างใน
และ……ตู๊ม
「……ฮี่ย๊าาาาาาาาาาาาา!?」
「มากกว่าที่คาดไว้อีกค่ะ……!」
「ฮารุซาม๊าาาาา……!」
มีเสียงดังก้องสะท้อนกลับมาจนหูสั่นสะท้านน
……พลังโจมตีสูงย่อมดีกว่าเสมอ แต่……บางทีผมอาจใช้ดินปืนมากเกินไปหน่อยหรือเปล่า?
ไม่คิดว่าจะรุนแรงมากขนาดนี้เลย、แต่ผลลัพธ์ก็ออกมาดีแหละ ……นี่น่ะ、หากใช้บนชั้นธรรมดาอาจจะพังลงไปเลยก็ได้ ……
【หูฉ๊าน! หู๊ฉ๊านนนนน!!】
【เสียงมันสุดยอดจนเพี้ยนไปหมดจริง ๆ น๊าー】
【พลังทำลายมันมากขนาดไหนกัน】
【ฮารุจังเผลอพูดออกมาด้วยใบหน้าเย็นชา】
【ฮารุจังบรรจุกระสุนนัดต่อไปโดยไม่สนใจโลก】
【เอ๊ะ? ยังจะยิงอีกเรอะ?】
【แน่นอนอยู่แล้วน๊า、ก็เป็นเรื่องสามัญสำนึกที่จะค่อย ๆ ลดจำนวนลงก่อนการต่อสู้】
【สามัญสำนึก(เพราะถูกยิงจากระยะไกลจึงไม่มีทั้งแรงระเบิดหรือสะเก็ดระเบิด แม้จะส่งเสียงดังเกินไปก็ตาม】
【ก็เพราะเป็นฮารุจังเน๊……】
【พลังทำลายนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าอาวุธไร้คุณภาพ】
บิงโก้
ชู๊ตตตตตตตต
บู๊มー
「ดูเหมือนว่า 1นัดจะทำให้ปลิวหายไปราว ๆ 50กว่าตัวครับ」
「……มองเห็นด้วยเหรอค๊า? ฮารุจัง」
「ครับ อันที่จริแง้ลว、ผมสามารถมองเห็นผ่านมุมมองของกระสุนได้ล่ะครับ」
「เห้――……」
「ไม่แปลกใจอะไรอีกแล้วค่ะ……แต่ว่าบนชั้นบอกปกติ、จะมีลูกน้องอยู่เพียงประมาณ10ตัวเท่านั้นเอง」
「ตามที่คาดไว้สมเป็นชั้นที่500เลยเน๊ะ」
「2นัดก็ได้ถึงประมาณ100ตัวอย่างงั้นสินะคะ……สมกับเป็นฮารุซามะเลยค่ะ」
【ซาสุฮารุ】
【ครั้งนี้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสรรเสริญเน๊ะ】
【ถึงจะบอกว่าพวกมันเป็นมอนสเตอร์ตัวก่อความรำคาญบนชั้นบอส、แต่ทั้งหมดนั้นก็อยู่ในเลเวลเดียวกันกับบอสกลางเลยใช่ไหมน่ะ?】
【ถึงแม้ว่าจะเป็นบอสกลางแต่มันก็ใช้มาตรฐานชั้นที่500น๊า】
【พูดอีกอย่างก็คือ?】
【มันอยู่ในระดับเดียวกับบอสมอนสเตอร์ที่คุณไม่ค่อยได้เจอหากอยู่แต่ในดันเจี้ยนปกติ】
【แม้แต่ฮารุจังก็ต้องยิงหลายนัดเพื่อไปถึงชั้นที่400น๊า】
【หากสู้ด้วยธนู ต้องใช้มากกว่า10ดอก】
【แต่100ตัวใน2นัด……ซู๊ดยอดดด……】
【โอย๊ะ、ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะยิงอีก1นัดแหละ】
【ฮารุจังเป็นคนโลภมากซัง】
【มอนสเตอร์รบกวน150ตัวคืออะไรก๊าน】
【โดยปกติแล้วจะมีอย่างมากที่สุดเพียงไม่กี่ตัว……】
【มันเป็นดันเจี้ยนที่ปรับแต่งตามความสามารถของฮารุจังล่ะน๊า】
เมื่อยิงไปอีกรอบการทำความสะอาดส่วนใหญ่ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว
ตามที่คาดไว้ เหล่ามอนสเตอร์ได้ตื่นขึ้นแล้วและอยู่ในโหมดต่อสู้
「……โอ้จบแล้วเหรอค๊า……?」
「เสร็จแล้วล่ะครับ」
「เคลียร์ไปได้เท่าไรเหรอคะ? ฮารุซัง」
「เกือบทั้งหมดครับ」
「เอ๊ะ」
【คุสะ】
【เอมิจังประหลาดใจ】
【แน่นอนแหละ】
「สมกับเป็นฮารุซามะเลยค่ะ!!」
「ลิลี่ซังเสียงดังเกินไปแล้วครับ」
【แล้ว、ลิลี่จังผู้มั่นคง】
【สมกับเป็นเกิร์ลทริปจริง ๆ】
ผมตรวจสอบการเคลื่อนไหวของศัตรู
ผมเก็บเครื่องยิงลงถุงสกปรกอย่างราบรื่น、แล้วดึงปืนออกมา
「――จ๊า、ได้เวลาแล้วล่ะครับ」
「อืมっ!」
「เป็นไปตามแผนเป๊ะเลยเน๊ะ」
「ครับ ขอความกรุณาอีกรอบด้วยเน๊ะ」
ทุกคนลุกขึ้นยืน……แล้วผมก็ถูกกอดจากด้านหลัง
……มุ
เพราะไม่มีหน้าอก ดังนั้นนี่คือ รุรุซั
「ฮารุจัง」
「เพราะไม่แน่นมาก ดังนั้นไม่มีปัญหาครับ」
「……………………………………」
อันตรายอันตราย、ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นมานานแล้ว
【ฮารุจังสุดท้ายก็ได้กอด】
【คราวนี้กอดเธอจากด้านหลัง】
【บางทีอาจเป็นลูกสุนัขหรือแมวที่คุณสามารถยกได้น๊า?】
【ทุกคนผลัดกันอุ้มฮารุจัง、ผู้มีความคล่องตัวต่ำ】
【เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมมาก……】
【เลเวลของพวกมอนสเตอร์นั้นสูงมาก、ทำให้ทุกคนยกเว้นฮารุจังต้องใช้เวลาหลายนาทีเพื่อเอาชนะมอนสเตอร์ได้สักตัวหนึ่ง】
【แต่ชั้นบอสเต็มไปด้วยบอสสไตล์มอนสเตอร์ฮันเตอร์、ไม่ว่าจะมองยังไง มันก็เป็นฉากที่ไม่สามารถเคลียร์ได้ ยกเว้นฮารุจังซึ่งมีเจตนาฆ่าที่รุนแรงมาก】
【ดังนั้นแผนก็คือให้ทุกคนอุ้มฮารุจังที่เป็นผู้โจมตีหลักเอาไว้เพื่อเสริมความคล่องตัวของเธอ】
【เป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ、โดยให้คนที่รับผิดชอบอุ้มวิ่งไปมาอย่างเร็วที่สุด และให้อีก2คนกันไม่ให้พวกที่เหลือเข้ามาใกล้ฮารุจังได้น๊า!】
【นี่เป็นการต่อสู้ที่สร้างสรรค์อย่างเหลือเชื่อซึ่งสามารถพบเห็นได้เฉพาะในไลฟ์สดนี้เท่านั้น!】
【ก็เพราะสายอาชีพระยะไกลทั่วไปไม่ได้มีพลังโจมตีเหลือล้นขนาดนี้ล่ะนะ……】
【การต่อสู้ครั้งนี้ซึ่งมีเอกลักษณ์ของฮารุจังผู้แปลกประหลาดนิดหน่อย、ตอนนี้、เริ่มต้นแล้ว】
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 110
งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง
ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน(อิทธิพล)
“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”
“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”
หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ
https://ncode.syosetu.com/n1479ik/110/
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณ คุณพีรวิชญ์ ธ.ก.ส. X-8515 มาก ๆ ครับ
ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
MANGA DISCUSSION