ตอนที่ 112 การต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่างใต้พิภพและนภา ส่วนที่１

ตึก、ตึก

ก๊อง、ก๊อง

เสียงฝีเท้าของคน ３ คน、จากพวกเรา４คน ผม、รุรุซัง、เอมิซัง、ลิลี่ซัง

「……เน๊ะ、เน๊、ยังอีกเหรอ……？」

「ยังไม่ถึงเน๊ะ」

「……โม๊ว、ฉันจำได้ว่าพวกเราลงกันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอค๊า……」

「ยังไม่ถึงล่ะค่ะ」

【ไม่นาน？？】

【เอ๊ะโตะ、ลงบันไดมาประมาณ ５ นาทีได้แล้วล่ะ……】

【นี่มันอาร๊ายกัน……】

【ตามปกติแล้ว、การขึ้นลงบันได้จะใช้เวลาไม่เกินประมาณ２นาทีใช่ไหม……？】

「ลึกมากเลยนะ……หรือพูดง่าย ๆ เลยก็คือต้องเป็นพื้นที่ที่ใหญ่มากเลยสินะคะ　สมกับเป็นชั่นที่５００เลยเน๊、ฮารุซามะ」

「ก็ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นล่ะครับเน๊ะ」

ต๊อกต๊อก เสียงฝีเท้าของทุกคนก้องสะท้อนไปทั่ว

พื้นที่สร้างด้วยหินก็จะสะท้อนเสียงแบบนี้แหละเน๊ะ

【แล้ว、ฮารุจังของพวกเรา】

【โดนอุ้มอย่างปลอดภัยหลุดวงไปตั้งแต่１นาทีแรกไปแล้ว】

【อุ้มท่าเจ้าหญิง！】

【น่ารัก】

【พอโดนถามว่าจะให้กอดหรือจะขี่หลัง ก็ตอบว่า「จะทางไหนก็ไม่เอาครับ」แบบนั้นก็เลยช่วยไม่ได้ล่ะนะ】

【ฮารุจังเข้าสู่ช่วงวัยดื้อไม่ไม่แล้ว？】

【รุรุจังรู้สึกหดหู่ใจหลังจากถูกปฏิเสธ】

【เอมิจังก็รู้สึกสับสน อยากจะกอดเธอแต่ทำไม่ได้】

【ลิลี่จังดูมีความสุขที่ถูกเลือก เพราะเธอมีเลเวลความแข็งแกร่งสูงที่สุด】

【หากพูดถึงเลเวลและสกิลก็คงจะเป็น ลิลี่จัง＞เอมิจัง＞＞＞รุรุจัง＞＞＞＞＞＞＞＞＞สุดท้ายแล้วก็คือฮารุจังนั่นเอง มั้งน๊า】

【ฮารุจังถูกอุ้มเหมือนเจ้าหญิงเลยนะ】

【ฮารุจังถูกอุ้มเหมือนเจ้าหญิงเลยนะ】

【ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ถูกอุ้มตลอด】

【กอดไลฟสด ……ยังไงดีงานสร้างสรรค์สุด ๆ เลย】

「ฮารุซามะ……เรื่องนั่น、มีความเห็นอะไรไหมคะ……？」

「？　ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ？」

ผมพึ่งตระหนักได้หลังจากพูดอย่างนั้น、ผม、เป็นผู้ชาย

นั่นเป็นเหตุผลที่ลิลี่ซังเองก็ถามเน๊ะ

แต่ว่าน๊าー

ผมรู้สึกสงบใจไม่ได้……เพราะต้องซุกหน้าลงบนหน้าอกแสนนุ่มเวลากอดเด็กผู้หญิงจากด้านหน้า、หรือหากต้องถูกกอดจากด้านหลังแล้วหน้าอกนุ่มนิ่มมาดันหลัง、แต่การถูกแบกไว้บนหลังคนอื่นมันก็……ยังไงดีไม่เอาล่ะ

ดังนั้นจึงเป็นกระบวนการคัดออกตัวเลือก

ตอนนี้ผมแค่เสียเปรียบด้านร่างกาย

ว่าไปพอมาลองคิดดูดี ๆ แล้วก็ไม่เห็นจะน่าอายเลย

「อะ、แต่ว่า ผมคิดว่าพวกเราผ่านจุดครึ่งทางมาแล้วล่ะครับ、บางที」

「５นาที ครึ่งทาง……」

「น่าสงสัยจังเลยค่ะว่าจะสูงขนาดไหนกันแน่……」

【พอพูดแบบนั้นแล้วเข้าใจเลยว่าเป็นห้องที่ใหญ่จริง ๆ】

【ควรจะเรียกว่าห้องหรือทั้งชั้นดี】

【เพราะความสูงระดับนี้ ฮารุจัง、ก็เลยพยายามไม่ใช่การโดดหลุมพรางระเบิดสิเน๊ะ】

【พูดอีกอย่างแม้แต่ฮารุจังยังตกตะลึง、เข้าใจได้เลยว่ามันแย่ขนาดไหน】

【อ้า……จนกระทั่งถึงชั้นที่４００ ฉันแน่ใจว่าเธอเป็นผู้นำโดยไม่ปกปิดแล้ว、ทั้งยังยิงวันช็อตด้วยเฮดช็อตได้ก่อน、แม้ว่าฮารุจังจะทำสิ่งแปลก ๆ บางอย่าง เช่น ใช้กับดักโดมิโน และทะลุผ่าน８ชั้น แต่ตอนนี้บอกได้เลยว่าดำเนินการอย่างระมัดระวังและรอบคอบ……แปลว่าแย่แล้วจริงไหม？】

【เข้าใจล่ะ、แย่ของแท้น๊า】

【เข้าใจง่ายเกินไป คุสะ】

【ฮารุจังเองก็กลายเป็นเครื่องวัดความอันตรายไปแล้ว คุสะ】

……หืมー

「……ฮารุซามะ？」

「อะ、ช่วยกอดผมไว้ทั้งแบบนี้ต่อทีนะครับ」

ผมหยิบปืนสร้างเองออกมาจากถุงสกปรกอย่างลื่นไหล

ถึงอย่างงั้นจะเรียกว่าปืนหรือเครื่องยิงจรวดดี、อันเดียวกับที่ผมใช้ตอนเรื่องของรุรุซังล่ะ

「……นั่น、จะใช่เหรอค๊า？　ของจากตอนนั้นใช่ไหมค๊า？」

「ครับ　เพราะว่ามีมอนสเตอร์อยู่เป็นจำนวนมากครับ、ดังนั้นผมเลยคิดว่าลงบันไดแล้วยิงทันทีเพื่อลดจำนวนลงครับ」

พวกมอนสเตอร์、ไม่อยู่ในเลเวลที่ผมสามารถเอาชนะได้ด้วยกระสุนเพียง１นัดอีกต่อไป

หากใช้ธนู ผมก็ต้องโจมตี２หรือ３ครั้งด้วยลูกธนู３หรือ４ดอกเพื่อเอาชนะต่อตัว

นั่นคือเหตุผลที่มันจะกลายเป็นลำบากทันที หากไม่สามารถจัดการพวกตัวเล็ก ๆ ที่อยู่รอบ ๆ บอสมอนสเตอร์ได้

「……แปลกมากเลยค่ะ　ทั้งที่หากมีเพียงฮารุซามะก็ออกจะเบาแท้ ๆ、แต่พอนำสิ่งนั้นออกมาจากถุงเก็บของ ก็หนักขึ้นมาทันทีเลยค่ะ」

「การที่ไม่ต้องสนใจเรื่องน้ำหนักได้ก็เป็นเรื่องดีล่ะครับเน๊ะ」

【ถุงสกปรกมีประโยชน์ใหญ่หลวงเน๊】

【แน่นอน】

【นี่เป็นเพียงการประมาณคร่าว ๆ แต่ว่าน่าจะมีมูลค่าหลายแสนล้านเยนหรือไม่？】

【แค่จากในไลฟ์สดนี้、ก็แสดงให้เห็นแล้วว่ามันสามารถกักเก็บน้ำและเสบียงให้เพียงพอสำหรับคนหลายสิบคนเป็นเวลา１เดือนได้】

【มูลค่าถุงสกปรกพุ่งสูงขึ้นตั้งแต่มีการเปิดเผยคุณภาพในไลฟ์สดนี้】

【แต่ถุงสกปรก……】

【แต่ถุงสกปรกล่ะ……】

【แล้วทำไมฮารุจังไม่ทำความสะอดล่ะ……】

【โฮะ、โฮร่า ฮารุจัง、เพราะขี้เกียจเกินไป……】

【ก็ฮารุจังยังไม่สนใจแม้กระทั่งรูปร่างหน้าตาของเธอเลยล่ะเน๊……】

ต๊อกต๊อก

เสียงฝีเท้าของคน３คน、ถูกดูดลงไปด้านล่าง

◇

「จ๊า、ถ้าอย่างงั้นกรุณาปิดหูกันไว้นะครับเน๊ะ」

【คร๊าบー】

【ค๊าー】

【พวกนายก็……】

【ทันทีที่พวกเธอถึงทางออก、ฮารุจังก็ถูกวางลงจากการอุ้มแบบเจ้าหญิงและเข้าประจำตำแหน่งเพื่อยิงเครื่องยิงจรวด】

【อะ！　นี่เป็นตำแหน่งที่ผมเคยเห็นในหนัง！】

【สุดโต่งเกินไปแล้ว】

【เธอเป็นเด็กสาวหัวรุนแรงนิหน่า】

【นี่แหละโลลิเฮดช็อต……】

【โลลิเครื่องยิงจรวด……】

【หรือที่รู้จักในชื่อ ฮารุจัง】

【นั่นชื่อเล่นเรอะ……？】

【คุสะ】

ณ ทางออกของบันได

นี่เป็นโซนปลอดภัยที่เราจะไม่ถูกตรวจจับตราบที่ยังไม่ลงไปเหยียบพื้นของชั้นต่อไป、และการโจมตีจะหยุดลงหากวิ่งออกจากพื้นที่

สำหรับอาชีพที่ใช้การโจมตีจากระยะไกลอย่างผม นี่คือจุดที่ใช่เลยสำหรับการชิงโจมตีก่อนเน๊ะ

ว่าแล้ว เราต้องใช้ประโยชน์จากระยะการยิงของกระสุนปืน

「……………………………………」

มีอยู่ด้วยกันประมาณ３จุด

สำหรับ１จุดในนั้น……หรูหรา

【เสียงดังสนั่น】

【แต่หลังจากนี้】

……ชู้ตตตตตต

จรวดบินออกจากท่อแล้วตกลงนิดหน่อย、จากนั้นก็จุดจรวดขับดันตรงระยะห่างประมาณ２เมตรข้างหน้า

บินตรงไปยังตำแหน่งเป้าหมาย

【อาวุธดังกล่าว、ฉันไม่เคยเห็นมันจากที่ไหนมาก่อนเลยน๊า】

【ดูเหมือนว่าฮารุจังจะทำมือทั้งหมดเลยน่ะ】

【ฉันอยากโดนแทงด้วยจรวดทำมือของฮารุจัง】

【ใจเย็น ๆ หน่อย、ความคิดแบบนั้นค่อนข้างอันตรายนิดหน่อย】

【แค่นิดหน่อย？】

【คุสะ】

อย่างที่คิด นี่ก็ด้วย、ผมสามารถมองเห็นจากมุมมองของกระสุนได้ด้วยเหมือนกัน

ชั้นที่５００、นั้นกว้างใหญ่ไพศาลมากจนไม่สามารถมองเห็นเพดานหรือผนังได้

……นี่มัน、ใหญ่กว่าสนามกีฬาซะอีกนะ？

มอนสเตอร์เอง……ตอนนี้ที่เห็นมีประมาณ１５０ตัว、ดังนั้นดูเหมือนว่าที่เรียกพวกผมมานั้นจะสมเหตุสมผลแล้ว

กระสุนปืนพุ่งผ่านพวกมอนสเตอร์หลากสีสันที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

……ถึงแม้จะมีเสียงก็ตาม、พวกมอนสเตอร์ยังคงนอนหลับอยู่เนื่องจากพวกผมยังไม่ได้เข้าไปข้างใน

และ……ตู๊ม

「……ฮี่ย๊าาาาาาาาาาาาา！？」

「มากกว่าที่คาดไว้อีกค่ะ……！」

「ฮารุซาม๊าาาาา……！」

มีเสียงดังก้องสะท้อนกลับมาจนหูสั่นสะท้านน

……พลังโจมตีสูงย่อมดีกว่าเสมอ แต่……บางทีผมอาจใช้ดินปืนมากเกินไปหน่อยหรือเปล่า？

ไม่คิดว่าจะรุนแรงมากขนาดนี้เลย、แต่ผลลัพธ์ก็ออกมาดีแหละ ……นี่น่ะ、หากใช้บนชั้นธรรมดาอาจจะพังลงไปเลยก็ได้ ……

【หูฉ๊าน！　หู๊ฉ๊านนนนน！！】

【เสียงมันสุดยอดจนเพี้ยนไปหมดจริง ๆ น๊าー】

【พลังทำลายมันมากขนาดไหนกัน】

【ฮารุจังเผลอพูดออกมาด้วยใบหน้าเย็นชา】

【ฮารุจังบรรจุกระสุนนัดต่อไปโดยไม่สนใจโลก】

【เอ๊ะ？　ยังจะยิงอีกเรอะ？】

【แน่นอนอยู่แล้วน๊า、ก็เป็นเรื่องสามัญสำนึกที่จะค่อย ๆ ลดจำนวนลงก่อนการต่อสู้】

【สามัญสำนึก（เพราะถูกยิงจากระยะไกลจึงไม่มีทั้งแรงระเบิดหรือสะเก็ดระเบิด แม้จะส่งเสียงดังเกินไปก็ตาม】

【ก็เพราะเป็นฮารุจังเน๊……】

【พลังทำลายนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าอาวุธไร้คุณภาพ】

บิงโก้

ชู๊ตตตตตตตต

บู๊มー

「ดูเหมือนว่า １นัดจะทำให้ปลิวหายไปราว ๆ ５０กว่าตัวครับ」

「……มองเห็นด้วยเหรอค๊า？　ฮารุจัง」

「ครับ　อันที่จริแง้ลว、ผมสามารถมองเห็นผ่านมุมมองของกระสุนได้ล่ะครับ」

「เห้――……」

「ไม่แปลกใจอะไรอีกแล้วค่ะ……แต่ว่าบนชั้นบอกปกติ、จะมีลูกน้องอยู่เพียงประมาณ１０ตัวเท่านั้นเอง」

「ตามที่คาดไว้สมเป็นชั้นที่５００เลยเน๊ะ」

「２นัดก็ได้ถึงประมาณ１００ตัวอย่างงั้นสินะคะ……สมกับเป็นฮารุซามะเลยค่ะ」

【ซาสุฮารุ】

【ครั้งนี้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสรรเสริญเน๊ะ】

【ถึงจะบอกว่าพวกมันเป็นมอนสเตอร์ตัวก่อความรำคาญบนชั้นบอส、แต่ทั้งหมดนั้นก็อยู่ในเลเวลเดียวกันกับบอสกลางเลยใช่ไหมน่ะ？】

【ถึงแม้ว่าจะเป็นบอสกลางแต่มันก็ใช้มาตรฐานชั้นที่５００น๊า】

【พูดอีกอย่างก็คือ？】

【มันอยู่ในระดับเดียวกับบอสมอนสเตอร์ที่คุณไม่ค่อยได้เจอหากอยู่แต่ในดันเจี้ยนปกติ】

【แม้แต่ฮารุจังก็ต้องยิงหลายนัดเพื่อไปถึงชั้นที่４００น๊า】

【หากสู้ด้วยธนู ต้องใช้มากกว่า１０ดอก】

【แต่１００ตัวใน２นัด……ซู๊ดยอดดด……】

【โอย๊ะ、ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะยิงอีก１นัดแหละ】

【ฮารุจังเป็นคนโลภมากซัง】

【มอนสเตอร์รบกวน１５０ตัวคืออะไรก๊าน】

【โดยปกติแล้วจะมีอย่างมากที่สุดเพียงไม่กี่ตัว……】

【มันเป็นดันเจี้ยนที่ปรับแต่งตามความสามารถของฮารุจังล่ะน๊า】

เมื่อยิงไปอีกรอบการทำความสะอาดส่วนใหญ่ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว

ตามที่คาดไว้ เหล่ามอนสเตอร์ได้ตื่นขึ้นแล้วและอยู่ในโหมดต่อสู้

「……โอ้จบแล้วเหรอค๊า……？」

「เสร็จแล้วล่ะครับ」

「เคลียร์ไปได้เท่าไรเหรอคะ？　ฮารุซัง」

「เกือบทั้งหมดครับ」

「เอ๊ะ」

【คุสะ】

【เอมิจังประหลาดใจ】

【แน่นอนแหละ】

「สมกับเป็นฮารุซามะเลยค่ะ！！」

「ลิลี่ซังเสียงดังเกินไปแล้วครับ」

【แล้ว、ลิลี่จังผู้มั่นคง】

【สมกับเป็นเกิร์ลทริปจริง ๆ】

ผมตรวจสอบการเคลื่อนไหวของศัตรู

ผมเก็บเครื่องยิงลงถุงสกปรกอย่างราบรื่น、แล้วดึงปืนออกมา

「――จ๊า、ได้เวลาแล้วล่ะครับ」

「อืมっ！」

「เป็นไปตามแผนเป๊ะเลยเน๊ะ」

「ครับ　ขอความกรุณาอีกรอบด้วยเน๊ะ」

ทุกคนลุกขึ้นยืน……แล้วผมก็ถูกกอดจากด้านหลัง

……มุ

เพราะไม่มีหน้าอก ดังนั้นนี่คือ รุรุซั

「ฮารุจัง」

「เพราะไม่แน่นมาก ดังนั้นไม่มีปัญหาครับ」

「……………………………………」

อันตรายอันตราย、ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นมานานแล้ว

【ฮารุจังสุดท้ายก็ได้กอด】

【คราวนี้กอดเธอจากด้านหลัง】

【บางทีอาจเป็นลูกสุนัขหรือแมวที่คุณสามารถยกได้น๊า？】

【ทุกคนผลัดกันอุ้มฮารุจัง、ผู้มีความคล่องตัวต่ำ】

【เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมมาก……】

【เลเวลของพวกมอนสเตอร์นั้นสูงมาก、ทำให้ทุกคนยกเว้นฮารุจังต้องใช้เวลาหลายนาทีเพื่อเอาชนะมอนสเตอร์ได้สักตัวหนึ่ง】

【แต่ชั้นบอสเต็มไปด้วยบอสสไตล์มอนสเตอร์ฮันเตอร์、ไม่ว่าจะมองยังไง มันก็เป็นฉากที่ไม่สามารถเคลียร์ได้ ยกเว้นฮารุจังซึ่งมีเจตนาฆ่าที่รุนแรงมาก】

【ดังนั้นแผนก็คือให้ทุกคนอุ้มฮารุจังที่เป็นผู้โจมตีหลักเอาไว้เพื่อเสริมความคล่องตัวของเธอ】

【เป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ、โดยให้คนที่รับผิดชอบอุ้มวิ่งไปมาอย่างเร็วที่สุด และให้อีก２คนกันไม่ให้พวกที่เหลือเข้ามาใกล้ฮารุจังได้น๊า！】

【นี่เป็นการต่อสู้ที่สร้างสรรค์อย่างเหลือเชื่อซึ่งสามารถพบเห็นได้เฉพาะในไลฟ์สดนี้เท่านั้น！】

【ก็เพราะสายอาชีพระยะไกลทั่วไปไม่ได้มีพลังโจมตีเหลือล้นขนาดนี้ล่ะนะ……】

【การต่อสู้ครั้งนี้ซึ่งมีเอกลักษณ์ของฮารุจังผู้แปลกประหลาดนิดหน่อย、ตอนนี้、เริ่มต้นแล้ว】

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 110

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/110/

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณพีรวิชญ์ ธ.ก.ส. X-8515 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ