ตอนที่ 97 เบรกเกอร์ผู้แทรกแซง

หากแสงที่คุณพยายามปกป้องกลับกลายเป็นศัตรู、คุณควรทำอย่างไร

ฉันยังไม่มีคำตอบ、สำหรับคำถามนั้น

「――ッ！」

「ดีเลยเน๊ะ、ช่างเร่าร้อนเหลือเกิน มองมาที่ฉันมากกว่านี้สิ」

แทนที่จะใช้เคียวยักษ์、ฉันเลือกที่จะใช้ดาบสั้นในรูปแบบของนาตากิ เคย์

การฟาดฟันที่ถูกปลดปล่อยโดยใช้วิสัยทัศน์ไดนามิก และความสามารถทางกายภาพอันน่าเหลือเชื่อ、อย่างไรก็ตาม ก็ทำได้เพียงตัดผ่านอากาศโดยที่ไม่อาจสัมผัสถูกตัวได้แม้แต่ครั้งเดียว

「ใช้สิ่งนั้นสิ、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวน่ะ」

「……ฉันเกลียดที่จะต้องทำตามที่คุณพูด แต่」

「แต่、ด้วยรูปแบบนั้นไม่มีทางชนะได้จริงไหมล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก、ต่อให้ตอนนี้จะเปลี่ยนเป็นโซลเซียลาก็ไม่ความแตกไปถึงลุกะซังแน่นอน พลัง、ก็ควรปลดปล่อยออกมาสิน๊า？」

ไม่ว่าอย่างไรก็ตามแม่นี้เป็นคนน่ารำคาญเหลือเกินจริง ๆ ค๊า

ทำยังกับรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับฉัน、และยังมีทัศนคติที่สบาย ๆ นั่นอี๊ก

ไม่ว่าฉันจะทำอะไรก็ตาม、ก็จะดูสงบและมีสติ

แต่สิ่งที่ฉันไม่ชอบที่สุดคือ、การที่เธอบอกว่าจะฆ่าคาน่อนจัง

ฉันไม่สามารถให้อภัยเรื่องนั้นได้หรอกค๊า！？

『คู่หู、เอาเลยเน๊ะ』

เพื่อตอบสนองต่อความโกรธของฉัน、วงเวทย์ก็ปรากฎขึ้น

วงเวทย์สีม่วงเปิดออก ปรากฎขึ้นห่อหุ้มแขนขาเอาไว้

และจากนั้น、ก็แปลงโฉมชุดเครื่องแบบเดิมให้กลายเป็นชุดเดรสสีดำสนิท

「ดาราเจิดจรัสตื่นขึ้น ณ ที่แห่งนี้」

เสียงกระซิบแห่งดวงดาว――รูปแบบที่สอง

ด้วยพลังเวทย์ที่เพิ่มขึ้น、และความสามารถในการแทกแซงที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น จึงทำให้วงเวทย์ปรากฎขึ้นรอบเนมเลส

มีโซ่สีเงินนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากมัน

「อืม、ดีเลยเน๊」

เนมเลสหลบหลีกอย่างพลิ้วไหว、และกระโดดขึ้นไปบนอากาศทั้งแบบนั้น

ในเวลาเดียวกัน、วงเวทย์ก็ถูกสร้างขึ้น

「ฉันจะยิงให้ร่วงลงมากองแทบเท้าให้เองเจ้าค่ะ」

「ฮ่าๆๆๆ、ก็ลองดูสิ」

การโจมตีสีดำและสีเงินปะทะกัน

แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่ใครก็ตามจะรับเอาไว้ เว้นแต่จะอยู่ในระดับเดียวกับโรคุฮาระซัง、ทว่าก็ตามที่คาดไว้ เนมเลสสามารถจัดการโต้กลับได้อย่างง่ายดาย

แต่、เรื่องดังกล่าวก็ได้รับการคาดการณ์ไว้แล้ว

「――ฟุๆๆๆ、หลังเปิดโล่งเชียว？」

ในเวลาเดียวกันกับที่ปลดปล่อยการโจมตีแบบบรรจบ ฉันก็เทเลพอร์ต、เข้าโจมตีจากด้าน

และในจังหวะเดียวกันนั้นเอง ฉันก็ขว้างดาบสั้นเข้าใส่อย่างแรง、และเปิดใช้งานการโจมตีแบบบรรจบแบบง่ายที่กระจายออกไปโดยรอบ、ให้โจมตีพร้อมกัน

「ฮ่าๆๆๆ、น่าทึ่งจริง ๆ เน๊ะ อืม」

เนมเลสจำต้องยอมสละตัวเลือกในการหลบ และดูเหมือนว่าจะป้องกันการโจมตีแบบบรรจบ และดาบสั้นไว้โดยการสร้างบาเรีย

ทว่า、ฉันได้เตรียมการสำหรับการโจมตีหลักเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ก่อนที่ควันจะจางลง、เนมเลสก็ถูกโซ่สีเงินมัดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

「……っ、เทเลพอร์ตหนีไม่ได้ด้วยสิน๊า กำลังแทกแซงเวทมนตร์เทเลพอร์ตของฉันอยู่ใช่ไหมเน๊ะ？」

『ถึงจะดูไม่เป็นผู้ใหญ่นิดหน่อย、แต่หากไม่ทำเช่นนี้ก็จะเป็นอันตรายเน๊』

ยัยบ้าー！ สมน้ำหน้า！

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นหากฉันเริ่มจริงจังไงล่ะค๊า！

「โง่เขลาเจ้าค่ะ」

เมื่อต้องเผชิญการโจมตีอย่างต่อเนื่องที่ทำให้หายใจไม่ทั่วท้อง ซึ่งใช้ความสามารถในการเทเลพอร์ต การยับยั้ง การบรรจบกัน และการแทรกแซงอย่างเต็มที่、เนมเลสก็ไม่อาจรับมือได้อย่างสมบูรณ์

ดีล๊าー、จากนี้มายิงการโจมตีแบบบรรจบใส่แม่นี้เพื่อฉีกเสื้อคลุมให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกันเถ๊อะ！

「จงรู้ถึงความเจิดจรัสของดวงดาวเสียเถอะ」

ท่อที่ทอดยาวออกมาจากวงเวทย์ที่ลอยอยู่เต็มอากาศเหนือลาน เชื่อมต่อเข้ากับเคียวยักษ์

ฉันเล็งปืนแล้วเหนี่ยวไกปืน

แสงสีเงินสาดส่องไปทั่วบริเวณลาน

ไม่มีทางที่จะป้องกันตัวเองจากแสงนี้ได้

「……っ」

เนมเลสมีท่าทีประหลาดใจเล็กน้อย

ไม่สามารถต้านได้แม้แต่น้อย、ในช่วงเวลาต่อมาเนมเลสก็ถูกกลืนเข้าไปในการโจมตีแบบบรรจบ

เกิดเสียงคำรามอันดัง และเม็ดทรายพุ่งขึ้นมา

ต้นไม้ล้มลงฟาดกับกำแพง、พื้นหญ้าในลานถูกยกเปิดขึ้น

ค๊า！ ชัยชนะ！

ฟู๊วー แม้ว่าจะขาดความลึกลับไป、แต่มันก็จำเป็นต้องทำเพื่อให้แม่นี้เข้าใจซะบ้างน๊า！

ฉันยังคงเฝ้าระวัง、แปลงควันและเศษซากทั้งหมดให้เป็นพลังเวทมนตร์、และเริ่มเตรียมตัวสำหรับการยิงครั้งที่สอง

หากว่าเธอยังเป็นสาวสวยลึกลับ、ก็ต้องยังสามารถเคลื่อนไหวได้แน่นอน

『โอ๊ยโอ๊ย、หากทำขนาดนั้นแล้วยังเอาชนะพวกเราได้ นั่นจะไม่ใช่สิ่งที่สามารถปัดตกไปด้วยคำว่าผิดปกติได้อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นนี้คือชัยชนะของพวกเราล่ะ』

ก็คงเป็นอย่างงั้นจริง

『หากสามารถใช้เวทมนตร์แบบเดียวกับทางนี้ ก็เป็นไปได้ที่จะสามารถใช้การแทรกแซงได้ ฉันอุตส่าห์โชว์เวทมนตร์พิเศษเพื่ออวด แต่กลับกลายเป็นว่าต้องใช้กับศัตรูเน๊＾＾』

ขณะที่ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงพูดอย่างภูมิใจ、เนมเลสก็ดูเหมือนจะอ่อนล้า เพราะยังคงถูกพันธนาการไว้ด้วยโซ่ตรวน

แต่ทำไมถึงถอดเจ้าเสื้อคลุมนั้นไม่ได้กันค๊า

โชว์หน้ามาให้ฉันดูชัด ๆ ซะเจ้าค๊า

『บางทีเสื้อคลุมนั้นอาจจะเป็นโบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นได้ ต้องมีผลในการปกปิดรูปลักษณ์ของตนเองเน๊』

ดีล๊าー、จ๊า เรามาทำลายโบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์นั่นด้วยการยิงครั้งที่สองกันดีกว่าเจ้าค่ะ

หลังจากนั้นก็、แทงแม่นี่ด้วยดาบสั้นให้เป็นอัมพาต แล้วจากนั้นก็ถึงเวลาสอบสวนหรรษาล๊า

「……ฟุๆๆๆ、ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอจะไม่ฆ่าฉันด้วยการโจมตีในครั้งเดียวเน๊ะ」

「ฉันอยากรู้ว่าคุณอยากจะพูดอะไร คุณอยากจะร้องไห้และขอโทษสินะ？」

เนมเลส、หัวเราะแม้ว่าจะยังถูกมัดอยู่ก็ตาม

「เธอฆ่าฉันไม่ได้หรอก、จริงไหมล่ะ เธอใจดีกับฉันอยู่เสมอ แล้วก็หากเธอต้องการล่ะก็、เธอก็สามารถฆ่าฉันได้ทุกเมื่อตามที่ต้องการไปแล้ว」

「ฉันแค่จะให้คุณมีชีวิตอยู่ต่อไป、เพราะมีบางอย่างที่ฉันอยากรู้ เมื่อจัดการธุระกับคุณเสร็จแล้ว ฉันจะฆ่าคุณตามที่คุณต้องการเจ้าค่ะ」

「ทำตัวเข้มแข็งจังนะ……ไม่สิ、เธอแข็งแกร่งมากจริง ๆ เพราะงั้นถึงได้สู้ตัวคนเดียวมาตลอดเน๊ะ แต่ว่า――ตราบใดที่เธอยังตัวคนเดียว、ก็ไม่มีทางเอาชนะฉันได้หรอก」

เนมเลสเพียงแค่ดีดนิ้ว

ในพริบตานั้นเอง、โซ่ที่ค่อยพันธนาการเธอเอาไว้、ก็ถูกตัดขาดได้อย่างง่ายดาย

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น

วงเวทย์ที่อยู่ข้างหลังฉัน、และท่อต่าง ๆ ที่ยื่นทอดยาวออกมาก็ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ อย่างไม่ปราณีเช่นกัน

『……โอ๊ย、เมื่อกี้นี่มันอะไรกัน』

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงเปล่งเสียงที่สับสนอย่างชัดเจน

ส่วนสาเหตุฉันเข้าใจดีเลยล่ะ

เมื่อกี้นี้、การฟันที่เธอปลดปล่อยออกมานั้น

ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย

ทว่าพลังนี้ปรากฏออกมาด้วยรูปแบบการฟันเท่านั้น

「ความสามารถ、ของลูทรา……？」

「แค่เห็นก็บอกได้เลยสิน๊า อืม、ใช่แล้ว ฉันไม่อยากแสดงไพ่ที่อยู่บนมือใบนี้เลยเน๊ งั้นคราวนี้ ฉันจะใช้สิ่งนี้และเวทมนตร์ของเธอแล้วกันน๊า」

ขณะที่เนมเลสพูดแบบนั้น、ก็มีวงเวทย์สองวงปรากฎขึ้นข้างตัว

จากนั้นเธอก็เอื้อมมือเข้าไปแล้ว、ดีงเคียวยักษ์กับดาบออกมา

ถึงแม้พวกมันจะเป็นสีดำสนิท、แต่รูปร่างของพวกมันก็ดูคุ้นเคยทั้งคู่

『ฉันกับ、ลูทรา……？ ไม่สิ、แตกต่างออกไปน๊า ถ้าเป็นของจริง、ด้วยระยะห่างเท่านี้ช่องสัญญาณจะเชื่อมต่อได้ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ก็ตาม ดังนั้นนี่มันบ้าอะไรกัน……？』

「ยังไงดีน๊า、แต่เข้ากันได้ดีเลยล่ะ」

「ช่างน่าขยะแขยงจริงเน๊ะ ฉันชักสงสัยแล้วสิว่าคุณชอบฉันขนาดไหนกัน」

「ฉันจะบอกให้、ตอนนี้เลย！」

เนมเลสยกอาวุธขึ้นตั้งท่า、ตึง、และเตะพื้นอย่างดัง

ในพริบตาเดียว、ระยะห่างระหว่างพวกเราก็ถูกตัดออก และเนมเลสก็มาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าทันที

ฮ่าๆๆๆ、บ้าบอเอ๊ย

นั่นคือความสามารถพิเศษของของโทรัคคุงล่ะเจ้าค๊า！

ในฐานะคนรู้เรื่องราวต้นฉบับ、ฉันไม่มีทางไม่รู้ว่าลูทรานั้นน่ากลัวขนาดไหนใช่ไหมล่ะค๊า！

ฉัร、ป้องกันดาบด้วยเคียวยักษ์ และหลบการโจมตีลงมาของเคียวยักษ์ด้วยการเอียงร่างกายครึ่งหนึ่ง

จากนั้น、ก็คว้าแขนของเนมเลสเมื่อเธอเข้ามาประชิด

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง！

『ฉันจะแสดงความฝันหลอน ๆ สุดเริ่ดให้ดูเองเน๊＾＾』

ภาพลวงตาถูกแทรกเข้าไป、โดยไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาว

เนมเลสครางออกมาเบา ๆ แต่ในจังหวะถัดมาก็มีเสียงของบางสิ่งบางอย่างถูกตัดขาด、ก่อนที่เธอจะสามารถกระโดดถอยหนีไปได้

เมื่อกี้、พึ่งตัดภาพลวงตาไป？

แย่แล้วใช่ไหมเน๊？ ชัดเจนเลยว่าเธอกำลังใช้พลังของลูทรา แบบเดียวกับที่โทรัคคุงสามารถใช้ได้ในช่วงครึ่งหลังของผลงานต้นฉบับ

แต่ก็ยังดีที่ไม่ได้อยู่ในรูปแบบของสตาร์สแลชเท่านั้น

「มาเล่นกับฉันต่อดีกว่า เน๊、โซลเซียลา！」

ถึงแม้จะกุมหัวอยู่、แต่เนมเลสก็ยิ้มอย่างสงบ

อารมณ์ที่กำลังพุ่งทยาน、ปรากฏชัดจากทุกคำที่พูด

ยัยบ้านี่มันอะไรกันเจ้าค๊า……

แทนที่จะเรียกว่าสาวสวยลึกลับ、แบบนี้เรียกเธอว่าสาวคลั่งดีกว่าเจ้าค๊าเน๊……

『คู่หู、เธอคนนี้จะเข้ามาท้าทายพวกเราตลอดไป、เว้นแต่เตรียมใจพร้อมที่จะฆ่าไว้แล้ว นอกจากนี้、ด้วยวิธีการพูดแบบนั้น ดูเหมือนน่าจะกำลังซ่อนอะไรบางอย่างไว้อยู่ล่ะ』

ก็นั่นสิเน๊

หากให้พูดตามตรง、ตอนนี้ฉันอยากจะให้ความสำคัญกับดวงตาปีศาจมากกว่าการจับตัวเนมเลสล่ะ

……อืม！ ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง！ รีบถอยจากที่นี่กันเถอะ！

『จะดีเหรอ？』

ก็อยากจะจับให้ได้อยู่หรอก、แต่ดูเหมือนน่าจะเป็นไปไม่ได้

นอกจากนี้、ดูเหมือนว่าเป้าหมายของทางนั้นก็าไม่ใช่การฆ่าฉันด้วยเน๊ะ

ฉันไม่รู้สึกถึงเจตนาฆ่าใด ๆ จากเธอเลย、และถ้าเธอสามารถใช้เวทมนตร์แบบเดียวกับฉันได้ ก็แปลว่าสามารถทำได้มากกว่านั้นอีกจริงไหมล๊า

ถึงอย่างงั้น เนมเลสเองก็ยังไม่พยายามที่จะเคลื่อนไหวอย่างจริงจังด้วย

เมื่อเป็นแบบนั้น、ก็มีแต่ทางนี้แหละ

「กำลังวางแผนกักตัวฉันอยู่งั้นเหรอเจ้าค่ะ？」

「……ม๊า、ตามที่คาดหวังไว้ เข้าใจสินะ」

นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

แม้ว่าเธอจะทำเหมือนรู้จักฉัน、แต่เธอก็เอาแต่พูดเรื่องต่าง ๆ อย่าง ข้อเสนอให้ฆ่าคาน่อนจัง、และใช้ความสามารถของตัวเองอย่างเฉยเมยเพื่อโต้ตอบกับการโจมตีของฉันเท่านั้น

จงใจกักตัวฉันไว้อย่างโจ่งแจ้งเลยค๊า

ฉันไม่รู้ว่าเธอกักตัวฉันไว้เพื่ออะไร

ทว่า、เธอต้องการทำให้ฉันพลาดอะไรบางอย่าง ก่อนที่เรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้น เรามาหนีจากแม่สาวสตอล์คเกอร์คนนี้กันเถอะ！

「ฉันไม่มีเวลาเล่นกับคุณหรอก」

「อยากจะตรวจสอบดวงตาปีศาจจริงไหม？โปรดอยู่กับฉันอีกสักหน่อย ไม่เป็นไร、ขอแค่อีกสักแป๊บ」

「ขอปฎิเสธ」

แม่คนนี้ไม่มีความตั้งใจที่จะปกปิดอะไรเลยเมื่อความแตก

อืม、รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ

「คุณควรจะเล่นตุ๊กตาโง่ ๆ ของคุณคนเดียวต่อไปเถอะ」

ฉันพูดอย่างเย็นชา、และใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ต

แต่、ในจังหวะนั้นเองเวทมนตร์เทเลพอร์ต、ก็ถูกตัดจนเกิดเสียงดัง

「มาเล่นกันต่อหน่อยดีกว่า จริงด้วยน๊า、เรามารำลึกตวามหลังกันหน่อยดีไหม？」

「ไร้สาระ ฉันไม่เคยมีความทรงจำร่วมกับคุณเลยจริงไหม？」

「……ฮะๆๆๆ、เรื่องนั้นก็จริงเน๊ะ เช่นนั้น、ก็เริ่มจากตรงนี้เลยดีกว่า」

ม๊ายเอาเจ้าค๊า

ฉันไม่อยากถูกคนอื่นจูงจมูกค๊า！

อยากเป็นสาวสวยลึกลับ！！！！

อยากเป็นๆๆๆค๊า！！！！

『อ้าー、คู่หูพังซะแล้ว』

ฉันไม่สามารถใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ตได้、จะเอาอะไรกันหนักหนาย๊า

ยิ่งหากสามารถใช้ความสามารถของลูทราได้、ก็แปลว่าสามารถหยุดคอมโบสาวสวยลึกลับที่ฉันใช้ไปเมื่อก่อนได้

การสามารถใช้ลูทรากับโซลเซียลาได้พร้อมกันไม่ยุติธรรมเลย！

เธอจะไม่มีวันฆ่าฉันเน๊、และนี่เป็นอีเวนต์สูญเสียที่ไม่มีวันจบสิ้น ถึงเป็นบัคก็ควรมีขีดจำกัดบ้างสิเจ้าค๊า！

「ซ้าซ้า、มาเริ่มรอบสองกันเถอะไหม」

เนมเลสวิ่งมาอย่างเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

ดาบแต่ละครั้งนั้นเฉียบคม、และหนักมาก

แต่、ทุกสิ่งทุกอย่างถูกปล่อยออกมาโดยสมมุติว่าฉันจะสามารถรับมือได้

การเคลื่อนไหวดาบของเธอ、บ่งบอกว่าเธอแค่ต้องการไม่ให้ฉันมีเวลาหลบหนี

หากต้องการที่จะปราบเธอก็จำเป็นต้องจัดการด้วยเวทมนตร์ของโซลเซียลา

เพราะหากพยายามจะหลบหนีก็จะถูกยกเลิกโดยกสแลชของลูทรา

ฉันรับไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว……

ความรู้เกี่ยวกับผลงานต้นฉบับไม่มีความหมาย……

『……ฟุมุ、เช่นนั้น ฉันอยากจะขอเสนออะไรบางอย่างเป็นการเดิมพัน――』

เป็นในตอนที่ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงเริ่มพูดอะไรบ้างอย่างนั้นเอง

ก็มีแสงวูบสีแดงฟาดลงมา、ระหว่างเนมเลสกับฉัน

คล้ายคลึงกันมากกับการโจมตีแบบบรรจบ、มันขุดลงไปในพื้นดินแล้วสร้างการระเบิดครั้งใหญ่

ต่อไปคืออะไรอีกกันค๊า！？

『มุ、เอนเนอจี้แบบนี้……』

「――ดีกันจังเลยเน๊ พวกแกทุกคนดูสนุกกันมากเลยเน๊」

เสียงที่เฉื่อยชา、แต่ชวนให้นึกถึงสัตว์ป่า

ร่างที่โผล่ออกมาจากศูนย์กลางระเบิด、ไม่ใช่คนที่ฉันอยากพบอย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้

「ละ、ลีคเดอร์、จะดูอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ……」

「ข้าพูดด้วยเรอะ？ ฮ่าๆๆๆ、อาจจะพูดก็ได้น๊า！ แต่ว่าเถอะ、จะให้ข้ารอได้ยังไงกัน ในเมื่อมีงานเลี้ยงแบบนี้อยู่ตรงหน้า！」

เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ถือดาบสองเล่ม、ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไว้แล้วพูดว่า

「โรคุฮาระ……มีธูระอะไร」

「โอ๊ยโอ๊ย、อย่ามีท่าทีไม่พอใจมากนักเซ้ พวกเราแค่ฆ่ากันเองจริงไหม」

เพราะอย่างงั้นไงฉันถึงเกลียดคูณ！

「ครั้งนี้、ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของแกหรอก」

หลังจากเนมเลส、แม้กระทั่งโรคุฮาระซังก็มารวมตัวกันที่นี่

โซลเซียลา、เนมเลส、โรคุฮาระซัง、ทำไมที่นี่？

ที่นี่เท่านั้นที่มีความเข้มแข็งไม่เฟ้อไปหน่อยเหรอค๊า？

『น่าจะเป็นเหตุบังเอิญที่เอย์น่าเกิดอยู่ในเขตโรงเรียนนี้เน๊ นั่นคือโดนจับได้ล่ะ』

เมื่อฉันมองที่ดาบคู่นั้น、ดาบคู่กระทบกันและมีเสียงเด็กสาวออกมา

「ฮี่っ、ขอโทษอย่างสูงค๊าเน่ซามะ！ แต่、ลีคเดอร์บอกจะมาให้……โปรดใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์」

หากไม่มีความปรารถนาก็ไม่ต้องมาขอโทษเลย

คุณแค่พยายามใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เท่านั้นใช่ไหมเน๊！

ไม่มีทางอื่นแล้วเน๊、พราะตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว เราคงต้องทะเลาะกันสามเส้าอีกแล้วเน๊！

และจากนั้นฉันจะรอโอกาส、แล้วเปิดใช้งานเวทมนตร์เทเลพอร์ต！

『เข้าใจแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดควรเป็นการออกไปจากที่นี่เน๊ะ』

ฉันเตรียมเคียวยักษ์

ในและขณะที่กำลังจะเผชิญหน้ากับทั้งสองคนนั้น

「ซ้า、เรามาเล่นกันบ้างไหม」

เมื่อพูดอย่างนั้น、โรคุฮาระซังก็หันหลังให้ฉัน

ในทางตรงกันข้ามคือ、กำลังเผชิญหน้ากับเนมเลส

เอ๊ะ、โรคุฮาระซัง？

「……กำลังวางแผนอะไร」

「ยัยนี่เป็นเหยื่อของข้า ต้องเป็นข้าที่จะเป็นคนจัดการ เพราะงั้น、แกไสหัวไปซะ」

ระ、โรคุฮาระซ๊าง！

「ข้าเฝ้าดูการต่อสู้มาสักพักแล้วล่ะโว๊ย……แกไม่มีความตั้งใจที่จะฆ่ายัยนี่สักนิดดจริงไหม แค่ไม่อยากฆ่า、หรือแค่ต้องการถ่วงเวลาเอาไว้กันล่ะ ข้างหลังนั้นใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ตซะเซ้？」

จะแบบไหนโรคุฮาระซัง

แต่、ก็ขอบคุณล๊า โรคุฮาระซัง！

โรคุฮาระซัง♥！

『……แล้วเอย์น่าก็ไม่ได้พยายามที่จะเอาชนะพวกเราด้วยไม่ใช่เหรอ？』

เอย์น่าจังก็เป็นอย่างที่พูดจริง ๆ

ทว่า、ฉันไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ฉันโชคดีแล้วล๊าー！

ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมโรคุฮาระซังถึงมาอยู่ที่สถาบันซิลเนียส、ฉันไม่อยากคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าฉันได้รับความช่วยเหลือ

「……หนี้ครั้งนี้จะชดใช้ให้เจ้าค่ะ」

「โอ้、งั้นคืนมันมาโดยการต่อสู้จนตายกับข้าแล้วกัน」

เรื่องนั้นขอปฎิเสธ

ฉันสร้างวงเวทย์เทเลพอร์ต

ในเวลาเดียวกันนั้น เนมเลสก็พยายามใช้สแลชของลูทรา、แต่ก็ถูกขัดขวางไว้โดยโรคุฮาระซังที่เริ่มการโจมตี

ตอนนี้แหละ、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง！

『อุโอออออออออออออ、สาวสวยลึกลับถอย！』

ฉันถูกห่อหุ้มด้วยเวทมนตร์ที่เรียบง่ายกว่าการเทเลพอร์ตปกติ、และโปรยปีกเวทมนตร์ไปทั่วก่อนหายตัวไป

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、เธอเริ่มใช้เวทมนตร์เทเลพอร์ตแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน？

『ฉันโกรธมากที่ฉันไม่สามารถหนีจากคานอนได้เน๊ ฉันจึงได้สร้างเวอร์ชั่นที่เรียบง่ายขึ้นโดยจำกัดระยะทางและพิกัด แต่เพิ่มความเร็วไงล่ะ ขนนกที่กระจายไปทั่ว、ในชั่วพริบตาที่หายไป、ดีใช่ไหมล่ะ？』

ดีย์……

『ม๊า、ฉันถูกขัดจังหวะไปก่อนที่ฉันจะมีโอกาสได้แสดงออกมาเน๊ะ！ ฉันโกรธมากจริง ๆ เน๊！』

ม๊าม๊า、แต่ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วสินะ

สถานที่ที่ฉันถูกเทเลพอร์ตส่งมา、เหมือนจะเป็นห้องเรียนที่อยู่ใกล้กับสถานที่แห่งนั้น

ฉันไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้ดำเนินต่อไปได้เจ้าค่ะ

รีบเข้าเถอะ、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง

ตรวจสอบดวงตาปีศาจกัน ตอนที่เนมเลสเข้ามาแทรกแซง、นับเป็นโบนัสก้อนโต！

『นั่นสิเน๊ แต่ว่า、ว่าไปแล้วเรื่องที่บอกว่าไม่มีเวลา หมายความว่าอย่างไร』

เอาไว้ขณะกำลังสืบสวนบริเวณโดยรอบ ก็ขอคิดดูก่อนค๊า！

ฉัน、เริ่มการสืบสวนเรื่องดวงตาปีศาจทันที

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ