ตอนที่ 95 อินสตอลความภาคภูมิใจ

หลังจากผ่านประตูดันเจี้ยนที่สามารถเข้าได้จากเส้นทางที่จำกัดในเมืองแห่งโรงเรียนเท่านั้นถึงสามครั้ง

จากนั้นเลยป้ายบอกทางซึ่งจะปรากฏขึ้นจากการตรวจจับพลังเวทมนตร์、ก็จะพบสวนแห่งนี้อยู่

ไม่สิ、จริง ๆ แล้วจะให้เรียกว่าเป็นสวนดีหรือไม่

อุปกรณ์หลายชิ้นที่เหนือไปกว่าอารยธรรมสมัยใหม่、ความมืดมิดที่ไร้รูปร่างแต่ยังคงมีตัวตนอยู่、สถานที่ที่มีฉากหลังเป็นท้องฟ้าแตกร้าว、นี่คือส่วนที่ลึกที่สุดของสนธยาเงิน

สถานที่ที่ถูกเรียกว่า เอเดน

「……ฟู๊、อรุณสวัสดิ์ー！」

หลังจากที่ตื่นนออกมาจากพอตพิเศษที่ติดตั้งไว้ในอีเดน、คาน่อนก็ตะโกนเสียงดังขึ้นไปบนท้องฟ้า

「แพทย์ได้รับการอินสตอลใหม่เรียบร้อยแล้ว！ สมาคมวิชาการกลับมาเชื่อมต่อー！ ความตายอันเท่าเทียมก็……อืม！วันนี้ก็ยังคงสีดำแวววาวเช่นเคยเน๊ー！」

คาน่อนยิ้มด้วยความพึงพอใจ、ต่อผีเสื้อที่เกาะบนปลายนิ้วของเธอ

เมื่อเห็นเช่นนี้、นักเรียนชายที่ดูไม่มีอะไรโดดเด่นก็ขมวดคิ้ว

「เงียบปากซะ ถ้าทำเสร็จก็รีบกลับไปซะ」

「ไม่เอาน๊าーนี่ก็ผ่านมาสักพักแล้วตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันในชีวิตจริงー、มาสนุกกันหน่อยเถอะ、０１」

「หุบปาก ผมต่างจากหล่อน ที่แห่งนี้เวลานี้ผมกำลังทำงานอยู่」

０１พูดขณะที่เขาหยิบสายที่ห้อยอยู่ที่คอของเขา

สาย、ดูเหมือนว่ามันเชื่อมต่อกับเครื่องจักรขนาดยักษ์ที่อยู่ด้านหลัง และตอนนี้ยังคงทำงานอยู่

「เอ๋ー、โฮร่าโฮร่า、สวนนี้สวยจริง ๆ เลยนะ ทำไมเราไม่ดื่มชากันล่ะ？ หัวข้อก็เอาเป็นเรื่องของโซลเซียลาดีไหมล่ะ」

「เพราะหล่อนบอกว่าโซลเซียลาครอบครองดวงตาปีศาจ、เราก็เลยหยิบเอาเรื่องนี้มาถกกันในการประชุมวิชาการตอนนี้！ คุโซ、ถ้าไม่ใช่เพราะแพทย์ถูกลบไปโดยสมบูรณ์ล่ะก็ หากหล่อนจริงจังก็สามารถให้ข้อมูลที่แม่นยำได้แล้ว」

「คำพูดของฉันมันยังไม่เพียงพอเหรอ？」

「หล่อนมีอัตวิสัย(ความเป็นตัวของตัวเอง) ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เชื่อเลยว่าหล่อนเป็น０２」

การโดนลบแพทย์ของคาน่อนโดยการแทรกแซงของโซลเซียลา、แม้จะเป็นเพียงชั่วคราว แต่ก็ทำให้การทำงานของพื้นที่สนับสนุนซ้อนทับหลายแห่งหยุดลงอย่างมีประสิทธิผล

การคำนวณที่รวมตัวแปรใหม่ที่เรียกว่าดวงตาปีศาจ、ทำให้สมมติฐานก่อนหน้านี้ทั้งหมดพังทลาย

ด้วยเหตุนี้、สมาคมวิชาการตอนนี้จึงยุ่งมาก

「จนถึงขณะนี้มีการยืนยันดวงตาปีศาจหลายกรณีแล้ว ทั้งความสามารถ、ทั้งโบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์ ทว่า、ดวงตาปีศาจนั่นดูเหมือนจะไม่ตรงตามเกณฑ์ไหนเลย」

「ฟังดูเหมือนงานเยอะมากเลยเน๊ะ」

「คิดว่าเป็นความผิดของใครกัน……ไม่สิ、ควรจะรู้สึกขอบคุณมากกว่า ใช่แล้วเน๊ะ、มีแพทย์บางส่วนในสมาคมวิชาการรู้สึกขอบคุณเธอส่วนหนึ่ง หากดำเนินการตามแผนการเดิมโดยไม่รู้ว่าเธอครอบครองดวงตาปีศาจ แผนนั้นคงจะล้มเหลวอย่างแน่นอน」

０１、มองบัลลังก์จักรกลที่ใหญ่ที่สุดในเอเดน

ทุกสิ่งทุกอย่างถูกห่อหุ้มด้วยผลึกน้ำแข็ง、มีเด็กสาวที่นั่งเหมือนกำลังนอนหลับอยู่บนบัลลังก์ที่ปกคลุมด้วยน้ำแข็ง

「เราไม่สามารถปล่อยให้ใครมาขัดขวางการตื่นของทริมได้เน๊ะ」

「งั้นเหรอー、ลำบากมากเลยเน๊」

คาน่อนเหลือบมองทริม、จากนั้นมองออกไปทางอื่นอย่างรวดเร็วราวกับว่าไม่สนใจ

เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้น、０１จึงพูดขึ้น

「……０２、ผมในฐานะเพื่อนขอฝากคำแนะนำไว้แล้วกัน เธอ、กำลังจะสูญเสียความเจิดจ้านั้นไป」

「ความเจิดจ้า？ ลำบากจังเน๊ะ ฉันต้องไปซื้อหลอดไฟใหม่แล้วสิ！」

「ฮา……ยังจำเงื่อนไขการเลือกเป็นแพทย์ได้จริงไหม？」

「อืม จิตวิญญาณแห่งการสืบเสาะหาความรู้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด นั่นคือความเจิดจ้าของจิตวิญญาณ」

เกณฑ์ในการเลือกเป็นแพทย์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความฉลาด、มากเท่ากับวิถีชีวิต

การแสวงหาความรู้ของมนุษย์นั้นไม่สิ้นสุด、ให้ความสำคัญกับความรู้เหนือสิ่งอื่นใด

นั่นแหละ、คือสิ่งที่ทำให้แพทย์เป็นแพทย์

「ยังไงก็ตาม、０２รุ่นปัจจุบันขาดจิตวิญญาณแห่งความอยากรู้อยากเห็น ทั้งที่เธอเคยเป็นคนที่เก่งกาจมีความเจิดจ้าโดดเด่นกว่าแพทย์คนไหน、ล่ะ」

０１、มองไปที่คาน่อนเหมือนกำลังสังเกตการณ์ และพูดด้วยความมั่นใจ

「แผนการเห็นแก่ตัวของเธอ、คิดว่าจะสำเร็จงั้นเรอะ？」

「……เห็นแก่ตัว？」

「ถูกต้อง เดิมทีแล้ว、ดวงตาปีศาจแห่งเหตุผลที่มอบให้เธอมีไว้เพื่อสร้างร่างกายใหม่ให้กับทริมจริงไหม แพทย์จำนวนมากได้ทำการวิจัยวิธีการต่าง ๆ เพื่อสร้างร่างกายที่สามารถทนทานต่อดีมอนเกียร์ได้ ดวงตาปีศาจแห่งเหตุผลสร้างผลลัพธ์ที่ดีบางประการในหมู่หัวข้อเหล่านั้น」

แม้ว่าคาน่อนจะมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม แต่เธอก็ถูกจัดให้อยู่ในอันดับ０２、นี่คือผลของความพยายามของเธอเอง

ผลลัพธ์ที่ได้มาจากความอยากรู้อันไร้ขอบเขตของเธอทำให้การฟื้นคืนชีพของทริมกลายเป็นความจริง

「เธอมีอิสระที่จะทำอะไรกับมันก็ได้ตามที่ต้องการ นั่นก็เป็นเอกสิทธิ์ของพวกเราเช่นกัน ทว่า、อย่าได้เข้าใจผิดไป？นั่นไม่ใช่วิทยานิพนธ์สำหรับหล่อน มันเป็นเพียงงานอดิเรกส่วนตัวเท่านั้น」

「……อืมー、แต่ว่ามันได้ผลจริงมะ มันทำให้คุณมีแรงบันดาลใจหรือเปล่าล่ะ？」

「จะเป็นอย่างงั้นจริงเรอะ？พวกเราได้มีการพูดคุยกันถึงเรื่องของเธอ、ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เธอถูกตัดการเชื่อมต่อ หัวข้อคือ、คารานาชิ คาน่อน ยังมีประโยชน์ในอนาคตหรือไม่、ไงล่ะ」

บรรยากาศเปลี่ยนไป

หรือ、บางทีมันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าตั้งแต่เริ่มแรกแล้ว เพียงแค่พึ่งปรากฏออกมาให้เห็นในช่วงนี้เอง

มีการสร้างผีเสื้อหลากสีสันเป็นจำนวนมาก、รอบตัว

「พูดให้ชัดเจนไปเลยสิ ความโลภนั้นเป็นนิสัยที่ไม่ดี」

「หากเธอยังทำแบบนี้ต่อไป เธอจะถูกขับไล่ออกจากสมาคมวิชาการ ดังนั้น、นี่คือคำเตือนและคำขอครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของพวกผม จงส่งมอบหน้าที่การทดลองดวงตาปีศาจให้กับแพทย์อีกคน แพทย์คนอื่นจะรับหน้าที่ต่อจากนี้ไป」

「เอ๋ー、จะทำได้เหรอพวกเธอน่ะ？」

「สมาคมวิชาการมีวัตถุประสงค์เพื่ออะไร、ไม่จำเป็นต้องเป็นเธอก็ย่อมได้ และเราจะให้เธอทำการวิจัยเพิ่มเติมอีกครั้งในภายหลัง」

นี่、เป็นข้อเสนอเดียวที่จะทำให้อัจฉริยะอย่างคาน่อนยังคงเป็นแพทย์ และเป็นสมาชิกของสมาคมวิชาการต่อไป

「เธอ、กำลังหลงทาง อย่าเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระ กลับมามีศักดิ์ศรีในฐานะแพทย์อีกครั้งเถอะ」

คาน่อนจนถึงตอนนี้กำลังหัวเราะ

รอยยิ้มร่าเริงตามปกติของเธอ、ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าจะมีความเป็นไปได้ที่จะถูกไล่ออกก็ตาม

ยังไงก็ตาม

ตอนที่０１เรียกเรื่องนั้นว่า「เรื่องไร้สาระ」การแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไป

เงียบเกินไปจนไม่อาจเรียกว่าความโกรธได้、แต่รุนแรงเกินไปจนไม่อาจเรียกว่าความเศร้าได้เช่นกัน

มันเป็นเจตนาฆ่าบริสุทธิ์ล้วน ๆ

「「ความตายอันเท่าเทียม」」

คลื่นแรกมาถึง、ในเวลาเดียวกัน

ผีเสื้อต่างก็ดูดซับพลังเวทมนตร์ของกันและกัน、ทยอยร่วงหล่นระหว่างพัวพันกันกลางอากาศ

「บอกว่า、เรื่องไร้สาระสินะ？ ของฉัน……ความรักที่มีต่อยูเมะของฉัน！ นายกล้าใช้คำพูดพรรค์นั้นงั้นเรอะ！」

「มันคือความจริง จะยึดติดกับคนตายไปอีกนานแค่ไหน เลิกเล่นตุ๊กตาแล้ว、ทำหน้าที่ของแพทย์ซะ」

ผีเสื้อสีฟ้าจำนวนมากเกิดขึ้นรอบ ๆ ตัว０１

มันคือความตายอันเท่าเทียมมอบให้เฉพาะผู้ที่ได้รับชื่อ ０１ เท่านั้น

ยังไงก็ตาม、เมื่อคาน่อนเห็นเช่นนั้น、เธอไม่ได้วิ่งหนี แต่กลับจ้องมองมัน และส่งความตายอันเท่าเทียมออกไปเช่นกัน

ผีเสื้อสีแดงเพลิง、ซึ่งดูราวกับจะเป็นตัวแทนหัวใจของเธอ

「ฝั่งไหนที่เหนือกว่า、ฉันจะทำให้เข้าใจเอง」

「ผมไม่ชอบการต่อสู้ที่ไร้จุดหมายเน๊ะ」

การปะทะกันระหว่างบุคคลที่ทรงพลังที่สุดในหมู่สนธยาสีเงิน

ด้วยความภาคภูมิใจในฐานะแพทย์、การฆ่ากันเองเพื่อภารกิจของตัวเอง ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

「ม๊า หยุดซะ、ทั้งสองคน」

มาอยู่ที่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

หรือบางทีอาจจะอยู่ตั้งแต่แรก

ที่บริเวณขอบของเอเดน、ชายวัยกลางคนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมถ้วยชาในมือของเขา

「การต่อสู้กันระหว่างแพทย์、ไม่ได้รับอนุญาตต่อหน้าฉันนะรู้ไหม？」

ชายผู้แต่งตัวเป็นสุภาพบุรุษชาวอังกฤษ、กล่าวเรื่องนี้ขณะจิบกาแฟจากถ้วยของเขา

ในขณะเดียวกัน、ความตายอันเท่าเทียมของ０１กับคาน่อนก็หยุดทำงาน และตกลงสู่พื้น

「……ศาสตราจารย์」

「０１、หากยังคงมีความเจิดจ้าอยู่ ก็ควรจะเชื่อจริงไหม？ ０２ก็ด้วย、โปรดอภัยให้ด้วย เขาเองก็กังวลเรื่องของคุณ」

「ฉันไม่สนใจหรอกค่ะ อืม、ฉันไม่สนใจ」

ดวงตาของเธอไม่ได้ยิ้มอย่างเห็นได้ชัด、แต่คาน่อนดูเหมือนจะมุ่งมั่นที่จะปกปิดมันไว้

「ซ้า、จะกลับเลยก็ได้ น้องสาวสุดที่รักของคุณกำลังรอคุณอยู่จริงไหม」

「อืม、นั่นสิเน๊ะ เป็นเพราะโซลเซียลาที่เข้ามาแทรกแซงทางนี้นั่นแหละ、ทางนี้เองก็กำลังยุ่งอยู่เหมือนกัน」

คาน่อนเมื่อพูดจบ、เธอก็จ้องตรงไปที่０１และออกจากพื้นที่ตรงนั้นไป

０１มองตามหลังนั่นไป、แต่แล้วก็ดูเหมือนจะสูญเสียความสนใจและก้มสายตาลงไปยังหนังสือในมือ

และ、เขาก็พูดขึ้นระหว่างมองหนังสือ

「อย่างที่คาด、เป็นอย่างที่คุณพูดไว้เลย――เนมเลส」

ที่เบื้องหลังของเขา、วงเวทย์เทเลพอร์ตถูกสร้างขึ้น และเสื้อคลุมสีดำปรากฏขึ้นจากภายในแทน

「เห็นไหม？ คาน่อนไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว เธอไร้ประโยชน์ ดังนั้นควรวลงมือสังหารทันที」

เนมเลส、เมื่อพูดจบ ก็หยิบเก้าอี้อีกตัวมาวางตรงหน้าศาสตราจารย์แล้วนั่งลง

และ、เทชาใส่ถ้วยที่นำมาด้วยโดยไม่ได้รับอนุญาต

「ว่าไง、ศาสตราจารย์ ใบชานี้ บันทึกไว้、เป็นสิ่งค้าที่แพงที่สุดในโรงเรียนของฉัน」

「อร่อยมากเลยล่ะ เก็บรักษาไว้ได้อย่างดีเน๊ะ ดูเหมือนว่าจะได้รับการดูแลโดยนักเรียนที่มีบุคลิกภาพขยันขันแข็ง」

「ใช่เลยเน๊ะ เขาเป็นคนจริงจังมาก」

ตรงกันข้ามกับศาสตราจารย์、เนมเลสดื่มชาในอึกเดียวด้วยท่าทางเหมือนเด็ก ๆ

「ตอนนี้คุณเข้าใจเรื่องนี้แล้วหรือยัง？ ฉันไม่ใช่ศัตรูของสนธยาสีเงินหรอกน่ะ」

「เอายังไงดี？ ยังก่อน、เราไม่สามารถละทิ้งการป้องกันของเราลงได้เน๊ะ ประโยชน์ของการปล่อยให้คุณเข้ามา」

ศาสตราจารย์พูดอย่างใจเย็น、ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

เนมเลส、อาจารย์บอกอย่างนั้น

「ผมเห็นด้วยครับ เนมเลสยอดเยี่ยม แม้จะมีความลับอยู่มากมาย、แต่ก็หมายถึงยังมีโอกาสที่จะเปิดเผยความลับเหล่านั้นอีกมาก สมาคมวิชาการรมีแนวโน้มที่ดีต่อเนมเลสอยู่แล้ว」

「ก็แบบนั้นแหละ、เอาไงดีน๊า ศาสตราจารย์」

「ฮ่าๆๆๆ、เร่งกันจังเน๊ะ 、ฉันขอถามอีกครั้งได้ไหมว่าทำไมเธอถึงอยากเข้าสู่สนธยาสีเงินกันแน่？」

ศาสตราจารย์ถามด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

「อีกแล้ว？ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ฉัน、อยากช่วยโลก」

「นั่นเป็นความฝันที่น่าประทับใจเน๊ะ อืม、เธอเหมาะกับสนธยาสีเงินอย่างแท้จริงล่ะ」

「งั้นก็ปล่อยให้ฉันเข้าไปสิー」

「สำหรับตอนนี้คุณเปรียบเสมือนท็อปของด้านมืด、ดังนั้นนั่นจึงไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะยอมรับได้ ขอโทษเน๊ะ、เนมเลส เพราะอย่างงั้นแล้วนั่นสิน๊า、บางทีคุณอาจพิสูจน์ให้เราดูอีกนิดหน่อยได้ไหมน๊า รวมทั้งประโยชน์ของการปล่อยให้คุณเข้ามา」

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น、เนมเลสก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟังโดยไม่ต้องคิดเลย

「เข้าใจแล้ว เช่นนั้นเพียงแค่ต้องแสดงเพิ่มอีกนิดหน่อย、ฉันจะแสดงให้คุณเห็นถึงความเหนือกว่าของฉันที่ขัดต่อโลก」

「เรื่องนั้นน่าสนุกดีเน๊ะ ……อะ、ว่าไปแล้ว、รับคุกกี้อบหน่อยไหม」

ศาสตราจารย์พูดเช่นนั้นระหว่างชี้ไปที่คุกกี้

ทันใดนั้น、เนมเลสจ้องมองสักครู่แล้วก็ส่ายหัว

「ไม่มีเวลาพักผ่อนคลายแบบนั้นเน๊ー ถึงงั้น、อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยสายหรือขาดงาน ฉันจะเอาสักชิ้นแล้วกัน」

เมื่อพูดแบบนั้น、เนมเลสก็หยิบคุกกี้ขึ้นมาและเปิดใช้งานเวทมนตร์เทเลพอร์ต

เธอโบกมือให้０１กับศาสตราจารย์แล้วหายลับเข้าไปภายใน

ศาสตราจารย์จิบชาชั่วครู่、แล้วพูดเบา ๆ

「ว่าไง、เธอ」

「อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้าครับ ผมเห็นด้วย」

「งั้นเหรอ」

「มีเรื่องที่ต้องวิตกกังวลอะไรหรือครับ？ ต่อให้มีจริง、หากเป็นศาสตราจารย์ก็สามารถฆ่าเธอได้จริงไหมครับ อย่างน้อยเธอก็มีคุณค่าในฐานะเพื่อน、ในฐานะเครื่องมือ」

แพทย์มองว่าตัวตนของเนมเลสเป็นสิ่งที่นำมาใช้ประโยชน์ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม

และเรื่องเดียวกันนี้、ก็เป็นจริงสำหรับศาสตราจารย์เช่นกัน

หากพิจารณาจากข้อมูลเพียงอย่างเดียว、และแม้จะคำนึงถึงลักษณะที่น่าสงสัยของเธอ เธอก็ยังคุ้มค่าสำหรับให้อยู่รวมในองค์กร

แต่、ยังไงก็ตาม

（มองไม่เห็นแม้แต่、ความเจิดจ้าของความรอดเลย、เธอน่ะ）

แม้กระทั่งกับศาสตราจารย์ เด็กสาวที่ไม่มีใครทราบตัวตนนามว่า เนมเลส

วิญญาณนั้น、ไม่เปล่งแสงออกมาเลย

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

เฉลยบางส่วนเร็วกว่าที่คิดไว้เลย นึกว่าจะต้องใกล้จบบทนู้นถึงจะบอกซะอีก