ตอนที่ 123 ชีวิตประจำวัน

สิ่งนี้อาจดูฉับพลัน、แต่คุณรู้หรือไม่ว่าสาวสวยลึกลับตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงนกร้องทุกเช้าเลยค๊า

สำหรับเด็กสาวที่มักทำงานในตอนกลางคืน、นี่อาจเป็นช่วงเวลาแห่งความสงบเพียงอย่างเดียวของเธอ

แม้ฉันจะเป็นสาวสวยลึกลับ、แต่ก็เช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงเจื้อยแจ้วของนก――

『กุ๊กกู่กุ๊กกกกกกกกู่！』

หากเป็นนกตัวน้อยล่ะก็

「หนวกหู……」

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงของไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงที่เลียนแบบไก่ในหัวของฉันได้อย่างน่าเหลือเชื่อ

เลวร้ายที่สุดเลยเจ้าค๊า

「ขอโทษด้วย ฉันแค่ตื่นเต้น」

ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงจากข้าง ๆ 、และเมื่อหันไปทางเสียงนั้น

「ย้า」

「หน้าตาดี！？」

บนเตียง、มีสาวสวยลึกลับอยู่อีกคน

สาวน้อยตาสีแดงที่กำลังกอดตัวฉันที่นอนหงายอยู่、เธอลูบหัวฉันแล้วเอ่ยปากพูด

「ฉันอยู่ในโหมดสแตนด์บายรออยากได้ฉากตอนเช้าล่ะ」

「ตอนนี้เธอสามารถทำอะไรก็ได้ที่ต้องการแล้วนี่」

บางทีฉันอาจเลือกผิดที่มอบร่างกายให้กับเธอ

ตอนนี้เอง、เสียงหน้าต่างปิดลงดังไม่หยุด

พี่ใหญ่ของดีม่อนเกียร์、เป็นตัวอันตรายแน่นอนเจ้าค๊า

「ว่าไปแล้วก็อย่าถ่ายรูปน๊า อย่างที่คาดไว้ พลังแห่งสาวสวยลดลงหลังจากตื่นขึ้นมา……สุดท้ายแล้ว ฉันก็เป็นผู้ชาย」

「ฟุๆๆๆ、แต่เธอน่ารักแม้กระทั่งตอนที่พึ่งตื่นนอนล่ะ」

「โซลเซียลาซามะ……♥」

「กำลังพูดด้วยอารมณ์แบบไหนกันน่ะ？」

อะไรนะ、ฉันพึ่งพ่ายแพ้ต่อตัวฉันเองเหรอ？

ฉัน、ทำอะไรพลาดอีกแล้วเหรอ？

「จากนี้、เป็นฉากเซ็กส์ตอนเช้าสินะ」

「ฉันวาดฉากเซ็กส์สุดทะลึ่งของโซลเซียลาไปแล้ว、แต่หลังจากทำเรื่องนั้นแล้ว ฉันก็อยากวาดภาพถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นจริง ๆ เน๊ นั่นคือเหตุผลที่ฉันมาอยู่ที่นี่ในเช้านี้」

เดิมทีแล้ว、เธอไม่ควรพูดเรื่องแบบนั้นต่อหน้าเจ้าตัว เข้าใจไหม？

「รูปถ่ายเมื่อวานดีมากเลยเน๊！ เห็นนี้ไหม、ภาพของโซลเซียลาที่ปากน้ำลายเยิ้มและดวงตาที่ว่างเปล่า！ โฮร่านี่ด้วย、โฮร่า、อันนี้ด้วย！」

「เดี๋ยว เดี๋ยว ใจเย็น ๆ ฟังนะไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนเห็นภาพพวกนี้กัน？ พวกเราคงเดือดร้อนกันแน่ เธอต้องระวังตัวมากกว่านี้」

「ไม่อยากได้ยินจากหล่อนเลยย๊ะ」

ฉันลุกขึ้น、พร้อมกับแสดงสีหน้าไม่พอใจใส่ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง

วันนี้เองก็มีอาหารเช้าฝีมือสาวสวยรออยู่เจ้าค๊า！

ยังไงก็ตาม、ฉันรู้สึกเหมือนว่าพลังเวทมนตร์ของฉันเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ได้กิน、แต่บางทีคงไม่ใช่แค่จินตนาการของฉันเท่านั้น

「อ้า、จะลุกแล้วเหรอ？」

「แน่นอน」

「ทำไม、ไม่มาลองมีเซ็กส์แฝดสาวสวยลึกลับกับฉันสักหน่อยล่ะ โฮร่า、เธอเองก็เป็นโซลเซียลา……」

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、กอดฉันจากด้านหลังและกระซิบที่หู

หยุดเลยนะย๊า、ＡＳＭＲสาวสวยลึกลับมีผลรุนแรงกับฉันเจ้าค๊า

「เธอเพียงแค่ทำตามที่ฉันบอกก็พอ」

「อ๊าง♥」

สมองฉันสั่นไปหมดแล้ว！

สาวสวยลึกลับคนนี้、ทำให้ความคิดของฉันกำลังละลายหายไปค๊า！

「ซ้า、กลับไปนอนบนเตียงอีกรอบ」

「……อาหาร、เช้า、สาว、สวย……！」

「จิตใจแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ……！」

ความคิดและเหตุผลของฉันละลายหายไป、แต่ความรักที่มีต่อสาวสวย、ช่วยให้ฉันสลัดความเย้ายวนของไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงออกไปได้

ＡＳＭＲสาวสวยลึกลับ、ช่างน่าสะพรึงกลัวจริง ๆ……！

「ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、ถ้าเราปล่อยＡＳＭＲออกไปทั้ง ๆ แบบนี้คงจะได้กลายเป็นเรต Ｒ-18 แน่」

「เมื่อคุณซื้อสินค้าแล้วโปรดเขียนรีวิวและมอบคะแนนด้วยเน๊」

「อย่าตื่นเต้นมากเกินไปสิ นั่นไม่ใช่เว็บไซต์ที่มีเนื้อหาＲ-18จริงไหมเน๊ะ」

พวกเราเป็นสาวสวยลึกลับสุขภาพดี

ทำลายรสนิยมทางเพศของเยาวชนแสนบริสุทธิ์、และเผาสมองของเหล่าสาวสาวน้อยด้วยมิสเทอร์เรียส

และแน่นอนว่า、ไม่ใช่กลุ่มลึกลับและลามก จริงจัง

「โฮร่า、ฉันจะไปกินข้าวเช้า กลับเข้ามาได้แล้ว」

「เอ๋ー」

「ไม่เอ๋ーสิ โฮร่า」

ฉันกางแขนออกกว้าง

จากนั้น、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、ก็กลับเข้ามาในตัวฉันอย่างไม่เต็มใจแล้วพูดขึ้น

『เช่นนั้น、ไปกันเถอะ』

อืม、ฉันตั้งตารอที่จะได้ทานอาหารเช้าล่ะค๊า

วันนี้ดูเหมือนจะเป็นเวรของฮิคาริจัง

■

สิ่งที่ดีคือ、ตอนนี้โรงเรียนของพวกเรามีโรงอาหารแล้ว

จนถึงตอนนี้ พวกเรามีเพียงเตาพกพาขนาดเล็กเท่านั้น、แต่รุ่นพี่มิโรคุตัดสินใจจัดเตรียมห้องทานอาหารที่เคยใช้ในอดีตให้สามารถใช้งานได้อีกครั้ง

อาหารเช้าที่เคยเป็นแบบทานสี่คน、ตอนนี้สามารถทานได้เจ็ดคน+หนึ่งเครื่องจักร

นอกจากนี้เมื่อพวกเราเริ่มทำอาหารอื่นนอกจากถั่วงอกแล้ว พวกเราก็จำเป็นต้องเริ่มมองหาภาชนะปรุงอาหารหลายประเภท

แต่、ก็ยังไม่สามารถจ้างคนมาทำแทนได้ ตอนนี้ทุกคนเลยต้องผลัดกันทำอาหาร

วันนี้เป็นฮิคาริจัง

เธอดูมีพลังงานสูงมากตั้งแต่เช้า、อาหารเช้าก็มีให้เยอะมากเช่นกัน

นั่นทำให้ฉันมีความสุขเน๊

「อรุณสวัสดิ์！！！！ เคย์คุง！！！！！！」

「อรุณสวัสดิ์ครับ、รุ่นพี่ฮิคาริ」

「เอ๊ะเฮะๆๆๆ、รุ่นพี่ล่ะ……！」

ฮิคาริจังขยับตัวอย่างมีความสุขและยิ้ม

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยถูกเรียกว่ารุ่นพี่มาก่อน、ดังนั้นเธอจึงรู้สึกดีใจมากเมื่อฉันเรียกเธอว่า รุ่นพี่เป็นครั้งคราวแบบนี้

ยังไงก็ตามเหตุผลที่ไม่ควรเรียกเธอว่ารุ่นพี่ตลอดเวลา、เพราะเธอจะดีใจมากจนไปก่อความวุ่นวายกับครัมจัง

「เน๊ ได้ยินไหมล่ะ ครัม ฉันถูกเรียกว่ารุ่นพี่ด้วยล่ะ？」

「ฉันเข้าใจแล้ว ดังนั้นอย่ามาจับตัวกันน๊า」

ฮิคาริจังออกมาจากห้องครัว、และเข้าไปซุกตัวกับครัมจังขณะที่เธอกำลังกินอาหารอยู่

ขณะที่ครัมจังใช้ข้อศอกดันเธอเอาไว้、ก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่กล่าวโทษ

「รุนหวัสดิ์、เคย์ ทำอะไรที่ไม่จำเป็นแต่เช้าเลยเน๊」

「ถ้าเธอทำแบบนั้นบ้าง、จะเพิ่มเครื่องเคียงให้อีก 1 อย่างเน๊」

「เอ๊ะ、จริงเหรอ？」

ยูริสาวสวยสามารถใช้เป็นกับข้าวได้เช่นกันค๊า

สามัญสำนึกเลยเจ้าค๊า

「ได้ทานอาหารในตอนเช้าเน๊ะ ปกติฉันต้องพลังทั้งหมดที่มีเพื่อกินให้หมด」

สุดท้ายแล้วครัมจังก็เป็นสาวสวยประเภทโศกเศร้าล่ะค๊า

สามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่า、เธอไม่รังเกียจที่จะงดอาหารเช้าและกินอาหารแค่ในปริมาณที่พอเหมาะ

ถ้าปล่อยไว้คนเดียว เธอจะกินแต่ซีเรียลและเครื่องดื่มชูกำลังเท่านั้นอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ

ในวันที่เธอต้องทำอาหาร เธอจะเตรียมอาหารอย่างขยันขันแข็ง、แต่วันอื่น ๆ เธอไม่ใส่ใจเกินไป

เพราะแบบนั้นแล้ว、ในช่วงนี้ฮิคาริจังจึงบังคับให้เธอกินอาหารเช้าแบบนี้

「อะ！ ยังเหลือนัตโตะอยู่อีกเหรอ！！！！」

「ฉันยังไม่ได้แตะมันเลย ดังนั้นเซฟ เคย์、เอานี่ไปสิ」

「เอ๋ーโตะ、ขอบคุณ？」

ฉันได้รับนัตโตะจากครัมจัง

ดูสิ ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง！นี่คือนัตโตะที่ฉันได้รับจากสาวสวยล่ะเจ้าค๊า！

『มาเก็บมันไว้ให้ปลอดภัยเถอะเน๊』

ไม่หรอก、ฉันจะบอกว่ามาชิมแล้วกินมันซะ……น่ากลัว……

เพราะได้รับมาจากสาวสวย、เลอค่าเกินไปแล้วเจ้าค๊า……

『ไร้เหตุผลมาก』

「เคย์คุงจะรับขนมปังหรือข้าวดี？」

「จ๊า ขอข้าวครับ」

「ค๊า、กรุณารอสักครู่เน๊ะ！」

เมื่อพูดจบ ฮิคาริจังก็เดินกลับเข้าไปในห้องครัว

ฮิคาริจังกับผมหางม้าและผ้ากันเปื้อนพร้อมหมวก……

เธอจะต้องกลายเป็นหม๊าม๊าที่ดีอย่างแน่นอนค๊า……！

『ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ของฉันใช่รึไม่？？？？』

「ค๊า、มีแซลมอนย่างเกลือกับไข่ม้วน ทางนี้มีซุปโคมัตสึนะต้มกับมิโซะด้วยนะ เชิญเลย！」

「ขอบคุณครับ……」

หลังจากรับมาแล้ว、ฉันก็ครางออกมาเมื่อเห็นอาหารเช้าเต็มตา

「หืม、เป็นไรไป เคย์」

ครัมจังที่อยู่ตรงข้ามกับฉัน、ถามในขณะที่กำลังกินพาร์เฟ่ต์ขนาดใหญ่เป็นของหวาน （ที่ฮิคาริยื่นให้เธอด้วยการบังคับ）

「จนตอนนี้、ผมกินแต่ถั่วงอกเท่านั้น……สมองของผมจึงยังสงสัยว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่าเน๊ะ」

「เกิดอะไรขึ้นที่เฟกตอมกัน ทุกคนมีปฏิกิริยาเหมือนกันหมด ไม่มีข้อยกเว้น」

เพราะแต่ก่อนนี้ฉันได้กินแต่หมูห่อเล็กในปริมาณเล็กน้อยเท่านั้น？

วันนี้มีเป็นชิ้นเยอะมากเลยเน๊、อะไรแบบนั้นล่ะค๊า

และตอนนี้、ฉันก็สามารถเพลิดเพลินกับอาหารเช้าแสนอร่อยได้แล้ว……！

「ผมมีความสุขมากที่ได้ทานอาหารเช้าแบบเป็นทางการแบบนี้」

「เหรอ ……ถึงงอย่างงั้น、คุณก็ทำหน้าแบบนั้นเหมือนกันเน๊ะ」

「？มีอะไรแปลกงั้นหรือเปล่า？」

「ไม่หรอกไม่มีอะไร」

ครัมจังพูดจบ、เธอก็หันกลับไปเผชิญหน้ากับพาร์เฟ่ต์อีกครั้ง

……ฟุๆๆๆ、ฉันรู้นะ ครัมจัง

สิ่งที่เธอต้องการที่จะพูด、ถึงแม้ว่าคุณจะต่อสู้ในฐานะโซลเซียลาแต่คุณก็ดูเหมือนเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งเน๊ะ、แบบนั้นใช่ไหมล่ะเจ้าค๊ะ？

เข้าใจดีเลยค๊า、เพราะฉันระมัดระวังคำพูดและการกระทำของฉันเพื่อให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นไงเจ้าค๊า

『น่ากลัว……อะไรกันเจ้าคนนี้……』

หากตัวตนที่แท้จริงในฐานะโซลเซียลาถูกเปิดเผยในที่สุด、คงจะดีไม่น้อยถ้า นาตากิ เคย์สามารถแสดงด้านสนุก ๆ ของเธอที่โรงเรียนได้มากขึ้น ซึ่งจะทำให้เกิดความแตกต่างที่สวยงาม

ฉันอยากให้ผู้คนคิดว่าเธอเองก็มีสถานที่แห่งความสบายใจสำหรับตัวเธอเอง、ซึ่งจะทำให้การได้เห็นเธอได้รับบาดเจ็บในระหว่างการต่อสู้ในฐานะโซลเซียลาดูน่าเศร้ามากขึ้น ซึ่งถือเป็นเรื่องดีล่ะค๊า

『นี่เธอสามารถพูดเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นออกมาได้ง่าย ๆ ขนาดนั้นได้เช่นไรกัน？』

ไม่ได้บ้าสักหน่อย、นี่คือการจัดฉากเพื่อเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของสาวสวยลึกลับในภายหลังต่างหากล๊า

สาวสวยลึกลับคือผลลัพธ์จากความพยายามในแต่ละวันเจ้าค่ะ

「อือ～อารูนสาหวัด～」

มีสาวสวยคนใหม่、เข้ามาในห้องอาหาร

เป็นโทอาจังที่อยู่ในชุดนอน、กำลังขยี้ตาที่ง่วงนอนของเธอ

ไม่เหมือนกับพวกเราทั้งสามคนที่อยู่ในชุดเครื่องแบบอยู่แล้ว、โทอาจังมาทานอาหารเช้าโดยสวมชุดนอนขนฟูเหมือนเด็ก ๆ ล่ะค๊า

น่าร๊ากเน๊＾＾

「ฟุว๊า……เคย์คุง、อรุณสวัสดิ์」

「อรุณสวัสดิ์ครับ นอนดึกอีกแล้วเหรอ？」

「……อืม、ฉันพึ่งซื้อหนังสือที่น่าสนใจมาเล่มหนึ่ง หลังจากการฝึกหนักของมิซุฮิจังจบแล้ว、ฉันก็อ่านจนอดหลับอดนอนเลยล๊ะ～」

โทอาจังยิ้ม、ด้วยใบหน้าอันอ่อนหวานง่วงนอน

และจากนั้น、ก็เข้ามานั่งข้างฉัน

『ข้างกัน……？ประธานผู้พิพากษา！』

เดี๋ยวก่อนสิค๊า ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง

ก็เป็นเรื่องจริงอยู่หรอกที่โรงเรียนนี้มีนักเรียนน้อย、จนบางทีอาจจะนั่งโต๊ะละคนได้เลย

แต่、นั่งกินข้าวห่างกันขนาดนั้นก็เหงาออกนะค๊า！

『อืมー、เหตุบรรเทาโทษสินะ……？』

นอกจากนี้、ไม่ว่าฉันจะกินที่ไหนเธอก็จะมาข้างกันตลอด ดังนั้นฉันเลยไม่สามารถกินห่างจากเธอได้

แล้วก็ฉันน่ะ、อยากมองโทอาจังที่กำลังง่วงนอนอยู่ข้างกันด้วยค๊า……！

『แสดงธาตุแท้ของเธอออกมาแล้วเน๊』

「อรุณสวัสดิ์นะค๊า、โทอาจัง！」

「หืม、อรุณสาหวัด」

เมื่อเห็นโทอาจังจิบน้ำที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างช้า ๆ、ฉันก็มีความรู้สึกว่าเป็นการเริ่มต้นวันใหม่ที่ดี

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、วันอันแสนวิเศษกำลังจะเริ่มต้นแล้วเจ้าค๊า！

「ถ้าง่วงขนาดนั้น、ทำไมไม่นอนอีกสักหน่อยล่ะ？ไม่เหมือนกับฉัน、ถึงคุณจะหลับยาวก็ไม่มีใครบ่นจริงไหม」

「ก็จริงอยู่หรอกค่ะ、แต่ว่าอาหารอร่อยมาก」

โทอาจัง、พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แม้ว่าจะฟังดูง่วงนอนก็ตาม

「ยิ่งไปกว่านั้น」โทอาจังพูดต่อโดยเอนตัวช้า ๆ จากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง

「วันนี้、ฉันอยากเห็นสิ่งประดิษฐ์ที่มิยูเมะจังสร้างขึ้น」

「เห้、เป็นอย่างงั้นเหรอ ตามที่หวังไว้น๊า มิยูเมะจัง」

「อืม、ใช่เลยล่ะเน๊ะ อะ、สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดก็คือ……สำหรับการเปลี่ยนเพศ、หรืออะไรประมาณนั้น？」

「เอ๊ะ？」

「อย่างถ้าเคย์คุงใช้ก็จะกลายเป็นเด็กผู้หญิงล่ะเน๊ ฟุว๊า……อะ、ไปด้วยกัน、ไหม？」

「「เอ๋！？！？」」

เสียงของฉันกับครัมจังประสานกัน

「อือเมี๊ยว……ง่วงนอน」

ดูเหมือนว่าโทอาจังกำลังจะหลับไปอีกครั้ง、แต่เธอยังคงจับตะเกียบไว้ในมือแน่นอยู่

โทอาจัง、ช่วยอธิบายให้ละเอียดอีกครั้งหน่อยนะค๊ะ

ตอนนี้、ฉันกำลังจะสูญเสียความสงบแล้วเจ้าค๊า

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

บ่นๆ

จู่ๆบัญชีเฟสก็ถูกระงับการใช้งานซะงั้น เหตุผลก็ไม่มีอุทธรณ์ก็ไม่ได้ ถึงปกติจะใช้แค่ส่องมังงะแปล แต่จู่ๆมาโดนแบบไร้เหตุผลนี่ก็นะ แถมข้อมูลสำหรับติดต่อคนอื่นหายเรียบ เอ้อ