ตอนที่ 119 เมฆครึ้ม

เสียงเดียวที่ดังก้องไปทั่วสนามฝึกแห่งที่สามของโรงเรียนมิคาเงะคือ เสียงของดาบที่ตัดผ่านอากาศ

โทรัคกำลังฝึกฝนประสาทสัมผัสของเขาให้เฉียบคมขยายไปถึงปลายนิ้ว、หนึ่งดาบ、เขาฝึกซ้อมการฟาดฟันแต่ละครั้งอย่างระมัดระวัง

ท่วงท่าของเขา、ดูช่ำชองกว่าตอนที่ต่อสู้กับโซลเซียลามาก

「ยังฝึกอยู่อีกเน๊ะ น่าจะได้พอได้แล้วมั้ง？」

เมื่อเขาหันไปยังต้นเสียง、ก็เห็นมิฮายะกำลังมองมาด้วยสีหน้าเป็นห่วงเล็กน้อย

「ยังไม่ได้พักเลยจริงไหม？」

โทรัครับสปอร์ตดริ้งที่ถูกโยนให้เขา、ด้วยความขอบคุณ

เขาเริ่มฝึกซ้อมก็เกือบเที่ยง、แต่ที่นอกหน้าต่างตอนนี้ ดวงอาทิตย์ได้ตกลับไปแล้ว

「……อะฮะๆๆๆ、อืม ลืมพักไปเลยเน๊ะ」

「ฮ๊า、ฉันก็อุตส่าห์หวังว่าพันธมิตรดีม่อนเกียร์จะช่วยดูแลเรื่องนี้ให้กันได้ดีกว่านี้แท้ ๆ？」

มิฮายะจ้องมองดาบสีขาวอย่างเพ่งพินิจ、และไม่นานดาบก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นเด็กสาว

เด็กสาวตัวน้อยสะบัดผมสีขาวของเธอ、และพูดอย่างภูมิใจให้มิฮายะฟัง

「โทรัคจะไม่ล้มยจากเพียงเท่านี้ ของจริงจะเริ่มขึ้นเมื่อเขาก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง」

「นั่นสิเน๊ะ、อืม เรามาก้าวข้าม、ขีดจำกัดกันเถอะ！」

「ทำไมระหว่างทั้งสองคนถึงไม่มีเบรกกันเลยนะ」

ถึงแม้เธอจะพูดแบบนั้น、แต่มิฮายะก็ไม่สามารถซ่อนความสุขของเธอที่ว่าเธอสามารถทำหน้าที่เป็นเบรกได้ และพูดว่า「นายทำไม่ได้ถ้าไม่มีฉันเน๊ะ！」ขณะที่ยื่นเครื่องดื่มให้กับลูทราด้วย

แต่เนื่องจากเธอเป็นดีม่อนเกียร์จึงไม่ใช่สปอร์ตดริ้ง、แต่เป็นน้ำแอปเปิ้ลที่ปรุงตามความชอบของเธอ

「ขอบคุณ、มิฮายะ ตอนนี้ฉันสู้ได้อีก 72 ชั่วโมง」

「เหลือเวลาไม่มากแล้วก่อนศึกชิงดินแดน……ดีล่ะ！มาลุยกันอีกครั้งหนึ่งหลังจากหมดเวลาพักครั้งนี้」

「เสียใจด้วยแต่วันนี้พอแค่นี้ก่อน！ ค๊า、เตรียมตัวออกเดินทางกันเถอะ！」

ขณะที่พูดแบบนั้นมิฮายะก็ปรบมือ、อีกสองคนก็ดูเหมือนอยากจะพูดบางอย่าง、แต่แล้วพวกเขาก็มองหน้ากันและถอนหายใจ

「โทรัคอีกนิดเดียวก็จะถึงสตาร์สแลชฟอร์มแล้ว พรุ่งนี้ก็มาพยายามกันเถอะ」

「แน่นอน！ มิฮายะ、ผมอยากจะมีการต่อสู้จำลองพรุ่งนี้ จะโอเคไหมน๊า」

「ทำไมถึงต้องมาคิดถึงการฝึกซ้อมของวันพรุ่งนี้ด้วยเล่า……」

โทรัคเกิดมาพร้อมความพยายามอันโง่เขาโดยกำเนิด、ช่วงหลังนี้มันยังแย่ลงอีก

เหตุผล、อีกอย่าง

（สตาร์สแลชฟอร์มที่จะปลดปล่อยพลังของลูทรา สำหรับโทรัคในตอนนี้、นั่นเป็นพลังที่เขาอยากได้มาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เน๊ะ）

หลังจากเหตุการณ์ที่โรงเรียนเซ็นไค、ที่โทรัคได้เห็นพลังของลูทรา

เหนือขีดจำกัดของพวกตนเอง、ราวกับมีโลกใบใหม่ปรากฎตรงหน้า

การตระหนักรู้ดังกล่าว、มากเกินพอที่จะกระตุ้นให้โทรัคฝึกซ้อม

ทว่า、นี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่ามิฮายะซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่สามารถมองสิ่งต่าง ๆ จากมุมสูงได้อย่างใจเย็นไม่ถูกดึงให้จมไปกับความร้อนแรงนี้

「ถึงจะน่าเสียดาย、แต่พรุ่งนี้มีแผนแล้ว」

「อะไรกัน」

「แล้วก็อีกอย่าง พวกนายก็มีงานที่ต้องทำในฐานะสมาชิกสภานักเรียนเหมือนกันย๊ะ」

โทรัครับผ้าขนหนูจากมิฮายะ、แล้วเอียงหัวในขณะที่กำลังเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้า

「สำหรับรายละเอียดเอาไว้ถามจากรินกะตอนข้าวเย็นซะนะ」

「งั้นเองสินะ เข้าใจแล้ว、ขอบคุณนะ ……แตว่า、สงสัยจังเน๊ะว่าเป็นงานอะไร ความจริงที่ว่าเรื่องมาถึงผม หมายความว่าต้องเป็นอะไรบางอย่างที่ลำบากแน่นอน」

「เพราะเมืองแห่งโรงเรียนเต็มไปด้วยเรื่องวุ่นวาย、ไม่เข้าใจ」

ลูทราเองก็ไม่เข้าใจ、และเอียงหัวเหมือนกัน

สิ่งที่เธอเข้าใจมีเพียง、การตัดแขนตัดขาและอาหาร

「ใช่เน๊ะ、ฉันเองก็ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนักหรอก、แต่ที่ฉันแน่ใจคือ การที่ประธานสภานักเรียนของโรงเรียนคิโซจะไม่มีส่วนร่วมในศึกชิงดินแดน พูดได้เลยว่าเป็นอะไรที่แปลกมากเน๊ะ」

「……เรื่องนั้น、ก็แปลกจริง ๆ ล่ะนะ เขาเป็นถึงＳ แร๊งค์ที่ของโรงเรียนคิโซเคียงข้างกับโรคุฮาระที่อารมณ์ผันผวน」

การต่อสู้ในศึกชิงดินแดนครั้งนี้、มีความสำคัญเนื่องจากจะกำหนดอนาคตของโรงเรียนคิโซ

หากพวกเขาชนะการต่อสู้ครั้งนี้、แม้ว่าอาจไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้ทั้งหมด แต่ก็น่าจะทำให้พวกเขาอยู่ในสถานะที่เหมาะสมในการเจรจาข้อตกลงในอนาคต

แต่ถึงอย่างงั้น、ประธานสภานักเรียนของโรงเรียนคิโซกลับไม่มีส่วนร่วม

「สำหรับเขาคนนั้น เนื่องลักษณะเฉพาะของความสามารถของดีม่อนเกียร์、การใช้งานเขาจึงมีข้อจำกัด ความสามารถอมตะ 12 วินาทีคือความสามารถลุยเดี่ยวที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ไม่เหมาะสำหรับการต่อสู้แบบกลุ่ม ไม่ว่าจะยังไง、เขาแค่คนเดียวไม่มีทางสามารถพลิกกระแสของการต่อสู้ได้」

「ม๊า、ประธานสภานักเรียน ยูกิฮิระ กับคนนั้นไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหเน๊ะ」

ความสามารถในการกำหนดไปสู่อนาคตที่ดีที่สุดนั้น、มีประสิทธิผลต่อโรคุฮาระที่เชื่อมั่นในการโจมตี

เพื่อทำให้เรื่องแย่ลงไปอีก ทางนี้มีทั้งผู้ใช้ดีม่อนเกียร์อย่างโทรัค、Ｓ แร๊งค์ที่เป็นกำลังเสริมจากโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม

รายชื่อนักเรียนของโรงเรียนมิคาเงะนั้นแข็งแกร่งมาก

「ถ้าเป็นการประลองก็อีกเรื่องหนึ่ง、แต่หากเป็นศึกแย่งชิงดินแดน ที่ผมต้องทำก็แค่ถอยเวลาเขาเอาไว้ ในระหว่างนั้น、จะมีคนจัดการเอง」

นี่คือการต่อสู้แบบกลุ่ม

ศึกครั้งนี้ที่ได้เปรียบทั้งด้านคุณภาพ、และจำนวน、จึงพูดได้อย่างมั่นใจว่าชัยชนะของโรงเรียนมิคาเงะได้รับการยืนยันแล้ว

เพราะงั้นแล้ว

「นั่นคือสาเหตุว่าทำไม、ผมเองก็คือว่ามันแปลกเหมือนกัน ด้วยความสามารถของประธานนักเรียนของโรงเรียนคิโซ、โอกาสที่จะชนะก็จะเพิ่มสูงขึ้นมาก ตอนแรก ผมก็มีแผนไว้อยู่แล้ว、โดยตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่าเขาเข้าร่วมด้วย」

「เกี่ยวกับเรื่องนั้น、รินกะบอกว่าเธอมีเรื่องที่พอจะรู้อยู่บ้างล่ะ」

「พอจะรู้สินะ……」

「ใช่ใช่、นั่นคือ――」

■

「――ประธานสภานักเรียนของโรงเรียนคิโซ、กำลังตามหานางฟ้าอยู่แน่นอน」

ครัมจังพูดเรื่องนี้ด้วยสีหน้าจริงจัง

ในตอนที่ฉันยิ้มอย่างพึงพอใจหลังกินข้าวเย็นและกำลังจะกลับห้องก็ถูกครัมจังเรียกเอาไว้

หลังจากทำลายรสนิยมทางเพศของโชตะแล้ว อาหารก็มีรสชาติดียิ่งขึ้นกว่าปกติ

โซโกะคุง、ไว้มาจัดงานค้างคืนกันทีหลังเถอะเน๊ะ♥

พักค้างคืนกับนักเรียนปี 1 ทุกคนและปล่อยให้สมองของเธอถูกเผาไหม้โดยสาวสวยหลากหลายประเภทกันเถอะเน๊♥

『หนีไปซะ โซโกะคุง ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้』

ว่าไปแล้วกำลังเล็งไปที่นางฟ้างั้นเหรอ เอาจริงดิ？

ไม่มีการพรรณนาเรื่องนั้นไว้ในงานต้นฉบับด้วยสิ

「อาร๊า、คุณเองก็รู้เหมือนกันสิเน๊ะ」

「การพูดแบบนั้น、ตามที่คาดหวังไว้ รู้อยู่แล้วสินะ แต่ก็สมกับเป็นโซลเซียลา น่าทึ่งจริง ๆ」

「อย่าพูดชื่อนั้นบ่อย ๆ ในโรงเรียนสิ คุณไม่มีทางรู้เลยว่าใครกำลังฟังอยู่」

เมื่อไม่นานมานี้、ที่นี้เริ่มมีคนจำนวนมาก ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยถ้าจะเดินชนใครสักคนเข้าได้อย่างง่ายดาย แม้กระทั่งในเวลากลางคืน

ต้องขอบคุณกลุ่มที่อยู่ทำกิจกรรมจนดึก、ทำให้ฉันต้องได้เดินทางไกลไปจนถึงเขตชานเมืองของเขตโรงเรียนอีกแห่งหนึ่งเพื่อพบกับสาวสวยลึกลับคนนี้ล่ะเจ้าค๊า

「ถึงกระนั้น、ก็ช่างน่าแปลกใจที่คุณเองก็รู้เกี่ยวกับนางฟ้าเน๊ะ ตามที่คาดไว้、คุณเป็นสตรีมเมอร์ประเภทเปิดแฉข้อมูลที่กำลังเป็นที่นิยมรึ？」

ฉันพูดพร้อมส่งรอยยิ้มลึกลับให้ครัมจัง

「ฟุฟุหยุดเลย ฉันไม่ใช่เพียวริพิเคชั่นจึงอีกต่อไปแล้ว」

ครัมจังยิ้มอย่างอาย ๆ

น่าร๊ากเน๊

「ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของนางฟ้า、ก็ในตอนที่ฉันเริ่มแอบค้นห้องปฏิบัติการผิดกฎหมายที่โรงเรียนคิโซน่ะ และรวมถึงเวลาการปรากฏตัวด้วย เหตุผลที่ฉันไม่เข้าร่วมศึกชิงดินแดน、ก็เพื่อขัดขวางแผนการของประธานสภานักเรียนล่ะนะ  คุณเองก็ด้วยใช่ไหมล่ะ？」

「ใช่、แน่นอน」

『ตอนนี้เธอโกหกได้ง่ายเท่ากับที่เธอหายใจเลยสินะ』

การโกหกคือเครื่องประดับที่ทำให้สาวสวยลึกลับเปล่งประกายค๊า

「จ๊า、มาหยุดประธานนักเรียนกันเถอะ――」

ฉันลูบผมของครัมจัง

แล้วก็ยิ้มเล็กน้อย

「คุณเดินอยู่ท่ามกลางแสงได้แล้ว？ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง」

ขณะที่ปกป้องสาวสวย、ฉันก็เคลื่อนไหวโดยเน้นย้ำสถานะให้เห็นว่าตัวฉันเป็นคนในโลกเบื้องหลัง

ท่านคิดอย่างไรค๊า หัวหน้าผู้พิพากษา！

『ยอดเยี่ยม 100 คะแนน』

ฉ๊า โอร๊าาาา！

「……ฉันเองก็ด้วย、ตอนนี้เป็นนักเรียนของเฟกตอมแล้วนะ」

「เอ๊ะ？」

ครัมจังจับข้อมือของฉัน

จากนั้น、ก็กดข้อมือของฉันไว้กับผนังทั้งแบบนั้น

？？？？？？？？

『มาแล๊วววว！ ครัม×โซลคิส！』

「ฉันไม่มีความตั้งใจที่จะเป็นตัวถ่วง ฉันก็สู้ได้นะ……！」

ครัมจังพูดขึ้น、ขณะวางมืออีกข้างลงบนผนัง

หะ、หน้าตาดีย์……！

『คาเบะด้ง！ 200 คะแนน！』

หัวหน้าผู้พิพากษา！？ ไม่มี๊ทาง！？

『กะแล้วยังไงก็เป็นรับเน๊、โซลเซียลาเนี่ย ค๊า、ＱＥＤ！อย่าประมาทพลังการประมวลผลของดีม่อนเกียร์น๊า！』

ฮ่าๆๆ、ยังหรอกยังหรอก ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงเป็นเพียงมือสมัครเล่นน๊า

โซลเซียลาไม่ใช่ตัวละครที่ตื้นเขินพอที่จะกำหนดสถานะเซเมะหรืออุเกะแบบนั้นหรอกนะค๊า

ให้ฉันแสดงสาวสวยลึกลับให้ดูเองเจ้าค๊า

「ฟุๆๆๆ、สีหน้าคุณดูสิ้นหวังมากเลย คุณเป็นเด็กที่น่ารักเสียจริงเน๊ะ」

「っ、ฉันจริงจัง――」

ฉันวางปลายนิ้วลงบนริมฝีปากของเธออย่างเบามือ

「ความร้อนระอุที่ปะทุอย่างง่ายดายนี้、สงสัยว่าจะเป็นอิทธิพลของเพื่อนสมัยเด็ก」

เมื่อฉันพูดอย่างนั้นพร้อมกับยิ้มเย็นชา、ครัมจังก็กลับมามีสติอีกครั้งและปล่อยมือฉัน

อาร๊าไม่น๊า、ถ้าเกิดฉันเป็นรอยฟกช้ำจะทำยังไง

『เอ๊ะ、จบแล้ว？ จากนี้จะเป็นของจริงใช่ไหม！？ 』

หากพ่ายแพ้เพียงเพราะจังหวะอันรวดเร็ว คุณก็ไม่สามารถเป็นสาวสวยลึกลับ

「ทว่า、นั่นสิเน๊ะ หากพูดถึงขนาดนั้นแล้ว、บางทีฉันอาจจะขอยืมมือคุณบ้าง」

「……っ、จริงเหรอ！？」

「ใช่、จริง ๆ」

ฉันลูบหัวครัมจังแล้วยิ้ม

「ทางนี้จะติดต่อแจ้งเวลาเองเจ้าค่ะ จนกว่าจะถึงตอนนั้น、ก็โปรดเพลิดเพลินกับชีวิตประจำวันของคุณ」

「……งั้นสินะ、เข้าใจแล้ว」

ครัมจังพยักหน้าเข้าใจ ฉันพูด「เช่นนั้นขอตัว」แล้วตัดสินใจออกเดิน

ซ้า

ถ้าพูดตามตรง ฉันไม่สนใจเรื่องนางฟ้าเลยตอนนี้

นอกจากนี้สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือ

『สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือ！』

เตรียมความพร้อมสำหรับเทศกาลวัฒนธรรมฮิโนะสึจิ、พิมพ์หนังสือใหม่ ร่วมถึงเวลาสำหรับการบันทึกＡＳＭＲไงล๊า！

『สำหรับＡＳＭＲนั้น ฉันยังหาไมโครโฟนแบบหัวหลอกไม่ได้、ดังนั้นฉันจึงยังคงเขียนสคริปต์อยู่、แต่ถ้าไม่เริ่มตอนนี้ คงจะได้ร้องไห้ทีหลังเน๊』

ก่อนการต่อสู้ศึกดินแดนระหว่างโรงเรียนมิคาเงะกับโรงเรียนคิโซ、ก็มีการต่อสู้หนึ่งที่ฉันไม่สามารถยอมแพ้ได้

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณCHATCHAI KIMN SCB X-2478 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณนิรนามที่ฝากเข้ามาผ่านCDM มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ