ตอนที่ 112 ทวิดารา โซลเซียลา

(TN.เปลี่ยน “ทวินดารา” เป็น “ทวิดารา”)

คารานาชิ มิยูเมะกำลังคิด

ผลลัพธ์เป็น、เธอควรปฏิบัติตัวยังไงในสถานการณ์เช่นนี้

โซลเซียลาปรากฏตัวขึ้นเพื่อปกป้องตัวเธอ、และเผชิญหน้ากับเนมเลสกับแพทย์

มีอะไรบ้างที่เธอสามารถทำได้ แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม

เธอเอาแต่คิดแบบนั้น、และไม่สามารถหยุดคิดได้

ยังไงก็ตาม、ฉากเบื้องหน้า ดูราวกับเป็นการล้อเลียนความมุ่งมั่นของเธอ

「นั่นไม่สมเหตุสมผลเลยน๊าっ นั่น、ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย！」

เนมเลสตะโกน、พร้อมปล่อยพลังเปลวไฟสีดำออกมา

การโจมตีที่ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อที่จะทำลายล้างได้แม้แต่แนวคิด

เพียงทว่า、ทั้งสองคนเพียงแค่แกว่งเคียวของพวกเธอเบา ๆ

เพียงแค่นั้น

พวกเธอไม่ได้ทั้งกางบาเรียเวทมนตร์、ไม่แม้แต่จะหลบ

การโจมตีที่ปล่อยออกไปด้วยการเคลื่อนไหวที่สง่างาม、ทำให้เปลวไฟสีดำกระจายตัว

「ฟุๆๆๆ、ช่างเป็นเสียงร้องไห้ที่น่ารักเสียจริง ทางคุณมีเสน่ห์กว่าทางนั้นอีก？」

「พูดจาใจร้ายมากเลยเน๊ ถ้าเธอเริ่มร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ จะทำยังไงดีล่ะ？」

ที่ข้างโซลเซียลา、โซลเซียลาอีกคนจ้องมองและโน้มหน้าเข้าใกล้

เมื่อเห็นเหล่าเด็กสาวที่หน้าตาเหมือนกัน、เนมเลสก็พูดด้วยสีหน้ารำคาญอย่างแท้จริง

「เด็กคนนั้นหมายเลข０สินะ ……ช่างน่ารำคาญจริง ๆ น๊า」

「ฉันรู้ว่าโซลเซียลากำลังดมกลิ่นไปทั่วโครงการดีพดรีม……แต่ไม่เคยจินตนาการว่าจะทำเพื่อสิ่งนี้」

แพทย์、พยักหน้าแสดงความเข้าใจ

ถ้อยคำเหล่านั้นทำให้มิยูเมะตั้งสติได้

เด็กสาวที่ซึ่งดูคล้ายกับโซลเซียลามากมีดวงตาสีแดง

นั่นแปลว่าร่างกายของเธอถูกสร้างขึ้นจากดาต้ารอยด์

ดังนั้นเหตุผลที่โซลเซียลาซึ่งโดยปกติแล้วไม่มีเหตุผลที่จะต้องมาเกี่ยวข้องกับคาน่อน

นี่อาจเป็นสาเหตุ

「ฟุมุ、ช่างไม่น่าประทับใจเลยที่เอาตอบไปก่อนเช่นนั้น ก่อนที่จะเปิดเผยความจริงเน๊ สำหรับฉัน、นี่ช่างเป็นเวทีที่แสนยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับการต่อสู้เคียงข้างกับมาสเตอร์ จงอย่ามาขวางทางฉัน」

เมื่อหมายเลข０พูดเช่นนั้นแล้ว、เธอก็แนบตัวกับโซลเซียลา และสางนิ้วผ่านเส้นผมด้วยความรัก

「อ้า、มาสเตอร์ที่รัก หากมีสิ่งใดที่ท่านปรารถนา、ฉันจะทำให้เป็นจริงทั้งหมด สิ่งใดที่กล้าขวาง ฉันจะฆ่าหมด ได้โปรด、มอบคำสั่งของท่านให้ฉันด้วย」

「ฮ้า……ยังเป็นเช่นเดิมเน๊ะ、หมายเลข０」

โซลเซียลามองไปทางหมายเลข０ด้วยสายตาเย็นชา、และถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด

นี่、คงเป็นสิ่งปกติสำหรับพวกเธอ

「っ、ขอบคุณที่แสดงให้เห็น ……ฉันเคยได้ยินมาว่าหมายเลข０เป็นแบบนี้มาก่อน、แต่พอได้เห็นจริง ๆ แล้วก็รู้สึกน่าหงุดหงิดชะมัดเลยเน๊」

「โอย๊ะ、อิจฉาสิน๊า？ ช่างไม่น่าดูเลยเน๊、มาสเตอร์เป็นของฉันคนเดียว」

เมื่อพูดจบ หมายเลข０ก็ยิ้มอย่างมีความสุข、ขณะที่เธอแตะริมฝีปากบนเส้นผมสีเงินที่เธอได้ช้อนขึ้นมา

ในจังหวะนั้นเอง、เนมเลสก็ส่งเสียงกรีดร้องและปลอปล่อยเปลวไฟสีดำกระจายไปทั่ว

「หยุดเลยนะย๊ะ！　โซลเซียลาเป็นของ ๆ ฉันต่างหากย๊า！」

「ฉันไม่ใช่สิ่งของของใครทั้งนั้น」

โซลเซียลาตอบอย่างใจเย็น、โดยไม่มีท่าทีที่จะหลบเปลวไฟที่พุ่งเข้าใส่

ในทางกลับกัน、หมายเลข０เป็นผู้ที่ปลดปล่อยการโจมตีออกไปเพื่อสกัดเปลวไฟ

การโจมตีแบบบรรจบซึ่งยิงออกไป、พุ่งปะทะเปลวไฟจนเกิดการระเบิดขึ้นในบริเวณโดยรอบ

「โอย๊ะ、ฉันอาจจะตื่นเต้นมากเกินไปหน่อยสิน๊า？」

「เกินไปเลยล่ะ、จริง ๆ เลย」

「อะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ！ได้ทำตัวฉูดฉาดแบบนี้เป็นครั้งคราวบ้างก็ดีจริงไหม？」

หมายเลข０พูดด้วยรอยยิ้ม、และเชยคางของโซลเซียลาขึ้นอย่างนุ่มนวล

แต่เหมือนท่าทางดังกล่าวจะสร้างความรำคาญมากกว่า โซลเซียลาจึงใช้มือปัดออกเบา ๆ

「หยุดเล่นได้แล้ว、รีบจัดการเถอะ」

เมื่อพูดเสร็จ、เธอก็เตรียมเคียวยักษ์สีหยก แล้วออกวิ่ง

เมื่อเห็นแผ่นหลังที่กำลังวิ่ง、หมายเลข０ก็ยักไหล่อย่างมีท่าทีแปลก ๆ แล้วใช้วงเวทย์เทเลพอร์ตตรงจุดนั้น และหายตัวไป

「เนื่องจากนี่เป็นการเปิดตัวพิเศษ、ช่วยลองอดทนต่อไปอีกสักหน่อยน๊า」

สายฟ้าสีหยกพุ่งทะลุควันที่เกิดจากการระเบิด、และโซลเซียลาก็ปรากฏตัวต่อหน้าเนมเลส

เป็นการจู่โจมอันตรงไปตรงมาอันน่าสะพรึงกลัวโดยไม่มีเลสนัยแอบแฝงใด ๆ ทั้งสิ้น

เนมเลสแสดงอาการตกใจ เพราะนี่เป็นพฤติกรรมที่คาดไม่ถึงจากเธอในยามปกติ、แต่ก็ใช้เอ็กซ์เกียร์ตอบโต้อย่างรวดเร็ว

「Ａｃｔ４！」

การฟัน、ทำหน้าที่เหมือนเป็นการป้องกันเชิงรุก

โล่ป้องกันที่เรียกว่าการฟันถูกสร้างขึ้นดังพายุเพื่อโจมตีโซลเซียลาที่กำลังใกล้เข้ามา

ยังไงก็ตาม、แม้โซลเซียลาจะเห็นแบบนั้น แต่เธอก็แค่ยิ้มและไม่หยุด

（เธอกำลังคิดอะไรอยู่กัน！）

เนมเลสพยายามตั้งสติ、และใช้วงเวทย์สำหรับการโจมตีแบบบรรจบ

ทันใดนั้นเอง、ขนนกสีดำก็โปยอยู่เหนือหัวของเธอ

「หมายเลข０」

「อ้า、ก็เข้าใจนี่」

เหนือหัวเนมเลสโดยตรง

หมายเลข０เทเลพอร์ตออกมา、พร้อมถือเคียวยักษ์ในสภาพที่บรรจุการโจมตีแบบบรรจบเรียบร้อยแล้ว

และยิ่งไปกว่านั้น、ไม่ใช่รูปแบบการโจมตีแบบดั้งเดิม

พลังเวทมนตร์ถูกเคลือบไว้บนใบมีด、กำลังยิงสูงสุดสำหรับการทะลวงในจุดเดียว

「หากให้ตั้งชื่อ、น่าจะเรียกว่าการฟันแบบบรรจบ」

เธอพูดเหมือนกับว่าเป็นปัญหาของคนอื่น、หมายเลข０ฟันเคียวยักษ์ลงบนตัวเนมเลสอย่างไม่ปราณี

เคียวตวัดวาดเส้นทางสีเงินที่ดูราวกับดวงดาวที่ตกลงสู่พื้นโลก、พุ่งมาจากด้านบนและโจมตีตรงช่องว่างในการป้องกัน

「っ、ぁอ๊าาาาาาาาาาาาา！」

เนมเลสพยายามหลบในช่วงวินาทีสุดท้าย、แต่หลังของเธอก็ถูกเฉือนเป็นแนวเฉียงไปตามพื้นดิน

ขณะที่ร่างเปื้อนเลือดกระเด็นออกไป、หมายเลข０ก็จ้องมองที่เนมเลสด้วยสายตาเย็นชาและตวัดเคียวยักษ์ออกไปอีกครั้ง

「สมแล้ว ช่างเป็นคนอ่อนแอที่ขี้ริ้วขี้เหร่เสียจริงเน๊ โดนเพียงแค่นี้ก็กรี๊ดเสียแล้ว」

「っ、อย่ามาดูถูกกันน๊าาาา！」

เมื่อหันกลับมาได้、เนมเลสก็ยิงการโจมตีบรรจบกลับมา

หมายเลข０ที่เห็นแบบนั้นก็ทำเพียงแค่หลบการโจมตีด้วยก้าวที่งดงาม、และหายลับไปในอากาศอีกครั้งผ่อานวงเวทย์เทเลพอร์ต

เมื่อเห็นขนนกสีดำโปยอยู่รอบบริเวณที่เธอเคยอยู่、เนมเลสก็ถอนหายใจด้วยความโกรธก่อนที่จะต้องรีบหันกลับมาด้วยความตกใจ

ทว่า、สายไปแล้ว

「ชอบฉันมากไม่ใช่เหรอ？ ไม่หรอก、ถ้าคุณละสายตาจากฉันไป」

「ไม่มีทางっ」

โซลเซียลายืนอยู่เบื้องหน้าโล่แห่งการฟาดฟัน、และชี้ปากกระบอกปืนมาที่เนมเลส

การโจมตีแบบบรรจบจากเคียวยักษ์ของโซลเซียลา、เนื่องจากอยู่ในระยะประชิดจึงไม่เคยมีอยู่ในตัวเลือก

ต่อให้เป็นการโจมตีทีเผลอ、แต่หากเป็นในระยะประชิดก็ถือเป็นความเสี่ยงอย่างยิ่ง

ทว่า、ความเสี่ยงดังกล่าวแทบจะไม่มีอยู่เลยในตอนนี้

「――อุ๊ย อย่าวิ่งหนีล่ะ มาสเตอร์ของฉันอุตส่าห์จะมอบการระดมยิงให้เป็นของขวัญกับหล่อนเชียวนะ จงเพลิดเพลินให้เต็มที่ด้วยร่างกายนั้นซะสิ」

มีเสียงหนึ่งดังมาจากที่ไหนสักแห่ง

ในเวลาเดียวกัน、วงเวทย์นับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นรอบ ๆ ตัวของเนมเลส และมีโซ่สีเงินทะลุมาพันรอบตัวเธอไว้

ที่อยู่ตรงเบื้องหน้าเธอที่ถูกมัดไว้คือ、ร่างของโซลเซียลาที่รวมพลังเสร็จสิ้นแล้ว

「จงรู้ถึงความเจิดจ้าของดวงดาวเสียเถอะ」

「っ――」

ไกปืนถูกเหนี่ยว

โล่แห่งการฟาดฟันช่วยลดพลังการโจมตีลงได้เล็กน้อย、แต่นั่นไม่เพียงพอที่จะทำให้ดาวดวงตกลงมาได้

「กรี๊ดดดดดดっ！？」

เนมเลสซึ่งถูกมัดด้วยโซ่、แม้แต่การถูกพัดให้กระเด็นจากแรงระเบิดของการโจมตีก็ยังไม่ได้รับอนุญาต

ตามที่หมายเลข０、เนมเลสโดนยิงปกคลุมไปทั่วร่างกาย

（หากละทิ้งการป้องกันลง、สติของฉันจะถูกพรากไป――）

เมื่อโซ่ถูกทำลายจากการโจมตี、เนมเลสที่สัมผัสเข้ากับพลังเวทมนตร์ที่มีความหนาแน่นสูงก็ล้มลงกับพื้นทันทีที่การโจมตีสิ้นสุดลง

เหตุผลที่เธอยังคงรักษารูปร่างไว้ได้、ก็เพราะโซลเซียลาไม่ได้มีเจตนาฆ่าใด ๆ ในการโจมตีของเธอ

（โซลเซียลายังคงใจดีกับฉันเหมือนเคยเลยน๊า แต่ว่า、ยัยเวรที่อยู่ข้างเธอไม่ใช่ ……！）

เนมเลสขมวดคิ้ว、ขณะมองขึ้นไปที่หมายเลข０ซึ่งปรากฏตัวอยู่ถัดจากโซลเซียลา

สมกับที่เป็นการุณย์、โซลเซียลาไม่อาจฆ่าหรือทำร้ายเนมเลสได้อย่างแท้จริง

ทุกสิ่งทุกอย่างลงมือด้วยความยับยั้งชั่งใจ、จนเรียกได้ว่าเป็นเรื่องตลกเลยทีเดียว

แต่ทว่า、ณ ตอนนี้มีคนข้าง ๆ เธอที่จริงจังที่จะจบเรื่องตลกนี้ให้จริงจังเสียที

หมายเลข０หัวเราะทั้งที่อาบไปด้วยเลือด

เลือดนั่น、เป็นเลือดจากการฟันลงที่หลังของเนมเลสด้วยความตั้งใจที่จะฆ่า

「っ、Ａｃｔ１」

เปลวไฟสีดำลุกไหม้ขึ้นที่หลังของเธอ、และเริ่มรักษาบาดแผล

หลังจากนั้นไม่นาน、ร่างกายเธอก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

「ที่กำลังรักษาอยู่นี่ได้รับอนุญาตจากใครแล้วรึไงจ๊ะ？」

「กรี๊ดดดดっ！？」

ก่อนที่เธอจะทันรู้ตัว、หมายเลข０ก็ปรากฎตัวขึ้นมาเหยียบลงบนบาดแผลแล้วมองลงมา

ด้วยปากที่บิดเบี้ยว、หมายเลข０ขยี้เท้าราวกับจะขุดเข้าไปในบาดแผล

「หล่อนッ、ทำให้ッ、มาสเตอร์ッ、ของฉันต้องอับอายッ！ อะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ！ฉันเป็นคนเดียวเท่านั้นที่สามารถรังแกเด็กคนนั้นได้！ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์ทำร้ายเด็กคนนั้น、และเธอเป็นคนเดียวที่ทำร้ายฉันได้ッ！นี่ไม่ใช่พื้นที่ที่คนนอกสามารถเข้ามายุ่มย่ามได้ッ！ จงอย่าได้เข้ามาッ、ในโลกของพวกเรานะย๊าァ！」

「คุ๊っ、อา……แกมันบ้าไปแล้ว……！」

「…………ฟุมุ、คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้ยินคำพูดแบบนั้นจากหล่อนเน๊」

หมายเลข０พูดอย่างไม่มีอารมณ์、ราวกับว่าอารมณ์รุนแรงทั้งหมดที่แสดงออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเรื่องโกหก

โซลเซียลาซึ่งเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด、ตะโกนออกไปด้วยท่าทีผิดหวัง

「รีบจัดการกันต่อเถอะ ฉันไม่สนใจคนที่เต้นรำไม่เป็นหรอกนะเจ้าคะ」

「เรื่องนั้นก็จริงเน๊」

หมายเลข０พูดแล้วยิ้ม、ก่อนยกเท้าออกจากเนมเลสแล้วเดินตามหลังโซลเซียลาไป

เนมเลส、ได้แต่รู้สึกโล่งใจอย่างมาก

（รอดแล้ว……！การุณย์ของโซลเซียลายังมีผลอยู่ สัญญาณการตายของฉัน、โซลเซียลาไม่สามารถมองข้ามได้ นั่นคือเหตุผล、ที่ยังมีชีวิตอยู่）

ยังไงก็ตาม、ในทางกลับกัน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเรื่องอยู่นอกเหนือการรับรู้ของโซลเซียลา

หากเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพริบ、นั่นอาจหมายถึงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โดยหมายเลข０ก็เป็นไปได้

「ต้อง、รีบ รักษา ……ขอโทษเน๊ะ」

เปลวไฟลุกไหม้บนร่างของเนมเลสซึ่งกำลังขอโทษใครบางคนอย่างเงียบ ๆ

ที่เบื้องหน้าของเนมเลส、แพทย์กำลังเผชิญหน้ากับทั้งสองคน

แพทย์ได้เป็นพยานในวินาทีที่เนมเลสพ่ายแพ้

เปล่าเลย、เธอได้แต่ยืนดูตั้งแต่ต้นจนจบต่างหาก

ทว่า、ก็เป็นเพียงเท่านั้น

「……ชนะไม่ได้หรอก」

การวิเคราะห์、เป็นความชำนาญของแพทย์

ดังนั้น,、แพทย์จึงพยายามหาทางฉวยโอกาสจากช่องว่างของการโจมตีของทั้งสองที่มุ่งเป้าไปที่เนมเลส

ทว่าเรื่องนั้น、กลับเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่

ไม่มีช่องว่างระหว่างพวกเธอเลย

「ซ้า、ต่อไปก็คุณเน๊ะ ช่วยบอกชื่อของคุณให้ฉันฟังได้ไหม」

「……แพทย์、ซีโร่ทู」

「ไม่ใช่แบบนั้นเน๊ะ ฉันกำลังถามถึงชื่อของคุณ」

「พวกเราไม่สามารถแนะนำตัวเองอย่างขาดความสุภาพได้、มิเช่นนั้นแพทย์จะดูไร้การศึกษา」

หมายเลข０ที่เปื้อนเลือดก็หัวเราะ

การปรากฏตัวของเธอทำให้แพทย์รู้สึกถึงความตาย、และขยับร่างกายโดยไม่รู้ตัว

「ความตายอันเท่าเทียมっ！」

ถึงแม้จะรู้ว่าไม่อาจเอาชนะได้、แต่สัญชาตญาณก็บอกว่าต้องทำ

ไม่มีทฤษฎีหรือตรรกะใด ๆ เลย

แพทย์、เพียงแค่กลัวสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น

「นั่นอีกแล้วเหรอ สมาคมวิชาการควรมีความหลากหลายมากกว่านี้สิ」

พูดเสร็จ、หมายเลข０ก็ออกวิ่ง

โซลเซียลาก็เปิดฉากการยิงในเวลาเดียวกัน

การโจมตีที่ประดับด้วยสายฟ้าสีหยก、ได้หยุดการทำงานของความตายอันเท่าเทียมทีละส่วน

ในขณะที่หมายเลข０วิ่งฝ่าผีเสื้อที่ร่วงหล่นพร้อมกับรอยยิ้มบิดเบี้ยวบนใบหน้า、แพทย์ก็ได้แต่พยายามเรียกความตายอันเท่าเทียมมาอย่างสิ้นหวัง

ทว่า、ในขณะที่เฝ้าดูฝูงผีเสื้อสูญเสียฟังก์ชัน ในวินาทีต่อมาแพทย์ก็ตระหนักได้ทั้งด้วยเหตุผลและสัญชาตญาณว่าแพ้แล้ว

「――อาっ」

「อะฮ่าๆๆๆๆๆ！นี่คือการลงโทษของคุณสำหรับการอธิบายมาสเตอร์ด้วยคำที่โง่เขลา เช่นการุณย์ล๊า」

เคียวยักษ์ถูกฟันลงมา

การโจมตีที่ฉีกกระชากจากหัว

ต่อหน้าเจตนาฆ่าอันมืดมิด、ที่กำลังคืบคลานเข้ามา ――

「Ａｃｔ４！」

เนมเลสก็ปรากฎตัวขึ้นมาเบื้องหน้าแพทย์ และป้องกันการโจมตีไว้

และจากนั้น、ก็ปล่อยเปลวไฟไปทางหมายเลข０

「เพราะแกอยู่ที่นี่っ！ โซลเซียลาถึงต้องต่อสู้っ！ แกっ――ถ้าเพียงไม่มีดีม่อนเกียร์อย่างแกっ！」

「っโต๊ะๆๆ、นี่มันสัตว์ร้ายที่บาดเจ็บล่ะ」

ตึ้ง、หมายเลข０ตีลังกาอย่างแรง

ณ ช่องว่างที่เกิดขึ้น、ก็มีกระสุนสีเงินยิงทะลุผ่าน

แพทย์พยายามดูซับพลังเวทมนตร์ด้วยความตายอันเท่าเทียม、ในขณะที่เนมเลสใช้เปลวไฟเพื่อป้องกัน

（การโจมตีแบบบรรจบของโซลเซียลา！？ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน……！）

พวกเธอทำงานอย่างสอดประสานกันอย่างสมบูรณ์แบบ ถึงขนาดเปลี่ยนช่วงเวลาในการหลบให้กลายเป็นการโจมตี

นี่คือสาเหตุ、ที่แพทย์ไม่สามารถยื่นมือเข้าไปสอดได้

ถึงแม้ว่าจะดูมีบางสิ่งที่บิดเบี้ยวไปบ้าง、แต่นั่นก็อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงเป็นรูปแบบการต่อสู้ที่อาจเรียกได้ว่าเป็นการพึ่งพากันอย่างพอดิบพอดี

ตรรกะของการต่อสู้ที่ถูกสร้างขึ้นบนสมมติฐานของการมีอยู่ของกันและกัน、ทำให้ไม่สามารถพังทลายลงได้ง่าย ๆ

（และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ――）

การโจมตีสิ้นสุดลง、และมุมมองก็ชัดเจนขึ้น

ที่ตรงนั้น、ร่างของโซลเซียลากับหมายเลข０ยืนชิดหลังชนกัน

「ซ้า、ได้เวลามาสรุปเรื่องนี้กันแล้วจริงไหม」

「นี่คือแกรนด์ไฟนอล โปรดร่วมอธิษฐานและอุทิศความรู้สึกขอบคุณแก่พวกเราด้วยนะเจ้าคะ」

โซลเซียลาชี้มือขวา、หมายเลข０ชี้มือซ้ายมาทางแพทย์กับเนมเลส

สิ่งที่เกิดขึ้นคือ、วงเวทย์วงหนึ่งก่อร่างขึ้นมา

เป็นเวทมนตร์แท้จริง、ที่มนุษย์ยุคใหม่ไม่สามารถวิเคราะห์ได้

สมการเวทมนตร์ที่สามารถขัดขวางได้แม้แต่กฎของโลกกำลังถูกสร้างขึ้น

พลังเวทมนตร์จำนวนมหาศาลไหลทะลักเข้ามาในห้อง、แต่แค่เพียงเท่านั้นก็ส่งผลให้เกิดเสียงแตกและเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดไปทั่วห้อง

（นั่นแหละ、นี่แหละ นี่คือสิ่งที่น่ากลัวอย่างแท้จริง……！）

หลังจากสังเกตอยู่นานแพทย์จึงเข้าใจ

เหตุใดเนมเลสถึงได้พ่ายแพ้ฝ่ายเดียวเช่นนี้

ถึงแม้พวกเธอจะผสมผสานกันอย่างลงตัวก็ตาม、นั่นก็ไม่ได้ทำให้พ่ายลงอย่างง่ายดายแบบนี้

เช่นนั้นแล้ว、อะไรทำให้เกิดความพ่ายแพ้ครั้งนี้

（สถานะการสั่นพ้องระหว่างโซลเซียลากับหมายเลข０、นั่นคือแก่นแท้ของรูปแบบนี้っ！ พวกเธอ、แบ่งปันพลังเวทมนตร์ให้กันและกัน、เพิ่มพละกำลัง และเสริมความแข็งแกร่งให้กันและกันอย่างต่อเนื่อ……！）

นั่นแหละคือโซลเซียลาและหมายเลข０

เป็นเวทมนตร์อันเป็นเอกลักษณ์ที่สามารถมีตัวตนขึ้นมาได้ เพราะพวกเธอ(โซลเซียลา)ทั้งสองเป็นหนึ่งเดียว

「ฟุๆๆๆ、ใบหน้าสิ้นหวังนั่น、ช่างน่ารักเหลือเกินเจ้าค่ะ สวยงามจริง ๆ」

「อ้า、พอเห็นใบหน้าที่หวาดกลัวนั้นแล้ว ก็รู้สึกดีมากจริง ๆ」

พลังเวทมนตร์ของพวกเธอหล่อเลี้ยงซึ่งกันและกัน ผสานและละลายเข้าด้วยกัน、และระเหิดกลายเป็นพลังเวทมนตร์อันทรงพลังยิ่งขึ้น

ไม่จำเป็นต้องมีทริกสำหรับการโจมตีครั้งนี้

เนื่องจากพวกเธอเข้าใจกัน、โดยไม่ต้องมีสัญญาณใด ๆ เลย

「「จงรับรู้ถึงความเจิดจรัสของทวิดาราเสียเถอะ」」

ไม่มีสรรพเสียงใด ๆ

ในตอนแรกมีเพียงแสงสว่าง、นั่นเป็นสิ่งเดียวที่แพทย์สามารถสังเกตได้

「นี่คือ……จุดสิ้นสุดของการแสวงหาของฉัน……」

ก่อนที่จะรู้ตัว、แพทย์ก็กางแขนออกเตรียมที่จะยอมรับการโจมตีแล้ว

การตระหนักรู้ดังกล่าวมีความเชื่อมโยงกับสมาคมวิชาการ、และยังคงมีการประชุมกับแพทย์คนอื่นอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน

มีการคาดการณ์และสมมติฐานต่าง ๆ มากมาย、แต่แพทย์ทุกคนก็รู้สึกตื่นเต้นโดยไม่มีข้อยกเว้น

「มากกว่านี้、โปรดเติมเต็มแก่พวกเรามากกว่านี้ด้วยเถิด โซลเซียลาァ！」

แพทย์ซึ่งถูกผลักดันด้วยอารมณ์จนแทบวิ่งเข้าหาการโจมตี、ถูกคว้าปกเสื้อเอาไว้

เมื่อมองไป、ก็เป็นเนมเลสที่มีสีหน้าสิ้นหวัง

「แกมันโง่รึไง！？ถ้าแกตายไปจะมีอะไรดีขึ้นมา、แล้วไอ้ใครหน้าไหนที่จะสร้างเอ็กซ์เกียร์ให้สำเร็จกัน！ รีบหนีเร็วเข้าซะ！」

เนมเลสใช้เอ็กซ์เกียร์สร้างเปลวไฟและการฟาดฟันในเวลาเดียวกัน

และจากนั้น、ก็ยิงการโจมตีแบบบรรจบต่อเนื่องห้านัดราวกับจะเป็นการโจมตีครั้งสุดท้าย、พุ่งเข้าปะทะแสงสีเงิน

（พอใช้ความสามารถพร้อม ๆ กันッ、แล้วเหมือนสมองจะไหม้เลย……！）

ประกายไฟพุ่งออกมาจากเอ็กซ์เกียร์ที่ไม่สมบูรณ์、และผู้ใช้อย่างเนมเลสก็ต้องเผชิญกับอาการปวดหัวอย่างรุนแรง และความเจ็บปวดที่แปลบปลาบไปทั่วร่างกาย

และการโจมตีอย่างไม่ยั้งคิดที่ถูกผลักดันออกมาในนาทีสุดท้าย、ทั้งหมดหายลับไปในแสงหลังต่อต้านได้เพียงเล็กน้อย

ทว่า、ก็ยังช่วยซื้อเวลาให้ได้ชั่วขณะหนึ่งแน่นอน

「จับไว้！」

เนมเลสยื่นมือไปหาแพทย์

ทันทีที่แพทย์จับมือไว้ได้、เนมเลสก็เปิดใช้วงเวทย์เทเลพอร์ตทันที――

■

「――ฟุมุ、หนีไปได้สินะ」

ระหว่างมองดูรูของการหลอมละลายสีแดงขนาดใหญ่、หมายเลข０ก็สรุปดังนั้น

โซลเซียลาอมยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้

「ท้ายที่สุด、ฉันก็ปล่อยให้พวกเธอหนีไปได้เน๊ะเจ้าคะ」

「ท่านยังทำโดยตั้งใจจริงไหมล่ะ ยังคงเป็นเด็กสาวที่บริสุทธิ์และใจดีจริงล่ะ……จากนี้มาร้องเพลงกับฉันซักเพลง、คิดว่ายังไง」

เมื่อพูดจบ、หมายเลข０ก็ชี้เคียวยักษ์ไปทางโซลเซียลา

เมื่อถูกมองด้วยใบหน้าหลงใหลและเต็มไปด้วยความเร้าร้อน、โซลเซียลาก็ถอนหายใจ และเตรียมเคียวยักษ์สีหยกบ้าง

ที่บนใบหน้า、มีรอยยิ้มบาง ๆ

「ฟุๆๆๆ、สงสัยจังว่าหากเป็นคุณจะทำให้ฉันพอใจได้หรือไม่」

ทั้งสองชูอาวุธของตนขึ้น、แล้วเป็นในช่วงเวลาที่เกือบจะวิ่งเข้าหากัน

「――ระ、ช่วยรอเดี๋ยวสิซุ！」

มิยูเมะก้าวเข้ามาขวาง、ระหว่างทั้งสองคน

เมื่อถึงขีดจำกัดของการใช้ดวงตาปีศาจแห่งความจริงแล้ว เธอก็กลายเป็นแค่เด็กสาวธรรมดา ๆ、ที่เข้ามาตะโกนพร้อมโบกมืออย่างบ้าคลั่ง

「ไม่สมเหตุสมผลเลยที่ทั้งสองคนจะสู้กันที่นี่เลยนะซุ！ หมายถึง、ทำไมถึงมีโซลเซียลาถึงสองคนได้กันซุ！ เป็นฝาแฝดกันงั้นเหรอซุ！？」

บางทีอาจจะสูญเสียแรงจูงใจในการต่อสู้เพราะท่าทางและคำพูดของมิยูเมะ、หมายเลข０จึงโยนเคียวยักษ์ทิ้ง

และจากนั้น、จึงเปิดปากพูดด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

「ช่างหยาบคายจริงเน๊ จริง ๆ เลย、เวลาหมดลงแล้วเพราะเธอเลย」

「เอ๊ะ？」

「ถ้าเช่นนั้น、มาสเตอร์ โปรดมาเล่นกับฉันอีกครั้ง」

「ได้สิ ตราบที่รู้สึกว่าอยากเน๊ะ」

โซลเซียลาซึ่งเหลือบมองหมายเลขหมายเลข０ซึ่งกลายเป็นอนุภาคของแสงหายไป พูดเพียงเท่านั้นด้วยความเอาใจใส่

แม้จะมีท่าทีที่เย็นชา、แต่ว่าหมายเลข０ก็ดูเหมือนจะพอใจจนถึงที่สุด

「……ฮ้า」

มิยูเมะล้มลงไปกองกับพื้น

ทันทีที่คิดว่าเรื่องนี้จบลงแล้ว、เรี่ยวแรงทั้งหมดก็หายไปจากร่างกาย

โซลเซียลาเข้าไปหามิยูเมะ、ลูบหัวเธอแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดว่า

「ทำได้ดีมาก ตอนนี้ทำหน้าตาดูดีขึ้นมาได้、นิดหน่อยแล้วนะ」

「……เอ๊ะ、อย่างงั้น、เหรอสินะซุ」

การได้รับคำชมอย่างจริงใจจากตัวตนที่ได้ต่อสู้ในสงครามที่ไม่ธรรมดามาก่อน、ทำให้เกิดความรู้สึกปนเปกันทั้งความเกรงขาม ความขอบคุณ ความโล่งใจ และอารมณ์อื่น ๆ มากมาย

มิยูเมะเพียงแต่ยิ้มอย่างเหนื่อยล้า、สำหรับตอนนี้ได้เวลาของสัญลักษณ์สันติภาพแล้ว

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณCHATCHAI KIMN SCB X-2478 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ